07-10-23
11:55
Η προηγούμενη, βαρύγδουπη δήλωση, θεωρώ ότι ισχύει, αν εξεταστεί ψύχραιμα. Ζούμε, πέρα από την προαναφερθείσα παρατεταμένη απομάγευση του κόσμου, μια ισοπέδωση όλων των εννοιών και την ανταλλαγή τους με νέες, μηδενιστικές. Ο παλιός, αληθινός δεξιός, έχει πολλά κοινά με τον παλιό, αληθινό αριστερό. Αμφότεροι πολεμήθηκαν και πολεμούνται από τον καπιταλισμό και την παγκοσμιοποίηση, που -στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας αγοράς- προπαγανδίζουν ολημερίς και ολονυχτίς πως δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, όλοι είναι ίδιοι ασχέτως έθνους, φυλής, φύλου κ.λπ. Αυτές οι ισοπεδωτικές και μηδενιστικές «ιδεολογικές καραμέλες» στόχο είχαν -υποτίθεται- την επίτευξη της παγκόσμιας αρμονίας, ουσιαστικά, όμως, σκοπός τους ήταν η αλλοτρίωση του ανθρώπου. Άνθρωπος που δεν πιστεύει ότι ανήκει κάπου (παρά μόνο σε μια αόριστη «ανθρωπότητα») είναι πολύ πιο εύκολο να χειραγωγηθεί και να ελεγχθεί. Αυτή η αλλοτρίωση, λοιπόν, έφερε μοναξιά. Άρα ο άνθρωπος θυσίασε την ψυχή του, τόσο κυριολεκτικά (άρνηση από την επιστήμη της ύπαρξης της ψυχής) όσο και μεταφορικά (η απώλεια του νοήματος έφερε πάρα πολλά ψυχολογικά προβλήματα και την απώλεια της ευτυχίας.)
Όπως είπες ότι η εμμονή με LGBT αποπροσανατολίζει από τα προβλήματα και διασπά το εργατικό κίνημα, έτσι και η εμμονή με τα έθνη και την πατρίδα κάνει το ίδιο πράγμα. Οπότε η αριστερά καλά κάνει και τα ''ισοπεδώνει'', είναι πιο συνεπές να το κάνει .
06-10-23
14:21
Προφανώς και η ανθρωπότητα πάει μια χαρά. Σε άλλες εποχές θα ήσουν μια ξεδοντιασμένη γριά που θα ζητιάνευε και θα κοιμόταν μαζί με γουρούνια, ενώ τώρα είσαι παρφουμαρισμένη, καλοταϊσμένη και ζεστή στο σπίτι σου, και μπορείς να γράφεις τις χαζομάρες σου σε ανθρώπους στην άλλη άκρη της γης.
Αυτά δεν είναι αντιφατικά μεταξύ τους ; η πουπουλίνα πρέπει να λέει και ευχαριστώ που είναι καλοταισμένη αλλά ο καλοταισμένος στο Λουξεμβούργο θα πεθάνει μέσα στα σκατά ;Αναρωτιόμουν πως θα ήταν αν πήγαινα κι εγώ να ζήσω εκεί και δεν χρειάστηκε πάνω από 5 λεπτά σκέψης για να καταλήξω πως τις απολαύσεις θα τις βαρεθώ μέσα σε μια εβδομάδα και αυτό που θα μείνει θα είναι μια ανούσια δουλειά, σε ένα ξένο τόπο, για τον οποίο δεν δίνω δεκάρα, με τον οποίο δεν έχω καμία ταύτιση.