rafaela11
Διάσημο μέλος
Η Ραφαηλία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 2,001 μηνύματα.
08-11-23
11:18
Επανέρχομαι στο θέμα με νέα περιστατικά. Όσο το ψάχνω το ζήτημα τόσο ανακαλύπτω και άλλες πτυχές του ίδιου προβλήματος.
Το σχολείο του μικρού μου από φέτος έχει νέα διευθύντρια. Στο τέλος της περσινής χρονιάς όπου έφυγε η παλιά, ήταν σα να έβλεπες αρχαία τραγωδία. Τα παιδάκια δεν σταματούσαν να κλαίνε και να την αγκαλιάζουν.
Κάτι μου λέει πως με την καινούρια, δε θα συμβεί αυτό, τουλάχιστο λόγω συγκίνησης και τρυφερότητας.
Η νέα διεύθυνση λοιπόν, έχει στόχο να αλλάξει τους κανόνες. Όλους τους κανόνες.
Ξεκινάω από το δικό μου θέμα.
Η οδηγία που έχει είναι να υπάρχει προσέλευση μέχρι τις 08.25. Με την έννοια του η πόρτα είναι ανοιχτή και τα παιδάκια γίνονται δεκτά στις τάξεις τους. Στο περιστατικό με το μικρό μου η ώρα ήταν 08.20, ΑΚΡΙΒΩΣ. Οπότε, είναι ξεκάθαρα τα πράγματα.
Πέραν αυτού, η πρωτοβάθμια (όχι εγώ, η πρωτοβάθμια) χαρακτήρισε εντελώς αντιπαιδαγωγική και απολύτως επικίνδυνη την συμπεριφορά του σχολείου προς τον μικρό μου. Θα υπάρχει συνέχεια σε όλο αυτό.
Η νέα διεύθυνση έχει ορίσει απαράβατο κανόνα το να μην μπαίνει κανένας γονιός στο χώρο του σχολείου.
Υπήρξε όμως ένα περιστατικό (που αναφέρθηκε επίσης) όπου ένα παιδάκι ήταν τραυματισμένο και δεν μπορούσε να μεταφέρει την τσάντα του στο δεύτερο όροφο του σχολείου όπου ήταν η τάξη του. Ο πατέρας του λοιπόν, τους ζήτησε να του επιτρέψουν να την μεταφέρει αυτός και του είπαν πως ο κανόνας το απαγορεύει. Εντάξει τους λέει, σας παρακαλώ τότε να την μεταφέρετε εσείς, γιατί δεν μπορεί να το κάνει μόνος του ο μικρός. Ξανά ο κανόνας, όχι κύριε του λέει, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να κουβαλάμε τσάντες παιδιών. Εντάξει αυτός, λέει στο μικρό του, βγες έξω, δεν θα πας στο σχολείο. Διαμαρτύρεται η διευθύντρια, δε γίνεται λέει ούτε και αυτό. Το παιδί έχει μπεί ήδη στο σχολικό χώρο. Με τα πολλά και με τις απειλές, δοκιμάζει η διευθύντρια να σηκώσει την τσάντα του μικρού και παθαίνει σοκ. Μα τι έχετε βάλει μέσα του λεει; Τι έχω βάλει; Εσείς βγάζετε το πρόγραμμα, όχι εγώ της λέει. Βάλαμε μέσα ότι ορίζει το πρόγραμμα σας. Και με ρωτάτε;;
Με τα πολλά αφήσαν τον άνθρωπο να μπει και να ανεβάσει την τσάντα στην τάξη του μικρού. Με τα πάρα πολλά όμως..
Την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησε ενημέρωση γονέων. Μια μητέρα λοιπόν περίμενε να ενημερωθεί και αυτή και στο διάστημα αυτό η κόρη της έμεινε στο χώρο του σχολείου, παίζοντας με τα άλλα παιδάκια που έχουν γραφτεί στο ολοήμερο. Ενώ περίμενε λοιπόν, ένα παιδί πήγε και έσκισε το μάτι στο κοριτσάκι. Διαμαρτυρήθηκε η μητέρα και έλαβε την αναμενόμενη απάντηση.
Ο κανόνας απαγορεύει σε παιδιά που δεν είναι γραμμένα στο ολοήμερο, να βρίσκονται στο χώρο του σχολείου μετά τη λήξη των μαθημάτων. Άρα, δεν έχουμε καμία ευθύνη. Εσύ φταις..
Και πάμε και σε κάτι διαφορετικό.
Σήμερα, με πήραν τηλέφωνο για να πάω να πάρω τον μικρό μου. Για ποιο λόγο; Γιατί κατά λάθος έριξε το τάπερ με το φαγητό του και θα έμενε νηστικός. Τους παρακάλεσα να τον συνοδέψουν για να πάρει κάτι από απέναντι (10 μέτρα απόσταση από το σχολείο). Οχι. Ο κανόνας. Εντάξει, σεβαστό. Να του παραγγείλω κάτι και να σας το παραδώσουν με delivery; Όχι, ο κανόνας. Εντάξει σεβαστό. Να πω σε κάποιο φίλο να του φέρει κάτι στην πόρτα; Όχι, πρέπει να είναι στη λίστα των ατόμων που έχω δηλώσει πως μπορούν να τον παραλάβουν.
Δε θα τους κατηγορήσω για κάτι όπως στα παραπάνω περιστατικά. Προφανώς. Ως νοσταλγία θα το θέσω αυτό.
Στην εποχή μου όμως, θυμάμαι τους δασκάλους που προτιμούσαν να μη φάνε τίποτα, παρά να έχουν ένα παιδί πεινασμένο στην τάξη τους. Και τότε υπήρχαν κανόνες, αλλά υπήρχε και ανθρωπιά. Και μάλιστα την έβλεπες και από "σκληρούς" ανθρώπους. Χωρίς τις σπουδές της παιδαγωγικής που έχουμε σήμερα..
Η κατάσταση στο σχολείο μου θυμίζει πια δημόσιους υπαλλήλους στα ΚΕΠ.. εμείς δεν αναλαμβάνουμε αυτό, εμείς δεν κάνουμε εκείνο.
Καταλαβαίνω ότι δεν μπορούν και αυτοί να εκπληρωνουν την κάθε επιθυμία ενός γονιού, αλλά έλεος πια πολλοί θέλουν να είναι διακοσμητικοι ή να κάνουν τα "απολυτως απαραίτητα"
Όταν δουλεύεις με ανθρώπους που σε εχουν αναγκη, ειδικά με παιδιά, πρέπει πρώτα από όλα να είσαι ΕΣΥ άνθρωπος. Πάντα θα κάνεις το κάτι παραπάνω μέσα στην ημέρα, είτε είσαι ο δάσκαλος, είτε ο επιστάτης, είναι μέρος της δουλειάς τους, είτε τους αρέσει είτε όχι.
Γίνομαι έξαλλη με αυτά που διαβάζω και με αυτά που ακούω από συναδέλφους στη δουλειά που έχουν παιδάκια...
Τα επαγγέλματα που αποτελούν λειτούργημα, καλώς ή κακώς έχουν την απαίτηση να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό, να έχεις ενσυναισθηση. Αν δεν μπορείς, μη το κάνεις ρε φίλε. Οι περισσότεροι γονείς δουλεύουν και τρέχουν σα τρελοί να τα προλάβουν όλα.
Φίλη μου στη δουλειά ζητούσε από το σχολείο να αφήνει το παιδί 10 λεπτά ΝΩΡΙΤΕΡΑ, καθώς η μονάδα που δουλευε ήταν λιγο μακρια από το σχολείο. Η απάντηση ήταν ΟΧΙ
Ε δεν τρώγονται..