19-11-23
16:45
ο κάθε ένας επιλέγει να γράψει ο,τι στίχο θέλει και να βγεί να τραγουδήσει ακόμα κι αν ακούγεται σαν μπαλόνι που ξεφουσκώνει.Έχεις ακούσει τον Tranno να τραγουδάει χωρίς autotune? Μάλλον όχι γιατί αυτή τη στιγμή δε θα είχες τύμπανο, θα στο είχε σπάσει Μη τρελαθούμε τώρα δηλαδή, αυτή η μουσική είναι κυριολεκτικά για τα μπάζα, δεν έχει καμία μα καμία ποιότητα
οι άνθρωποι αυτοί έχουν κοινό γιαυτό έχουν την αναγνωρισιμότητα που έχουν. Το κοινο αυτο δεν αξιολογεί την ποιότητα ή τον κόπο που έκανε ο κάθε ενας τους καθώς αυτο κρίνει καλαίσθητο και ελκυστικό και δεν θα πάψει να το βρίσκει έτσι ακόμα κι αν του το κόψεις. Θα βρεί να πάρει την ντοπαμίνη του απο αλλού. Γιαυτό επιμένω πως η ρίζα του κακού είναι στο τι ωθεί κάποιον να το βρίσκει ελκυστικό ή να αρέσκεται στο να ακούει άκρως σεξιστικούς στίχους που πρωθούν και ενθαρρύνουν σωματική και λεκτική βία. Είναι γονείς που τον παραμελλούν και απο μικρο/η τον φύτρωσαν μπροστά απο ενα τάμπλετ κάνοντας την ζωάρα τους; Είναι οι δάσκαλοι που τους έχουν γραμμένους και μπαίνουν βγαίνουν απτην αίθουσα για το μεροκάματο; Απο την άλλη γιατι οι γονείς τον παραμελλούν; Μήπως είναι overworked af ή ετσι μάθαν διαιωνίζοντας μια σειρά απο generational trauma? O δάσκαλος γιατι έχασε το έναυσμα; Μήπως επειδή είναι κακοπληρωμένος ή δεν νιώθει ελεύθερος να διδάξει το μάθημα όπως θέλει; μήπως εν τέλει δεν ήθελε να γίνει ποτέ δάσκαλος;
Απο την άλλη ο ίδιος ο καλλιτέχνης σε τι περιβάλλον μεγάλωσε; Μήπως σε βίαιο και απάνθρωπο οπότε αναπαράγει τα όσα ξέρει;
Το τράβηξα απο τα μαλλιά για να καταλάβεις πως δεν φταίει μόνο ο κάθε «καλλιτέχνης» και η ρίζα του προβλήματος είναι τεράστια και δεν έχει τελειωμό.
Το ίδιο με όλα τα υπόλοιπα fast track θεάματα (βλ.influencing).
Το ζήτημα είναι θέλουμε να βλέπουμε το αποτέλεσμα του προβλήματος ή να σηκώσουμε μανίκια και να δούμε το πρόβλημα κατάματα;
19-11-23
16:19
Αυτά που λες είναι υποκειμενικά.και όχι καμία φωνή της προκοπής που πάλεψε για να βγάλει το τραγούδι που έβγαλε (δεν επαναπαύτηκε δηλαδή στο autotune), μάλλον μιλάμε για καθαρό εκφυλισμό της κριτικής σκέψης.
Για παράδειγμα ανέβαζες τις προάλλες Μαζωνάκη, εγώ τον θεωρώ trash, πως να το κάνουμε;
Επιπλέον ποιος θα ορίσει αυτούς τους κανόνες καθώς νιώθω πως παραβιάζεται η ελευθερία έκφρασης της τέχνης και του καλλιτέχνη αλλά και οι προσωπικές επιλογές καθενός. Που θα τραβηχτεί η γραμμή; Με βάση ποιανού τα μέτρα και την αισθητική;
Είναι λίγο άτοπα αυτά.