19-11-23
16:45
ο κάθε ένας επιλέγει να γράψει ο,τι στίχο θέλει και να βγεί να τραγουδήσει ακόμα κι αν ακούγεται σαν μπαλόνι που ξεφουσκώνει.Έχεις ακούσει τον Tranno να τραγουδάει χωρίς autotune? Μάλλον όχι γιατί αυτή τη στιγμή δε θα είχες τύμπανο, θα στο είχε σπάσει Μη τρελαθούμε τώρα δηλαδή, αυτή η μουσική είναι κυριολεκτικά για τα μπάζα, δεν έχει καμία μα καμία ποιότητα
οι άνθρωποι αυτοί έχουν κοινό γιαυτό έχουν την αναγνωρισιμότητα που έχουν. Το κοινο αυτο δεν αξιολογεί την ποιότητα ή τον κόπο που έκανε ο κάθε ενας τους καθώς αυτο κρίνει καλαίσθητο και ελκυστικό και δεν θα πάψει να το βρίσκει έτσι ακόμα κι αν του το κόψεις. Θα βρεί να πάρει την ντοπαμίνη του απο αλλού. Γιαυτό επιμένω πως η ρίζα του κακού είναι στο τι ωθεί κάποιον να το βρίσκει ελκυστικό ή να αρέσκεται στο να ακούει άκρως σεξιστικούς στίχους που πρωθούν και ενθαρρύνουν σωματική και λεκτική βία. Είναι γονείς που τον παραμελλούν και απο μικρο/η τον φύτρωσαν μπροστά απο ενα τάμπλετ κάνοντας την ζωάρα τους; Είναι οι δάσκαλοι που τους έχουν γραμμένους και μπαίνουν βγαίνουν απτην αίθουσα για το μεροκάματο; Απο την άλλη γιατι οι γονείς τον παραμελλούν; Μήπως είναι overworked af ή ετσι μάθαν διαιωνίζοντας μια σειρά απο generational trauma? O δάσκαλος γιατι έχασε το έναυσμα; Μήπως επειδή είναι κακοπληρωμένος ή δεν νιώθει ελεύθερος να διδάξει το μάθημα όπως θέλει; μήπως εν τέλει δεν ήθελε να γίνει ποτέ δάσκαλος;
Απο την άλλη ο ίδιος ο καλλιτέχνης σε τι περιβάλλον μεγάλωσε; Μήπως σε βίαιο και απάνθρωπο οπότε αναπαράγει τα όσα ξέρει;
Το τράβηξα απο τα μαλλιά για να καταλάβεις πως δεν φταίει μόνο ο κάθε «καλλιτέχνης» και η ρίζα του προβλήματος είναι τεράστια και δεν έχει τελειωμό.
Το ίδιο με όλα τα υπόλοιπα fast track θεάματα (βλ.influencing).
Το ζήτημα είναι θέλουμε να βλέπουμε το αποτέλεσμα του προβλήματος ή να σηκώσουμε μανίκια και να δούμε το πρόβλημα κατάματα;
19-11-23
16:09
Υπάρχουν πάρα πολλές πιθανές αρνητικές επιρροές για τα παιδιά. Το ζήτημα δεν είναι να τα «μπανάρουμε» όλα. Για κάθε τι που μπανάρεις θα μπαίνει η σκέψη για το επόμενο και εν τέλει θα οδηγηθούμε σε ενα point of no return φασιστικής νοοτροπίας ή ενα ατέρμονο αδιέξοδο. Το ζήτημα είναι πως ενθαρρύνει η οικογένεια και το σχολείο ή όποιοι άλλοι θεσμοί το επηρεάζουν να ασχολείται με αυτά που θέλει και το οφελούν σε πολλά επίπεδα.
Αυτό είναι τεράστιο ζήτημα. Δεν είναι όλα πονάει πόδι κόβει πόδι. Το βρίσκω κοντόφθαλμο.
Αυτό είναι τεράστιο ζήτημα. Δεν είναι όλα πονάει πόδι κόβει πόδι. Το βρίσκω κοντόφθαλμο.