Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,402 μηνύματα.
18-04-24
19:49
Υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις που η βία και ο πόλεμος είναι απαραίτητη συνθήκη για την επιβίωση δυστυχώς. Απο βιολογικής σκοπιάς ξέρουμε οτι οι οργανισμοί εξελίχθηκαν μέσω της βίας. Για να υπάρξουμε εμείς ας πούμε έπρεπε να πεθάνουν οι δεινόσαυροι. Φυσικά δεν τους σκότωσε κανένας, αλλά προφανώς όλοι οι άνθρωποι "ευγνωμονούμε" που πάθανε κακό, ειδάλλως εμείς δεν θα υπήρχαμε. Είναι επομένως ένα φυσικό φαινόμενο και αυτή εαν το δεις απο μια εντελώς επιστημονική πλευρά. Και για την ίδια την φύση το καλό/κακό δεν έχει νόημα, είναι αυτό που είναι ένα φαινόμενο.Αυτό που εννοώ είναι πως ο πόλεμος και γενικά οι συγκρούσεις δεν είναι μια απαραίτητη συνθήκη για τον ανθρώπινο οργανισμό αλλά και γενικά για το είδος μας. Δηλαδή, δεν είναι κάτι σαν την αναπνοή ή τη συνεχόμενη παροχή ενέργειας, σε αυτά δεν μπορείς να πας κόντρα γιατί θα πεθάνεις.
Ο πόλεμος και η βία έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο έχουμε στήσει και οργανώσει τις κοινωνίες μας οι οποίες δυστυχώς στηρίζονται στη βία (χαρακτηριστικό είναι οι στρατοί οι οποίοι είναι θεσμοί). Για όλα τα παραπάνω μπορείς να βρεις βιολογικά υποστρώματα όμως, το περιβάλλον επηρεάζει την βιολογία που επηρεάζει το περιβάλλον. Δηλαδή, όταν έχεις ανθρώπους οι οποίοι μεγαλώνουν με αρχές που βασίζονται στην βία (στράτευση, ανταγωνισμός κλπ) τότε ο εγκέφαλος προσαρμόζεται και παράγει αντίστοιχους ανθρώπους. Αν το περιβάλλον μας ήταν διαφορετικό, πασιφιστικό για παράδειγμα, τότε ο ανθρώπινος εγκέφαλος (νευροπλαστικότητα) θα ήταν επίσης διαφορετικός από τον σημερινό.
Είναι μια δυναμική σχέση, το ένα επηρεάζει το άλλο.
Αλλά καταλαβαίνω τι θες να πεις και θα συμφωνήσω πως ο άνθρωπος είναι το μόνο ζωό που ασκεί βία όχι μόνο απο φόβο ή για λόγους επιβίωσης(τροφή & αυτοπροστασία), όπως κάνουν και τα υπόλοιπα ζώα στην φύση, αλλά και για να στηρίξει τις εγωιστικές του επιθυμίες. Σαν φυσικό φαινόμενο, εφόσον η φύση το επιτρέπει την ύπαρξη του και η στατιστική εξασφαλίζει πάντα την ύπαρξη του, είναι αδύνατο να απαλλαχθούμε απο αυτό. Μπορούμε όμως σίγουρα να προωθήσουμε μια νοοτροπία ελάχιστης βίας και μόνο όταν είναι απαραίτητη(π.χ. άμυνα). Ακόμα και αυτό όμως μπορεί εύκολα να παραποιηθεί. Το Ισραήλ ας πούμε δημιούργησε ανθρωπιστική κρίση στην Γάζα έχοντας ως βασικό επιχείρημα την προστασία του. Το Ιράν χτύπησε το Ισραήλ επίσης επικαλούμενο άμυνα. Το Ισραήλ θα χτυπήσει πάλι επικαλούμενο και αυτό την προστασία του(και σιωπηλά την προστασία του κύρους του). Αυτά τα πράγματα είναι πολύ περίπλοκα γενικά.
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,402 μηνύματα.
17-04-24
22:15
Ομολογώ πως με απογοήτευσες. Περίμενα να ακούσω κάτι του τύπου :Κοίτα για να ξεκαθαρίσω μια για πάντα αυτή τη κατάσταση. Εγώ ως Γιάννης θα ήθελα να ζήσω κάτι ακραίο (είτε πόλεμος είτε βίαιη πολιτειακή αλλαγή και τέτοια). Αυτό το έχω παρατηρήσει το έχουν όλοι οι ιστορικοί και μεταξύ μας έχουμε βγάλει κάτι σε στυλ "Σύνδρομος του ιστορικού", θέλουμε να γίνουμε κομμάτια μεγάλων ιστορικών γεγονότων και οι μαρτυρίες μας να είναι πρωτογενείς πηγές.
"Θα αποδώσουν οι άπειρες ώρες στο Call Of Duty".
Αλλά για να δώσω λίγο perspective στην @touvlo στο γιατί πολλοί νέοι(άνδρες) βλέπουν τον πόλεμο ως κάτι συναρπαστικό...Είναι πολύ απλό το γιατί...γιατί αυτό καλλιεργείται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ήδη απο την αρχαιότητα το να πέσεις στην μάχη θεωρούταν ο πιο τιμητικός τρόπος να πεθάνει ένας άντρας. Αυτό συνέχισε να υφίσταται κατά τα 1900s με εκφράσεις σε ποιήματα του τύπου :
"Dulce et decorum est pro patria mori" -> Είναι σωστό και πρέπων να πεθαίνει κανείς για την γη των προγώνων του.
Διαφημιστικά κατάταξης :Και συνεχίζεται ακόμα και στις μέρες μας με άλλους τρόπους όπως διαφημιστικά όχι σε αφίσες πλέον αλλά σε ηλεκτρονικά μέσα :
Τα αγοράκια απο μικρά παίζουν με στρατιωτάκια, και αργότερα λιώνουν σε παιχνίδια που το κύριο αντικείμενο τους είναι ο πόλεμος. Εν μέρει αυτό σε σκληραγωγεί γιατί δεν έχεις ενσυναίσθηση(το οποίο είναι θεμιτό για να αντέξεις ψυχολογικά έναν πόλεμο), απο την άλλη όμως αυτό σημαίνει οτι χάνεις και την αίσθηση του τι θα σήμαιναν όλα αυτά εαν γινόντουσαν στην πραγματικότητα. Χάνεις την ανθρωπιά σου δηλαδή ή ακριβέστερα γιατί οκει, ας μην γινόμαστε και υπερβολικοί, κανείς δεν έγινε τέρας απο ένα παιχνίδι, αποκτάς άγνοια της πραγματικότητας.
Μην φοβάστε τους νέους που λένε οτι θέλουν πόλεμο λοιπόν. Απλώς δεν ξέρουν γιατί δεν το έχουν βιώσει στα αλήθεια. Να φοβάστε αυτούς που έχουν πάει σε πόλεμο και λένε οτι θέλουν πόλεμο ή αυτούς που δεν έχουν πάει σε πόλεμο αλλά αποφασίζουν εαν άλλοι θα πάνε σε πόλεμο .
Καταλαβαίνω μεν τι θες να πεις, αλλά μην ξεχνάς οτι και ο ίδιος ο άνθρωπος, η ύπαρξη του, η ζωή του κτλπ. αποτελούν ένα φυσικό φαινόμενο. Οπότε και οι συμπεριφορές των ανθρώπων υπόκεινται σε ορισμένους νόμους. Στην προκειμένη πάντα θα υπάρχουν διαφορετικές ατζέντες και αυτό πάντα θα οδηγεί περιοδικά σε συγκρούσεις. Θα ξεθυμαίνουν οι διαφορές αρχικά, στην συνέχεια θα περνάει χρόνος μέχρι να δημιουργηθούν έντονες διαφορές πάλι(καιρός ειρήνης), θα ξεθυμαίνουν πάλι(μέσω πολέμων) και φτου απο την αρχή.Ο πόλεμος συμβαίνει όχι επειδή είναι ένα φυσικό φαινόμενο και άρα κάτι αναπόφευκτο αλλά επειδή σαν ανθρωπότητα έχουμε επιλέξει για ηγέτες κάτι παλαβούς οι οποίοι είναι έτοιμοι να ρίξουν πυρηνικά.
Η ιστορία όπως είπε ορθά ο Γιάννης έχει επιβεβαιώσει οτι ο πόλεμος είναι πράγματι ένα περιοδικό φαινόμενο.