kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
17-07-08
16:50
Bασικά εγώ τυχαίνει να το χρησιμοποιώ αυτό ως επιχείρημα αλλά όχι με την όρο να μην το κοροιδεύουν.Εξάλλου τα παιδιά πάντα βρίσκουν αφορμή για πειράγματα είτε για το βάρος,την ομορφιά,την εξυπνάδα, τις επιδόσεις στα αθλήματα κ.α. (και μεταξύ μας αυτά ξεκινούν το πείραγμα δεν υπερτερούν απο τα "θύματα" τους σε τίποτε περισσότερο απο το θράσσος).
Δεν θα ήθελα να το απομονώσουν, να το κάνουν να αισθάνεται "προβληματικό" για μια δική ΜΟΥ όμως επιλογή κι όχι για ένα δικο του γνώρισμα και μάλιστα για ένα είδος επιλογής που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το κοινωνικο κατεστημένο.
Δεν ξέρω αν θα γίνω υπερπροστατευτική ως μάνα( εδώ που τα λέμε δεν ξέρω καν αν θα γίνω μάνα) αλλά αν ανατρέξω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης σου με σιγουριά θα πω ότι ως παιδί, εφήβη αλλά κι ενήλικη ένοιωθα και δρούσα διαφορετικά απο τα τετριμμένα λόγω χαρακτήρα κι επιλογών, ήμουν κάτι σαν το "μαύρο πρόβατο" ακόμη και για την οικογενειά μου.Όμως ήταν τα όσα έκανα συνειδητά κι είχα απόλυτα το θάρρος να υπερασπιστώ τις κινήσεις μου.Ποτέ δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να νοιώσει περιθωριοποιημένος ή λίγος ακόμη και στις πιο ευαίσθητες στιγμές μου.
Γονιδιακά οι απόγονοι μου() έχουν πολλές πιθανότητες να μου μοιάζουν σε αυτό το ζήτημα.
Η ένσταση μου όμως εφάπτεται στο ότι εγώ κληθηκα να υπερασπιστώ τις δικές μου επιλογές (ή για κάποιους "λάθη") κι όταν κάποιες απο αυτές άρχισαν να έχουν επίπτωση άθελα μου σε δικούς μου ανθρώπους ειλικρινά δεν το άντεξα και είμαι σίγουρη πως στα παιδιά μου που θα τα αγαπώ ακόμη περισσότερο το να τα υποβάλλω στην διαδικασία να "απολογούνται" εξαιτίας μου θα με τσακίσει.
Ελπίζω να σε κάλυψα και να μην σε μπέρδεψα.
Δεν θα ήθελα να το απομονώσουν, να το κάνουν να αισθάνεται "προβληματικό" για μια δική ΜΟΥ όμως επιλογή κι όχι για ένα δικο του γνώρισμα και μάλιστα για ένα είδος επιλογής που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το κοινωνικο κατεστημένο.
Δεν ξέρω αν θα γίνω υπερπροστατευτική ως μάνα( εδώ που τα λέμε δεν ξέρω καν αν θα γίνω μάνα) αλλά αν ανατρέξω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης σου με σιγουριά θα πω ότι ως παιδί, εφήβη αλλά κι ενήλικη ένοιωθα και δρούσα διαφορετικά απο τα τετριμμένα λόγω χαρακτήρα κι επιλογών, ήμουν κάτι σαν το "μαύρο πρόβατο" ακόμη και για την οικογενειά μου.Όμως ήταν τα όσα έκανα συνειδητά κι είχα απόλυτα το θάρρος να υπερασπιστώ τις κινήσεις μου.Ποτέ δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να νοιώσει περιθωριοποιημένος ή λίγος ακόμη και στις πιο ευαίσθητες στιγμές μου.
Γονιδιακά οι απόγονοι μου() έχουν πολλές πιθανότητες να μου μοιάζουν σε αυτό το ζήτημα.
Η ένσταση μου όμως εφάπτεται στο ότι εγώ κληθηκα να υπερασπιστώ τις δικές μου επιλογές (ή για κάποιους "λάθη") κι όταν κάποιες απο αυτές άρχισαν να έχουν επίπτωση άθελα μου σε δικούς μου ανθρώπους ειλικρινά δεν το άντεξα και είμαι σίγουρη πως στα παιδιά μου που θα τα αγαπώ ακόμη περισσότερο το να τα υποβάλλω στην διαδικασία να "απολογούνται" εξαιτίας μου θα με τσακίσει.
Ελπίζω να σε κάλυψα και να μην σε μπέρδεψα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.