ROM32
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο ROM32 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών. Έχει γράψει 331 μηνύματα.
21-04-24
18:35
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι. Αν είναι ειλικρινής η απορία σου, ψάχνεις ποιος ταιριάζει με εσένα και προχωράς.
Τον αισθάνεσαι μέσω συμβάντων στη ζωή σου που σε κάνουν να αντιληφθείς ότι η ζωή τελικά δεν διέπεται από τυχαιότητα. Το ορθόν είναι να τα κρατήσεις για τον εαυτό σου, γιατί, όπως είπε και ο Χριστός στο κατά Ματθαίον:
«Μη δώσετε τα άγια πράγματα στους σκύλους ούτε να πετάξετε τα μαργαριτάρια στους χοίρους, γιατί αλλιώς, οι χοίροι θα τα καταπατήσουν με τα πόδια τους κι οι σκύλοι θα στραφούν εναντίον σας και θα σας καταξεσκίσουν».
Σε παρακαλώ, μην με ρωτήσεις αν τα παραπάνω είναι κυριολεκτικά.
Όχι, ούτε μέσω των αισθήσεων ούτε μέσω της λογικής. Η λογική είναι το χρησιμότερο εργαλείο για τον φυσικό κόσμο. Κατά μία έννοια, όσο περισσότερο σταματήσει κάποιος να ρωτά γιατί αυτό; και γιατί εκείνο; και σιωπήσει το μυαλό του και πιστεύει ότι θα βρει αυτό που ψάχνει, τότε θα το βρει. Πάλι από κατά Ματθαίον:
«Ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Γιατί όποιος ζητάει λαβαίνει κι όποιος ψάχνει βρίσκει κι όποιος χτυπά του ανοίγεται.»
Θα προτιμούσα να εβαζες το αντίστοιχο απόσπασμα του Καντ που προτείνει πως θα γίνει αυτό, όπως έκανες με την προβληματική του επί αυτου του θέματος.
ROM32
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο ROM32 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών. Έχει γράψει 331 μηνύματα.
21-04-24
14:28
Κι οι αρχαίοι στον αιθέρα πιστεύανε, σε αύρες και ενεργειακά πεδία. Τι σημαίνει δηλαδή δεν φιλοσοφούσαν;
Το "ακαδημαϊκή φιλοσοφία" που λες είναι μπλιαχ από μόνο του.
Όταν λέω μονίμως "κβαντισμένος" εννοώ ότι είναι σε μια διαρκή κατάσταση υπέρθεσης. Με άλλα λόγια, είναι το κομμάτι του Εαυτού που μπορεί να βρίσκεται διακριτά σε δύο διαφορετικές καταστάσεις, αλλά μπορεί να βρίσκεται και σε ένα γραμμικό συνδυασμό αυτών των καταστάσεων και να επικοινωνεί μαζί μας. Προφανώς εμείς ως παρατηρήσιμοι στον μερικό υλικό κόσμο είμαστε το αποτέλεσμα της κατάρρευσης της κβαντικής κυματοσυνάρτησης. Υπάρχει όμως κατά τα πιστεύω πολλών φιλοσοφιών μία σύνδεση με τον "κοσμικό" (να το πούμε έτσι καλύτερα; ) εαυτό μας.
Δεν θέλω να αρχίσω να λέω λεπτομέρειες για το πως το φαντάζομαι γιατί θα αρχίσουν να μου την πέφτουν πάλι τα τρολ του φόρουμ. Στο μυαλό μου πάντως δεν είναι μεταφυσική, αλλά μία φυσική που ακόμα δεν γνωρίζουμε.
Ακόμα κι ο Ντάγκλας Άνταμς, ριζοσπαστικά άθεος, σε ένα πολυδιάστατο, φρακταλικό Σύμπαν πίστευε.
Μπορεί να πίστευαν οι αρχαίοι σε αυτα, αλλά ηταν οι λογικές παραδοχές της εποχής τους. Το να θεωρούμε πως υπάρχει ένας κόσμος πέρα από τις αισθήσεις μας, όπως όντως η Φυσική σήμερα μας επιβεβαιώνει ότι υπάρχει, δεν δίνει απάντηση στο ερώτημα πώς προσεγγίζουμε τον Πραγματικό εαυτό. Επίσης, αν όντως υπάρχει και δίνει σημαδια που δεν αντιλαμβανόμαστε και ούτε θα καταφέρουμε ποτε, τότε δεν έχει καμία χρησιμότητα η γνώση του, αν πάλι δίνει σημαδια, αυτός που αποδέχεται την δεύτερη εκδοχή υπονοεί ότι μπορούν να γίνουν ανιχνεύσιμα και το ερώτημα είναι πώς. Όμως πρώτου ξεφύγουμε τελείως, θα ρωτήσω κάτι άλλο, γιατί ο Καντ πίστευε πως υπήρχε Πραγματικός εαυτός;
ROM32
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο ROM32 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών. Έχει γράψει 331 μηνύματα.
21-04-24
13:31
Δεν αποκόβεσαι ακριβώς, η συνείδησή σου γίνεται πιο κβαντισμένη.
Το περιβάλλον δεν είναι μόνο αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις.Τον υλικό κόσμο τον σκιάζει ένα σκοτεινό πέπλο, σαν κουκούλι. Άλλοι το λένε "το πέπλο της Ίσιδος", άλλοι το λένε Μάγια, οι Ερμητιστές το αναφέρουν ως "σκοτεινή θάλασσα", οι επιστήμονες μπορεί να το εκλογικεύουν ως σκοτεινή ύλη ή ενέργεια. Σε κάθε περίπτωση για να έχει ενδιαφέρον πρέπει να το εκλάβουμε ως κάτι το φυσικό και όχι μεταφυσικό. Είναι μια λειτουργία του κόσμου που δεν μας αφήνει να "παρατηρήσουμε" παραπάνω. Το φως συμπεριφέρεται διαφορετικά όταν αρμενίζει μόνο του και διαφορετικά όταν το παρατηρείς ακόμα και με μια άψυχη μηχανή, έναν μηχανικό αισθητήρα. Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό;
Το ίδιο το φως που μεταδίδεται σε κβάντα, άλλοτε γίνεται μέρος της ύλης και άλλοτε αποκόβεται από αυτήν.
Για μένα ο Πραγματικός ή Ανώτερος Εαυτός είναι ένα κομμάτι του συνόλου Είναι - Εαυτός - Εγώ που βρίσκεται μονίμως κβαντισμένο. Εμείς είμαστε οι μαριονέτες που αναζητάμε την αιώνια επιστροφή. Σίγουρα, η προσκόλληση στις αισθήσεις δεν είναι ένας δρόμος της επιστροφής, ούτε όμως και η περικοπή των ηδονών σε οδηγεί κάπου.
Χρειάζεται νηστεία (ας το πούμε περικοπή ηδονών) αλλά και προσευχή (φιλοσοφικά λεγόμενο, η σύνδεση με το ριζοσπαστικό Άλλο).
Ένα κακό σε τέτοιου είδους συζητήσεις είναι ότι εκτρέπονται σε μεταφυσικές ατραπούς και περίεργες εξηγήσεις από τον απλό κόσμο. Τι σημαίνει ο Πραγματικός Ανώτερος εαυτός είναι μονίμως κβαντισμενος; Όλη η ύλη κβάντα είναι. Προσοχή! Το να μιλάς για αυρές, ενεργειακά πεδία κλπ δεν είναι ακαδημαϊκή φιλοσοφία αλλά λαϊκή μεταφυσική.
ROM32
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο ROM32 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών. Έχει γράψει 331 μηνύματα.
21-04-24
01:21
Πως αποκόβεσαι απο το περιβάλλον; Είναι αδύνατον να συμβεί αυτό, ακόμα και μόνος/η σου σε ένα δωμάτιο να είσαι το περιβάλλον το κουβαλάς απο την ιστορικότητα του εαυτού σου (το καταγεγραμμένο) και οι αισθήσεις σου πάντα θα δέχονται ερεθίσματα απο αυτό.Ίσως γιατί ο εαυτός τον οποίον αντιλαμβανόμαστε βρίσκεται σε άμεση σχέση με τα ερεθίσματα και τις επιρροές που λαμβάνει από το περιβάλλον και είναι προγραμματισμένος με το να εναρμονίζεται με αυτά για να βρει αποδοχή. Η πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε κυριαρχείται από την ύλη και προωθεί την ικανοποιησή του Σώματος , τις ηδονές.
Ένας άνθρωπος που θέλει να καταδυθεί στον πραγματικό εαυτό ( αν υποθέσουμε πως θα ήταν δυνατό να διαχωριστεί από τον εαυτό που αντιλαμβανόμαστε) δε θα έπρεπε να πετύχει μια αποδέσμευση από τις επιταγές του περιβάλλοντος του;
ROM32
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο ROM32 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών. Έχει γράψει 331 μηνύματα.
21-04-24
00:50
Με περικοπή των ηδονων που μας κρατούν δέσμιους στο σαρκικό κόσμο και τρέφουν τις αισθήσεις.
Απο που και ως που; Ο Πραγματικός εαυτός (αν υπάρχει) κάπως θα πρέπει να εκφράζεται, αν εκφράζεται ποιές ενδείξεις εκπέμπει και με ποιό τρόπο θα ανιχνευθούν; Γιατί πιστεύεις οτι οι ηδονές χαλούν την σούπα επειδή απασχολούν τις αισθήσεις? Αφού σύμφωνα με τον Καντ ούτως ή άλλως οι αισθήσεις παραπλανούν όπως και να έχει.
ROM32
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο ROM32 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών. Έχει γράψει 331 μηνύματα.
21-04-24
00:37
ίσως, να γνωρίσουμε τον πραγματικό εαυτό μας να μας φέρει ένα βήμα κοντύτερα στη γνώση του πραγματικού κόσμου, του κόσμου των Ιδεών (ή του «Θεού».) Άλλωστε, οι ερμητιστές το είχαν πει ξεκάθαρα:
Αν ισχύουν όλα αυτά πως θα γίνει να γνωρίσουμε τον Πραγματικο εαυτό αν όλα περνάνε απο τις αισθήσεις μας; Πως θα "δει" κάποιος εκτος των αισθήσεων του; Επίσης, πως είναι δυνατόν να αισθάνεσαι τον πραγματικό εαυτό; Εγώ μάλλον θα έλεγα πως το μόνο "καθαρό" εργαλείο για να προσεγγιστεί αν υπάρχει αυτή η οντότητα θα είναι η λογική, που δεν είναι αίσθηση (εκτός αν έχεις άλλο ορισμό). Αλλά για να μπορέσει η λογική να εκκινήσει χρειάζεται ενδείξεις πραγματικού εαυτού να συλλάβει πρώτα (αισθανθεί και μετά να αντιληφθεί) επομένως πάλι γυρνάμε στο θέμα των αισθήσεων. Εκτός αν θεωρείς οτι η Λογική μπορεί να τον προσεγγίσει και απο τις ενδείξεις των παραπλανητικών αισθήσεων εφόσον θεωρείς οτι αυτή είναι ανεξάρτητη απο αυτές.