30-07-08
08:20
Λόγους και αιτίες θα έδινες στον υποκριτή εννοείς; Με αυτό τον τρόπο θα τον έπειθες να μιλήσει , να εξηγήσει γιατι το κάνει, και έτσι ίσως να το σταματήσει;
Όχι. Με τον τρόπο αυτό θα τον βοηθούσα να εξωτερικεύσει τον πραγματικό του εαυτό χωρίς να φοβάται. Τότε δεν θα έχει ανάγκη να υποκριθεί. Δεν μπορεί ο ίδιος να παραδεχτεί ότι το κάνει, να εξηγήσει γιατί το κάνει, ούτε μπορεί να πει "θα το σταματήσω τώρα". Δεν μπορώ να του πω "σταμάτα να υποκρίνεσαι". Ο υποκριτής (όχι ο ψεύτης υποκριτής που έχει πλήρη έλεγχο της συμπεριφοράς του και την καθοδηγεί μεθοδευμένα) είναι κακοήθης πρώτα απέναντι στον εαυτό του. Διαπράττει τον χειρότερο βιασμό προς τον εσωτερικό του κόσμο, τον σπρώχνει στην απομόνωση. Νομίζω ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είναι απομονωμένος ο εσωτερικός σου κόσμος. Και ναι. Πιστεύω ότι χρειάζεται κάποιος με ατέλειωτη υπομονή να αρχίσει να τον ψαρεύει σιγά σιγά, να του πει "εγώ αυτό το κομμάτι σου αποδέχομαι, το αληθινό", να σιχαθεί κι ο ίδιος την εικονική του πραγματικότητα, το δήθεν του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
29-07-08
21:28
Πριν αντιληφθούμε την υποκρισία: Αναπόφευκτα κρίνουμε (αν είμαστε από αυτούς που κρίνουν) από τα φαινόμενα.
Όταν αντιληφθούμε την υποκρισία (και ότι τα φαινόμενα απατούν): Δεν ξέρω τι πρέπει και τι όχι για τον καθένα. Εγώ ίσως απλά να προσπαθούσα να δώσω λόγους, αιτίες, αφορμές, ερεθίσματα εξωτερίκευσης του πραγματικού εαυτού σε σημείο που να νιώσει ο υποκείμενό του εξοικείωση και άνεση.
Όταν αντιληφθούμε την υποκρισία (και ότι τα φαινόμενα απατούν): Δεν ξέρω τι πρέπει και τι όχι για τον καθένα. Εγώ ίσως απλά να προσπαθούσα να δώσω λόγους, αιτίες, αφορμές, ερεθίσματα εξωτερίκευσης του πραγματικού εαυτού σε σημείο που να νιώσει ο υποκείμενό του εξοικείωση και άνεση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
29-07-08
21:18
Ο εθισμός μπορεί να υπάρχει παντού... Είναι από μόνος του νοσηρή κατάσταση, ανεξάρτητα από τον ποιόν της συμπεριφοράς στην οποία αφορά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
29-07-08
21:08
Η υποκρισία είναι μια συμπεριφορά η οποία πρώτα στρέφεται κατά του ίδιου μας του εαυτού, εξωτερικεύουμε άλλο από αυτό που πιστεύουμε και νιώθουμε. Είναι η διάσταση του εσωτερικού με τον εξωτερικό μας εαυτό που μπορεί να είναι είτε εσκεμμένη και σκόπιμη είτε να πηγάζει από μια προσωπική αδυναμία και ανάγκη μας να δημιουργήσουμε εντυπώσεις γιατί νιώθουμε ότι το ειλικρινές ενδεχομένως δεν θα'χει την ίδια αποδοχή. Συνήθως εξωτερικεύουμε αυτό που θεωρούμε ιδανικό μας αλλά αδρανούμε να επεξεργαστούμε παράλληλα τον εσωτερικό μας κόσμο ώστε να βελτιωθούμε προς αυτό που θεωρούμε το ιδανικό μας, υπάρχει εσωτερική στασιμότητα.
Θεωρώ την υποκρισία νόσο που σχετίζεται με την ελλιπή κοινωνικοποίηση σε συνδυασμό με την χαμηλή αυτοπεποίθηση και τις προσωπικές ανασφάλειες που ωθεί στον ενταφιασμό του πραγματικού μας εαυτού. Δεν θα κρατήσω ποτέ κακία προς ένα άνθρωπο που εγκληματεί απέναντι στον εαυτό του.
Ο ψέυτης είναι πάντα υποκριτής με τη διαφορά ότι ελέγχει πλήρως τη διάσταση του εσωτερικού με τον εξωτερικό του εαυτό και την επιδιώκει με απώτερο σκοπό που στρέφεται πλέον προς το συνομιλητή του. Τον ψεύτη δεν τον συγχωρώ ακόμα και στην περίπτωση που λέει ένα ψέμα για "το καλό" μου, για να μη με στεναχωρήσει που χου. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει για το εάν θα στεναχωρηθώ με ένα πραγματικό γεγονός ή όχι, να αποφασίζει δηλαδή για μένα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει στην επικοινωνία μου και τη σχέση μου με το πραγματικό.
Θεωρώ την υποκρισία νόσο που σχετίζεται με την ελλιπή κοινωνικοποίηση σε συνδυασμό με την χαμηλή αυτοπεποίθηση και τις προσωπικές ανασφάλειες που ωθεί στον ενταφιασμό του πραγματικού μας εαυτού. Δεν θα κρατήσω ποτέ κακία προς ένα άνθρωπο που εγκληματεί απέναντι στον εαυτό του.
Ο ψέυτης είναι πάντα υποκριτής με τη διαφορά ότι ελέγχει πλήρως τη διάσταση του εσωτερικού με τον εξωτερικό του εαυτό και την επιδιώκει με απώτερο σκοπό που στρέφεται πλέον προς το συνομιλητή του. Τον ψεύτη δεν τον συγχωρώ ακόμα και στην περίπτωση που λέει ένα ψέμα για "το καλό" μου, για να μη με στεναχωρήσει που χου. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει για το εάν θα στεναχωρηθώ με ένα πραγματικό γεγονός ή όχι, να αποφασίζει δηλαδή για μένα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει στην επικοινωνία μου και τη σχέση μου με το πραγματικό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.