suspiria
Διάσημο μέλος
Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
17-08-08
17:34
Χρειάζεται πολύ γερό στομάχι για να παρακολουθήσεις τόσο ωμή ταινία χωρίς να πατήσεις το στοπ είτε απηυδησμένος απο αυτά που βλέπεις είτε γιατί θα την θεωρήσεις παρατραβηγμένη.
Είτε γιατί νιώθεις τον εγκέφαλο σου να μαζεύει τα τελευταία του μπαγκάζια και να αποχαιρετά το κατεστραμμένο από το ολοκαύτωμα σπίτι του.
Ο ελληνικός κινηματογράφος τα τελευταία 10 χρόνια -περίπου- έχει θέσει τα όρια της κουλτούρας του. Το χιούμορ του -στοιχείο αξιέπαινο στον ελληνικό κινηματογράφο των προηγούμενων δεκαετιών- εξαντλείται σε καντήλια και χυδαία υπονοούμενα. Για εμένα προσωπικά αυτή τη στιγμή, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν υπάρχει ελληνικός κινηματογράφος. Υπάρχει μία ενοχλητική βαβούρα που θέλει να λέγεται κινηματογράφος και ο Οικονομίδης με το Σπιρτόκουτο είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού.
Το σενάριο της ταινίας περιέχει στις είκοσι λέξεις δεκαπέντε βρισιές και οι υπόλοιπες πέντε είναι άρθρα. Αυτό είναι το επίπεδο του σημερινού ελληνικού κινηματογράφου.
Και το πιο ενοχλητικό της υπόθεσης είναι ότι ταινίες σαν το ʽΣπιρτόκουτοʼ, σαν το ʽΗ Ψυχή στο Στόμαʼ ή σαν το ʽΤσίουʼ του Παπαδημητράτου θεωρούνται εναλλακτικές και ʽψαγμένεςʼ. Αν αντί αυτές τις τρεις ταινίες -και πολλές άλλες νεοελληνικές- έβλεπα επί ένα δύοωρο τον Μητσοτάκη να αυνανίζεται δεν θα αντιλαμβανόμουν καμία απολύτως διαφορά.
Και είναι κρίμα γιατί στα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους υπάρχουν καλά έργα τα οποία πάντα μένουν στο «μικρό μήκος» και στις αίθουσες μας πλασάρουν πάντα ότι πιο αηδιαστικό μπορεί να γεννήσει ο υποτιθέμενος ελληνικός κινηματογράφος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.