Katerina Kechaya
Νεοφερμένος
Η Katerina Kechaya αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Δημοσιογράφος. Έχει γράψει 72 μηνύματα.
22-06-09
15:26
Αν δεν γίνομαι αδιάκριτος, μιας και αναφέρεις κι άλλη σχέση που είχες με διαφορά ηλικίας, το επιδιώκεις ή απλά τυχαίνει; (ή γενικά όσοι προτιμούν τέτοια σχέση.Με αφορμή το μήνυμα της Παστέλ το αναφέρω)
Ουσιαστικά δηλαδή αναρωτιέμαι αν πρόκειται για συμπτώσεις ή απλά βρίσκεις χαρακτηριστικά που συνατντάς σε μεγαλύτερους από ότι σε άτομα κοντά στην ηλικία σου.
Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω πως είναι ενας συνδιασμός όσων ανέφερες. Σε κάποιο βαθμό αποτελούν τυχαίες καταστάσεις. Παράλληλα όμως συνειδητοποιώ πως υπάρχουν αρκετές μου συναισθηματικές "αναγκές" που αισθάνομαι πως καλύπτονται καλύτερα από κάποιο μεγαλύτερο. Τίποτα βέβαια δεν είναι απόλυτο και σίγουρα η δική μου οπτική δεν είναι απαραίτητα και η σωστότερη. Ωστόσο είμαι πολύ χαρούμενη για την τωρίνη επιλογή μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Katerina Kechaya
Νεοφερμένος
Η Katerina Kechaya αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Δημοσιογράφος. Έχει γράψει 72 μηνύματα.
22-06-09
14:33
Καλησπέρα παιδιά !
Διάβασα το θέμα σας και μου άρεσε πολύ. Μπράβο !
Εγώ έχω σχέση με 17,5 χρόνια διαφορά (μεγαλύτερος )και είμαστε μαζί 4,5 χρόνια .Περνάμε πολύ καλά μαζί και έχουμε περάσει πολλά ώστε πλέον να είμαστε πολύ δεμένη παρόλο που αυτά τα χρόνια και οι δικοί μου άνθρωποι αλλά κατά μικρότερο ποσοστό και οι δικοί του να έχουν αντιρρήσεις .Επίσης είχαμε τα κλασικά .... βλέμματα περίεργα στο δρόμο ,σχόλια κτλ κτλ αλλά όλα αυτά δεν κατάφεραν να μας επηρεάσουν .
Δεν είμαστε μαζί από συμφέρον ,αλλά επειδή πραγματικά περνάμε ωραία και αγαπιόμαστε πολύ .Θεωρώ ότι είναι ο μόνος άνθρωπος που έχω γνωρίσει που μοιάζει τόσο πολύ με μένα στον τρόπο σκέψης και ζωής. Ο μόνος που με καταλαβαίνει
Συζούμε εδώ και ενάμιση χρόνο και τώρα σκεφτόμαστε να κάνουμε οικογένεια .Το θέλω αρκετά και είναι και η κατάλληλη ώρα .
Το θέμα είναι ότι η οικογένεια μου δεν μπορεί να καταλάβει πόσο τον αγαπάω και ακόμα και τώρα προσπαθεί να μας χωρίσει .Πιστεύω πως αν τους ακούσω και το κάνω(για να αποφύγω την γκρίνια τους την οποία δεν αντέχω άλλο….) ,θα είμαι δυστυχισμένη. Αν δεν το κάνω θα έχω προβλήματα ...... μια ζωή και δεν ξέρω τι να κάνω ειλικρινά .
Θα ήθελα την γνώμη σας ,κυρίως όσον έχετε τέτοια εμπειρία για να ξέρω τι με περιμένει σε κάθε περίπτωση ,καθώς δεν τυγχάνει να γνωρίζω άλλο ζευγάρι με τέτοια διαφορά ηλικίας ώστε να έχω κάποιον να με καταλάβει
Σας ευχαριστώ πολύ
ilek, καλησπέρα.
Έχω γράψει ξάνα σε αυτό το θέμα, μιας και έχω υπάρξει και εξακολουθώ να υπάρχω σε παρομοιώδη θέση με εσένα (με διαφορετικούς ανθρώπους).
Την πρώτη φορά, η διαφορά ηλικίας ήταν στα 15 χρόνια, τώρα είναι στα 17.
Το βασικό που μου έχουν "διδάξει" αυτές οι δύο τελείως διαφορετικές μεταξύ τους ιστορίες, είναι πως η ευτυχία, η χημεία, ο ερωτισμός, η διάθεση για αλληλοϋποχωρήσεις, η προοπτική και πολλά πολλά άλλα ουδεμία σχέση έχουν με την ηλικία. Μα ουδεμία!
Αναφέρεις στο κείμενό σου, πως είναι ο μόνος άνθρωπος που αισθάνεσαι πως σε καταλαβαίνει. Θέλεις και ισχυρότερο επιχείρημα από αυτό; Όσο αισθάνεσαι, πλήρης, ερωτευμένη και ήρεμη και όσο όλο αυτό σου δημιουργεί την πεποίθηση πως θα έχει διάρκεια, δε βρίσκω κανέναν απολύτως λόγο γιατί να μην προχωρήσεις.
Τα προβλήματα με τους γονείς, τα οποία δυστυχώς επίσης γνωρίζω από πρώτο χέρι, είτε θα εξομαλυνθούν μόλις τα πράγματα αρχίζουν να αποκτούν μια σταθερή πορεία, είτε απλώς θα παραμείνουν ως έχουν. Κάτι το οποίο δε θεωρώ και πολύ πιθανό, να σου πω την αλήθεια μου. Ξέρεις καλύτερα από μένα ότι συνήθως, αν όχι πάντα, αυτού του τύπου οι γονεϊκές αντιδράσεις δεν αποτελούν παρά τον άσσο που έχουν κρυμμένο στο μανίκι. Όταν εσύ παρουσιάσεις τον δικό σου, τα πράγματα θα τεθούν επί τάπητος. Τότε είναι που εσύ και εκείνος βεβαίως, θα πρέπει να φροντίσετε, να δείξετε όσο πιο σίγουροι μπορείτε για την επιλογή σας, χωρίς να αφήσετε και πολλά πολλά περιθωρία για κουβέντες και αναθεωρήσεις.
Αν εσύ αισθάνεσαι σίγουρη μαζί του, μη φοβάσαι τίποτα.
Για την ιστορία και για τα άνω γραφόμενα που ανάγνωσα από τα υπόλοιπα μέλη, επέτρεψε μου, 2-3 επισημάνσεις.
1.) Το να φτάνει κάποιος στα 40 χώρις να έχει "προλάβει" να κάνει οικογένεια, ΟΧΙ δεν συνεπάγεται ...κουσούρι. Ίσως προσδίδει μια προηγούμενη επιπολαιότητα, ίσως αναβλητικότητα, ίσως και απλώς υπεραπαιτητικότητα. Σίγουρα όμως δεν αποτελεί κριτήριο ..προβλήματος. (εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον).
2.) Οι σχέσεις με τέτοια διαφορά ηλικίας, δεν είναι apriori καταδικασμένες και ούτε χωρόυν όλες μαζί σε ένα τσουβάλι. Πειράζει που εγώ θέλω να έχω το ολόδικό μου; (τσουβάλι πάντα)
3.) Ναι υπάρχουν εκεί έξω, άντρες γύρω στα 40+ που αναζητούν, αγάπη, συντροφικότητα, σταθερότητα και όλο αυτό υπό τη σκέπη του ενθουσιασμού και της τρέλας μιας 25αράς.
Εγώ πάντως στην πρόταση γάμου που μου έγινε, απάντησα ναι! Και φωναχτό μάλιστα.
Καλή τύχη, γλυκιά μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Katerina Kechaya
Νεοφερμένος
Η Katerina Kechaya αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Δημοσιογράφος. Έχει γράψει 72 μηνύματα.
24-08-08
00:40
Θεωρείς ότι ο έλεγχος της σχέσης (το πάνω χέρι) αποτελεί απλώς δημιούργημα της φαντασίας ορισμένων συγγραφέων νουβέλων;
Σαφώς και υπάρχει και -κατα τη γνώμη μου πάντα- είναι εντονότερος σε σχέσεις μια διαφορά ηλικίας.
Προφανώς εσύ θες να πάμε την κουβέντα πιο μακριά..
Ναι, ειναι και άλλα τα "κουσούρια" τέτοιων σχέσεων, όπως και ορισμένα θετικά στοιχεία.
Δυστυχώς όμως δεν έχω το χρόνο να τα καταγράψω όλα.
Προσπάθησα να αποτυπώσω την ουσία, έτσι όπως εγώ την εκλαμβάνω.
Λυπάμαι, αλλά δεν κατανοώ το ύφος σου.
Σαφώς και υπάρχει και -κατα τη γνώμη μου πάντα- είναι εντονότερος σε σχέσεις μια διαφορά ηλικίας.
Προφανώς εσύ θες να πάμε την κουβέντα πιο μακριά..
Ναι, ειναι και άλλα τα "κουσούρια" τέτοιων σχέσεων, όπως και ορισμένα θετικά στοιχεία.
Δυστυχώς όμως δεν έχω το χρόνο να τα καταγράψω όλα.
Προσπάθησα να αποτυπώσω την ουσία, έτσι όπως εγώ την εκλαμβάνω.
Λυπάμαι, αλλά δεν κατανοώ το ύφος σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Katerina Kechaya
Νεοφερμένος
Η Katerina Kechaya αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Δημοσιογράφος. Έχει γράψει 72 μηνύματα.
24-08-08
00:22
Σαφως και παίζει μεγάλη ρόλο και ο χαρακτήρας.
Μην ξεχνάμε όμως πως ένας τοοοοσο μεγαλύτερος, όχι απλώς γνωρίζει καλύτερα το παιχνίδι, αλλά είναι σε θέση να καθορίσει και τους δικούς του κανόνες.
Αν μου συνέβαινε, σήμερα κάτι παρόμοιο, θα μπορούσα σίγουρα να το ελέγξω καλύτερα.
Στα 19 μας ομώς τι εφόδια έχουμε;
Μην ξεχνάμε όμως πως ένας τοοοοσο μεγαλύτερος, όχι απλώς γνωρίζει καλύτερα το παιχνίδι, αλλά είναι σε θέση να καθορίσει και τους δικούς του κανόνες.
Αν μου συνέβαινε, σήμερα κάτι παρόμοιο, θα μπορούσα σίγουρα να το ελέγξω καλύτερα.
Στα 19 μας ομώς τι εφόδια έχουμε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Katerina Kechaya
Νεοφερμένος
Η Katerina Kechaya αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Δημοσιογράφος. Έχει γράψει 72 μηνύματα.
23-08-08
23:57
Τρία χρόνια βίωνα μια παρόμοια ιστορία με όσες διάβασα.
Όταν γνωριστήκαμε, ήμουν μόλις 19 και εκείνος 34. Τότε θαμπώθηκα από την πείρα και την πασπαλισμένη σοφία.
Τώρα, είμαι κάθετη στο ότι δε θα το επαναλάμβανα.
Αρχικά σαφώς η "ανταλλαγή" είναι ενδιαφέρουσα και προκλητική. Παίρνεις γνώση, δίνεις ζωή και ενέργεια. Πόσο όμως να κρατήσει αυτό; 2 μήνες, 6, άντε ένα χρόνο.
Μετα; Μετά ο ισχυρότερος (και συνήθως σαφως και είναι ο μεγαλύτερος) θέτει τα πλαίσια και χωρίς να το καταλάβεις αρχίζεις να χάνεις τον εαυτό σου. Οι φίλοι σε λένε ξενέρωτη, οι γονείς καμαρώνουν - σε βρίσκουν ώριμη!- και εσύ μετανιώνεις.
Έχεις όμως πλέον εξαρτηθεί. Φεύγεις δύσκολα.
Έχεις ήδη χάσει το παιχνίδι. Εκείνος θεωρεί τη συμβιβαστικότητα σου, υποταγή.
Η συνέχεια γνωστή..
Όταν βρεις, τα πατίνια που θα σε κάνουν να τρέξεις, απλώς ανασαίνεις.
Και όσο και αν το έχεις ξεχάσει, τα πατίνια, είναι εκεί.
Άντε μόνο να χρειαστούν λίγο λάδωμα οι ρόδες..
Όταν γνωριστήκαμε, ήμουν μόλις 19 και εκείνος 34. Τότε θαμπώθηκα από την πείρα και την πασπαλισμένη σοφία.
Τώρα, είμαι κάθετη στο ότι δε θα το επαναλάμβανα.
Αρχικά σαφώς η "ανταλλαγή" είναι ενδιαφέρουσα και προκλητική. Παίρνεις γνώση, δίνεις ζωή και ενέργεια. Πόσο όμως να κρατήσει αυτό; 2 μήνες, 6, άντε ένα χρόνο.
Μετα; Μετά ο ισχυρότερος (και συνήθως σαφως και είναι ο μεγαλύτερος) θέτει τα πλαίσια και χωρίς να το καταλάβεις αρχίζεις να χάνεις τον εαυτό σου. Οι φίλοι σε λένε ξενέρωτη, οι γονείς καμαρώνουν - σε βρίσκουν ώριμη!- και εσύ μετανιώνεις.
Έχεις όμως πλέον εξαρτηθεί. Φεύγεις δύσκολα.
Έχεις ήδη χάσει το παιχνίδι. Εκείνος θεωρεί τη συμβιβαστικότητα σου, υποταγή.
Η συνέχεια γνωστή..
Όταν βρεις, τα πατίνια που θα σε κάνουν να τρέξεις, απλώς ανασαίνεις.
Και όσο και αν το έχεις ξεχάσει, τα πατίνια, είναι εκεί.
Άντε μόνο να χρειαστούν λίγο λάδωμα οι ρόδες..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.