suspiria
Διάσημο μέλος
Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
31-08-08
15:40
@Buggs
Μα που κολλάει η "επιτυχία" και τι ακριβώς εννοείς; Δεν μπορώ να καταλάβω, ειλικρινά.
Μιλάμε για την "ανατροφή" των παιδιών, τα στηρίγματα που δίνει ο γονιός , τις αρχές και τις αξίες, για να ζήσει το παιδί.
Ωραίος διαχωρισμός.
Μα που κολλάει η "επιτυχία" και τι ακριβώς εννοείς; Δεν μπορώ να καταλάβω, ειλικρινά.
Μιλάμε για την "ανατροφή" των παιδιών, τα στηρίγματα που δίνει ο γονιός , τις αρχές και τις αξίες, για να ζήσει το παιδί.
Γενικά πάντως πιστέυω ότι οι έλληνες γονείς (τουλάχτον τα 8 εκατομύρια που ζουν σε πόλεις) δεν είναι κακοί
Ωραίος διαχωρισμός.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
suspiria
Διάσημο μέλος
Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
31-08-08
03:46
Αυτοί που ξεχωρίζουν πρός τα πάνω, το προτιμάς σαν έκφραση; Ξεχωρίζω σημαίνει αυτόματα διαφέρω.
Ομως δεν πειράζει το παιδί αυτή η διαφορετικότητα άν οι γονείς του του δώσουν να καταλαβει ότι είναι απαραίτητο, αν θέλει να ξεχωρίσει, να αποδεχτεί ότι θα ανήκει σε μιά μικρή μειοψηφία
Aπλά επειδή τα παιδιά στην ηλικία των 5 ή 6 ή και 12-15 δεν έχουν την συνείδηση ώστε να κατανοήσουν μία ιδέα αντιλαμβάνονται μόνο δύο διαφορετικά στρατόπεδα, το ένα των γονέων κ το άλλο των κακών συμμαθητών. Αν αποδέχονται τη διαφορετικότητα τους κατά πάσα πιθανότητα έχουν περάσει στο στρατόπεδο των γονέων και υποστηρίζουν την ανάλογη ιδεολογία. Τουλάχιστον από την εμπειρία μου αυτό έχω καταλάβει. Συνήθως τα παιδιά που για κάποιο λόγο έχουν κάτι διαφορετικό (παιδιά χωρισμένων γονέων, παιδιά που ήρθαν από άλλο μέρος, παιδιά αλλοδαπών, παιδιά που έχουν "χάσει" κάποιον γονέα/αδερφό/αδερφή) δημιουργούν το εξής "κόμπλεξ": Η οικογένεια είναι η αυθεντία και οι συμμαθητές πάντα έχουν άδικο, μιλάνε πάντα με πυγμή όταν αναφέρονται στην οικογένεια τους και στα πιστεύω της και αυτό τους μένει για όλη τους τη ζωή, όχι μόνο ως απάντηση στις κοροϊδίες των συμμαθητών.
Αναφέρω αυτά τα παραδείγματα γιατί αυτά γνωρίζω σίγουρα. Είναι άσχετα με το θέμα αλλά οι αντιδράσεις είναι σχεδόν ίδιες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
suspiria
Διάσημο μέλος
Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
23-08-08
18:59
Σίγουρα μία μητέρα και ένας πατέρας μπορούν να έχουν μία ισχυρή προσωπικότητα ώστε να αγνοήσουν τα συντηρητικά (αν το θέσουμε έτσι) σχόλια της κοινωνίας. Μπορούν επίσης για μία "επιλογή" τους, η οποία συσχετίζεται με το παιδί, να είναι συνειδητοποιημένοι και να έχουν την επιχειρηματολογία να την υποστηρίξουν.
Το παιδί όμως που θα είναι στο σχολείο , και που δεν θα είναι απλά στη θεωρία "θα του μάθω να", και θα ακούει τα οποιαδήποτε "καθυστερημένα" σχόλια συμμαθητών και συμμαθητριών, ή ακόμα και δασκάλων/καθηγητών, πόσο ισχυρή προσωπικότητα μπορεί να έχει ώστε να μην επηρεαστεί η ψυχολογία του;
Και πόση θεωρία χωράει όταν βλέπεις στα ματάκια του ότι νιώθει μειονεκτικά σε σχέση με τα άλλα παιδάκια για μία διαφορετικότητα που έχει λόγω των γονέων του;
Σίγουρα οι γονείς έχουν κάποια "πιστεύω" και αναμφισβήτητα θέλουν να τα "περάσουν" και στα παιδιά τους όμως νομίζω ότι πάντα πρέπει να σκέφτονται μέχρι ποιο σημείο αυτό θα επηρεάσει το ίδιο το παιδί τους όταν θα βρεθεί σε επικοινωνία με τον κοινωνικό περίγυρο. Αν το παιδί αρχίσει να νιώθει μειονεκτικά, λόγω χλευασμού, θα επηρεαστεί γενικώς η ψυχολογία του και θα καταστραφεί και η σχέση με τους γονείς, οι οποίοι θα είναι ο λόγος για τον οποίο θα τον κοροϊδεύουν ( "Οι γονείς του δεν είναι χριστιανοί" , "Η μαμά του δεν του παίρνει παιχνίδια" κτλ)
Ωστόσο ένας γονέας μπορεί να βοηθήσει το παιδί του ώστε να αποκτήσει μία ισχυρή προσωπικότητα και κριτική ικανότητα ώστε στη συνέχεια να μην εξαρτάται από τον άτυπο κοινωνικό έλεγχο. Ήτοι δεν είναι ανάγκη ένας γονέας να περάσει συγκεκριμένα "πιστεύω" στο παιδί.
Το παιδί όμως που θα είναι στο σχολείο , και που δεν θα είναι απλά στη θεωρία "θα του μάθω να", και θα ακούει τα οποιαδήποτε "καθυστερημένα" σχόλια συμμαθητών και συμμαθητριών, ή ακόμα και δασκάλων/καθηγητών, πόσο ισχυρή προσωπικότητα μπορεί να έχει ώστε να μην επηρεαστεί η ψυχολογία του;
Και πόση θεωρία χωράει όταν βλέπεις στα ματάκια του ότι νιώθει μειονεκτικά σε σχέση με τα άλλα παιδάκια για μία διαφορετικότητα που έχει λόγω των γονέων του;
Σίγουρα οι γονείς έχουν κάποια "πιστεύω" και αναμφισβήτητα θέλουν να τα "περάσουν" και στα παιδιά τους όμως νομίζω ότι πάντα πρέπει να σκέφτονται μέχρι ποιο σημείο αυτό θα επηρεάσει το ίδιο το παιδί τους όταν θα βρεθεί σε επικοινωνία με τον κοινωνικό περίγυρο. Αν το παιδί αρχίσει να νιώθει μειονεκτικά, λόγω χλευασμού, θα επηρεαστεί γενικώς η ψυχολογία του και θα καταστραφεί και η σχέση με τους γονείς, οι οποίοι θα είναι ο λόγος για τον οποίο θα τον κοροϊδεύουν ( "Οι γονείς του δεν είναι χριστιανοί" , "Η μαμά του δεν του παίρνει παιχνίδια" κτλ)
Ωστόσο ένας γονέας μπορεί να βοηθήσει το παιδί του ώστε να αποκτήσει μία ισχυρή προσωπικότητα και κριτική ικανότητα ώστε στη συνέχεια να μην εξαρτάται από τον άτυπο κοινωνικό έλεγχο. Ήτοι δεν είναι ανάγκη ένας γονέας να περάσει συγκεκριμένα "πιστεύω" στο παιδί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.