roumana
Διάσημο μέλος
Η Εμμα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών, επαγγέλεται Γονιός/Οικοκυρικά και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,923 μηνύματα.
27-04-08
18:56
On My Own, Miserables
And now I'm all alone again
Nowhere to turn, no one to go to.
Without a home, without a friend
without a face to say hello to
But now the night is near
And I can make-believe he's here
Sometimes I walk alone at night
When everybody else is sleeping
I think of him and then I'm happy
With the company I'm keeping
The city goes to bed
And I can live inside my head
On my own
Pretending he's beside me
All alone
I walk with him 'til morning
Without him, I feel his arms around me
And when I lose my way, I close my eyes and he has found me
In the rain
The pavement shines like silver
All the lights are misty in the river
In the darkness, the trees are full of starlight
And all I see is him and me forever and forever
And I know it's only in my mind
That I'm talking to myself and not to him
And although I know that he is blind
Still I say there's a way for us
I love him
But when the night is over
He is gone
The river's just a river
Without him, the world around me changes
The trees are bare and everywhere the streets are full of strangers
I love him
But every day I'm lonely
All my life I've only been pretending
Without me, his world will go on turning
The world is full of happiness that I have never known
And now I'm all alone again
Nowhere to turn, no one to go to.
Without a home, without a friend
without a face to say hello to
But now the night is near
And I can make-believe he's here
Sometimes I walk alone at night
When everybody else is sleeping
I think of him and then I'm happy
With the company I'm keeping
The city goes to bed
And I can live inside my head
On my own
Pretending he's beside me
All alone
I walk with him 'til morning
Without him, I feel his arms around me
And when I lose my way, I close my eyes and he has found me
In the rain
The pavement shines like silver
All the lights are misty in the river
In the darkness, the trees are full of starlight
And all I see is him and me forever and forever
And I know it's only in my mind
That I'm talking to myself and not to him
And although I know that he is blind
Still I say there's a way for us
I love him
But when the night is over
He is gone
The river's just a river
Without him, the world around me changes
The trees are bare and everywhere the streets are full of strangers
I love him
But every day I'm lonely
All my life I've only been pretending
Without me, his world will go on turning
The world is full of happiness that I have never known
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Η Εμμα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών, επαγγέλεται Γονιός/Οικοκυρικά και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,923 μηνύματα.
18-03-08
11:16
«Σʼ αγαπώ όπως η μάνα το παιδί, όπως η φλόγα το δαδί,
όπως ο γέρος τη ζωή που τον αφήνει,
Σʼ αγαπώ όπως η άβυσσος το φως, όπως τα όνειρα ο φτωχός
κι ο κουρασμένος στρατιώτης την ειρήνη…
Δεν έχω τίποτʼ άλλο, είμαι μια φωνή,
είμαι δυο χέρια αδειανά που σε τυλίγουν,
μα σʼ αγαπώ και κοίτα ανοίγουν οι ουρανοί,
οι ουρανοί που τόσο δύσκολα ανοίγουν…
Σε ζητώ όπως το χώμα τη βροχή, όπως το γέλιο η ψυχή
κι οι οδοιπόροι τα βαθύσκιωτα πλατάνια
Σε ζητώ όπως το χιόνι τη φωτιά, ο πονεμένος τη γιατρειά,
και η μεγάλη αμαρτία τη μετάνοια»
όπως ο γέρος τη ζωή που τον αφήνει,
Σʼ αγαπώ όπως η άβυσσος το φως, όπως τα όνειρα ο φτωχός
κι ο κουρασμένος στρατιώτης την ειρήνη…
Δεν έχω τίποτʼ άλλο, είμαι μια φωνή,
είμαι δυο χέρια αδειανά που σε τυλίγουν,
μα σʼ αγαπώ και κοίτα ανοίγουν οι ουρανοί,
οι ουρανοί που τόσο δύσκολα ανοίγουν…
Σε ζητώ όπως το χώμα τη βροχή, όπως το γέλιο η ψυχή
κι οι οδοιπόροι τα βαθύσκιωτα πλατάνια
Σε ζητώ όπως το χιόνι τη φωτιά, ο πονεμένος τη γιατρειά,
και η μεγάλη αμαρτία τη μετάνοια»
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.