14-10-08
16:40
Δεν υπάρχει ευκολότερη δικαιολογία για έναν συγγραφέα από το "δεν ήταν το κοινό έτοιμο για μένα".
Αυτο που ισχυει παντως για ολους τους συγγραφεις που θα ειχαν κατι να σου πουνε (εσυ διαμαρτύρεσαι για την καθε Δημουλιδου , θυμασαι είναι το "Δεν είναι οι εκδότες έτοιμοι για μενα".
Μην ξεχνάμε, δεν μας λείπουν αυτοί που θα αλλαξουν το κόσμο, αυτο που μας λειπει είναι κάποιοι που θα πληρώσουν κάποιους για να αλλαξουν τον κόσμο.
Η σκεψη είναι το πολυτιμότερο ανθρώπινο προιόν. Αν αυτό δεν πληρώνεται τι περιμένεις;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
15-09-08
12:21
Τελος παντων, η συγγραφή είναι ενα πολυ επίπονο επάγγελμα, ειδικά αμα θέλεις να δώσεις στον κόσμο μια καινούργια οπτική, και να του δείξεις πράγματα που, όπως δεν τα έχει γνωρίσει, πέραν του ότι τα βρίσκει ενδιαφέροντα, τονε σοκάρουν κιόλας. Οι αποδόσεις αυτής της πολύ επίπονης εργασίας στην Ελλάδα είναι της απελπισίας. Πραγματικά δεν αξίζει το κόπο.
Γι'αυτό δεν έχουμε τέχνη στην ελλάδα γενικά και όχι μόνο στη λογοτεχνία. Γιατί η μονη τεχνη ποου αναγνωρίζεται σαν μαγκιά και εξυπνάδα είναι το νταβατζιλίκι. Με τη λογική αυτή ενας έξυπνος συγγραφέας θα είναι και στην πράξη έξυπνος μόνο αν φτιάξει δικο του εκδοτικό...
Εντιτ: Αν όμως γίνει εκδότης, θα τον θεωρούν έξυπνο οι άλλοι εκδότες μόνο αν γίνει νταβατζής κι ο ίδιος. Ομως ο συγγραφέας είναι ανώτερο άτομο, ο νταβατζής είναι κατακάθι , ή το ένα θα είσαι ή το άλλο ...
Γι'αυτό δεν έχουμε τέχνη στην ελλάδα γενικά και όχι μόνο στη λογοτεχνία. Γιατί η μονη τεχνη ποου αναγνωρίζεται σαν μαγκιά και εξυπνάδα είναι το νταβατζιλίκι. Με τη λογική αυτή ενας έξυπνος συγγραφέας θα είναι και στην πράξη έξυπνος μόνο αν φτιάξει δικο του εκδοτικό...
Εντιτ: Αν όμως γίνει εκδότης, θα τον θεωρούν έξυπνο οι άλλοι εκδότες μόνο αν γίνει νταβατζής κι ο ίδιος. Ομως ο συγγραφέας είναι ανώτερο άτομο, ο νταβατζής είναι κατακάθι , ή το ένα θα είσαι ή το άλλο ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
14-09-08
14:58
Σίγουρα τότε οι κατασκευαστές ποιοτικής μουσικής δεν σε θεωρούν ταρκγετ γκρουπ τουςΕγω παντως ακουω και Μαργαριτη, ο οποιος μου αρεσει πολυ, και αμα λαχει και Πανταζη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
14-09-08
14:40
.... αλλά υπάρχουν άλλα τόσα αξιόλογα από το κάθε είδος, που μας βοηθούν να πάμε τη σκέψη μας λίγο παραπέρα
Ναι, ομως στο εξωτερικό. Βλεπεις εκεί, μερικοί εκδοτες νοούν ως εξυπνάδα να βγάλουν πολλα απο εναν συγγραφέα, γι'αυτο αν αξίζει τον κάνουν αστέρι. Μέσα απο αυτή τη διαδικασία ευτυχώς, επιβιώνει και κάποια αξιόλογη σκέψη που και πούν
Στην Ελλάδα όμως το στοίχημα της υποτιθέμενης εξυπνάδας του εκδότη είναι ποσο θα κοροιδέψει τον συγγραφέα. Το νταβατζιλίκι οι συγγραφείς που είναι όντως έξυπνοι και αξιόλογοι δεν το σηκωνουν, και επέρχεται η σύγκρουση. Απο αυτή τη διαδικασία τελικα διαμορφώνεται η μοντέρνα Ελληνική κατάσταση, όπου η αξιόλογη τέχνη (γιατίδεν είναι μόνο τα βιβλία, είναι και η μουσική και το σινεμα) απλα εκλίπει και μένουν οι γλαστρες.
Ακόμη κι αυτοί ομως θέλουν να πληρωθούν για τη δουλειά τους. Εν κατακλειδι, ακομη και αν έχεις γραψει το βιβλίο που θα αλλάξει τον κόσμο, στην Ελλαδα καλύτερα να ανοίξεις σουβλατζίδικο και να κάνεις τις σελίδες του περιτύλιγμα. Πιθανοτατα θα βγάλεις πολλά περισσότερα χρηματα έτσι..... υπάρχουν και οι "αφελείς" και "ονειροπόλοι" μα ευσυνείδητοι άνθρωποι, που κάνουν αυτό που κάνουν επειδή το αγαπούν...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
14-09-08
13:36
Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν εκδοτικές πρωτοβουλίες που κρατούν υψηλά στάνταρντς ποιότητας και πάνε ενάντια στο κατεστημένο. Ξέρω τουλάχιστον τρεις που έκλεισαν.
Η εξίσωση της αποτυχίας της κοινωνίας έχει ως εξής:Πς. Πλάκα στη πλάκα, είχα διαβάσει αυτό το βιβλίο και έπαθα ένα σοκ
Όλα ξεκινούν απο μια σκέψη.
Αν αυτή δεν γίνει τιποτα άλλο δεν θα γίνει καλό ή κακό
Τα βιβλία είναι αυτή η σκέψη
Αν η σκέψη δεν κυκλοφορήσει παλι δεν θα γίνει τίποτα
Οι έξυπνες λύσεις θα πουλούσαν πολύ σαν σκέψεις όμως
Οι λίγοι παρασιτούν πάνω στην ηλιθιότητα των πολλών
Κι αυτή η ηλιθιότητα είναι πάλι μια σκέψη. Την ίδια στιγμή
Αν δεν κυκλοφορούσαν καθόλου βιβλία, τότε ο κόσμος θα υποψιαζόταν οπότε
Κυκλοφορούν βιβλια που προάγουν έντεχνα την ηλιθιότητα
Ταυτόχρονα με την εντύπωση ότι τάχα, η σκέψη υπάρχει
Ο εκδοτης κονομάει το κοινο εφησυχάζει, ολοι χαρούμενοι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
14-09-08
08:31
Αγαπητε Ρεμπ, για να μην εκπλήσεσαι. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν σταρ συγγραφείς για έναν κυρίως λόγο. Την κλοπή. Σταρ είναι οι εκδότες και τα κριτήρια επιλογής συγγραφέων τους είναι συνήθως ποταπα.
Δεν αφήνουν ομως τα καλα γραπτά. Υπάρχουν συγγραφείς που, σαν υπάλληλοι των εκδοτικών, "γράφουν" ήδη γραμμενα βιβλία, που τα έχουν γράψει άλλοι και φθάνουν στους εκδοτικούς κατα δεκάδες και τζάμπα. Υπάρχουν κυράτσες, που βάζοντας αγγελίες, επιστρατεύουν επίδοξους συγγραφείς, οι οποίοι γράφουν κεφάλαιο κεφάλαιο κάποιου μυθιστορήματος, οι κυράτσες συντονίζουν τη δουλειά και μετά... μην τις είδατε. Υπάρχουν, θα τους βρείτε στις αγγελίες καποιες φορές, απατεώνες που ζητάνε ιδέες, "σαν δείγμα γραφής σας" το δικαιολογούν, για παιδικά βιβλία, παραμύθια, ιστορίες και ότι βάλει ο νούς σου, και τους οποίους θα συναντήσετε σε περίεργα μέρη.
Πολλοί "συγγραφείς" στο Ελλαντα είναι αυτοί οι αντιγαφείς, οι συντονιστές, οι κλέφτες, της δουλειάς άλλων. Φυσικά υπάρχουν και κανονικοί συγγραφείς. Ομως ο δρόμος, για κάποιον που ΔΕΝ είναι μες το κύκλωμα, που δεν γ...ται με τον εκδότη, που δεν είναι μεταφραστής του μπατζανάκι του ή ανήψι του, και κυρίως που δεν συμμετέχει με κάποιο τρόπο στην ληστεία όλων των υπολοίπων,είναι εξαιρετικά δύσβατος.
Αυτοί τώρα, που ΔΕΝ θα ήταν ή έκαναν όλα αυτά, αν προωθούνταν σαν σταρ στην Ελλάδα, θα μπορούσαν να είναι Μπερναρντ Σω (ή Ρασελ που μ'αρέσει και περισσότερο). Ομως ακριβώς επειδή κατ'εξοχήν αυτοί είναι τα θύματα της άνευ προηγουμένου κοροιδίας και ληστείας, δεν προωθούνται ποτέ, αφου ο εκδοτης είναι παντα κομπλεξαρισμένος απέναντί τους. Τι διάολο σου λέει ο εκδότης, εμείς είμαστε οι στάρ οι έξυπνοι δικο μας ειναι όλο το κόλπο. Αυτοί είναι τα υπόζύγια...
Κι αν προκυψει κάποιος ανεξάρτητος, που με το σπαθί του εκδίδει, οχι δεν τον προωθούνε, τον κοιτάζουν και με μισό μάτι σαν να του έκαναν χάρη που τον έκδωσαν ...
Να το πουμε απλά. Σκεφτείτε ενα χοντρέμπορο χασάπη που έκανε λεφτά και κάνει μουσικές παραγωγές. Ακούει απο Μαργαρίτη έως Πανταζή. Ομως θέλει να καθορίζει ο ίδιος την "ποιότητα" των τραγουδιών που θα παράγει, γιατί "δικά του είναι τα λεφτά κι ότι θέλει κάνει". Ακούστε τώρα τα τραγούδια που εφτιαξαν οι χασάπηδες και οι φάμπρικες τους ...
Τι ψαχνεις βρε Ρεμπ κι εσύ καλέ μου, στο Ελλαντα; Η μόνη τέχνη που εκθειάζεται στη χώρα μας είναι το νταΒατζιλίκι.
Δεν αφήνουν ομως τα καλα γραπτά. Υπάρχουν συγγραφείς που, σαν υπάλληλοι των εκδοτικών, "γράφουν" ήδη γραμμενα βιβλία, που τα έχουν γράψει άλλοι και φθάνουν στους εκδοτικούς κατα δεκάδες και τζάμπα. Υπάρχουν κυράτσες, που βάζοντας αγγελίες, επιστρατεύουν επίδοξους συγγραφείς, οι οποίοι γράφουν κεφάλαιο κεφάλαιο κάποιου μυθιστορήματος, οι κυράτσες συντονίζουν τη δουλειά και μετά... μην τις είδατε. Υπάρχουν, θα τους βρείτε στις αγγελίες καποιες φορές, απατεώνες που ζητάνε ιδέες, "σαν δείγμα γραφής σας" το δικαιολογούν, για παιδικά βιβλία, παραμύθια, ιστορίες και ότι βάλει ο νούς σου, και τους οποίους θα συναντήσετε σε περίεργα μέρη.
Πολλοί "συγγραφείς" στο Ελλαντα είναι αυτοί οι αντιγαφείς, οι συντονιστές, οι κλέφτες, της δουλειάς άλλων. Φυσικά υπάρχουν και κανονικοί συγγραφείς. Ομως ο δρόμος, για κάποιον που ΔΕΝ είναι μες το κύκλωμα, που δεν γ...ται με τον εκδότη, που δεν είναι μεταφραστής του μπατζανάκι του ή ανήψι του, και κυρίως που δεν συμμετέχει με κάποιο τρόπο στην ληστεία όλων των υπολοίπων,είναι εξαιρετικά δύσβατος.
Αυτοί τώρα, που ΔΕΝ θα ήταν ή έκαναν όλα αυτά, αν προωθούνταν σαν σταρ στην Ελλάδα, θα μπορούσαν να είναι Μπερναρντ Σω (ή Ρασελ που μ'αρέσει και περισσότερο). Ομως ακριβώς επειδή κατ'εξοχήν αυτοί είναι τα θύματα της άνευ προηγουμένου κοροιδίας και ληστείας, δεν προωθούνται ποτέ, αφου ο εκδοτης είναι παντα κομπλεξαρισμένος απέναντί τους. Τι διάολο σου λέει ο εκδότης, εμείς είμαστε οι στάρ οι έξυπνοι δικο μας ειναι όλο το κόλπο. Αυτοί είναι τα υπόζύγια...
Κι αν προκυψει κάποιος ανεξάρτητος, που με το σπαθί του εκδίδει, οχι δεν τον προωθούνε, τον κοιτάζουν και με μισό μάτι σαν να του έκαναν χάρη που τον έκδωσαν ...
Να το πουμε απλά. Σκεφτείτε ενα χοντρέμπορο χασάπη που έκανε λεφτά και κάνει μουσικές παραγωγές. Ακούει απο Μαργαρίτη έως Πανταζή. Ομως θέλει να καθορίζει ο ίδιος την "ποιότητα" των τραγουδιών που θα παράγει, γιατί "δικά του είναι τα λεφτά κι ότι θέλει κάνει". Ακούστε τώρα τα τραγούδια που εφτιαξαν οι χασάπηδες και οι φάμπρικες τους ...
Τι ψαχνεις βρε Ρεμπ κι εσύ καλέ μου, στο Ελλαντα; Η μόνη τέχνη που εκθειάζεται στη χώρα μας είναι το νταΒατζιλίκι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.