BeyondTheInvisible
Νεοφερμένος
Η fuku αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 95 μηνύματα.
07-10-08
10:06
Είμαι κατά της άμβλωσης παρόλαυτα δεν θα μπορούσα να κατακρίνω κάποια κοπέλα που θα το έκανε αφού είχε υποστεί έναν βιασμό.... είναι όπως είπε και κάποιος παραπάνω έξω από τον χορό πολλά μπορούμε να πούμε... ουτε υποθετικά μπορώ να κάνω στον εαυτό μου αυτήν την ερώτηση γιατί είναι κάτι που αν δεν τον βιώσεις δεν μπορείς να δώσεις και μια απάντηση...
Πιστεύω (χωρίς βέβαια και αυτό να ειναι απόλυτο) πως είναι πολλοί οι παράγοντες για να κρατήσεις ένα παιδί που έρχεται στον κόσμο απρόοπτα... πολλοί είναι οι γονείς που δεν είναι ετοιμοι από πολλές απόψεις για την άφιξη ενός παιδιού στην ζωή τους... πόσο μάλλον όταν είναι προιόν ενός βιασμού... ένα παιδί πρέπει να είναι αποτέλεσμα ώριμης απόφασης και επιλογής και όχι τυχαίο γεγονός.
Το ερώτημα είναι αν η μητέρα το θέλει? η μήπως και αν είναι σε θέση να το μεγαλώσει?
Εμένα η εκδοχή της υιοθεσίας δεν είναι κάτι που με βρίσκει κατά...
Πολλά ζευγάρια θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδί γιατί δεν μπορούν να κάνουν... όπως και πολλοί είναι οι γονείς ποθ κάνουν παιδιά απερίσκεπτα χωρίς να μπορουν όχι απλα να τα συντηρήσουν αλλά ακομα και να τα μεγαλώσουν σωστά.
Έχω ένα γνωστό ζευγάρι που πρόσφατα υιοθέτησε ενα μικρό κοριτσάκι μηνών... το οποίο οι γονείς όχι απλά δεν ήθελαν αλλά το κακομεταχειρίζονταν... έβλεπες στο κορμάκι του σημάδια από σβησμένα τσιγάρα... και όταν το μωρό άλλαξε χέρια από την μάνα στην κοπελιά που το υιοθέτησε έστρεψε το βλέμμα του από κείνην και αγκάλιασε την κοπελιά... και είναι μόλις μηνών. Και όμως έχει το ένστικτο να καταλάβει που είναι ασφαλές...
Είναι καλύτερα ένα παιδί να μεγαλώσει εκεί που θα το αγαπήσουν και άν του δοθεί η σωστή παιδεία μεγαλωνοντας θα καταλάβει πως αυτό ήταν το καλύτερο για κείνο. Μάνα είναι αυτή που μεγαλώνει ένα παιδί όχι αυτή που το φέρνει στο κόσμο. Και αυτό έχει αποδειχτεί πολλές φορές εμπρακτα γύρω μας.
Στην περιπτωση δε αυτή αν η μητέρα δεν θέλει να κάνει άμβλωση αλλά ουτε και να το δώσει για υιοθεσία ίσως ένας ψυχολόγος να βοηθούσε την μητέρα να συνειδητοποιήσει πως μπορεί ο τρόπος που αυτο το παιδί δημιούργηθηκε είναι ο χειρότερος αλλά δεν πάυει να είναι ένα κομμάτι απο κείνην... μια ψυχή...
Και αναρωτιέμαι... μήπως δεν θα πρέπε να σκεφτούμε μόνο την μάνα αλλά και το ίδιο το παιδι? όταν αυριο μεθαύριο θα ρθει στον κόσμο... δεν θα μάθει ποτέ από που προήλθε? Πρέπει να το μάθει? Και αν ναι πως θα το αντιμετωπίσει στην πορεία και το ίδιο???
Αχ είναι τοσο δύσκολη η οποιαδήποτε απόφαση και εχει χιλιάδες παραμέτρους που κανείς μας δεν μπορεί να τους σκεφτεί όλους...
Εύχομαι να μην τύχει ποτέ σε κανέναν μας...
Πιστεύω (χωρίς βέβαια και αυτό να ειναι απόλυτο) πως είναι πολλοί οι παράγοντες για να κρατήσεις ένα παιδί που έρχεται στον κόσμο απρόοπτα... πολλοί είναι οι γονείς που δεν είναι ετοιμοι από πολλές απόψεις για την άφιξη ενός παιδιού στην ζωή τους... πόσο μάλλον όταν είναι προιόν ενός βιασμού... ένα παιδί πρέπει να είναι αποτέλεσμα ώριμης απόφασης και επιλογής και όχι τυχαίο γεγονός.
Το ερώτημα είναι αν η μητέρα το θέλει? η μήπως και αν είναι σε θέση να το μεγαλώσει?
Εμένα η εκδοχή της υιοθεσίας δεν είναι κάτι που με βρίσκει κατά...
Πολλά ζευγάρια θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδί γιατί δεν μπορούν να κάνουν... όπως και πολλοί είναι οι γονείς ποθ κάνουν παιδιά απερίσκεπτα χωρίς να μπορουν όχι απλα να τα συντηρήσουν αλλά ακομα και να τα μεγαλώσουν σωστά.
Έχω ένα γνωστό ζευγάρι που πρόσφατα υιοθέτησε ενα μικρό κοριτσάκι μηνών... το οποίο οι γονείς όχι απλά δεν ήθελαν αλλά το κακομεταχειρίζονταν... έβλεπες στο κορμάκι του σημάδια από σβησμένα τσιγάρα... και όταν το μωρό άλλαξε χέρια από την μάνα στην κοπελιά που το υιοθέτησε έστρεψε το βλέμμα του από κείνην και αγκάλιασε την κοπελιά... και είναι μόλις μηνών. Και όμως έχει το ένστικτο να καταλάβει που είναι ασφαλές...
Είναι καλύτερα ένα παιδί να μεγαλώσει εκεί που θα το αγαπήσουν και άν του δοθεί η σωστή παιδεία μεγαλωνοντας θα καταλάβει πως αυτό ήταν το καλύτερο για κείνο. Μάνα είναι αυτή που μεγαλώνει ένα παιδί όχι αυτή που το φέρνει στο κόσμο. Και αυτό έχει αποδειχτεί πολλές φορές εμπρακτα γύρω μας.
Στην περιπτωση δε αυτή αν η μητέρα δεν θέλει να κάνει άμβλωση αλλά ουτε και να το δώσει για υιοθεσία ίσως ένας ψυχολόγος να βοηθούσε την μητέρα να συνειδητοποιήσει πως μπορεί ο τρόπος που αυτο το παιδί δημιούργηθηκε είναι ο χειρότερος αλλά δεν πάυει να είναι ένα κομμάτι απο κείνην... μια ψυχή...
Και αναρωτιέμαι... μήπως δεν θα πρέπε να σκεφτούμε μόνο την μάνα αλλά και το ίδιο το παιδι? όταν αυριο μεθαύριο θα ρθει στον κόσμο... δεν θα μάθει ποτέ από που προήλθε? Πρέπει να το μάθει? Και αν ναι πως θα το αντιμετωπίσει στην πορεία και το ίδιο???
Αχ είναι τοσο δύσκολη η οποιαδήποτε απόφαση και εχει χιλιάδες παραμέτρους που κανείς μας δεν μπορεί να τους σκεφτεί όλους...
Εύχομαι να μην τύχει ποτέ σε κανέναν μας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.