Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
19-11-08
00:28
Θαρρώ δε πως το ποίημά Του, το δίχως άλλο, θα έλεγε κάπου και: " μη σπαταλάτε άδικα το αίμα σας, αδέλφια,
εγώ το ήπια το ποτήρι...".
Για απάντηση: βλέπε avatar.
Cheers.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
15-11-08
19:14
Λίγοι άνθρωποι έχουν πίστη στον εαυτό τους. Απ'αυτούς τους λίγους μερικοί την έχουν μέσα τους σαν να'ναι ωφέλιμη τυφλότητα ή μια μερική έκλειψη του πνεύματος τους ενώ οι υπόλοιποι πρέπει πρώτα να την αποκτήσουν. Οτιδήποτε καλό, αξιόογο ή μεγάλο κάνουν είναι πριν απ΄όλα ένα επιχείρημα εναντίον του σκεπτικιστή που κρύβουν μέσα τους. Πρέπει να τον πείσουν ή να τον καταφέρουν, κι αυτό χρειάζεται σχεδόν μεγαλοφυϊα. Αυτοί είναι οι μεγάλοι ανικανοποίητοι με τον εαυτό τους.
Είθε οι Θεοί (από τον Βραχμαπούτρα μέχρι τον χριστιανικό Θεό) να διαφυλάξουν την ελευθερία χωρίς να εμβαπτίζεται με την αμαρτία και τότε θα πιστέψω ότι υπήρξε ακόμη και ο ρατατούης ποντικός ως άλλος εν Χριστώ απόστολος. Ειδικά στο σημείο όπου τον κυνηγούν στα μαγειρεία κρατώντας ένα κομματάκι τυρί, το καψερό, ως πράξης, ανυπέρβλητης μαρτυρικότητος.
...λόγια πιο πρόστυχα κι απʼ τις χειρονομίες
Δεν θα έπρεπε να προσβάλλεσαι mr Alex.
Βίος και πολιτεία. Φράση παροιμιώδης
Αλλά ενώ εσύ, μπορεί να με θεωρείς υβριστή ή αιρετικό, εγώ σε θεωρώ απλώς εκφραστή μιας άποψης που μπάζει νερά...
Όσα επικαλείσαι για το ήθος μου τα διαβάζω σε ορθοστασία (μη μου κολλήσουν και τα μακαρόνια ), και τα χλευάζω ως προσβολές της νοημοσύνης μου.
Κι έχω να αναφέρω ακόμη μερικές σκέψεις μου, σημειώνοντας πως το πρώτο που με ενδιαφέρει είναι η απουσία ζηλωτισμού… Τα υπόλοιπα συζητιούνται.
1. Θέλω να πω δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να ξέρει τις τρέχουσες θεωρίες αδελφόθεων ή οσιομαρτύρων λεχθέντα ή χριστιανικές αράδες της οκάς και μάλιστα αυτές να έχεις την αισιοδοξία να εκλαμβάνονται σοβαρώς από τους πολλούς. (θεώρησε τυχερό αν βρίσκουν απήχηση έστω και σε μισό χρήστη. Από τη μέση και κάτω, όμως...)
2. Δεν σε θεωρώ ουτοπικό. Μας θεωρώ ότι έχουμε φάει διάφορες πόρτες κατάμουτρα και παίρνουμε προληπτικά το περίστροφο όταν ακούμε για Θεούς (και δαίμονες. Πώς έρχεται στο μυαλό πάντα κολλητά στο "Θεούς" η λέξη "δαίμονες")...
Πόσο μάλλον όταν διαβάζουμε για εδάφια ανεδαφικά.
3. Η βλασφημία δίνει τέτοια ανακούφιση, που ούτε η προσευχή μπορεί να δώσει είχε πει ο Τουέην Μάρκ. Δοκίμασε το χωρίς τη συνοδεία πιπεριού. Και πες μου μετά πως ένιωσες και αν βίωσες στο επόμενο 48ωρο κάτι άσχημο ή ενοχικό.
Αυτά που πιστεύεις μπορείς και να τα πιάνεις στο στόμα σου..
Αλλά σε ο,τι πιστεύεις δε μπορείς να θέτεις εμπάργκο στους άλλους να μην εκφέρουν γνώμες απαξίωσης γιατί κοντράρονται με τη πίστη σου!
4. Η κάθε ειδους θρησκεία είναι μια γαλιφιά μπροστά στο άγνωστο κι ακόμα ανεξήγητο. Δεν εννοώ ότι όλα στο τέλος αποκτούν λογική ερμηνεία που ακόμα οι διαδρομές της δεν έχουν ακουμπήσει την αίθουσα του νου μας. Απλώς δε θεωρώ ότι η θρησκεία σου π.χ. μέσα απο ιερά βιβλία και μυστήρια διαφέρει από τις πρώτες προιστορικές με θυσίες ζώων στον Κρομ ή σφαγές αυτών σε βωμούς άλλοτε με αλλαλαγμούς κι άλλοτε με παιανισμούς υπερ Δία ευχαριστήσεως.
Η αναγωγή στο αναπόδειχτο, ήταν σε όλους τους ιστορικους χρόνους κι εποχές, η εύκολη καταφυγή και η καύσιμη ύλη για χειραγώγηση.
5. Οι αμαρτωλοί ήρθαν σ' αυτόν τον κόσμο για να σώσουν τη διδασκαλία του Χριστού.
Άπληστα χρησιμοποιούνται από τον κύριο. Δείχνεις να το ξεχνάς.
Δεν υπάρχουν άνθρωποι. Υπάρχουν αμαρτίες που όλους κατα το Θεό μας ενώνουν στην ίδια μοίρα. Κατά τα άλλα όλοι είμαστε ελεύθεροι, να αμαρτάνουμε απο κοινού αναπότρεπτα!!!!!!
Γνωρίζω ανθρώπους που πάνε 10 χρ.παιδιά για εξομολόγηση στον παπά της ενορίας.
Παρέθεσε μου, αν σε ευχαριστεί και σου είναι και μπορετό, ένα εδάφιο για αυτό!
6. Σε όλες τις θρησκείες όλα αρχίζουν μ' ένα Θεό που δεν αντέχει τη μοναξιά Του και τελειώνουν μ' ένα Θεό που δεν αντέχει τη συντροφιά μας (Λιακάτου)...
Σχόλια;
Θεωρείς τον Λιακάτο, υβριστή, αντίχριστο/αντίθεο;
7. Κάποτε ρώτησαν κάποιον γιατί έγινε παπάς και απάντησε ότι αφού έπρεπε να δουλέψει για κάποιον, ένα αφεντικό που θα έλειπε όλη την ώρα ήταν το καλύτερο...
Από επαγγελματική σκοπιά, το ζήτημα είναι μια αρχοντική ιδιοτέλεια!
Ρώτα και τους αποφοίτους της...μη πω ποιας σχολής γιατί προσφάτως πήγε εκεί και κάποιος πρώην προιστάμενος μου τον οποίο υπεραγαπώ.
Τι γίνεται όμως αν κάποιος πάει με πνευματική αυτοπαρότρυνση εκεί; Είναι από χέρι καμμένος;
Θα στο πω αλλιώς:Σ’ εκείνη την ογκώδη βιογραφία του Γκίμπσον για το Λόρκα υπάρχουν αλλαγές στα γένη διαφόρων προσώπων. Δεν το θεώρησα από πρόθεση.
8. Ό,τι βρήκες ως επίδειξη είναι κατανόηση. Εκτός κι αν όλοι οι "αποκεί” πρέπει να είναι γουρούνια για να στερεώνουν καλύτερα το "αποδώ” του καθενός μας.
9. Τι μας δείχνει το γεγονός ότι οι θρησκείες τείνουν να εξαφανιστούν στις κοινωνίες της αφθονίας;
10. Ο παράδεισος σου (εφόσον επι της γης γίνεται τόσος ντόρος για την μετάνοια aka εξομολόγηση) χωράει, άραγε εκείνους που ζουν και πεθαίνουν δίχως να μετανιώνουν όπως ο Μιλαρέπα συστήνει;
Je ne regrette rien…Alexandre.
Την αμαρτία μαγείρεψε ο άνθρωπος, αλλά γεύση έχει θεϊκή.
Οι μεν πιστεύοντες πιστεύουν ότι (επειδή οι άλλοι δε πιστεύουν) μπορούν να γίνουν ο σύγχρονος προκρούστης. Αυτό το θεωρώ πιο επικίνδυνη λογική από την λογική της ειρωνείας των άπιστων.
Προσωπικά δε σου ακύρωσα κανένα λόγο ή ύφος ούτε σε απεκάλεσα προσβλητικό.
Δεν έχω καμία διαφωνία να αναγνωρίσω οτιδήποτε, κυρίως ως άσκηση ανοχής,
στην κοινωνικοποίηση ενός παιδιού της δεκαετίας του 80 που υπήρξα. Μην εκλαμβάνεις
ό,τι γράφεται σαν ένα κρεμμύδι που καθώς το ξεφλουδίζεις κλαις.
Αλλά σε παρακαλώ, όταν μιλάμε, καλό θα είναι να καταθέτουμε τους κοινούς τόπους μας.
Τι εννοώ:
Τα πράγματα που δεν ξέρω αν υπάρχουν, ξέρεις εσύ;
Γνωρίζεις μόνο μέσω αποκαλύψεως.
Γιατί όταν λές Πράγματα που δε γνωρίζετε, αν υπάρχουν ή όχι" υπονοείται πως εσύ έχεις μια σιγουριά ότι υπάρχουν ή μια σχετική βεβαιότητα με πειστήρια ή ότι ούτε εσύ γνωρίζεις αλλά ότι ο σεβασμός σου για ό,τι δε γνωρίζεις σου επιτρέπει να πιστέψεις καλού κακού..μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου".
Άραγε αρκεί η δικονομία για να πιστέψουμε σε κάτι αόρατο; Πιστεύω μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Μόνο που σου διαφεύγει ότι εδώ μιλάμε για "αθώους"...
Κι ο Θεός είναι ένοχος κι ίσως για αυτό προτιμά το κρυφτούλι. (χλευασμός; προσβολή; πικρόχολο σχόλιο;
Με τη σειρά μου θα πω ότι υπηρετείς την οργή σου με τρόπο αισθητικό που δεν είναι καθόλου περιφρονητέος.
Αλλά..
Η Μπλανς Ντυμπουά, πολλοί το ξέρουν, είναι άνδρας ομοφυλόφιλος… Έτσι το ήθελε η εποχή Μακάρθι…
Η δική σου εποχή θέλει να με καταστήσει transexual επειδή δήθεν βλασφημώ;
Σε καλώ στην ηπιότητα και την ψυχραιμία.
Μερικές σκέψεις που κάνω είναι: (η απαρίθμηση με βοηθά να τα βάζω σε σειρά )
1. Δεν με λένε Μιχαήλ και δεν είμαι αρχάγγελος. Δεν μπορώ να φέρομαι με τη ψυχολογική ηρεμία ενός βιβλικού όντος. Λέω ό,τι σκέπτομαι και φαντάζομαι ό,τι ακόμα δεν έχει καταστεί σκέψη.
2. αν ο Θεός σου στέκεται απέναντι σου (τρυφερή και γεμάτη ηδύτητα σκέψη οφείλω να παραδεχτώ) ή τον βλέπεις σε καθρέφτες ή αλλού, εγώ όταν κοιτάζω στον ουρανό δε βλέπω παρά κινούμενες μάζες σύννεφων που κάνουν έρωτα...
3. Αιτήθηκες επιχειρημάτων μου (γιατι ως τώρα αυτά εξέλιπαν.Ανέφερα μερικά στο παρόν θρεντ. Ίσως δεν διάβασες. Σε δικαιολογώ. Δεν διεκδικώ την αναγνωστική μονοπώληση σου. Και οι χρόνοι έσονται μικροί για διάβασμα δημοσιεύσεων)
α. Η θρησκευτική απόφαση ήταν να βρει άσχημο και κακό τον κόσμο. Κι αν ο κόσμος όντως ήταν, μια τέτοια απόφαση τον έκανε ασχημότερο και πιο κακό (σα να προσθέτεις σκατά σε ένα βουνό από σκατά αντί να φτυαρίζεις να μειωθεί το ύψος του βουνού). Αν ο κόσμος δεν ήταν τέτοιος, τότε η θρησκεία σου (κι όχι μόνο) συνέβαλλε στο να αρχίζει να υπερισχύει μια βαθιά αποστροφή για την ύπαρξη.
Κι έτσι έρχονται στο φως οι μετεπιδράσεις κάποιου "διαιτητικού λάθους" για το οποίο είναι υπεύθυνος ο Αδάμ () κι ένας ολόκληρος λαός για μια μεγάλη χρονική περίοδο.
β. Η αμαρτία, όπως βιώνεται παντού είναι ιουδαική επινόηση. Σήμερα η αμαρτία αποικεί παγκοσμίως στις καρδιές...ως ενοχή εκ των υστέρων στη καλύτερη περίπτωση.
Και για μένα είναι πάντα ξένη μια τέτοια λέξη για την αισθαντικότητά μου.
"Μόνο όταν μεταννοήσεις, θα σε συγχωρέσει ο Θεός"..αυτό ακούγεται τόσο γελοίο και σύμφωνα με την καταγωγή μας θα'πρεπε να ανταπαντήσουμε: "ίσως οι δούλοι να νιώθουν έτσι"...χωρίς διεκδίκηση καμιάς κορώνας.
γ. Προυποθέτεις την ύπαρξη ενός ισχυρού, παντοδύναμου όντος που απολαμβάνει την εκδίκηση. Η δύναμή του είναι τοσο μεγάλη που κανένας δεν μπορεί να τον βλάψει πουθενά εκτός από την ....τιμή του!
Μα είναι ο Θεός, Κούγιας τελικά;;;;;;
Κάθε αμαρτία είναι έλλειψη σεβασμού {crimen laesae majestatis divinae} και τίποτα παραπάνω!
Η συντριβή, ο εξευτελισμός, το κύλισμα μεσα στη σκόνη, όλα αυτά είναι ο πρωτος και ο τελευταίος όρος από τον οποίο εξαρτάται η χάρη του: είναι επίσης και αποκατάσταση της θεϊκής τιμής του!
Το αν έχει προκαλέσει κάποια άλλη ζημιά ή αμαρτία, το αν έχει φυτρώσει μαζί της κάποια φρικτή συμφορά που θα μεγαλώσει και θα κυριέψει τον έναν άνθρωπο μετά τον άλλον σαν αρρώστια που θα τους πνίξει, είναι κάτι που αφήνει όλοτελα αδιάφορο αυτόν τον διψασμένο για τιμές ανατολίτη του ουρανού!
Η αμαρτία είναι έγκλημα εναντίον του, όχι εναντίον της ανθρωπότητας.
Σ'εκείνους που δίνει τη χάρη του, δίνει επίσης και την "ομερτά" για τις φυσικές συνέπεις της αματίας.
δ. ένας Ιησους χριστός ήταν δυνατό να εμφανιστεί μόνο μέσα σε ενα ιουδαϊκό τοπίο. Εννοώ σε ένα τοπίο που σκιάζεται συνεχώς από το σκοτεινό και υπέροχο θυελλώδες σύννεφο του οργισμένου ιεχωβά.
ε. Αν ήθελε ο Χριστός (κατ'επέκταση ο Θεός) να γίνει αντικείμενο αγάπης θα'πρεπε πρώτα να παραιτηθεί απο το να κρίνει και απο το να απονέμει δικαιοσύνη. Ένας δικαστής, ακόμη και μεγαλόψυχος, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο αγάπης. Δεν πιστεύεις στον δικαστή επειδή σου'βγαλε μερική διατροφή στο διαζύγιο.Ούτε καν σε αυτόν που σου δωσε επιμέλεια παιδιών. Ο δικαστής δεν σου ορίζει τη ζωή παρά μόνο ένα σου πρόβλημα από τη ζωή.
ζ. Πώς γίνεται...(πωωωωωως) ένας Θεός να αγαπάει τους ανθρώπους με τον όρο να τον πιστεύουν και που ρίχνει άγριες ματιές και απειλές σ'όποιον δεν πιστεύει σ'αυτή την αγάπη!
Μια αγάπη κλεισμένη σε όρους συμβολαίου (υπο το δέλεαρ μιας πιθανολογούμενης παραδεισένιας ζωής, στον δικό του Οίκο) ως αίσθημα ενός Παντοδύναμου Θεού! (τσουτσούρωσε η τρίχα μου)
Μια αγάπη που δεν κατάφερε να ξεπεράσει ούτε το αίσθημα της τιμής ουτε το αίσθημα της εκδίκησης (αγάπα και πίστευε σ'αυτόν αλλιώς σε περιμένουν κόλαση και κοχλάζοντα καζάνια αλλά η ελευθερία του να πιστεύεις θεωρείται δεδομένη!! Ουσιαστικά είναι δικτατορία πίστης, μονόδρομος, και όχι ελευθερία.)
Πόσο ανατολίτικα είναι όλα αυτά! "Τι σε νοιάζει εσένα αν εγώ σ'αγαπώ;" - αυτό είναι μια επαρκής κριτική για όλη την ηθική της Χριστολογίας που ασπάζεσαι...
Η αιώνια σωτηρία της ψυχής μου δεν επιθυμώ να εξαρτάται σε "πιστεύω" ενός τέτοιου περιεχομένου.
και τέλος, η πίστη σε εναν φυσιολογικό Θεό, δίπλα στον οποίο υπάρχουν μόνο κάλπικοι ψευτοθεοί είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχει αντιμετωπίσει μέχρι τώρα η ανθρωπότητα.
Ένα φανερό μειονέκτημα των θρησκειών είναι οτι εάν για κάποιους είσαι ορθόδοξος, για τους άλλους (μη ορθόδοξους) είσαι αιρετικός.
Εδώ θυμήθηκα κάτι για την καταγωγή της θρησκείας του Σοπενάουερ. Ότι ίσως η αναζήτηση της μεταφυσικής να ειναι μια λανθάνουσα θρησκεία για τους άθεους...
@ Lorien:
Και πως οριζεται η βλασφημια ; Απο ποιον ; Με τι κριτηρια ; Αλλος ενας ορος που χρησημοποιει σχεδον αποκλειστικα η θρησκεια, προς οποιον διαφωνει μαζι της και πληττει την φημη της (αυτο σημαινει η λεξη αλλωστε)
Βλασφημία είναι να διαφωνείς με κάπως έντονο τρόπο (που αν μασούσες τσίχλα μπορεί να έκανες και φούσκες! αλλα ελλείψει τσίχλας προσδίδεις στα λόγια σου τoν όγκο και τον ήχο τσιχλόφουσκας που δεν μπορείς να κάνεις)
Είναι όλα ζήτημα γραφής ενώ μασάς τσίχλα.
ΑΣ ΣΩΘΟΥΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΤΣΙΧΛΕΣ.
Ας τις βάλουμς στο στόμα μας και κατόπιν μπορούμε να αναρωτηθούμε και να διατυπώνουμε φωτεινές ερωτήσεις.Λολ.
Με τόσους Ιούδες, η μπάλα εχάθει.
Σε αντιπαράθεση με τον αδελφόθεο Ιούδα,
...ο κατά πολλούς δαφνοστεφής Γουάλλας Στήβενς μας έχει προετοιμάσει για άλλο γεγονός, τον χαμό των ημίθεων με την εμφάνιση των θεών."
Ο Χριστός τι άλλο είναι εκτός από εκφραστής της χριστιανορθόδοξης θρησκείας; Τόμπολα παίζουμε ρε συ Άλεξ;
Να προτείνω κάτι;
Δεν μας κάνεις καλύτερα ένα αφιέρωμα στον Ιούδα και σε όλους όσους θεωρείς σημαντικούς προφήτες;
Και με τη γλώσσα του σώματος γεμάτη υποσχέσεις περιπτύξεων θα πρόσθετα: Πάμε πλατεία!
Ίσως ο άνθρωπος ν'αρχίσει να ανεβαίνει όλο και ψηλότερα από τη στιγμή που θα πάψει να ξεχειλίζει σ'ένα Θεό (ή Χριστό, ή αρτίστα, ή ποδοσφαιριστή ή πνευματικό).
Ίσως η ίδια αυτή απάρνηση να μας δώσει και μας τη δύναμη που χρειάζεται για να αντέξουμε την ίδια την απάρνηση...
Δεν ξέρω αν υπήρξε Χριστός. Ούτε αν πέθανε για να με σώσει. (σημ: τότε εγώ δεν ζούσα. Ο σωσμός πιάνεται και στην ανυπαρξία
Ξέρω πως αν δε ξαναπροσευχηθείς ποτέ πια, αν δε ξαναλατρέψεις, αν δε ξαναησυχάσεις μέσα σε μια απέραντη εμπιστοσύνη, θα απαγορέψεις στον εαυτό σου να ξανασταματήσει μπροστά σε μια έσχατη σοφία, έσχατη καλοσύνη, έσχατη δύναμη και θα αφήσεις ξεσάλωτες τις σκέψεις σου.
Δεν έχεις κανένα μόνιμο φύλακα και φίλο για τις εφτά μοναξιές σου. Ζεις χωρίς θέα των βουνών που έχουν χιόνι στις κορυφές τους και φωτιά στις καρδιές τους.
Δεν υπάρχει για σένα εκδικητής ούτε τελικός βελτιωτής.
Μακάρι να ήξερα πως θα αντιμετώπιζε σήμερα το γεγονός ύπαρξης τέτοιου τόπικ, ο Ιησούς.
Θέλω να φαντάζομαι ότι θα μας διάβαζε ένα ποίημα του…
Καλό βράδυ.
υ.γ. Είσαι ακόμη οργισμένος;
Είθε οι Θεοί (από τον Βραχμαπούτρα μέχρι τον χριστιανικό Θεό) να διαφυλάξουν την ελευθερία χωρίς να εμβαπτίζεται με την αμαρτία και τότε θα πιστέψω ότι υπήρξε ακόμη και ο ρατατούης ποντικός ως άλλος εν Χριστώ απόστολος. Ειδικά στο σημείο όπου τον κυνηγούν στα μαγειρεία κρατώντας ένα κομματάκι τυρί, το καψερό, ως πράξης, ανυπέρβλητης μαρτυρικότητος.
Αυτό το πράγμα δε μπορώ να καταλάβω αγαπητέ Χάος! Όταν οι άλλοι χρησιμοποιούν προσβλητικά λόγια και σκληρά-ειρωνικά σχόλια για τον αρχηγό και τελειωτή της πίστης μου δεν με προσβάλλουν, όταν όμως εγώ χρησιμοποιώ σκληρή γλώσσα για να χαρακτηρίσω την συμπεριφορά τους τότε γίνομαι εγώ προσβλητικός. Αυτά τα 2 μέτρα και 2 σταθμά ποτέ δε μπόρεσα να τα καταλάβω...
...λόγια πιο πρόστυχα κι απʼ τις χειρονομίες
Δεν θα έπρεπε να προσβάλλεσαι mr Alex.
Βίος και πολιτεία. Φράση παροιμιώδης
Αλλά ενώ εσύ, μπορεί να με θεωρείς υβριστή ή αιρετικό, εγώ σε θεωρώ απλώς εκφραστή μιας άποψης που μπάζει νερά...
Όσα επικαλείσαι για το ήθος μου τα διαβάζω σε ορθοστασία (μη μου κολλήσουν και τα μακαρόνια ), και τα χλευάζω ως προσβολές της νοημοσύνης μου.
Κι έχω να αναφέρω ακόμη μερικές σκέψεις μου, σημειώνοντας πως το πρώτο που με ενδιαφέρει είναι η απουσία ζηλωτισμού… Τα υπόλοιπα συζητιούνται.
1. Θέλω να πω δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να ξέρει τις τρέχουσες θεωρίες αδελφόθεων ή οσιομαρτύρων λεχθέντα ή χριστιανικές αράδες της οκάς και μάλιστα αυτές να έχεις την αισιοδοξία να εκλαμβάνονται σοβαρώς από τους πολλούς. (θεώρησε τυχερό αν βρίσκουν απήχηση έστω και σε μισό χρήστη. Από τη μέση και κάτω, όμως...)
2. Δεν σε θεωρώ ουτοπικό. Μας θεωρώ ότι έχουμε φάει διάφορες πόρτες κατάμουτρα και παίρνουμε προληπτικά το περίστροφο όταν ακούμε για Θεούς (και δαίμονες. Πώς έρχεται στο μυαλό πάντα κολλητά στο "Θεούς" η λέξη "δαίμονες")...
Πόσο μάλλον όταν διαβάζουμε για εδάφια ανεδαφικά.
3. Η βλασφημία δίνει τέτοια ανακούφιση, που ούτε η προσευχή μπορεί να δώσει είχε πει ο Τουέην Μάρκ. Δοκίμασε το χωρίς τη συνοδεία πιπεριού. Και πες μου μετά πως ένιωσες και αν βίωσες στο επόμενο 48ωρο κάτι άσχημο ή ενοχικό.
Αυτά που πιστεύεις μπορείς και να τα πιάνεις στο στόμα σου..
Αλλά σε ο,τι πιστεύεις δε μπορείς να θέτεις εμπάργκο στους άλλους να μην εκφέρουν γνώμες απαξίωσης γιατί κοντράρονται με τη πίστη σου!
4. Η κάθε ειδους θρησκεία είναι μια γαλιφιά μπροστά στο άγνωστο κι ακόμα ανεξήγητο. Δεν εννοώ ότι όλα στο τέλος αποκτούν λογική ερμηνεία που ακόμα οι διαδρομές της δεν έχουν ακουμπήσει την αίθουσα του νου μας. Απλώς δε θεωρώ ότι η θρησκεία σου π.χ. μέσα απο ιερά βιβλία και μυστήρια διαφέρει από τις πρώτες προιστορικές με θυσίες ζώων στον Κρομ ή σφαγές αυτών σε βωμούς άλλοτε με αλλαλαγμούς κι άλλοτε με παιανισμούς υπερ Δία ευχαριστήσεως.
Η αναγωγή στο αναπόδειχτο, ήταν σε όλους τους ιστορικους χρόνους κι εποχές, η εύκολη καταφυγή και η καύσιμη ύλη για χειραγώγηση.
5. Οι αμαρτωλοί ήρθαν σ' αυτόν τον κόσμο για να σώσουν τη διδασκαλία του Χριστού.
Άπληστα χρησιμοποιούνται από τον κύριο. Δείχνεις να το ξεχνάς.
Δεν υπάρχουν άνθρωποι. Υπάρχουν αμαρτίες που όλους κατα το Θεό μας ενώνουν στην ίδια μοίρα. Κατά τα άλλα όλοι είμαστε ελεύθεροι, να αμαρτάνουμε απο κοινού αναπότρεπτα!!!!!!
Γνωρίζω ανθρώπους που πάνε 10 χρ.παιδιά για εξομολόγηση στον παπά της ενορίας.
Παρέθεσε μου, αν σε ευχαριστεί και σου είναι και μπορετό, ένα εδάφιο για αυτό!
6. Σε όλες τις θρησκείες όλα αρχίζουν μ' ένα Θεό που δεν αντέχει τη μοναξιά Του και τελειώνουν μ' ένα Θεό που δεν αντέχει τη συντροφιά μας (Λιακάτου)...
Σχόλια;
Θεωρείς τον Λιακάτο, υβριστή, αντίχριστο/αντίθεο;
7. Κάποτε ρώτησαν κάποιον γιατί έγινε παπάς και απάντησε ότι αφού έπρεπε να δουλέψει για κάποιον, ένα αφεντικό που θα έλειπε όλη την ώρα ήταν το καλύτερο...
Από επαγγελματική σκοπιά, το ζήτημα είναι μια αρχοντική ιδιοτέλεια!
Ρώτα και τους αποφοίτους της...μη πω ποιας σχολής γιατί προσφάτως πήγε εκεί και κάποιος πρώην προιστάμενος μου τον οποίο υπεραγαπώ.
Τι γίνεται όμως αν κάποιος πάει με πνευματική αυτοπαρότρυνση εκεί; Είναι από χέρι καμμένος;
Θα στο πω αλλιώς:Σ’ εκείνη την ογκώδη βιογραφία του Γκίμπσον για το Λόρκα υπάρχουν αλλαγές στα γένη διαφόρων προσώπων. Δεν το θεώρησα από πρόθεση.
8. Ό,τι βρήκες ως επίδειξη είναι κατανόηση. Εκτός κι αν όλοι οι "αποκεί” πρέπει να είναι γουρούνια για να στερεώνουν καλύτερα το "αποδώ” του καθενός μας.
9. Τι μας δείχνει το γεγονός ότι οι θρησκείες τείνουν να εξαφανιστούν στις κοινωνίες της αφθονίας;
10. Ο παράδεισος σου (εφόσον επι της γης γίνεται τόσος ντόρος για την μετάνοια aka εξομολόγηση) χωράει, άραγε εκείνους που ζουν και πεθαίνουν δίχως να μετανιώνουν όπως ο Μιλαρέπα συστήνει;
Je ne regrette rien…Alexandre.
Πως γίνεται οι μη πιστεύοντες να μπορούν να χρησιμοποιούν ότι γλώσσα θέλουν αλλά οι πιστεύοντες θα πρέπει πάντα να μιλάνε με το μέλι δε μπορώ να το καταλάβω. Όπως μου ασκείται κριτική για τα λεγόμενα μου, ασκώ κ εγώ. Ε, λοιπόν ναι, έτσι είναι. Πράγματα που δε γνωρίζετε, αν υπάρχουν ή όχι, μιλάτε (ορισμένοι) με λόγια πικρόχολα και ειρωνικά... Το λέει και η Κ. Διαθήκη άλλωστε, αυτό απλά επισήμανα...
Την αμαρτία μαγείρεψε ο άνθρωπος, αλλά γεύση έχει θεϊκή.
Οι μεν πιστεύοντες πιστεύουν ότι (επειδή οι άλλοι δε πιστεύουν) μπορούν να γίνουν ο σύγχρονος προκρούστης. Αυτό το θεωρώ πιο επικίνδυνη λογική από την λογική της ειρωνείας των άπιστων.
Προσωπικά δε σου ακύρωσα κανένα λόγο ή ύφος ούτε σε απεκάλεσα προσβλητικό.
Δεν έχω καμία διαφωνία να αναγνωρίσω οτιδήποτε, κυρίως ως άσκηση ανοχής,
στην κοινωνικοποίηση ενός παιδιού της δεκαετίας του 80 που υπήρξα. Μην εκλαμβάνεις
ό,τι γράφεται σαν ένα κρεμμύδι που καθώς το ξεφλουδίζεις κλαις.
Αλλά σε παρακαλώ, όταν μιλάμε, καλό θα είναι να καταθέτουμε τους κοινούς τόπους μας.
Τι εννοώ:
Τα πράγματα που δεν ξέρω αν υπάρχουν, ξέρεις εσύ;
Γνωρίζεις μόνο μέσω αποκαλύψεως.
Γιατί όταν λές Πράγματα που δε γνωρίζετε, αν υπάρχουν ή όχι" υπονοείται πως εσύ έχεις μια σιγουριά ότι υπάρχουν ή μια σχετική βεβαιότητα με πειστήρια ή ότι ούτε εσύ γνωρίζεις αλλά ότι ο σεβασμός σου για ό,τι δε γνωρίζεις σου επιτρέπει να πιστέψεις καλού κακού..μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου".
Άραγε αρκεί η δικονομία για να πιστέψουμε σε κάτι αόρατο; Πιστεύω μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Μόνο που σου διαφεύγει ότι εδώ μιλάμε για "αθώους"...
Κι ο Θεός είναι ένοχος κι ίσως για αυτό προτιμά το κρυφτούλι. (χλευασμός; προσβολή; πικρόχολο σχόλιο;
Και τι λέει το εδάφιο? Ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ όταν πάλευε με το διάβολο για το σώμα του Μωυσή δεν πρόφερε εναντίον του καμιά βλάσφημη λέξη, αλλά κάποιοι εδώ μέσα, μιλούν για το Θεό (το οποίο σέβομαι οτι δεν πιστεύουν την ύπαρξη του) σα να είναι το τελευταίο σκουπίδι του σύμπαντος με ειρωνία και χλευασμό. Λίγος σεβασμός στον απέναντι μας δε βλάπτει, νομίζω. Ασχέτως το τι πιστεύετε ποτέ δε χλεύασα τα πιστεύω σας. Πότε επιτέλους θα μάθουμε ότι άλλο είναι να εκφράζω την αντίθεση μου στην οποιαδήποτε ύπαρξη΄με επιχειρήματα (όπως πολλοί έχουν κάνει στη συζήτηση μας) και άλλο να εκφράζουμε την αντίθεση μας σε κάτι βλασφημώντας το...
Με τη σειρά μου θα πω ότι υπηρετείς την οργή σου με τρόπο αισθητικό που δεν είναι καθόλου περιφρονητέος.
Αλλά..
Η Μπλανς Ντυμπουά, πολλοί το ξέρουν, είναι άνδρας ομοφυλόφιλος… Έτσι το ήθελε η εποχή Μακάρθι…
Η δική σου εποχή θέλει να με καταστήσει transexual επειδή δήθεν βλασφημώ;
Σε καλώ στην ηπιότητα και την ψυχραιμία.
Μερικές σκέψεις που κάνω είναι: (η απαρίθμηση με βοηθά να τα βάζω σε σειρά )
1. Δεν με λένε Μιχαήλ και δεν είμαι αρχάγγελος. Δεν μπορώ να φέρομαι με τη ψυχολογική ηρεμία ενός βιβλικού όντος. Λέω ό,τι σκέπτομαι και φαντάζομαι ό,τι ακόμα δεν έχει καταστεί σκέψη.
2. αν ο Θεός σου στέκεται απέναντι σου (τρυφερή και γεμάτη ηδύτητα σκέψη οφείλω να παραδεχτώ) ή τον βλέπεις σε καθρέφτες ή αλλού, εγώ όταν κοιτάζω στον ουρανό δε βλέπω παρά κινούμενες μάζες σύννεφων που κάνουν έρωτα...
3. Αιτήθηκες επιχειρημάτων μου (γιατι ως τώρα αυτά εξέλιπαν.Ανέφερα μερικά στο παρόν θρεντ. Ίσως δεν διάβασες. Σε δικαιολογώ. Δεν διεκδικώ την αναγνωστική μονοπώληση σου. Και οι χρόνοι έσονται μικροί για διάβασμα δημοσιεύσεων)
α. Η θρησκευτική απόφαση ήταν να βρει άσχημο και κακό τον κόσμο. Κι αν ο κόσμος όντως ήταν, μια τέτοια απόφαση τον έκανε ασχημότερο και πιο κακό (σα να προσθέτεις σκατά σε ένα βουνό από σκατά αντί να φτυαρίζεις να μειωθεί το ύψος του βουνού). Αν ο κόσμος δεν ήταν τέτοιος, τότε η θρησκεία σου (κι όχι μόνο) συνέβαλλε στο να αρχίζει να υπερισχύει μια βαθιά αποστροφή για την ύπαρξη.
Κι έτσι έρχονται στο φως οι μετεπιδράσεις κάποιου "διαιτητικού λάθους" για το οποίο είναι υπεύθυνος ο Αδάμ () κι ένας ολόκληρος λαός για μια μεγάλη χρονική περίοδο.
β. Η αμαρτία, όπως βιώνεται παντού είναι ιουδαική επινόηση. Σήμερα η αμαρτία αποικεί παγκοσμίως στις καρδιές...ως ενοχή εκ των υστέρων στη καλύτερη περίπτωση.
Και για μένα είναι πάντα ξένη μια τέτοια λέξη για την αισθαντικότητά μου.
"Μόνο όταν μεταννοήσεις, θα σε συγχωρέσει ο Θεός"..αυτό ακούγεται τόσο γελοίο και σύμφωνα με την καταγωγή μας θα'πρεπε να ανταπαντήσουμε: "ίσως οι δούλοι να νιώθουν έτσι"...χωρίς διεκδίκηση καμιάς κορώνας.
γ. Προυποθέτεις την ύπαρξη ενός ισχυρού, παντοδύναμου όντος που απολαμβάνει την εκδίκηση. Η δύναμή του είναι τοσο μεγάλη που κανένας δεν μπορεί να τον βλάψει πουθενά εκτός από την ....τιμή του!
Μα είναι ο Θεός, Κούγιας τελικά;;;;;;
Κάθε αμαρτία είναι έλλειψη σεβασμού {crimen laesae majestatis divinae} και τίποτα παραπάνω!
Η συντριβή, ο εξευτελισμός, το κύλισμα μεσα στη σκόνη, όλα αυτά είναι ο πρωτος και ο τελευταίος όρος από τον οποίο εξαρτάται η χάρη του: είναι επίσης και αποκατάσταση της θεϊκής τιμής του!
Το αν έχει προκαλέσει κάποια άλλη ζημιά ή αμαρτία, το αν έχει φυτρώσει μαζί της κάποια φρικτή συμφορά που θα μεγαλώσει και θα κυριέψει τον έναν άνθρωπο μετά τον άλλον σαν αρρώστια που θα τους πνίξει, είναι κάτι που αφήνει όλοτελα αδιάφορο αυτόν τον διψασμένο για τιμές ανατολίτη του ουρανού!
Η αμαρτία είναι έγκλημα εναντίον του, όχι εναντίον της ανθρωπότητας.
Σ'εκείνους που δίνει τη χάρη του, δίνει επίσης και την "ομερτά" για τις φυσικές συνέπεις της αματίας.
δ. ένας Ιησους χριστός ήταν δυνατό να εμφανιστεί μόνο μέσα σε ενα ιουδαϊκό τοπίο. Εννοώ σε ένα τοπίο που σκιάζεται συνεχώς από το σκοτεινό και υπέροχο θυελλώδες σύννεφο του οργισμένου ιεχωβά.
ε. Αν ήθελε ο Χριστός (κατ'επέκταση ο Θεός) να γίνει αντικείμενο αγάπης θα'πρεπε πρώτα να παραιτηθεί απο το να κρίνει και απο το να απονέμει δικαιοσύνη. Ένας δικαστής, ακόμη και μεγαλόψυχος, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο αγάπης. Δεν πιστεύεις στον δικαστή επειδή σου'βγαλε μερική διατροφή στο διαζύγιο.Ούτε καν σε αυτόν που σου δωσε επιμέλεια παιδιών. Ο δικαστής δεν σου ορίζει τη ζωή παρά μόνο ένα σου πρόβλημα από τη ζωή.
ζ. Πώς γίνεται...(πωωωωωως) ένας Θεός να αγαπάει τους ανθρώπους με τον όρο να τον πιστεύουν και που ρίχνει άγριες ματιές και απειλές σ'όποιον δεν πιστεύει σ'αυτή την αγάπη!
Μια αγάπη κλεισμένη σε όρους συμβολαίου (υπο το δέλεαρ μιας πιθανολογούμενης παραδεισένιας ζωής, στον δικό του Οίκο) ως αίσθημα ενός Παντοδύναμου Θεού! (τσουτσούρωσε η τρίχα μου)
Μια αγάπη που δεν κατάφερε να ξεπεράσει ούτε το αίσθημα της τιμής ουτε το αίσθημα της εκδίκησης (αγάπα και πίστευε σ'αυτόν αλλιώς σε περιμένουν κόλαση και κοχλάζοντα καζάνια αλλά η ελευθερία του να πιστεύεις θεωρείται δεδομένη!! Ουσιαστικά είναι δικτατορία πίστης, μονόδρομος, και όχι ελευθερία.)
Πόσο ανατολίτικα είναι όλα αυτά! "Τι σε νοιάζει εσένα αν εγώ σ'αγαπώ;" - αυτό είναι μια επαρκής κριτική για όλη την ηθική της Χριστολογίας που ασπάζεσαι...
Η αιώνια σωτηρία της ψυχής μου δεν επιθυμώ να εξαρτάται σε "πιστεύω" ενός τέτοιου περιεχομένου.
και τέλος, η πίστη σε εναν φυσιολογικό Θεό, δίπλα στον οποίο υπάρχουν μόνο κάλπικοι ψευτοθεοί είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχει αντιμετωπίσει μέχρι τώρα η ανθρωπότητα.
Ένα φανερό μειονέκτημα των θρησκειών είναι οτι εάν για κάποιους είσαι ορθόδοξος, για τους άλλους (μη ορθόδοξους) είσαι αιρετικός.
Εδώ θυμήθηκα κάτι για την καταγωγή της θρησκείας του Σοπενάουερ. Ότι ίσως η αναζήτηση της μεταφυσικής να ειναι μια λανθάνουσα θρησκεία για τους άθεους...
@ Lorien:
Και πως οριζεται η βλασφημια ; Απο ποιον ; Με τι κριτηρια ; Αλλος ενας ορος που χρησημοποιει σχεδον αποκλειστικα η θρησκεια, προς οποιον διαφωνει μαζι της και πληττει την φημη της (αυτο σημαινει η λεξη αλλωστε)
Βλασφημία είναι να διαφωνείς με κάπως έντονο τρόπο (που αν μασούσες τσίχλα μπορεί να έκανες και φούσκες! αλλα ελλείψει τσίχλας προσδίδεις στα λόγια σου τoν όγκο και τον ήχο τσιχλόφουσκας που δεν μπορείς να κάνεις)
Είναι όλα ζήτημα γραφής ενώ μασάς τσίχλα.
ΑΣ ΣΩΘΟΥΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΤΣΙΧΛΕΣ.
Ας τις βάλουμς στο στόμα μας και κατόπιν μπορούμε να αναρωτηθούμε και να διατυπώνουμε φωτεινές ερωτήσεις.Λολ.
Ειρήνη ημίν, αδέλφια!!!
(Πάντως, αγαπητέ Δεσμώτη,ο Αλέξανδρος δεν έκανε παραπομπή στον Ιούδα τον Ισκαριώτη, αλλά στον "αδελφόθεο"...[ αναφέρομαι στο:Κανονικά θα'πρεπε να 'γραφες με κίτρινο ή βαθύ πορτοκαλί χρώμα (της φωτιάς) τα παραπάνω λόγια, καθ'ότι τον Ιούδα τον καίς λόγω εσχάτης προδοσίας.
Δεν τον μεταπλάθεις σε αποφθεγματικό κήρυκα, αν είσαι τόσο jesus fan! ]).
Με τόσους Ιούδες, η μπάλα εχάθει.
δεν πρόσβαλα κανέναν άνθρωπο. Εγώ ανέφερα ένα εδάφιο αναφορικά με τα λεγόμενα κάποιου.
Σε αντιπαράθεση με τον αδελφόθεο Ιούδα,
...ο κατά πολλούς δαφνοστεφής Γουάλλας Στήβενς μας έχει προετοιμάσει για άλλο γεγονός, τον χαμό των ημίθεων με την εμφάνιση των θεών."
Έχεις κολλήσει στο θέμα της θρησκείας και δε μπορείς να καταλάβεις μετά από τόσες συζητήσεις πως δε με ενδιαφέρουν οι θρησκείες ούτε η φήμη τους.. Πόσες φορές πρέπει να το πω? Πάνω από 100 καλά είναι?
Ο Χριστός τι άλλο είναι εκτός από εκφραστής της χριστιανορθόδοξης θρησκείας; Τόμπολα παίζουμε ρε συ Άλεξ;
4ον Απλά μίλησα με ένα εδάφιο. Το οποίο τι έλεγε? @κύριε τάδε, δες τι γράφει η γραφή σχετικά με αυτά που λες... Το αν θα ταυτιστεί κάποιος με τα γραφόμενα είναι άλλη ιστορία...
Να προτείνω κάτι;
Δεν μας κάνεις καλύτερα ένα αφιέρωμα στον Ιούδα και σε όλους όσους θεωρείς σημαντικούς προφήτες;
Και με τη γλώσσα του σώματος γεμάτη υποσχέσεις περιπτύξεων θα πρόσθετα: Πάμε πλατεία!
Ίσως ο άνθρωπος ν'αρχίσει να ανεβαίνει όλο και ψηλότερα από τη στιγμή που θα πάψει να ξεχειλίζει σ'ένα Θεό (ή Χριστό, ή αρτίστα, ή ποδοσφαιριστή ή πνευματικό).
Ίσως η ίδια αυτή απάρνηση να μας δώσει και μας τη δύναμη που χρειάζεται για να αντέξουμε την ίδια την απάρνηση...
Δεν ξέρω αν υπήρξε Χριστός. Ούτε αν πέθανε για να με σώσει. (σημ: τότε εγώ δεν ζούσα. Ο σωσμός πιάνεται και στην ανυπαρξία
Ξέρω πως αν δε ξαναπροσευχηθείς ποτέ πια, αν δε ξαναλατρέψεις, αν δε ξαναησυχάσεις μέσα σε μια απέραντη εμπιστοσύνη, θα απαγορέψεις στον εαυτό σου να ξανασταματήσει μπροστά σε μια έσχατη σοφία, έσχατη καλοσύνη, έσχατη δύναμη και θα αφήσεις ξεσάλωτες τις σκέψεις σου.
Δεν έχεις κανένα μόνιμο φύλακα και φίλο για τις εφτά μοναξιές σου. Ζεις χωρίς θέα των βουνών που έχουν χιόνι στις κορυφές τους και φωτιά στις καρδιές τους.
Δεν υπάρχει για σένα εκδικητής ούτε τελικός βελτιωτής.
Μακάρι να ήξερα πως θα αντιμετώπιζε σήμερα το γεγονός ύπαρξης τέτοιου τόπικ, ο Ιησούς.
Θέλω να φαντάζομαι ότι θα μας διάβαζε ένα ποίημα του…
Καλό βράδυ.
υ.γ. Είσαι ακόμη οργισμένος;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
06-11-08
03:09
Κι αυτοί, όσα μεν δεν ξέρουν, τα βλασφημούν· όσα, όμως, σαν τα άλογα ζώα, από ένστικτο ξέρουν, σ' αυτά φθείρονται.
[Ιούδα 1]
Μα χρειάζεται άραγε να χειροτονηθώ ή να κάνω PhD στις γραφές για να ξέρω;
.. κι αν η άποψη μου είναι αλλιώτικη, πέφτει το σφραγιδάκι της βλασφημίας και αρ. πρωτοκόλλου 999;
Και παραθέτεις και στιχάκια του Ιούδα;
Κανονικά θα'πρεπε να 'γραφες με κίτρινο ή βαθύ πορτοκαλί χρώμα (της φωτιάς) τα παραπάνω λόγια, καθ'ότι τον Ιούδα τον καίς λόγω εσχάτης προδοσίας.
Δεν τον μεταπλάθεις σε αποφθεγματικό κήρυκα, αν είσαι τόσο jesus fan!
Η πλάνη του Χριστού. - Ο ιδρυτής του Χριστιανισμού νόμιζε πως τίποτε δεν έκανε τους ανθρώπους να υποφέρουν τόσο όσο οι αμαρτίες τους. Αυτή ήταν η πλάνη του. Η πλάνη κάποιου που ένιωθε πως 1. ήταν απαλλαγμένος από την αμαρτία και που 2. δεν είχε πείρα σ'αυτό το θέμα!
Γι'αυτό η ψυχή του γέμισε από εκείνη τη θαυμαστή συμπόνια για τους αμαρτωλούς.
Θυμίζει λίγο τις ιστορίες μ'εκείνους τους εργάτες, μωρέ, που έχτιζαν τον πύργο της βασιλικής δύναμης όλο και πιο ψηλά στα σύννεφα και απο κει πάνω οι βασιλείς έβλεπαν τα πάντα κάτω από τα πόδια τους και τα'βρισκαν αξιοκαταφρόνητα κι έτσι απαλλάσσονταν από την αραθυμία της συνείδησής τους. Λίγο έλεος δεν έβλαψε..
Οι χριστιανοί όμως βρήκαν τρόπο να δικαιώσουν το δάσκαλό τους εκ των υστέρων και να καθοσιώσουν την πλάνη του μετατρέποντάς την σε "αλήθεια".
Άρα εγώ είμαι το άλογο ζώο (ιιιιιι ι ι ι ι ιιιι ιι ιιι ι ι ι) και μόνο το ένστικτο μου ξέρει??!! Κι αυτό οδηγεί σε μακροπρόθεσμη φθορά.
Δεν είναι φθορά αλλά γνώση κι άποψη το να ξέρω ότι φύσεις σαν εκείνη του απόστολου Παύλου έχουν "κακό μάτι" για τα πάθη.
Μαθαίνουν να γνωρίζουν απ'αυτά μόνο ότι είναι βρώμικο, ό,τι παραμορφώνει, ό,τι κομματιάζει τις καρδιές.
Γι'αυτό η τάση τους αποβλέπει στην εκμηδένιση των παθών και βλέπουν στο θείο την πλήρη καθαρότητα απ'αυτά.
Εντελώς αντίθετα από τον Παύλο (και τους Εβραίους κατ'επέκταση) εγώ έστρεψα το ενδιαφέρον μου προς τα πάθη και τα αγάπησα, τα εξύψωσα, τα χρύσωσα και τα θεοποίησα.
Είναι θέμα του ποιο είναι το "χρώμα των παθών", τελικά, ακόμη κι η απάντηση στο όχι αν υπήρξε ο Ιησούς αλλά πως χρωματίστηκε στις καρδιές μας, εφόσον υπήρξε.
Εγώ σβήνω όλα τα μελανά. Ακόμη κι αν από τα πάθη μας συναντούμε τους γεωσκώληκες...
Ακούς τα χλιμιντρίσματα;
Η ένταση του θορύβου είναι ευθέως ανάλογη (και τρανό πειστήριο) της άλογης φύσης μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
02-11-08
04:26
4 το πρωί κι αναρωτιόμουν...
Τι είν'αυτό που κάνει τον jesus, πρόσωπο τόσο ευρείας αποδοχής όσο κανένα άλλο;
Κάποιος άσχετος με τη ζωγραφική, όταν είδε κάποιους πίνακες του Πικάσο ή του Σαγκαλ ή του Πόλοκ, για να μην αναφέρω όλη τη μεταμοντέρνα τέχνη, είπε: “Με μερικούς κουβάδες χρώματα και λίγη παιγνιώδη διάθεση θα μπορούσα να κάνω πολλά παρόμοια έργα τέχνης, ακόμα και ανώτερα απο αυτά”. Δεν είναι όμως έτσι με τον περί ου ο λόγος.
Η φιλοσοφία του Jesus, έχει μια αξία που αναγνωρίζεται, αν και όχι πρωτοπόρα. Πολλά είχαν ήδη ειπωθεί αρκετά νωρίτερα.
Δεν είναι παστις, ούτε κολλάζ, ούτε παραλήρημα και ασυναρτησίες. Είναι ένα σύμπαν εικόνων πέρα από λέξεων και νοημάτων, που αντλεί απο κάτι που ο κοινός θνητός δεν μπορεί να έχει πρόσβαση.
Απο την παιδική ηλικία του Λόγου δηλαδή. Απ' το όνειρο και τον εφιάλτη...
Όμως, όταν η κορωνίδα της διδασκαλίας και το επικρατές μότο είναι: εγώ είμαι η οδός, εγώ είμαι η αλήθεια, εγώ η ζωή...εγώ τα φρούτα Αμαλιάδος και το μετσοβόνε, είναι σαν να ενοχοποιεί τις υπόλοιπες αλήθειες ή σαν να ενοποιεί κάθε αλήθεια υπο τη σκέπη της κρίσης της δικής του αλήθειας.
...κι αυτή είναι η δική του ενοχή, ίσως η πλάνη του Ιησού Χριστού του εκ του πατρός γεννηθέντα.
Γειά μας.
Τι είν'αυτό που κάνει τον jesus, πρόσωπο τόσο ευρείας αποδοχής όσο κανένα άλλο;
Κάποιος άσχετος με τη ζωγραφική, όταν είδε κάποιους πίνακες του Πικάσο ή του Σαγκαλ ή του Πόλοκ, για να μην αναφέρω όλη τη μεταμοντέρνα τέχνη, είπε: “Με μερικούς κουβάδες χρώματα και λίγη παιγνιώδη διάθεση θα μπορούσα να κάνω πολλά παρόμοια έργα τέχνης, ακόμα και ανώτερα απο αυτά”. Δεν είναι όμως έτσι με τον περί ου ο λόγος.
Η φιλοσοφία του Jesus, έχει μια αξία που αναγνωρίζεται, αν και όχι πρωτοπόρα. Πολλά είχαν ήδη ειπωθεί αρκετά νωρίτερα.
Δεν είναι παστις, ούτε κολλάζ, ούτε παραλήρημα και ασυναρτησίες. Είναι ένα σύμπαν εικόνων πέρα από λέξεων και νοημάτων, που αντλεί απο κάτι που ο κοινός θνητός δεν μπορεί να έχει πρόσβαση.
Απο την παιδική ηλικία του Λόγου δηλαδή. Απ' το όνειρο και τον εφιάλτη...
Όμως, όταν η κορωνίδα της διδασκαλίας και το επικρατές μότο είναι: εγώ είμαι η οδός, εγώ είμαι η αλήθεια, εγώ η ζωή...εγώ τα φρούτα Αμαλιάδος και το μετσοβόνε, είναι σαν να ενοχοποιεί τις υπόλοιπες αλήθειες ή σαν να ενοποιεί κάθε αλήθεια υπο τη σκέπη της κρίσης της δικής του αλήθειας.
...κι αυτή είναι η δική του ενοχή, ίσως η πλάνη του Ιησού Χριστού του εκ του πατρός γεννηθέντα.
Γειά μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
05-10-08
19:07
Ας υποθέσουμε ότι υπήρξε.
1. Ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε την Παρασκευή; Αν ναι, τότε πως γίνεται να έμεινε τρεις μέρες στον τάφο;
Αναστήθηκε την επομένη (Σάββατο) και μετά έκανε άλλες δύο μερούλες τον έγκλειστο για να κλείσει τριημεράκι;
2. Τα ιερά κείμενα αναφέρουν ως πρωτότοκο τον Χριστό παρόλο που είναι και μονογενής..
"πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς" (Ρωμ. η' 28) !!!
Τελικά ήταν μοναχογιός ο Jesus ή ευσταθεί η υπόθεση για ομομήτριους αδελφούς του, άρα η Παναγία ήταν αειπάρθενη μόνο στον Jesus και για τα άλλα παιδιά πήγε η καισαρική σύννεφο;
Μία απάντηση θα ήταν:
Χριστός: όστις γαρ αν ποίηση το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου αδελφός και αδελφή και μήτηρ εστίν".
Πιστεύω πως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ερμηνευτικής όσο και λογικής υπόστασης.
..κάπου αλλού, ο Ιησούς αποκαλεί τον Ιωάννη γιο της Μαρίας και τη Μαρία, μητέρα του Ιωάννη, χωρίς όμως να είναι στην πραγματικότητα, πράγμα που επιβεβαιώνει την διαφορά της σημερινής γλώσσας με τη βιβλική, στην ερμηνεία των βαθμών συγγένειας. ("αδελφός","πρωτόπλαστος Αδάμ" χωρίς να υπάρχουν δευτερόπλαστοι καθώς ο Αδάμ είναι ο πρώτος που επλάσθη, πρωτότοκος με την έννοια του "εκλεκτός" κοκ...)
3. Τα "κεκρυμμένα χρόνια" ή χρόνια της σιωπής της ζωής του Χριστού απο την ηλικία των 12 εώς την ηλικία των 30 ετών.
Γιατί τέτοια αποσιώπηση;
Η φαινομενική σιωπή των Ευαγγελίων για τα χρόνια αυτά, ήταν το έναυσμα εικασιών για μετάβαση του Ιησού στις Ινδίες και αλλού, όπου απέκτησε κάποιες "μαγικές" δυνάμεις με τις οποίες θαυματοποιούσε.
Όσο εικασία αποτελεί η εξήγηση αυτή, ισοπίθανη εικασία είναι επίσης και η τέλεση θαυμάτων δια Θεϊκής παρεμβάσεως...διαλλιέχτε.
4. Στο Ταλμούδ, ο Ιησούς αναφέρεται ως Γιεσσού μπεν Πανθέρα (Yeshu Ben Pantera), που σημαίνει Ιησούς ο Γιος του Πάνθηρα.
Τελικά ο Ιωσήφ ήταν μαύρος; Ε, αυτό κι αν είναι θαύμα! Προήλθε λευκό παιδί από μαυρούκο φάδα!
Μνημονεύεται η μετάβαση του στην Αίγυπτο, όπου κατά την ιουδαϊκή αυτή παράδοση σπούδασε την τέχνη της μαγείας, που αργότερα άσκησε, επιστρέφοντας στην πατρίδα του.
Αγυρτεία είναι μία άλλη λέξη για τη μαγεία... . Τσαρλατανιά ftw.
Μήπως τελικά δεν ήταν τίποτε παραπάνω από έναν Κόπερφιλντ της εποχής;
Εξαιτίας δε αυτού του γεγονότος δίνεται και η ερμηνεία της καταδίκης του σε σταυρικό θάνατο. Αν και τα σωζόμενα αυτά στοιχεία της ραββινικής παράδοσης στηρίζονται σε μια διάθεση πολεμικής κατά του Ιησού, εντούτοις λόγω αυτής ακριβώς της διάθεσης, αποκτά ιδιαίτερη σημασία μια προσπάθεια «απομυθοποίθησης» του Ιησού με το να καταδειχθεί η ταπεινή του προέλευσή, χωρίς όμως να γίνεται λόγος για άρνηση της ιστορικότητάς του.
5. α) Θαύματα επί της φύσης (το εν Κανά θαύμα, ο επί της θάλασσα περίπατος κ.λ.π.)
β) Ιάσεις πασχόντων (τα περισσότερα)
γ) Αναστάσεις νεκρών (κόρη Ιαείρου, υιού χήρας Ναΐν και Λαζάρου)
Πώς να πιστέψεις στο θαύμα εκ περιγραφών των άλλων, πόσο μάλιστα των γραπτών περιγραφών; Είναι κάτι σαν τις οράσεις u.f.o. Όλοι έχουμε δει περίεργες φωτόμπαλες στον ουρανό αλλά ούτε κι εμείς μας παίρνουμε στα σοβαρά... Πόσο μάλλον, τους άλλους...
Η λογική μας ως ανθρώπων δε συγκλίνει με τα γραπτά των κειμένων που μας παραδόθηκαν από όποιους μας παραδόθηκαν.
και κάπου εδώ, το όλο θέμα περί ύπαρξης ή όχι του δισυπόστατου Χριστού, μπάζει νερά...
υ.γ. κάποιοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς προέβαλαν την άποψη ότι οι "αδελφοί" του Ιησού θα πρέπει να ήταν παιδιά του Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο του κι επομένως δεν ήταν πραγματικοί αδελφοί και ούτε παιδιά της Μαρίας.
Αν τέτοιοι, λένε τέτοια, εγώ πάω πάσσο και πάω στα φρουτάκια για να ρεφάρω!
Θα ήταν πιο spicy αν το ερώτημα ήταν "Χριστός: Θεός ή άνθρωπος;"
1. Ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε την Παρασκευή; Αν ναι, τότε πως γίνεται να έμεινε τρεις μέρες στον τάφο;
Αναστήθηκε την επομένη (Σάββατο) και μετά έκανε άλλες δύο μερούλες τον έγκλειστο για να κλείσει τριημεράκι;
2. Τα ιερά κείμενα αναφέρουν ως πρωτότοκο τον Χριστό παρόλο που είναι και μονογενής..
"πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς" (Ρωμ. η' 28) !!!
Τελικά ήταν μοναχογιός ο Jesus ή ευσταθεί η υπόθεση για ομομήτριους αδελφούς του, άρα η Παναγία ήταν αειπάρθενη μόνο στον Jesus και για τα άλλα παιδιά πήγε η καισαρική σύννεφο;
Μία απάντηση θα ήταν:
Χριστός: όστις γαρ αν ποίηση το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου αδελφός και αδελφή και μήτηρ εστίν".
Πιστεύω πως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ερμηνευτικής όσο και λογικής υπόστασης.
..κάπου αλλού, ο Ιησούς αποκαλεί τον Ιωάννη γιο της Μαρίας και τη Μαρία, μητέρα του Ιωάννη, χωρίς όμως να είναι στην πραγματικότητα, πράγμα που επιβεβαιώνει την διαφορά της σημερινής γλώσσας με τη βιβλική, στην ερμηνεία των βαθμών συγγένειας. ("αδελφός","πρωτόπλαστος Αδάμ" χωρίς να υπάρχουν δευτερόπλαστοι καθώς ο Αδάμ είναι ο πρώτος που επλάσθη, πρωτότοκος με την έννοια του "εκλεκτός" κοκ...)
3. Τα "κεκρυμμένα χρόνια" ή χρόνια της σιωπής της ζωής του Χριστού απο την ηλικία των 12 εώς την ηλικία των 30 ετών.
Γιατί τέτοια αποσιώπηση;
Η φαινομενική σιωπή των Ευαγγελίων για τα χρόνια αυτά, ήταν το έναυσμα εικασιών για μετάβαση του Ιησού στις Ινδίες και αλλού, όπου απέκτησε κάποιες "μαγικές" δυνάμεις με τις οποίες θαυματοποιούσε.
Όσο εικασία αποτελεί η εξήγηση αυτή, ισοπίθανη εικασία είναι επίσης και η τέλεση θαυμάτων δια Θεϊκής παρεμβάσεως...διαλλιέχτε.
4. Στο Ταλμούδ, ο Ιησούς αναφέρεται ως Γιεσσού μπεν Πανθέρα (Yeshu Ben Pantera), που σημαίνει Ιησούς ο Γιος του Πάνθηρα.
Τελικά ο Ιωσήφ ήταν μαύρος; Ε, αυτό κι αν είναι θαύμα! Προήλθε λευκό παιδί από μαυρούκο φάδα!
Μνημονεύεται η μετάβαση του στην Αίγυπτο, όπου κατά την ιουδαϊκή αυτή παράδοση σπούδασε την τέχνη της μαγείας, που αργότερα άσκησε, επιστρέφοντας στην πατρίδα του.
Αγυρτεία είναι μία άλλη λέξη για τη μαγεία... . Τσαρλατανιά ftw.
Μήπως τελικά δεν ήταν τίποτε παραπάνω από έναν Κόπερφιλντ της εποχής;
Εξαιτίας δε αυτού του γεγονότος δίνεται και η ερμηνεία της καταδίκης του σε σταυρικό θάνατο. Αν και τα σωζόμενα αυτά στοιχεία της ραββινικής παράδοσης στηρίζονται σε μια διάθεση πολεμικής κατά του Ιησού, εντούτοις λόγω αυτής ακριβώς της διάθεσης, αποκτά ιδιαίτερη σημασία μια προσπάθεια «απομυθοποίθησης» του Ιησού με το να καταδειχθεί η ταπεινή του προέλευσή, χωρίς όμως να γίνεται λόγος για άρνηση της ιστορικότητάς του.
5. α) Θαύματα επί της φύσης (το εν Κανά θαύμα, ο επί της θάλασσα περίπατος κ.λ.π.)
β) Ιάσεις πασχόντων (τα περισσότερα)
γ) Αναστάσεις νεκρών (κόρη Ιαείρου, υιού χήρας Ναΐν και Λαζάρου)
Πώς να πιστέψεις στο θαύμα εκ περιγραφών των άλλων, πόσο μάλιστα των γραπτών περιγραφών; Είναι κάτι σαν τις οράσεις u.f.o. Όλοι έχουμε δει περίεργες φωτόμπαλες στον ουρανό αλλά ούτε κι εμείς μας παίρνουμε στα σοβαρά... Πόσο μάλλον, τους άλλους...
Η λογική μας ως ανθρώπων δε συγκλίνει με τα γραπτά των κειμένων που μας παραδόθηκαν από όποιους μας παραδόθηκαν.
και κάπου εδώ, το όλο θέμα περί ύπαρξης ή όχι του δισυπόστατου Χριστού, μπάζει νερά...
υ.γ. κάποιοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς προέβαλαν την άποψη ότι οι "αδελφοί" του Ιησού θα πρέπει να ήταν παιδιά του Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο του κι επομένως δεν ήταν πραγματικοί αδελφοί και ούτε παιδιά της Μαρίας.
Αν τέτοιοι, λένε τέτοια, εγώ πάω πάσσο και πάω στα φρουτάκια για να ρεφάρω!
Θα ήταν πιο spicy αν το ερώτημα ήταν "Χριστός: Θεός ή άνθρωπος;"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.