borat
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,323 μηνύματα.
04-06-09
22:04
Σ' αγαπώ σαν αμαρτία
Μουσική: Σπύρος Παπαβασιλείου
Στίχοι: Λάκης Τεάζης
Κάθεσαι στο μπαλκονάκι
σα λουλούδι αθάνατο
μα εγώ σαν τ'αηδονάκι
παίζω με το θάνατο
Δε με νοιάζει κι αν πεθάνω
δε με νοιάζει κι αν χαθώ
ένα μόνο με μαραίνει
που μʼ αφήνεις μοναχό
Σ' αγαπώ σαν αμαρτία
σε μισώ σαν φυλακή
κόψε με αν θες στα τρία
στάλα αίμα δεν θα βγει
Τα βελούδινά σου χείλη
δεν ματώσανε ποτές
είσαι η καύτρα στο καντήλι
που το λάδι μου το καις
Στα μαλλιά σου κρέμασέ με
χτυποκάρδι και βρισιά
να μη βλέπω άλλα χείλη
να σου πίνουν τη δροσιά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,323 μηνύματα.
08-05-08
01:03
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Γιάννης Γλέζος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Θάνατος είναι οι κάργιες
που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια.
Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι,
με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας πίσω η θάλασσα κι ακόμη
ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους.
Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.
Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ' ακούσουμε την μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης,
πρώτη κατάθεσης δραχμαί τριάντα.
Περπατώντας αργά στην προκυμαία
"Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις".
Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης.
[Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
ένας πέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία]
Μουσική: Γιάννης Γλέζος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Θάνατος είναι οι κάργιες
που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια.
Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι,
με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας πίσω η θάλασσα κι ακόμη
ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους.
Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.
Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ' ακούσουμε την μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης,
πρώτη κατάθεσης δραχμαί τριάντα.
Περπατώντας αργά στην προκυμαία
"Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις".
Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης.
[Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
ένας πέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,323 μηνύματα.
19-04-08
13:19
Einmal wissen dies bleibt für immer
Ist nicht Rausch der schon die Nacht verklagt
Ist nicht Farbenschmelz noch Kerzenschimmer
Von dem Grau des Morgens längst verjagt
Einmal fassen tief im Blute fühlen
Dies ist mein und es ist nur durch dich
Nicht die Stirne mehr am Fenster kühlen
Dran ein Nebel schwer vorüber strich
Einmal fassen tief im Blute fühlen
Dies ist mein und es ist nur durch dich
Klagt ein Vogel, ach auch mein Gefieder
Näßt der Regen flieg ich durch die Welt
Δεν έχω ιδέα τι λέει, πάντως κάτι για ένα παράθυρο μου είπαν.
Ist nicht Rausch der schon die Nacht verklagt
Ist nicht Farbenschmelz noch Kerzenschimmer
Von dem Grau des Morgens längst verjagt
Einmal fassen tief im Blute fühlen
Dies ist mein und es ist nur durch dich
Nicht die Stirne mehr am Fenster kühlen
Dran ein Nebel schwer vorüber strich
Einmal fassen tief im Blute fühlen
Dies ist mein und es ist nur durch dich
Klagt ein Vogel, ach auch mein Gefieder
Näßt der Regen flieg ich durch die Welt
Δεν έχω ιδέα τι λέει, πάντως κάτι για ένα παράθυρο μου είπαν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,323 μηνύματα.
14-04-08
12:08
Και μιας και στη Σάμο είναι φαντάρος ο αδελφός μου σου δίνω αυτό:
Panx Romana - Στίχοι - Διακοπές στο χακί
Στίχοι/Μουσική
Panx Romana
Και μου είπαν η σειρά σου να πας στο στρατό
μεγάλωσες τώρα είσαι δεκαοχτώ
μου είπαν η σειρά σου να ντυθείς στο χακί
μεγάλωσες τώρα δεν είσαι παιδί.
Κι έτσι εν–δυο προχωρώ βήμα στρατιωτικό
εν–δυο χαιρετώ φανταράκι είμʼ απλό.
Και μου είπαν η σειρά σου να πας στο στρατό
μεγάλωσες τώρα είσαι δεκαοχτώ
μου είπαν η σειρά σου να ντυθείς στο χακί
μεγάλωσες τώρα δεν είσαι παιδί.
Κι έτσι εν–δυο προχωρώ βήμα στρατιωτικό
εν–δυο χαιρετώ φανταράκι είμʼ απλό.
Και μου είπαν η σειρά σου να πας στο στρατό
μεγάλωσες τώρα είσαι δεκαοχτώ
μου είπαν η σειρά σου να ντυθείς στο χακί
μεγάλωσες τώρα δεν είσαι παιδί.
Και μου είπαν η σειρά σου να πας στο στρατό
μεγάλωσες τώρα είσαι δεκαοχτώ
μου είπαν η σειρά σου να ντυθείς στο χακί
μεγάλωσες τώρα δεν είσαι παιδί.
Και μου είπαν η σειρά σου να πας στο στρατό
μεγάλωσες τώρα είσαι δεκαοχτώ
μου είπαν η σειρά σου να ντυθείς στο χακί
μεγάλωσες τώρα δεν είσαι παιδί.
Panx Romana - Στίχοι - Διακοπές στο χακί
Στίχοι/Μουσική
Panx Romana
Και μου είπαν η σειρά σου να πας στο στρατό
μεγάλωσες τώρα είσαι δεκαοχτώ
μου είπαν η σειρά σου να ντυθείς στο χακί
μεγάλωσες τώρα δεν είσαι παιδί.
Κι έτσι εν–δυο προχωρώ βήμα στρατιωτικό
εν–δυο χαιρετώ φανταράκι είμʼ απλό.
Και μου είπαν η σειρά σου να πας στο στρατό
μεγάλωσες τώρα είσαι δεκαοχτώ
μου είπαν η σειρά σου να ντυθείς στο χακί
μεγάλωσες τώρα δεν είσαι παιδί.
Κι έτσι εν–δυο προχωρώ βήμα στρατιωτικό
εν–δυο χαιρετώ φανταράκι είμʼ απλό.
Και μου είπαν η σειρά σου να πας στο στρατό
μεγάλωσες τώρα είσαι δεκαοχτώ
μου είπαν η σειρά σου να ντυθείς στο χακί
μεγάλωσες τώρα δεν είσαι παιδί.
Και μου είπαν η σειρά σου να πας στο στρατό
μεγάλωσες τώρα είσαι δεκαοχτώ
μου είπαν η σειρά σου να ντυθείς στο χακί
μεγάλωσες τώρα δεν είσαι παιδί.
Και μου είπαν η σειρά σου να πας στο στρατό
μεγάλωσες τώρα είσαι δεκαοχτώ
μου είπαν η σειρά σου να ντυθείς στο χακί
μεγάλωσες τώρα δεν είσαι παιδί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,323 μηνύματα.
14-04-08
12:01
Επειδή είσαι μάλλον στην αγαπημένη Μυτιλήνη:
Στα καλντερίμια συζητούν
ως το πρωί γειτόνοι
μα σκοτεινιάζει ο καιρός
και στις καρδιές νυχτώνει
Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε
κι άλλος για Μυτιλήνη
κι άλλος στης Σύρας τα στενά
αίμα και δάκρυα πίνει
Σε πανηγύρι και γιορτή
απ' την Αγιά Μαρκέλλα
σ' αγόρασα χρυσή κλώστη
και κόκκινη κορδέλα
Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε
κι άλλος για Μυτιλήνη
κι άλλος στης Σύρας τα στενά
αίμα και δάκρυα πίνει
Στα καλντερίμια συζητούν
ως το πρωί γειτόνοι
μα σκοτεινιάζει ο καιρός
και στις καρδιές νυχτώνει
Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε
κι άλλος για Μυτιλήνη
κι άλλος στης Σύρας τα στενά
αίμα και δάκρυα πίνει
Σε πανηγύρι και γιορτή
απ' την Αγιά Μαρκέλλα
σ' αγόρασα χρυσή κλώστη
και κόκκινη κορδέλα
Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε
κι άλλος για Μυτιλήνη
κι άλλος στης Σύρας τα στενά
αίμα και δάκρυα πίνει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,323 μηνύματα.
14-04-08
11:43
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνηκι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διϋλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Όπου Περσεφόνη βάλτε Bill.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,323 μηνύματα.
11-04-08
11:07
Δώσε μου φωτιά ν' ανάψω
βάλε μου κρασί να πιω
πρέπει απόψε να ξεγράψω
ό,τι στον κόσμο αγαπώ
Δώσε μου φωτιά να κάψω πια απ' την καρδιά
του χωρισμού το βάσανο
βάλε μου να πιω απ' το πιοτό το δυνατό
της λησμονιάς το βάλσαμο
Δώσε μου ανθούς να ρίξω
όπου πας κι όπου διαβείς
δώσε μου ψυχή ν' αντέξω
τα χαστούκια της ζωής
Δώσε μου φωτιά να κάψω πια απ' την καρδιά
του χωρισμού το βάσανο
βάλε μου να πιω απ' το πιοτό το δυνατό
της λησμονιάς το βάλσαμο
βάλε μου κρασί να πιω
πρέπει απόψε να ξεγράψω
ό,τι στον κόσμο αγαπώ
Δώσε μου φωτιά να κάψω πια απ' την καρδιά
του χωρισμού το βάσανο
βάλε μου να πιω απ' το πιοτό το δυνατό
της λησμονιάς το βάλσαμο
Δώσε μου ανθούς να ρίξω
όπου πας κι όπου διαβείς
δώσε μου ψυχή ν' αντέξω
τα χαστούκια της ζωής
Δώσε μου φωτιά να κάψω πια απ' την καρδιά
του χωρισμού το βάσανο
βάλε μου να πιω απ' το πιοτό το δυνατό
της λησμονιάς το βάλσαμο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.