Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
24-02-09
01:57
Ο Χόρχε είναι κ@λοπαίδι (είμαι εκεί που προδίδει το Φερμίν), μόλις έχασε την πρώτη και τελευταία fan που είχε
Βλέποντας την αντίδραση της κυρίας Οράκα όταν μαθαίνει ότι ο Φερμίν ήταν μπλεγμένος στην "απαγωγή" καταλήγω στο ότι ο χαρακτήρας της είναι πολύ πιο βαθύς από όσο υποθέτει κανείς αρχικά. Με βαριά καρδιά τον απολύει, μάλιστα όταν μένει μόνη βάζει τα κλάμματα. Ένας άνθρωπος κυριολεκτικά πνιγμένος από τον καθωσπρεπισμό του, ανήμπορος να λειτουργήσει διαφορετικά παρόλο που βαθιά μέσα του νοιώθει αλλιώς.
Άλλη μία παρατήρηση, σε όλες τις περιπτώσεις που μπορώ να θυμηθώ, περιέργως, οι πατέρες είναι αυτοί που προσεγγίζουν, βοηθούν και καταλαβαίνουν το παιδί ενώ οι μητέρες περιορίζονται σε έναν ποταπό δευτερεύοντα και ενίοτε εκνευριστικό ρόλο.
Μπορώ να κλείσω τα μάτια μου για σήμερα, Zzzz .-
Βλέποντας την αντίδραση της κυρίας Οράκα όταν μαθαίνει ότι ο Φερμίν ήταν μπλεγμένος στην "απαγωγή" καταλήγω στο ότι ο χαρακτήρας της είναι πολύ πιο βαθύς από όσο υποθέτει κανείς αρχικά. Με βαριά καρδιά τον απολύει, μάλιστα όταν μένει μόνη βάζει τα κλάμματα. Ένας άνθρωπος κυριολεκτικά πνιγμένος από τον καθωσπρεπισμό του, ανήμπορος να λειτουργήσει διαφορετικά παρόλο που βαθιά μέσα του νοιώθει αλλιώς.
Άλλη μία παρατήρηση, σε όλες τις περιπτώσεις που μπορώ να θυμηθώ, περιέργως, οι πατέρες είναι αυτοί που προσεγγίζουν, βοηθούν και καταλαβαίνουν το παιδί ενώ οι μητέρες περιορίζονται σε έναν ποταπό δευτερεύοντα και ενίοτε εκνευριστικό ρόλο.
Μπορώ να κλείσω τα μάτια μου για σήμερα, Zzzz .-
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
19-01-09
04:09
Η υπόθεση Κλεμεντίνα με έχει καθηλώσει όσο όταν ήμουν παιδί, με βάζει ακριβώς στο ίδιο state of mind με αποτέλεσμα να θυμάμαι τις σκέψεις που έκανα τότε παρακολουθώντας τα ίδια επεισόδια, συνοδεύοντάς τες βεβαίως από την πολυδιάστατη πλέον ενήλικη σκέψη. Υπέροχο συναίσθημα, ίσως εκεί αποσκοπούν οι ρετρό ανασκαφές!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
10-12-08
12:29
O Πάμπλο και ο Ντανιέλ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
06-12-08
03:08
Η Μαρία Χοακίνα έχει πολωνική καταγωγή. Ο Φερμίν (με τα άσπρα τα μαλλιά) ήταν Ισπανός και όταν στα μέσα της σειράς αντικαταστάθηκε από έναν καινούριο και λιγότερο συμπαθή Φερμίν, υπέθεσα ότι πέθανε ο παππούλης αλλά τελικά έφυγε απλώς από τη σειρά (και απεβίωσε το 1996).
Κάνει κύκλους η σειρά και με κουράζει. Τα παλιά χρόνια δε με ενοχλούσε που τα επεισόδια ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο. Ούτε καν το είχα προσέξει ότι κάθε φορά (στ'αλήθεια, πόσο επεισοδιακή είναι η ζωή στις σειρές!) παρουσιάζεται ένα ζήτημα που αφορά ένα παιδί. Το παιδί είναι στεναχωρημένο και νοιώθει αβοήθητο μέχρι φυσικά να επέμβει η δασκάλα, χάρη στην οποία τα πάντα λύνονται ως δια μαγείας (ουδεμία απογοήτευση για κανέναν). Και η δασκάλα όμως να μην επέμβει, οι συγκυρίες θα είναι τέτοιες που όλα στο τέλος θα πάνε καλά (και αφού πάντα πηγαίνουν όλα καλά γιατί σε κάθε καινούριο πρόβλημα μυξοκλαίνε απαρηγόρητα;!).
Μου αρέσει πάντως ο τρόπος που παρουσιάζονται οι σχέσεις γονέων-παιδιών. Όλα λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και αποτελούν θέμα συζήτησης, κανένας δεν υποβαθμίζει τα προβλήματα των παιδιών όσο ηλίθια κι αν είναι (και τα προβλήματα όσο ηλίθια κι αν είναι και τα παιδιά, call me Σιρίλο) και η τρυφερότητα είναι διάχυτη με πολύ χαριτωμένη και αληθοφανή απτική επαφή.
Α ναι, αφιερωμένο στη Λία: η μαμά της Κάρμεν Καρίγιο δουλεύει
Κάνει κύκλους η σειρά και με κουράζει. Τα παλιά χρόνια δε με ενοχλούσε που τα επεισόδια ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο. Ούτε καν το είχα προσέξει ότι κάθε φορά (στ'αλήθεια, πόσο επεισοδιακή είναι η ζωή στις σειρές!) παρουσιάζεται ένα ζήτημα που αφορά ένα παιδί. Το παιδί είναι στεναχωρημένο και νοιώθει αβοήθητο μέχρι φυσικά να επέμβει η δασκάλα, χάρη στην οποία τα πάντα λύνονται ως δια μαγείας (ουδεμία απογοήτευση για κανέναν). Και η δασκάλα όμως να μην επέμβει, οι συγκυρίες θα είναι τέτοιες που όλα στο τέλος θα πάνε καλά (και αφού πάντα πηγαίνουν όλα καλά γιατί σε κάθε καινούριο πρόβλημα μυξοκλαίνε απαρηγόρητα;!).
Μου αρέσει πάντως ο τρόπος που παρουσιάζονται οι σχέσεις γονέων-παιδιών. Όλα λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και αποτελούν θέμα συζήτησης, κανένας δεν υποβαθμίζει τα προβλήματα των παιδιών όσο ηλίθια κι αν είναι (και τα προβλήματα όσο ηλίθια κι αν είναι και τα παιδιά, call me Σιρίλο) και η τρυφερότητα είναι διάχυτη με πολύ χαριτωμένη και αληθοφανή απτική επαφή.
Α ναι, αφιερωμένο στη Λία: η μαμά της Κάρμεν Καρίγιο δουλεύει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
02-12-08
11:16
Πως φαινονται οι γεροι...
Να 'σαι καλά, παλικάρι
- Μια γυναίκα (ή ζευγάρι, δε θυμάμαι), του οποίου η χαμένη κόρη έμοιαζε πολύ με ένα από τα κορίτσια της παρέας (δε θυμάμαι πως τη λέγανε, ήταν εκείνη η μαυρομάλλα με τα γυαλιά που ήταν σαν νιάνιαρο) και προσπαθούσε να την απαγάγει ή την πλησίαζε περίεργα
-petros
Εγώ θυμάμαι ότι ήταν ένα ζευγάρι που είχε πάρει τον Πάμπλο, που το είχε σκάσει από το σπίτι του, επειδή έμοιαζε καταπληκτικά του νεκρού γιου τους και ήθελα έτσι να ξεγελάσουν τη γιαγιά που είχε πέσει σε κατάθλιψη μετά το θάνατό του. Ότι κάποιος όμως πλησιάζει με περίεργες προθέσεις τη Βαλέρια δεν το θυμάμαι καθόλου (και θυμάμαι πολλές φρικιαστικές λεπτομέρειες συνήθως) Η Λία που τα έχει πιο πρόσφατα να μας πει!
Η Μαρία Χοακίνα θα είναι λογικά η ξανθιά στο βίντεο με τη συνάντηση. Εκείνος ο Χόρχε πάντως μου την έσπαγε τότε άσχημα. Ειδικά στο επεισόδιο όπου η "ομάδα σωτηρία" (lol, δεν περίμενα ότι θα το θυμόμουν και αυτό) είχε εισβάλλει μια νύχτα σε ένα κατάστημα για να κλέψουν ένα ακριβό φόρεμα και να το χαρίσουν στην φτωχή συμμαθήτριά τους για να πάει στο πάρτυ της πλούσιας ξεδέρφης της και αυτός τους είχε καρφώσει στον ιδιοκτήτη ήθελα να τον έχω μπροστά μου και να του καρφώνω μπουνίες .
Αχού, ένα φόρεμα για τη Κάρμεν (τι γλυκό παιδάκι, πρέπει να ήταν αυτό που μου την έσπαγε λιγότερο). Ε θα 'ρθει και η σειρά αυτού του επεισοδίου, πού θα πάει!
Αυτοί οι αγώνες με τα αυτοκινητάκια έχουν μείνει σε όλους όσους έβλεπαν Carrusel μικροί. Γιατί άραγε; Τι είχε αυτό και έμεινε τόσο βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μας ώστε να το θυμόμαστε μετά από 10-15 χρόνια; (ψυχολογικής φύσεως είναι ο προβληματισμός μου)
Δε θυμούνται οι άνθρωποι τους αγώνες καθαυτούς όσο τα αυτοκινητάκια! Είναι όντως κάτι αξιοπερίεργο και αξιοζήλευτο ίσως όταν είσαι παιδί. Έτσι κατα βάση οι περισσότεροι θυμούνται ότι είχε άμεση σχέση με αυτά. Επιπλέον, αυτοί οι αγώνες είχαν γίνει προς το τέλος της σειράς (τελευταία φορά δηλαδή τους έδειξε η τηλεόραση το '98 ) και όσο να 'ναι υπάρχει η επίδραση του προσφάτου (γι'αυτό περισσότερο νομίζω το θυμάται και ο Τάσος που ήταν γύρω στα 7 τότε, άκους εκεί γέροι, εγώ ήμουν 10!).
///
Εχθές έβλεπα πάλι και έσκασα στα γέλια με τη Μαρσελίνα Γκέρα (την αδερφή του Πάμπλο). Βγάζει μια κραυγή στο άσχετο στην τάξη, τι είναι τι έπαθες, "νοιώθω ένα σφύξιμο στην καρδιά!" Μετά από λίγο λιποθυμάει η Βαλέρια επειδή τρόμαξε από τον σκελετό στην αίθουσα βιολογίας και λέει πάλι με στόμφο η αλαφροϊσκιωτη: Το 'ξερα πως θα 'ρθει κάποια συμφορα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
01-12-08
00:17
Από τις αρχές του '90 και τουλάχιστον μέχρι το 1998 (εγγυημένα όπως σημειώνεται στο παιδικό μου ημερολόγιο!) το Καρουζέλ ήταν η σειρά που στοίχειωσε την παιδική μας ηλικία. Εξαιρετικά δημοφιλής, προβαλλόταν τα μεσημέρια των καθημερινών αρχικά από την ΕΤ1 και κατόπιν από την ΕΤ2.
Μετά τη διακοπή του ήταν πολύ δύσκολο να βρει κανείς επεισόδια ακόμα και στον καιρό του γρήγορου ίντερνετ. Οι αναζητήσεις ήταν άκαρπες στην αρχή. Αργότερα ξεπήδησαν κάποια site στα ισπανικά με φωτογραφίες (συγκίνηση!) ώσπου τελικά ανέβηκε οπτικοακουστικό υλικό στο youtube:
Η μεταγλωτισμένη στα ελληνικά εισαγωγή:
Το τελείωμα κάθε επεισοδίου:
Η τελευταία σκηνή της σειράς:
Ύστερα, το πιο πικάντικο που μπορούσε να βρει κανείς ήταν το βίντεο της συνάντησης του καστ της σειράς -λίγων μονάχα δυστυχώς- 15 χρόνια μετά.
Παράλληλα δημιουργήθηκε ελληνικό group στο facebook (Θέλουμε πάλι Καρουζέλ στην ΕΡΤ) με ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό:
///
Παρακολούθησα και εγώ μετά από χρόνια τη σειρά. Απομυθοποιήθηκε κάπως. Μου φάνηκε πολύ γλυκανάλατη, πολλά πράγματα ανούσια λάμβαναν διαστάσεις τεράστιες (αλλά αν το σκεπτείς αυτός είναι ο παιδικός μικρόκοσμος και η επιτυχία της σειράς που δείχνει τον κόσμο όπως τον αντιλαμβάνεται ένας 8χρονος) και συνέλαβα τον εαυτό μου να βρίσκει τρύπες στην πλοκή. Μάλλον δεν είμαι παιδί πια...
Παρακαλώ να μη γίνει συζήτηση για το πού μπορούν να βρεθούν επεισόδια (κοιτάξτε προσεκτικά ΟΛΑ τα λινκ που παρέθεσα...)
Μετά τη διακοπή του ήταν πολύ δύσκολο να βρει κανείς επεισόδια ακόμα και στον καιρό του γρήγορου ίντερνετ. Οι αναζητήσεις ήταν άκαρπες στην αρχή. Αργότερα ξεπήδησαν κάποια site στα ισπανικά με φωτογραφίες (συγκίνηση!) ώσπου τελικά ανέβηκε οπτικοακουστικό υλικό στο youtube:
Η μεταγλωτισμένη στα ελληνικά εισαγωγή:
Το τελείωμα κάθε επεισοδίου:
Η τελευταία σκηνή της σειράς:
Ύστερα, το πιο πικάντικο που μπορούσε να βρει κανείς ήταν το βίντεο της συνάντησης του καστ της σειράς -λίγων μονάχα δυστυχώς- 15 χρόνια μετά.
Παράλληλα δημιουργήθηκε ελληνικό group στο facebook (Θέλουμε πάλι Καρουζέλ στην ΕΡΤ) με ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό:
///
Παρακολούθησα και εγώ μετά από χρόνια τη σειρά. Απομυθοποιήθηκε κάπως. Μου φάνηκε πολύ γλυκανάλατη, πολλά πράγματα ανούσια λάμβαναν διαστάσεις τεράστιες (αλλά αν το σκεπτείς αυτός είναι ο παιδικός μικρόκοσμος και η επιτυχία της σειράς που δείχνει τον κόσμο όπως τον αντιλαμβάνεται ένας 8χρονος) και συνέλαβα τον εαυτό μου να βρίσκει τρύπες στην πλοκή. Μάλλον δεν είμαι παιδί πια...
Παρακαλώ να μη γίνει συζήτηση για το πού μπορούν να βρεθούν επεισόδια (κοιτάξτε προσεκτικά ΟΛΑ τα λινκ που παρέθεσα...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.