pepper ann7365
Νεοφερμένος
Η Ελένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 15 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 35 μηνύματα.
05-12-08
15:26
Ελπίζω να μην καταλήξουμε να προτείνουμε και την κατάργηση της ανάκρισης που γίνεται σε κάθε αυτοκτονία για να βρεθούν οι λόγοι η οι άνθρωποι που τον έχουν οδηγήσει στην πράξη;
Ο νομοθέτης σιγουρα κάτι ήξερε.
Δεν διαφωνώ με αυτό
Δεν μιλησα για κατι τετοιο, ουτε για καταστασεις εκβιασμου / κακόβουλων ενεργειών με σκοπό την καταστροφή κάποιου. Απλώς στις περισσοτερες περιπτώσεις (που δε γινονται και γνωστες) δε συμβαίνει αυτό το πράγμα. Δεν είπα ότι δεν πρέπει να το ψάχνουμε κι όλας. Ούτε ότι πρέπει να αφήνουμε τους ανθρώπους στη μοίρα τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pepper ann7365
Νεοφερμένος
Η Ελένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 15 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 35 μηνύματα.
05-12-08
13:57
Εντάξει τώρα, ας μην τρελαινόμαστε με "τους ανθρώπους που δημιουργησαν το πρόβλημα". Απλώς δεν υπάρχουν στις περισσοτερες περιπτώσεις. Ειδικά όταν η αυτοκτονία προέρχεται από κατάθλιψη.
Και φυσικά μπορείς να κατηγορήσεις αδιάφορους γονείς, "φίλους", συνεργάτες κτλ, αλλά σε πολύ μεγάλο αριθμό περιπτώσεων αρκεί ένα και μοναδικό άσχημο γεγονός για να το κάνει αυτό στην ψυχολογία κάποιου.
Όποιος έχει ζήσει ΚΑΙ ξεπεράσει μια τέτοια κατάσταση, συνήθως ξέρει ότι από ένα σημείο και μετά το πρόβλημα απλώς παρέμενε στο μυαλό του, και χειροτέρευε η κατάσταση κυρίως λόγω και της αδράνειας και της έλλειψης διάθεσης στην οποια βρισκόταν ο ίδιος. Αυτό μπορεί να συμβαίνει ακόμα κι όταν υπάρχουν άνθρωποι γύρω του που προσπαθούν να τον βοηθήσουν.
Και η ψυχική δύναμη που λετε, παίζει συνήθως ρόλο στο πόσο θα αντέξει κάποιος, όχι στο αν θα αντέξει. Γιατί κανείς δεν αντέχει για πάντα σε μια τέτοια κατάσταση. Από συγκυρίες θα βγει κι όλας, είτε γιατί θα βρεθεί κάποιος άνθρωπος που θα τον βοηθήσει περισσότερο / θα τον εμπνεύσει να κάνει κάτι, είτε γιατι θα παρουσιαστεί κάποια νεα ευκαιρια, ή θα γίνει κάποια μεγάλη αλλαγή που θα τον κάνει να ξυπνήσει. Αν ξυπνήσει, γιατί από ένα σημείο και μετά είναι πάρα πολύ βαριά αρρώστια, και ο άνθρωπος συχνά τείνει να ξανακυλήσει στην ίδια κατάσταση. Το να μιλάς για έλλειψη ψυχικής δύναμης λες και αυτοί οι άνθρωποι "απλώς δεν προσπαθούν αρκετά" είναι το λιγότερο προσβλητικό γι αυτούς, δε μπορείς να ξέρεις πόσο δύσκολο είναι για κάποιον το να ζει έτσι για χρόνια. Λες να μην θελουν να γινουν καλα; Δεν υπαρχει ανθρωπος που να μη θελει να ειναι χαρουμενος κατα βαθος.
Και μιλάω για περιπτώσεις σαν αυτες, γιατί εκεί οφείλονται πια οι περισσότερες αυτοκτονίες στις μέρες μας, τώρα για άλλες περιπτώσεις τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά... αλλά αυτά ξέρω, κι αυτά σχολιάζω.
Και φυσικά μπορείς να κατηγορήσεις αδιάφορους γονείς, "φίλους", συνεργάτες κτλ, αλλά σε πολύ μεγάλο αριθμό περιπτώσεων αρκεί ένα και μοναδικό άσχημο γεγονός για να το κάνει αυτό στην ψυχολογία κάποιου.
Όποιος έχει ζήσει ΚΑΙ ξεπεράσει μια τέτοια κατάσταση, συνήθως ξέρει ότι από ένα σημείο και μετά το πρόβλημα απλώς παρέμενε στο μυαλό του, και χειροτέρευε η κατάσταση κυρίως λόγω και της αδράνειας και της έλλειψης διάθεσης στην οποια βρισκόταν ο ίδιος. Αυτό μπορεί να συμβαίνει ακόμα κι όταν υπάρχουν άνθρωποι γύρω του που προσπαθούν να τον βοηθήσουν.
Και η ψυχική δύναμη που λετε, παίζει συνήθως ρόλο στο πόσο θα αντέξει κάποιος, όχι στο αν θα αντέξει. Γιατί κανείς δεν αντέχει για πάντα σε μια τέτοια κατάσταση. Από συγκυρίες θα βγει κι όλας, είτε γιατί θα βρεθεί κάποιος άνθρωπος που θα τον βοηθήσει περισσότερο / θα τον εμπνεύσει να κάνει κάτι, είτε γιατι θα παρουσιαστεί κάποια νεα ευκαιρια, ή θα γίνει κάποια μεγάλη αλλαγή που θα τον κάνει να ξυπνήσει. Αν ξυπνήσει, γιατί από ένα σημείο και μετά είναι πάρα πολύ βαριά αρρώστια, και ο άνθρωπος συχνά τείνει να ξανακυλήσει στην ίδια κατάσταση. Το να μιλάς για έλλειψη ψυχικής δύναμης λες και αυτοί οι άνθρωποι "απλώς δεν προσπαθούν αρκετά" είναι το λιγότερο προσβλητικό γι αυτούς, δε μπορείς να ξέρεις πόσο δύσκολο είναι για κάποιον το να ζει έτσι για χρόνια. Λες να μην θελουν να γινουν καλα; Δεν υπαρχει ανθρωπος που να μη θελει να ειναι χαρουμενος κατα βαθος.
Και μιλάω για περιπτώσεις σαν αυτες, γιατί εκεί οφείλονται πια οι περισσότερες αυτοκτονίες στις μέρες μας, τώρα για άλλες περιπτώσεις τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά... αλλά αυτά ξέρω, κι αυτά σχολιάζω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.