pepper ann7365
Νεοφερμένος
Η Ελένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 15 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 35 μηνύματα.
05-12-08
13:57
Εντάξει τώρα, ας μην τρελαινόμαστε με "τους ανθρώπους που δημιουργησαν το πρόβλημα". Απλώς δεν υπάρχουν στις περισσοτερες περιπτώσεις. Ειδικά όταν η αυτοκτονία προέρχεται από κατάθλιψη.
Και φυσικά μπορείς να κατηγορήσεις αδιάφορους γονείς, "φίλους", συνεργάτες κτλ, αλλά σε πολύ μεγάλο αριθμό περιπτώσεων αρκεί ένα και μοναδικό άσχημο γεγονός για να το κάνει αυτό στην ψυχολογία κάποιου.
Όποιος έχει ζήσει ΚΑΙ ξεπεράσει μια τέτοια κατάσταση, συνήθως ξέρει ότι από ένα σημείο και μετά το πρόβλημα απλώς παρέμενε στο μυαλό του, και χειροτέρευε η κατάσταση κυρίως λόγω και της αδράνειας και της έλλειψης διάθεσης στην οποια βρισκόταν ο ίδιος. Αυτό μπορεί να συμβαίνει ακόμα κι όταν υπάρχουν άνθρωποι γύρω του που προσπαθούν να τον βοηθήσουν.
Και η ψυχική δύναμη που λετε, παίζει συνήθως ρόλο στο πόσο θα αντέξει κάποιος, όχι στο αν θα αντέξει. Γιατί κανείς δεν αντέχει για πάντα σε μια τέτοια κατάσταση. Από συγκυρίες θα βγει κι όλας, είτε γιατί θα βρεθεί κάποιος άνθρωπος που θα τον βοηθήσει περισσότερο / θα τον εμπνεύσει να κάνει κάτι, είτε γιατι θα παρουσιαστεί κάποια νεα ευκαιρια, ή θα γίνει κάποια μεγάλη αλλαγή που θα τον κάνει να ξυπνήσει. Αν ξυπνήσει, γιατί από ένα σημείο και μετά είναι πάρα πολύ βαριά αρρώστια, και ο άνθρωπος συχνά τείνει να ξανακυλήσει στην ίδια κατάσταση. Το να μιλάς για έλλειψη ψυχικής δύναμης λες και αυτοί οι άνθρωποι "απλώς δεν προσπαθούν αρκετά" είναι το λιγότερο προσβλητικό γι αυτούς, δε μπορείς να ξέρεις πόσο δύσκολο είναι για κάποιον το να ζει έτσι για χρόνια. Λες να μην θελουν να γινουν καλα; Δεν υπαρχει ανθρωπος που να μη θελει να ειναι χαρουμενος κατα βαθος.
Και μιλάω για περιπτώσεις σαν αυτες, γιατί εκεί οφείλονται πια οι περισσότερες αυτοκτονίες στις μέρες μας, τώρα για άλλες περιπτώσεις τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά... αλλά αυτά ξέρω, κι αυτά σχολιάζω.
Και φυσικά μπορείς να κατηγορήσεις αδιάφορους γονείς, "φίλους", συνεργάτες κτλ, αλλά σε πολύ μεγάλο αριθμό περιπτώσεων αρκεί ένα και μοναδικό άσχημο γεγονός για να το κάνει αυτό στην ψυχολογία κάποιου.
Όποιος έχει ζήσει ΚΑΙ ξεπεράσει μια τέτοια κατάσταση, συνήθως ξέρει ότι από ένα σημείο και μετά το πρόβλημα απλώς παρέμενε στο μυαλό του, και χειροτέρευε η κατάσταση κυρίως λόγω και της αδράνειας και της έλλειψης διάθεσης στην οποια βρισκόταν ο ίδιος. Αυτό μπορεί να συμβαίνει ακόμα κι όταν υπάρχουν άνθρωποι γύρω του που προσπαθούν να τον βοηθήσουν.
Και η ψυχική δύναμη που λετε, παίζει συνήθως ρόλο στο πόσο θα αντέξει κάποιος, όχι στο αν θα αντέξει. Γιατί κανείς δεν αντέχει για πάντα σε μια τέτοια κατάσταση. Από συγκυρίες θα βγει κι όλας, είτε γιατί θα βρεθεί κάποιος άνθρωπος που θα τον βοηθήσει περισσότερο / θα τον εμπνεύσει να κάνει κάτι, είτε γιατι θα παρουσιαστεί κάποια νεα ευκαιρια, ή θα γίνει κάποια μεγάλη αλλαγή που θα τον κάνει να ξυπνήσει. Αν ξυπνήσει, γιατί από ένα σημείο και μετά είναι πάρα πολύ βαριά αρρώστια, και ο άνθρωπος συχνά τείνει να ξανακυλήσει στην ίδια κατάσταση. Το να μιλάς για έλλειψη ψυχικής δύναμης λες και αυτοί οι άνθρωποι "απλώς δεν προσπαθούν αρκετά" είναι το λιγότερο προσβλητικό γι αυτούς, δε μπορείς να ξέρεις πόσο δύσκολο είναι για κάποιον το να ζει έτσι για χρόνια. Λες να μην θελουν να γινουν καλα; Δεν υπαρχει ανθρωπος που να μη θελει να ειναι χαρουμενος κατα βαθος.
Και μιλάω για περιπτώσεις σαν αυτες, γιατί εκεί οφείλονται πια οι περισσότερες αυτοκτονίες στις μέρες μας, τώρα για άλλες περιπτώσεις τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά... αλλά αυτά ξέρω, κι αυτά σχολιάζω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pepper ann7365
Νεοφερμένος
Η Ελένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 15 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 35 μηνύματα.
03-12-08
17:45
Δε μπορώ να κρίνω την αυτοκτονία σαν σωστή ή λάθος απόφαση σε πάρα πολλές περιπτώσεις - ανίατες ασθένειες, ανθρώπους που έχει καταστραφεί η ζωή τους για τον x y λόγο ολοκληρωτικά, ανθρώπους με πολύ βαριά ψυχολογικά προβλήματα κτλ. Κανείς δε μπορεί να νιώσει πόσο ο συνάνθρωπός του μπορεί πραγματικά να υποφέρει ή να έχει κουραστεί από μια κατάσταση την οποία ζει. Ακόμα κι αν η κατάσταση αυτή βλέπεται κάτω από ένα πολύ υποκειμενικό πρίσμα.
Φυσικά άνθρωποι που περνάνε για παράδειγμα κατάθλιψη θα πρέπει να τους προσφέρεται βοήθεια και συμβουλές από ανθρώπους που μπορεί να τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν το πρόβλημα αυτό, δεν εννοώ ότι πρέπει να αφήσουμε έναν άνθρωπο να φτάσει σε τέτοιο σημείο αν μπορεί να αποφευχθεί δεχόμενος οποιαδήποτε επιπλέον υποστήριξη.
Αλλά δε συμφωνώ με εκβιαστικές τεχνικές και απόψεις όπως κάποιων θρησκειών ότι αυτός που αυτοκτονεί δεν έχει δικαίωμα να το κάνει, και θα χάσει την ψυχή του, και θα πάει στην κόλαση κτλ.
Ο καθένας μπορεί να κάνει τη ζωή του ό,τι θέλει, και εν τέλη είναι δική του απόφαση το τι θα επιλέξει και πάνω από ηθικούς ενδοιασμούς οποιουδήποτε είδους όσον αφορά το θέμα αυτό, κατά την άποψή μου πάντα
Φυσικά άνθρωποι που περνάνε για παράδειγμα κατάθλιψη θα πρέπει να τους προσφέρεται βοήθεια και συμβουλές από ανθρώπους που μπορεί να τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν το πρόβλημα αυτό, δεν εννοώ ότι πρέπει να αφήσουμε έναν άνθρωπο να φτάσει σε τέτοιο σημείο αν μπορεί να αποφευχθεί δεχόμενος οποιαδήποτε επιπλέον υποστήριξη.
Αλλά δε συμφωνώ με εκβιαστικές τεχνικές και απόψεις όπως κάποιων θρησκειών ότι αυτός που αυτοκτονεί δεν έχει δικαίωμα να το κάνει, και θα χάσει την ψυχή του, και θα πάει στην κόλαση κτλ.
Ο καθένας μπορεί να κάνει τη ζωή του ό,τι θέλει, και εν τέλη είναι δική του απόφαση το τι θα επιλέξει και πάνω από ηθικούς ενδοιασμούς οποιουδήποτε είδους όσον αφορά το θέμα αυτό, κατά την άποψή μου πάντα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.