Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
11-12-08
17:08
Δεν καταλαβαίνω που θες να καταλήξεις......τι σχέση έχει το 1821 και το 1974?
Θέλω, μεταξύ άλλων, να καταλήξω, στο "ραγιαδισμό" της νεοελληνικής κοινωνίας. Κι αναρρωτιέμαι: τον ξεπεράσαμε ή όχι; Κι άλλα διάφορα...Από όλο το κείμενο, το "1821" και το 1974, έχεις να επισημάνεις, φίλε μου;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
11-12-08
12:27
Και ποιες είναι αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις????ποιες???που έχω κουραστεί να το ακούω!!!!!Έχω κουραστεί να βλέπω ανθρώπους να είναι έτοιμοι να απαλλαχθούν από κάθε ευθύνη και να δηλώσουν αθώος!!!!!
.. μιλάνε ακόμα για ''σκοτεινές δυνάμεις''....κάποιος άλλος φταίει ....όχι εγώ!!!
Οι «σκοτεινές δυνάμεις»…
«Ανάμεσα στο φάρο και το μάτι μας, η ομίχλη είναι πυκνότερη…κι από την άγνοια…Η κιβωτός πλέει, αργά μα σταθερά, αποπροσανατόλιστη…», λέει ένας μούτσος στη μάνα του, από το Κινητό. Και η «καημένη», είναι «αγράμματη…που να πάω να το πω;»!
Αφότου θυμάμαι τον εαυτό μου, θαρρώ, πως ο παραπάνω «καημενισμός» διατρέχει τη σπονδυλική στήλη της «ελληνικής πραγματικότητας», είτε το δει κανείς «ελληνικά» είτε, «χριστιανικά». Είναι ο «μέσος όρος», το «ρεζουμέ κι απόσταγμα», της «εν κατακλείδι» στάσης, που αλγεβρικά( «συν, πλην» που λέμε) θα έπρεπε να προσμετρήσει ένας «αντικειμενικός παρατηρητής», ένα «ψύχραιμο μάτι», για την αποτυχία του «ελληνικού λαού», να «μεταπολιτευτεί».
Ιστορικά όμως, από πότε εννοούμε ότι ο «ελληνικός λαός» πολιτεύεται; Φυσικά, από τότε που απέκτησε δική του «Επικράτεια». Από το «1821», έστω. Από τότε, λέμε, καταργήθηκε, ο «ραγιαδισμός». Αλλά παρά ταύτα, από την ιστορική αναδρομή σήμερα, της πολιτικής(ιστορικής) πορείας του «ελληνικού λαού» μέχρι το 1974, φαίνεται να διαπνεόταν («αυτός») από μία «εσωτερική διαμάχη», ανάμεσα σʼ εκείνους που έμειναν «ραγιάδες» και σʼ εκείνους, που θα ήθελαν να πάψουν να είναι «ραγιάδες». Το Καλοκαίρι 1974, εκείνη η πορεία έφθασε σε μία (ιστορική) γέφυρα, που θα οδηγούσε, στη «Μεταπολίτευση». Μένει να δούμε λοιπόν, όχι μόνον που βρίσκεται τούτη τη στιγμή η…κιβωτός, αλλά και τι ήταν, τελικά, η «Μεταπολίτευση». Για να βάλουμε και κάποια «τάξη», στις όποιες «απορίες» μας και στις αντίστοιχες (υποθετικές) «απαντήσεις-γνώμες» μας. Ποιο «σκοτεινές δυνάμεις», π.χ., από τον οποιοδήποτε μεσημεριάτικο ήλιο ή μία πρωινή ομίχλη στο «Αεροδρόμιο Μακεδονίας» στη Θεσσαλονίκη, προσωπικά, δεν θυμάμαι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
08-12-08
22:37
Τα πράγματα έφθασαν, εκεί όπου έφθασαν, με αφορμή τον αποτρόπαιο φόνο του 15χρονου Αλέξανδρου. Τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει, παραπέρα; Να "σβήσει η φωτιά"; Να αφεθεί μέχρι "εκτόνωσης"; Υπάρχει "πολιτική λύση"; Υπάρχει γενικά λύση, στην κατάλυση;
Ο κόσμος το 'χει τύμπανο και εμείς κρυφό καμάρι, ότι σαν Κοινωνία και Χώρα, και χάρη στην παντελή αποτυχία της "Μεταπολίτευσης", βρισκόμαστε ήδη, μετά το "χείλος του γκρεμού". Και ποιος μας λέει λοιπόν, ότι όλ' αυτά τα γεγονότα δεν υποθάλπονται από "κάποιους σκοτεινούς κύκλους", για την επιβολή "κατάστασης έκτακτης ανάγκης"(κοινώς Χούντας); Όχι βέβαια μόνον για τα συμβαίνοντα, αλλά περισσότερο, για τα χειρότερα που έπονται; Φαντάζεστε π.χ., μία έμπρακτη και επίσημη ομολογία πτώχευσης;
Ο κόσμος το 'χει τύμπανο και εμείς κρυφό καμάρι, ότι σαν Κοινωνία και Χώρα, και χάρη στην παντελή αποτυχία της "Μεταπολίτευσης", βρισκόμαστε ήδη, μετά το "χείλος του γκρεμού". Και ποιος μας λέει λοιπόν, ότι όλ' αυτά τα γεγονότα δεν υποθάλπονται από "κάποιους σκοτεινούς κύκλους", για την επιβολή "κατάστασης έκτακτης ανάγκης"(κοινώς Χούντας); Όχι βέβαια μόνον για τα συμβαίνοντα, αλλά περισσότερο, για τα χειρότερα που έπονται; Φαντάζεστε π.χ., μία έμπρακτη και επίσημη ομολογία πτώχευσης;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.