Άλλα μηνύματα του μέλους mperdemenos σε αυτό το thread

Ακριβώς.... Δυστυχώς μεγαλώσαμε σε έναν κόσμο που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να σχολιάζει, να κατηγορεί και να έχει τέτοια ταμπού... και επηρεαζόμαστε από αυτά....

Εγώ θέλω να πιστεύω ότι οι τίτλοι του τύπου, χωρισμένη με παιδί, κεράτωσε τον άντρα της άρα θα κερατώσει κι εσένα κλπ κλπ, είναι βλακείες. Αν υπάρχει συναίσθημα όλα επιτρέπονται και κάθε άλλο από παρά κακό είναι. Αυτό θέλω να πιστεύω..............

Έχεις απόλυτο δίκιο όμως είναι δύσκολο αυτό το διάστημα. Τί να κάνεις;; Να περιμένεις;; Να συνεχίσεις;; Και πώς όταν ξέρεις ότι θέλεις κάποια άλλη και την περιμένεις; Αναλώνεσαι και χάνεις στιγμές. Δεν απολαμβάνεις τη ζωή. Είναι διαφορετικό όταν πάρεις μια απόφαση όμως και ξέρεις ότι πλέον πρέπει να την ξεχάσεις και να συνεχίσεις... ή να κάνεις το επόμενο βήμα. Ξέρεις την πραγματικότητα και το πέρνεις απόφαση. Και πώς να θέλεις να συνεχίσεις όταν δε θέλεις να τη βγάλεις από το μυαλό σου;;

Φόβοι μήπως δε μπορέσω να ανταποκριθώ, φόβος μήπως πιεστώ, φόβος για το τί θα πεί ο κόσμος, φόβος για τις ευθύνες και τα οικονομικά, φόβος μήπως το δίπορτο δεν είναι μόνο από ανασφάλεια και λόγω του παιδιού αλλά κι επειδή νιώθει αισθήματα, φόβος μήπως την πιάσουν κάποια στιγμή εκείνη τα ηθικά της κι επιστρέψει. Δεν τις είπα να είμαστε μαζί. Πάντα τις έλεγα ότι δεν έπρεπε να συνεχίσουμε αλλά πάντα είμασταν μαζί. Δεν αντέχει ο ένας μακριά από τον άλλον. Τώρα που υποτίθεται την έδιωξα οριστικά και γύρισε στον άλλον κατάλαβα ότι όχι μόνο μου λείπει πολύ αλλά θα άντεχα όλες αυτές τις ευθύνες και θα ξεπερνούσα τους φόβους μου προκειμένου να είμαστε μαζί. Και ξέρω ότι το θέλει κι αυτή πολύ. Το θέμα είναι αν πρέπει να δοκιμάσω και να μπώ πάλι ανάμεσα σε ένα ζευγάρι και αν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι δε θα γυρίσει στον άντρα της μετά από καιρό. Τη γνώμη σας θέλω να ξεμπλοκάρω λίγο....

Η επικοινωνία έχει κοπεί τώρα γιατί όσο εγώ της έλεγα να επιστρέψει στον άντρα της επειδή με έπιασαν τα ηθικά μου.... εκείνη του μιλούσε στο τηλ και του έλεγε ότι ειναι με άλλον. Προφανώς ήθελε να μου αποδείξει κάτι. Έτσι τώρα της έχει βάλει κάποια μέτρα και τηλεφωνικά δε μπορούμε να μιλήσουμε. Μπορεί να υπάρξει όμως επικοινωνία ιντερνετικά. Της έχω πει τί αισθάνομαι. Το κακό είναι ότι επειδή είχαμε τις ευκαιρίες μας και τις χάσαμε και στην τελευταία έφταιξα εγώ (με παρακαλούσε να την πάρω μαζί μου), έχει χαθεί η εμπιστοσύνη και κυρίως για το παιδί. Δεν παντρεύτηκε λόγω του παιδιού. Παντρεύτηκε γιατί ήθελε να κάνει την οικογένεια που ποτέ δεν είχε και που πάντα ονειρευόταν. Όταν άρχισε να σκέφτεται το διαζύγιο ήρθε το παιδί και παρέμεινε. Εκεί κάπου εμφανίστηκα εγώ, μετά από μερικούς μήνες. Τώρα βλέπω ότι είναι με τον άντρα της πάλι για το παιδί. Πάλι από ανασφάλειες. Όλα αυτά για τις πατερίτσες κλπ κλπ... ποτέ δε θα είμαι σίγουρος. Και δεν υπάρχει και τρόπος να βεβαιωθώ. Δεν είσαι σίγουρος όταν έχεις σχέση με μια ελεύθερη κοπέλα, πως να είσαι σίγουρος όταν η κοπέλα είναι παντρεμένη;; Αυτά με κράτησαν πίσω και θέλησα να κάνω το "σωστό" και να της πω να χωρίσουμε. Όμως έχω πολλά δείγματα ότι μ'αγαπάει. Κι είναι κρίμα αν αύριο μεθαύριο τελικά δεν αντέξει και χωρίσει... να χάσουμε αυτό που είχαμε.

Το πρόβλημα μου είναι ότι την έδιωξα μήπως κι έχει μια ευκαιρία για το σπίτι της και τώρα είναι ξανά μαζί με τον άντρα της. Είχαμε την ευκαιρία μας όταν ήταν ήδη σε διάσταση. Επίσης αυτό το δίπορτο που λες και το δικαιολογώ λόγω ανασφάλειας και αποθημένων επειδή είναι κι η ίδια παιδί χωρισμένων γονιών.... με φοβίζει λίγο. Παρότι μέσα μου ξέρω ότι μ'αγαπάει και θα έκανε τα πάντα για μένα.

Εγώ θέλω να ρωτήσω κάτι άλλο κι αν μπορείτε να με βοηθήσετε. Είμαι ήδη με μια κοπέλα η οποία όμως είναι παντρεμένη με ένα μικρό παιδί. Ο γάμος της δεν έχει μέλλον και το μόνο που την κρατάει είναι το παιδί. Αν δεν υπήρχε παιδί θα είχε χωρίσει ακόμα κι αν δεν υπήρχα εγώ στη ζωή της. Είμασταν μαζί και κάποια στιγμή αποφάσισε να μείνει σε διάσταση με τον άντρα της. Ξαφνικά με έπιασαν τα ηθικά μου και της είπα να γυρίσει στον άντρα της. Έτσι κι έγινε. Όμως μ'αγαπάει και την αγαπάω και ξέρωντας ότι ο γάμος της έχει πολύ λίγες ελπίδες σκέφτομαι να της ζητήσω να μείνουμε μαζί. Δεν ξέρω αν είναι το σωστό. Ούτε αν κάποια στιγμή αποφασίσει να επιστρέψει στον πατέρα του παιδιού της και με αφήσει. Όμως μαζί είμαστε ευτυχισμένοι. Να προσθέσω ότι και η ίδια είναι παιδί χωρισμένων γονιών που μεγάλωσε με τη γιαγιά κι έχει απωθημένα για μια σωστή οικογένεια. Βοηθήστε... δώστε τα φώτα σας. Είμαι πολύ μπερδεμένος. Παρότι είμαι μόλις 27 κι αυτή 22 νομίζω ότι είμαι έτοιμος για μια τέτοια δέσμευση.