08-01-09
20:55
εξαρτατε τη βαρυτητα του PMS αλλα ΟΛΟΙ οι γιατροι ειναι κομπογιανητες οχι μονο οι ψυχιατροι.
πας σε ορθοπαιδικο και σου γραφει μεζουλιντ λες και ειναι καραμελα, τι σημαινει αυτο οτι η ΕΠΙΣΤΙΜΗ δεν ειναι σωστη?
βρες καλο ψυχιατρο ειναι ΤΟΣΟ απλο, αλλα πρεπει να βρεις ψυχιατρο γιατι η προγνωση οταν υπαρχει φροντιδα ειναι καλη οταν δεν υπαρχει ειναι ενα δραμα σκετο και το self help δεν μπορει να σε παει μεχρι το τελος.
ο ψυχολογος τι ακριβως διαφορα εχει απο το ψυχιατρο περαν του οτι δεν μπορει να γραψει φαρμακα?
Κομπογιαννίτες υπάρχουν σε όλες τις ειδικότητες της ιατρικής,ποτέ δεν ισχυρίστηκα το αντίθετο.Η επιστήμη μπορεί να είναι σωστή, κάποιοι άλλοι όμως που θεωρούν τους εαυτούς τους επιστήμονες δεν είναι σωστοί.Το self help δεν μπορεί να σε πάει μέχρι το τέλος το λανθασμένο φάρμακο όμως μπορεί να σε φτάσει στο άλλο τέλος (if you get my drift).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-01-09
19:55
Δεν ειναι απαραιτητο οτι ο ψυχιατρος θα σου γραψει φαρμακα!
Συνηθως οι κρισεις πανικου αντιδρουν καλα σε συμπεριφορικη θεραπεια, τα φαρμακα ειναι μονο για την αντιμετωπιση ΟΞΕΙΩΝ φασεων.
Ρε παιδια γιατι εχετε τοσο κακη εικονα για τους ψυχιατρους?
Αν ενας ανθρωπος εχει αναπτυξει κοινωνικες φοβιες και αποφευκτικες τασεις λογο της ΔΠ θα βοηθηθει πολυ αν μπορει ελενξει τις κρισεις του με καποιο κατασταλτικο ωστε να ΔΕΧΘΕΙ θεραπεια ΓΙΑ να μην χρειαζεται να παιρνει φαρμακα.
Αλλες περιπτωσεις δεν θελουν φαρμακα καν εξ αρχης, γιαυτο ομως πρεπει να παει σε ενα ΨΥΧΙΑΤΡΟ να το κοιταξει. Δεν αστειευομαι εχω δει τραγικες καταστασεις με ΔΠ να καταληγουν σε βαρυτατες καταθλιψεις και αυτοκτονιες, με αυτα τα πραγματα ΔΕΝ παιζουμε!
Οι ίδιοι οι ψυχίατροι βγάζουν μια αρνητική εικόνα προς τα έξω αν δεν το έχεις καταλάβει.Γράφουν φάρμακα μετα απο μια δυο επισκέψεις χωρίς να εξετάζουν σε βάθος τον άνθρωπο τον οποίο αντιμετωπίζει μια δυσάρεστη κατάσταση.Για αυτό πρώτα πάμε σε ένα ψυχολόγο, του μιλάμε του λέμε πως νιώθουμε και τι είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε άσχημα και μετα αν δούμε ότι δεν υπάρχει βελτίωση επιλέγουμε τον ψυχίατρο, του οποίου η επιλογή πρέπει να είναι προσεκτική και όχι να πάμε σε κανα κομπογιαννίτη που με το παραμικρό θα μας γράψει φάρμακα.Προσωπικά αν πήγαινα σε ψυχολόγο και δοκίμαζα και άλλες μεθόδους πριν (εννοείται ασφαλέις) και δεν γινόμουν καλά τότε ναι θα πήγαινα σε ψυχίατρο του οποίου το όνομα θα μου πρότεινε ενας άνθρωπος της εμπιστοσύνης μου.
Ναι epote δεν πρέπει να παίζουμε με αυτές τις καταστάσεις διότι μπορεί να είναι επικίνδυνο, αλλα δεν πρέπει να παίζουμε όμως και με τα φάρμακα ξέρεις σαν να είναι βότανα.Όπως έχω ξαναπεί ασθενείς ενώ έπαιρναν προζακ κατέληξαν σε ασχημες καταστάσεις, και το χειρότερο είναι ότι γυναίκες που πασχουν απο προεμμηνορυσιακό σύνδρόμο παίρνουν προζάκ, πράγμα που θεωρώ άκρως υπερβολικό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-01-09
01:00
Nαι αστο ρεικι και πιαστο ραδίκι πιο αποτελεσματικο μου φαίνεταιΔεν παιζουμε με αυτα τα πραγματα, αστο το ρεικι στην ησυχια του. Να πας σε εναν ψυχιατρο, αν θελεις στειλε μου πμ να σου στειλω το τηλεφωνο ενος γνωστου μου
Ηi epote long time no see.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-12-08
16:55
Swamps, κάθε εποχή έχει τα προβλήματά της.
Οι ημών πρόγονοί είχαν πολέμους, γενοκτονίες από γερμανικά στρατεύματα, εμφυλίους.
Είχαν έλειψη τροφής, δεν την αντιμετώπιζαν όλοι με λαχανικά, ελιές και τυρί ε παξιμάδι.
Είχαν καταπίεση συναισθημάτων, λόγω της κοινωνικής αντιμετώπισης απέναντι στην ομοφυλοφιλία, λόγω των υποχρεωτικών γάμων, των προξενιών, του φαλοκρατισμού, των βεντετών.
Η ιατρική ήταν πολύ πίσω.
Κάθε εποχή έχει από κάτι, δεν ήταν ειδυλλικά ποτέ.
Και η κρίση πανικού δύσκολα αποδίδεται στα "στίγματα του σήμερα".
Δεν είπα ποτέ ότι οι πρόγονοι μας δεν είχαν προβλήματα το αντίθετο ισχύει μάλιστα,απλώς τα προβλήματα διαφοροποιούνται απο τα δικά μας.Βεβαίως και υπήρχε καταπίεση συναισθημάτων.Καταρχήν υπήρχαν πολλές προκαταλήψεις, και πολλά ταμπού.
Όταν είπα ότι θα ήταν καλό να υιοθετήσουμε κάποιες συνήθειες των προγόνων μας δεν εννοούσα να γυρίσουμε πίσω στον μεσαίωνα, στον οποίο ακόμα και ή αποτύπωση ενος γυμνού σώματος σε ένα καλλιτεχνικό πίνακα θεωρούνταν αμαρτία.Απλά να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να είναι ολιγαρκής, να μάθει τι του είναι απαράιτητο και τι περιττό έως άχρηστο.
Να θέσουμε σωστές προτεραιότητες στην ζωή μας και να κυνηγάμε την ουσία και όχι οτιδήποτε ανούσιο και ανώφελο.
Όσον αφορά την ιατρική ήταν λίγο πίσω, αλλά και κρούσματα ασθενειών όπως ο καρκίνος ήταν δραματικά λιγότερα απο ότι στην εποχή μας διότι η διατροφή του κόσμου ήταν πολύ πιο λιτή απο ότι είναι σήμερα.Η απληστία των βιομηχανιών τροφίμων, έχει αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό που έφτασαν στο σημείο να μας πλασάρουν τρόφιμα γεμάτα συντηριτικά, φυτοφάρμακα και ορμόνες με αποτέλεσμα ο κόσμος να αρρωσταίνει όλο και περισσότερο.
Κρίσεις άγχους πανικού, στρες και έννοιες διάφορες που ακούγονται σήμερα πιστεύω ότι είναι φαινόμενα της εποχής μας και του τρόπου ζωής μας. Τα θέλουμε όλα και σύντομα,δεν δεχόμαστε την αποτυχία, δεν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι, μένουμε σε σκάρτες σχέσεις που ξέρουμε ότι δεν οδηγούν πουθενά,σπουδάζουμε και κοπιάζουμε μεχρι να περάσουμε σε πανεπιστήμια, οι γονείς μας πιστεύουν ότι αν ασχολούμαστε με 100 πράγματα ταυτόχρονα, όπως ξένες γλώσσες, μουσικά όργανα, χορούς, φροντιστήρια διάφορα ότι θα μας κάνουν καλό! ΕΛΕΟΣ.Ακόμα και ένας υγιέστατος άνθρωπος, θα αρρωστήσει απο άγχος με αυτά, μας έχει φάει η φιλοδοξία, και η ανησυχία αν θα μπούμε στο μάτι του άλλου με τα καινούρια υλικά αποκτήματα μας.Ισως αυτή η οικονομική κρίση ήρθε για να μας αφυπνίσει μπάς και καταλάβουμε και δώσουμε σημασία στα σημαντικά πράγματα της ζωής, και έτσι να είμαστε και πιο υγιείς σωματικά και ψυχικά!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
26-12-08
21:10
...
Η κριση πανικου ειναι ενδεχομενος το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ συναισθημα που μπορει ενας ανθρωπος να νοιωσει, οδηγει σε συνδρομες παθησεις (αγοραφοβιες, τασεις αποφυγης κτλ) που απλα το ενυσχιουν, τα φαρμακα ειναι αποτελεσματικα και μπορουν να χρησημοποιηθουν στα πλαισια μιας δομημενης ψυχοθεραπευτικης προσεγκισης, αλλα αυτο το αραξε αποδεξου το ελενξε το και θα περασει ειναι επικυνδηνο σαν συμβουλη, γιατι η φοβια ΔΕΝ ειναι η ΑΙΤΙΑ της κρισης ειναι ο εγγεφαλος που προσπαθει να εστιασει ΚΑΠΟΥ την νευροχημικη διεργασια που οδηγει στον πανικο.
...[αφαίρεση μέρους λογομαχίας]
Απορώ γιατί άραγε οι ψυχικές ασθένειες βρίσκονται σε έξαρση στην εποχή μας και όχι τόσο πολύ σε άλλες εποχές.Μήπως έχουμε μάθει με το παραμικρό να παίρνουμε φάρμακα για οτιδήποτε μας συμβαίνει και με αυτά καταλήγουμε να τρελλαθούμε περισσότερο και να εθιστούμε σε αυτά? Υπάρχουν άτομα που έπαιρναν το περίφημο φάρμακο ΠΡΟΖΑΚ και κατέληξαν στην αυτοκτονία!!!Άλλωστε ο Tom Cruise δεν είναι τυχαίο γιατί είναι ενάντια στα ψυχοφάρμακα, γνωρίζει πολύ καλά τι μπορεί να προκαλέσουν.
Υπάρχουν πολύ σοβαρές περιπτώσεις στις οποίες πρέπει να χορηγούνται φάρμακα, αλλά όχι σε προβλήματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν και με άλλους τρόπους, όπως επισκέψεις σε ψυχολόγο για αλλαγή τρόπου σκέψεως.
Αλλά όπως βλέπεις μάθαμε όλοι να μιμούμαστε τους αμερικάνους που έχουν ΌΛΟΙ τον ψυχίατρο τους και παίρνουν τόνους τα ψυχοφάρμακα, άλλωστε είναι η νέα μόδα να παίρνουμε χάπια όλοι, αλλιώς δεν είμαστε trendy.Μια διάσημη αφροαμερικανίδα που παρουσιάζει μια απο τα διασημότερες εκπομπές στην Αμερική συνεχώς για ψυχασθένειες μιλάει και διαφημίζει, βιβλία φάρμακα κ.λ.π ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ!
Μάθαμε τώρα ότι μας βασανίζει, να το βαφτίζουμε φοβία.Αγοραφοβία, υψοφοβία,κλειστοφοβία,σεξοφοβία, φαγητοφοβία,θανατοφοβία και άλλα πολλά!
Οι φαρμακοβιομηχανίες έχουν πολλα συμφέροντα απο την πώληση φαρμάκων βλέπεις όπως και οι καπνοβιομηχανίες απο την πώληση τσιγάρων, μας πλασάρουν διάφορες χημικές ουσίες για να τα οικονομήσουν και εμείς δεν το παίρνουμε χαμπαρι! Έδωσαν και καμια 20αριά ονόματα σε διάφορες <<αρρώστιες>> με την κατάληξη φοβία και άιντε να τους πας κόντρα.
Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του υπέρμετρου καταναλωτισμού.Έχουμε εξαρτηθεί σε υλικά αγαθά, έχουμε αποκτήσει σχεδόν τα πάντα και αφού τα βαρεθήκαμε όλα αυτα, πάθαμε κατάθλιψη διότι δεν έχουμε πολλά ενδιαφέροντα στην ζωή, ούτε και αξίες.Εξαιρούνται βέβαια οι περιπτώσεις κληρονομικών σοβαρών ασθενειών εκεί συμφωνώ ότι η χρήση φαρμάκων είναι απαραίτητη.
Κάντε γυμναστική, καντε έρωτα, βγείτε έξω στην φύση, η ζωή είναι μικρή προσπαθήστε να προκαλέσετε την έκκριση , ουσιών στον εγκέφαλο με άλλο τρόπο, υπάρχει η ομοιοπαθητική, υπαρχουν τα βότανα, τόσες άλλες λύσεις.Αν κάποιος πιστεύει το αντίθετο δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει τίποτα απο τα παραπάνω, παραμόνο αυτό που τον συμβουλεύει ο γιατρός του.
Τέλος θέλω να πώ ότι τα αντικαταθλιπτικά έχουν άμεση επίδραση και στην σεξουαλική μας ζωή, και μπορεί να προκαλέσουν την έλλειψη σεξουαλικής διάθεσης για μεγάλο χρόνικό διάστημα.
Γνωρίζετε ότι πολλές ψυχασθένειες που ταλαιπωρούν τις γυναίκες οφείλονται στο προεμμηνορυσιακό σύνδρόμο?Μία εβδομάδα πρίν αδιαθετήσει μπορεί να παρουσιάσει έντονα σημάδια κατάθλιψης. Επίσης όταν μια γυναίκα δεν έχει κανονικό κύκλο απο ορμονικές διαταραχές, μπορεί να της παρουσιαστούν διάφορες ψυχικές αναστατώσεις, η οποίες σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με ψυχοφάρμακα, αλλά με κατάλληλη διατροφή,άσκηση και ικανοποιητική σεξουαλική ζωή.Σε κάποιες περιπτωσεις οι γυναικολόγοι χορηγούν και αντισυλληπτικά για την αποκατάσταση του κύκλου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
26-12-08
18:40
Κάποιες φορές το άγχος μας είναι αναξέλεγκτο, αλλά ίσως είναι καλύτερα να δοκιμάζουμε άλλες μεθόδους, πριν πάρουμε φάρμακα.Αν αποκτήσεις ένα κατοικίδιο, σκυλάκι ας πούμε, όταν το παίρνεις αγκαλιά θα νιώθεις μεγάλη ανακούφιση.Κάτι καλό είναι και οτιδήποτε με νερό, π.χ ενα ενυδρείο,μόνο τον ήχο του νερού να ακούς φτάνει, στο εμπόριο επίσης υπάρχουν διάφορα αντικείμενα του κινέζικου FENG SUI,μικρές λίμνες κ.λ.π
Κάποιες φορές, παθαίνουμε κρίσεις πανικού και δεν μπορούμε να τις κοντρολαρουμε επειδή αντιστεκόμαστε σε αυτές σαν να είναι κάτι τραγικό, πιστεύω όμως ότι πρέπει να το δεχόμαστε διαφορετικά όταν έρχεται, διότι η αντίσταση είναι που το κάνει χειρότερο.Όταν μας συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν προσπαθούμε να το παλέψουμε, διότι γίνεται εντονότερο, απλώς λέμε στην φοβία μας εκείνη την στιγμή σαν να είναι ένας αντίπαλος <<ΕΛΑ ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ>>θα σε αντιμετωπίσω διότι είμαι δυνατός και σιγά σιγά υποχωρεί.Όταν όμως αρχίζουμε να το φοβόμαστε και προσπαθούμε να το διώξουμε βίαια τότε χειροτερεύει και δεν υποχωρεί.Ίσως οι φοβίες οφείλονται σε κάποια δυσλειτουργεία του εγκεφάλου, η σε ουσίες που δεν εκκρίνονται σωστά μέσα στον εγκέφαλο.
Ενα καλό παράδειγμα είναι όταν κάνουμε δίαιτα.Προσωπικά όταν κάνω δίαιτα, και απαγορεύω στον εαυτό μου κάποιες τροφές, όπως τα γλυκά,τότε το γλυκό είναι στο μυαλό μου όλη μέρα, διότι το παλεύω πολύ για να το αποφύγω, και πολλές φορές αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να πέφτω με τα μούτρα σε αυτό.Ότι παλεύουμε με νύχια και δόντια να το αποφύγουμε, αυτό επιμένει και μας βασανίζει, αν όμως πούμε οκ και τι έγινε και το δεχτούμε τότε αυτό υποχωρεί, και απελευθερωνόμαστε μια και καλή απο αυτό.
Κάποιες φορές, παθαίνουμε κρίσεις πανικού και δεν μπορούμε να τις κοντρολαρουμε επειδή αντιστεκόμαστε σε αυτές σαν να είναι κάτι τραγικό, πιστεύω όμως ότι πρέπει να το δεχόμαστε διαφορετικά όταν έρχεται, διότι η αντίσταση είναι που το κάνει χειρότερο.Όταν μας συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν προσπαθούμε να το παλέψουμε, διότι γίνεται εντονότερο, απλώς λέμε στην φοβία μας εκείνη την στιγμή σαν να είναι ένας αντίπαλος <<ΕΛΑ ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ>>θα σε αντιμετωπίσω διότι είμαι δυνατός και σιγά σιγά υποχωρεί.Όταν όμως αρχίζουμε να το φοβόμαστε και προσπαθούμε να το διώξουμε βίαια τότε χειροτερεύει και δεν υποχωρεί.Ίσως οι φοβίες οφείλονται σε κάποια δυσλειτουργεία του εγκεφάλου, η σε ουσίες που δεν εκκρίνονται σωστά μέσα στον εγκέφαλο.
Ενα καλό παράδειγμα είναι όταν κάνουμε δίαιτα.Προσωπικά όταν κάνω δίαιτα, και απαγορεύω στον εαυτό μου κάποιες τροφές, όπως τα γλυκά,τότε το γλυκό είναι στο μυαλό μου όλη μέρα, διότι το παλεύω πολύ για να το αποφύγω, και πολλές φορές αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να πέφτω με τα μούτρα σε αυτό.Ότι παλεύουμε με νύχια και δόντια να το αποφύγουμε, αυτό επιμένει και μας βασανίζει, αν όμως πούμε οκ και τι έγινε και το δεχτούμε τότε αυτό υποχωρεί, και απελευθερωνόμαστε μια και καλή απο αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.