iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
28-12-08
22:18
1. Αν δεν μπορώ εγώ να ορίσω τι υγιές για εμένα, τουλάχιστον τι με κάνει ευτυχισμένο, τότε ποίος μπορεί;
2. Που αναφέρεσαι; Σε διαφημίσεις; Σε λόγια εμπόρων; ... Lorien θέλεις να μου ότι δεν μπορείς να δεις πίσω από την υπερβολή;
2. Που αναφέρεσαι; Σε διαφημίσεις; Σε λόγια εμπόρων; ... Lorien θέλεις να μου ότι δεν μπορείς να δεις πίσω από την υπερβολή;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
23-12-08
01:15
Οι άνθρωποι κάποτε αγόραζαν αυτά που πράγματι είχαν ανάγκη και κάπως έτσι λανσάρονταν τα προϊόντα ("με ένα αυτοκίνητο θα πηγαίνεις πιο γρήγορα στη δουλειά σου και η μετακίνησή σου θα γίνει ευκολότερη"). Από ένα σημείο και μετά όμως, οι εταιρίες, κολακεύοντας και ενδυναμώνοντας τα "πάθη", κατόρθωσαν να πείσουν τους ανθρώπους ότι οι δευτερογενείς τους ανάγκες -απόρροια των "παθών"- ήσαν πρωτογενείς ("με ένα αυτοκίνητο θα είσαι πιο δυνατός, θα ενισχυθεί το κοινωνικό σου status").
Το είπες και μόνη σου. Μαγικές λέξεις κλειδιά: Κάποτε και "Τώρα"
Ο Maslow είχε οργανώσει τις επιθυμίες του ανθρώπου σε μια πυραμίδα, σχεδόν το ίδιο συμβαίνει και εδώ. Αφού ο άνθρωπος κατάφερε να ικανοποιήσει την ανάγκη της μετακίνησης έπειτα προσπάθησε να ικανοποιήσει την ανάγκη της αυτοεκτίμησης. Έστω και αν προσπάθησε με αυτόν τον τρόπο. Και στην τελική τι κακό έχει αυτός ο τρόπος ή θεωρείς ότι οι "διανοούμενοι" δεν έχουν κάποιες καταναλωτικές συνήθειες οι οποίες βασίζονται στο ίδιο σκεπτικό;
Αλλά ακόμη και αν τα δούμε τόσο ψυχρά τα πράγματα τότε θα έπρεπε να αφορίσουμε πολλές ευχάριστες πινελιές της καθημερινότητας μας.
Για παράδειγμα θα έπρεπε να αντικαταστήσουμε το:
με το:
Αφού και το δεύτερο θα μπορούσε να καλύψει την ανάγκη της μετακινήσεις.
Επίσης γιατί όλοι (διανοούμενοι και μη) να έχουμε έγχρωμο κινητό; Μια χαρά καλύπτει την ανάγκη της επικοινωνίας και μια οθόνη από ledάκια.
Το ίδιο ισχύει και για τα mp3 players. Και αυτά στην πυρά. Μια χαρά μας καλύπτει και κασετόφωνο της Sony. Μάλιστα θα μπορούσαμε να κάψουμε και οποιαδήποτε συσκευή που αναπαράγει μουσική, αφού θα μπορούσε να διοργανώνονται συχνά τοπικές συναυλίες και το καλύτερο είναι ότι αυτό θα βοηθούσε στην σύζευξη των σχέσεων μεταξύ των συμπολιτών μιας περιοχής.
Τέλος προτείνω να κάψουμε και όλες τις τυπογραφικές μηχανές αφού και αυτές οφείλονται για τις εκατοντάδες φυλλάδες που τυπώνονται καθημερινά αλλά επίσης θα μπορούσαμε να έχουμε και χειρόγραφα βιβλία. Έτσι θα αναγκαζόμασταν να είμαστε επιλεκτική στο τι θα κάνουμε βιβλίο. Συγχρόνως όμως κάθε βιβλίο θα ήταν μοναδικό αφού όχι μόνο θα διέφερε ο γραφικός χαρακτήρας αλλά και τα αρχιγράμματα ή τα ligatures .
Ο ιδανικός κόσμος...
Σημείωση editor: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα "Εταιρίες και καταναλωτές: Ποιος είναι ο δούλος;" και ενδέχεται να μην ταιριάζει ακριβώς στην ροή αυτού το θέματος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
12-11-08
08:37
Κάτω η κατανάλωση!
Στον τοίχο κάποιος είχε γράψει με σπρέι : ΚΑΤΩ Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ!
Δεν διευκρίνιζε όμως - κατανάλωση τίνος πράγματος. Κατανάλωση ψωμιού; Όχι βέβαια. Ούτε βιβλίων, φαντάζομαι, ούτε μουσικής. Αλλά τότε - στερεοφωνικών συγκροτημάτων; Και η μουσική πού θα παίζεται;
Ίσως εννοεί: κάτω η κατανάλωση των περιττών. Αλλά ποιος ορίζει τα απαραίτητα;
ΚΑΤΩ Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ!
Διαβάζει η νοικοκυρά που δεν τρώει πια τα χέρια της στην μπουγάδα επειδή πήρε πλυντήριο.
Διαβάζει ο μεσόκοπος έμπορος, που μετά την οκτάωρη ορθοστασία ξεκουράζεται στην καινούρια ανατομική πολυθρόνα του. Διαβάζει ο πιτσιρίκος που γυαλίζει το ολοκαίνουριο ποδήλατο του – και δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
Αχ, κύριε, επαναστάτη του αεροζόλ, γι' αυτούς θα ήσουν σαφέστερος αν έγραφες : ΚΑΤΩ Η ΕΥΤΥΧΙΑ. Γιατί οι άνθρωποι χαίρονται όταν καταναλώνουν. (Ξέρω, αυτή την ευτυχία την αμφισβητείς!).
Και θα ήσουν όχι μόνο σαφέστερος, αλλά και πιο ειλικρινής. Δεν πολεμάς την κατανάλωση - την ευτυχία πολεμάς. (Έστω: την ευτυχία των άλλων). Και θέλεις να τους την πάρεις.
Όμως ρώτησες τη νοικοκυρά τι ανακούφιση της έδωσε το νέο πλυντήριο; Ρώτησες έναν υπάλληλο πόσο χάρηκε το ταξίδι των διακοπών του; Ρώτησες μια κοπέλα πόσο τη γέμισε το νέο της φόρεμα;
Όχι βέβαια, δεν ρωτάς. Αλίμονο, να λαμβάναμε υπόψη τις γνώμες των άλλων. Σαν νέος Σαβοναρόλα καταδικάζεις κάθε κατανάλωση! Πάει να πει: καταδικάζεις τη ζωή. Γιατί ζω σημαίνει καταναλίσκω (έστω και... κουλτούρα)..
Όλες οι κοινωνίες της ιστορίας “καταναλωτικές” ήτανε. Και όπου δεν ήταν έντονα καταναλωτικές, δεν είναι επειδή οι άνθρωποι δεν είχαν επιθυμίες - αλλά επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα να εκπληρωθούν. Τώρα, χάρη στην τεχνολογία, η “κοινωνία της αφθονίας” (άλλος θετικός όρος, που τον γυρίζουμε σε αρνητικό) δίνει σε περισσότερους ανθρώπους τη δυνατότητα να ικανοποιήσουν περισσότερες ανάγκες.
Αυτή είναι η “καταναλωτική κοινωνία”. Είναι η "δημοκρατικοποίηση" της κατανάλωσης. Παλιά, την κατανάλωση την κάνανε μόνον οι πλούσιοι. Μόνον αυτοί είχαν τις μεγάλες ανέσεις και τις έντονες απολαύσεις. Τώρα μπορούν να συμμετέχουν όλο και περισσότεροι. Η απόλαυση απλώνεται δημοκρατικά. Και αυτό λοιπόν είναι κακό;
Ίσως μου αντιτάξεις πως οι “υλικές” απολαύσεις δεν είναι ευτυχία. Πρώτα απ' όλα, τι θα πει υλικές απολαύσεις; Ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει αυτός ο όρος του Κατηχητικού. Όλες οι απολαύσεις είναι ίδιες. Ψυχικές (γιατί στην ψυχή μας τις νιώθουμε), αλλά και αισθησιακές (γιατί με τις αισθήσεις μας τις αντιλαμβανόμαστε). Αν, φίλε καλλιτέχνη του αεροζόλ, είσαι φανατικός καλόγερος, θα καταλάβαινα το “Κάτω η κατανάλωση”.
Αλλά υποψιάζομαι πως δεν είσαι... Πίσω από την καταδίκη της καταναλωτικής κοινωνίας κρύβεις δύο πανάρχαιες, ανομολόγητες τάσεις. Τον πουριτανισμό και τον ολοκληρωτισμό.
Για τον πουριτανισμό δεν χρειάζεται να πω πολλά. Είναι φανερό πως οι νέοι Σαβοναρόλες υποπτεύονται την ηδονή, αμφισβητούν την απόλαυση, μισούν την ευτυχία. Το πρότυπο του ιδανικού ανθρώπου, που έχουν μέσα τους, είναι του ασκητή, του διανοούμενου, του “φυσικού” ανθρώπου.
Ο ολοκληρωτισμός πάλι, υπάρχει πάντα, μέσα σε κάθε θέση, που πρεσβεύει πως η πλειοψηφία δεν ξέρει τι θέλει. Δεν υπάρχει αντίρρηση (κι ο ίδιος ο αντικαταναλωτής θα το δεχότανε) πως η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου θέλει την ευτυχία. Πως αν έδιναν στους ανθρώπους την επιλογή ανάμεσα σε μια Σπαρτιατική ζωή λιτή, σκληρή και αυστηρή και σε μια Συβαριτική δυνατότητα ανέσεων και απολαύσεων, οι περισσότεροι θα διάλεγαν τη δεύτερη. Έστω κι αν αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να εργάζονται περισσότερο, για να ικανοποιούν τις ανάγκες τους.
Ε! λοιπόν, ο επαναστάτης του αεροζόλ δεν αναγνωρίζει στην πλειοψηφία το δικαίωμα να αποφασίζει για τη ζωή της. θέλει να μας “αναμορφώσει”, να μας “βελτιώσει”, να μας “σώσει”.
Μπορεί και να μη χρειασθεί! Η κοινωνία της ευτυχίας υπονομεύεται από μόνη της. Από την απληστία των καπιταλιστών - και του καθενός μας. Από την αδιαφορία των πλούσιων λαών για τους φτωχούς. Από τη σπατάλη και την κακή οργάνωση των πόρων. Από τα λάθη στην οικονομική πολιτική. Από τη συνεχιζόμενη αιμορραγία των εξοπλισμών. Και κυρίως: από την έλλειψη παγκόσμιας συνεργασίας.
Και μη μου πείτε πως για όλα αυτά φταίει η καταναλωτική κοινωνία: Το κακό μας το κεφάλι φταίει. Που ενώ πρώτη φορά έχουμε τα μέσα για τη συνολική ευμάρεια μπερδευόμαστε πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά και πνιγόμαστε σε ένα ποτήρι νερό!
Γιατί πραγματικό πρόβλημα δεν προέκυψε ακόμη. Ενέργεια υπάρχει άφθονη, σε ποικίλες μορφές (μόνο γίνεται κακή χρήση, κατανομή και... τιμολόγηση). Οι πρώτες ύλες του πλανήτη αφθονούν για πολλά χρόνια, ενώ, παράλληλα, ετοιμάζονται τα υποκατάστατα. Η ρύπανση, η μόλυνση κτλ. ελέγχονται ήδη σε πολλές χώρες και μπορούν να ελεγχθούν καλύτερα - υπάρχουν τα μέσα.
Θα ήταν ωραία η τέλεια καταναλωτική κοινωνία! Όπου όλοι θα μπορούσαν να καταναλώνουν ό,τι τους κάνει κέφι (φτάνει να μην καταναλίσκονται οι ίδιοι). Ωραία και με τα ελαττώματα της και τις υπερβολές της (ανθρώπινες κι αυτές, όπως ανθρώπινη μοιάζει κάθε κοινωνία της ελεύθερης απόλαυσης, αν τη συγκρίνεις με τις αυταρχικές κοινωνίες του δελτίου). Για όσους δεν πιστεύουν στην μέλλουσα ζωή - ας είναι όσο γίνεται πιο πλούσια η παρούσα...
Το κείμενο αυτό γραφτηκε πριν πολλά χρόνια - αλλά προσφέρεται ακόμα για συζήτηση. Οι φωτογραφίες είναι από τον σύγχρονο ναό της κατανάλωσης (ποιος είπε: "τα εμπορικά κέντρα είναι οι καθεδρικοί ναοί της δικής μας εποχής" - το Athens Mall.
Νομίζω ταιριάζει και σε αυτό το θέμα, το παραπάνω κείμενο του Ν. Δήμου.
Εγώ πάντως συνεχίζω να μην καταλαβαίνω τι κακό έχει η κατανάλωση
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.