Tsipouro
Διάσημο μέλος
Ο Tsipouro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Κτηνίατρος και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,037 μηνύματα.
07-01-09
09:51
Μιλώντας με βάση τα ελληνικά δεδομένα, το τελευταίο πράγμα που θα πιστέψω, είναι το ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων υπάρχει αξιοκρατία και οι προιστάμενοι επιλέγονται με βάση τις ικανότητές τους και μόνο.
Στο δημόσιο τομέα παίζει η προυπηρεσία και το βύσμα τον πρωτεύοντα ρόλο, αξιολόγηση των ικανοτήτων των εργαζομένων δεν υπάρχει καν στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Στον ιδιωτικό τομέα, θα μπορούσε να υπάρχει αξιοκρατία σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Όμως δεν υπάρχει! Θέλετε παράδειγμα; Ενας εργοστασιάρχης στην βιομηχανική ζώνη της πόλης μου, ο οποίος έβαλε σαν επιστάτη ένα φίλο του γιού του, ο οποίος είναι 20 ετών και έχει μόνο 2 μήνες στο εργοστάσιο. Το συγκεκριμένο άτομο το γνωρίζω και ξέρω ότι είναι το κλασσικό παράδειγμα ανθρώπου που ενώ είναι παντελώς άχρηστος τα καταφέρνει μια χαρά με τη διπλωματία και το άπειρο γλείψιμο. Και μπορώ να φέρω τουλάχιστον 20 ακόμα παρόμοια παραδείγματα.
Η μόνη περίπτωση στην οποία οι εργαζόμενοι επιλέγονται με βάση τις ικανότητές του και τη γνώση του αντικειμένου (αλλά όχι μόνο μέσω αυτών), είναι στις περισσότερες μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις που υπάρχουν στη χώρα. Απ' τη στιγμή όμως που η πλειοψηφία των εργαζόμενων ελλήνων, εργάζεται στο δημόσιο ή σε μικρές επιχειρήσεις, θα πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στο τι γίνεται εκεί.
Στο δημόσιο τομέα παίζει η προυπηρεσία και το βύσμα τον πρωτεύοντα ρόλο, αξιολόγηση των ικανοτήτων των εργαζομένων δεν υπάρχει καν στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Στον ιδιωτικό τομέα, θα μπορούσε να υπάρχει αξιοκρατία σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Όμως δεν υπάρχει! Θέλετε παράδειγμα; Ενας εργοστασιάρχης στην βιομηχανική ζώνη της πόλης μου, ο οποίος έβαλε σαν επιστάτη ένα φίλο του γιού του, ο οποίος είναι 20 ετών και έχει μόνο 2 μήνες στο εργοστάσιο. Το συγκεκριμένο άτομο το γνωρίζω και ξέρω ότι είναι το κλασσικό παράδειγμα ανθρώπου που ενώ είναι παντελώς άχρηστος τα καταφέρνει μια χαρά με τη διπλωματία και το άπειρο γλείψιμο. Και μπορώ να φέρω τουλάχιστον 20 ακόμα παρόμοια παραδείγματα.
Η μόνη περίπτωση στην οποία οι εργαζόμενοι επιλέγονται με βάση τις ικανότητές του και τη γνώση του αντικειμένου (αλλά όχι μόνο μέσω αυτών), είναι στις περισσότερες μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις που υπάρχουν στη χώρα. Απ' τη στιγμή όμως που η πλειοψηφία των εργαζόμενων ελλήνων, εργάζεται στο δημόσιο ή σε μικρές επιχειρήσεις, θα πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στο τι γίνεται εκεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.