Άλλα μηνύματα του μέλους Jokasta σε αυτό το thread

Όπως ανέφερα και στο προηγούμενο ποστ μου η ιστορία είναι απλά ένα παραμύθι. Αν θα κάνεις τις συγκρίσεις θα το δεις. Είναι ολοφάνερο. Και δεν νομίζω ότι προσπαθεί να πείσει και για κάτι περισσότερο τελικά.
Φυσικά και στη σύγχρονη κοινωνία η γυναίκα και "όχι" μπορεί να πει και να διεκδικήσει μπορεί και να επιλέξει και να αποφασίσει και με λίγα λόγια να είναι ο εαυτός της και να μην υποβιβάζεται.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι από τη στιγμή που "αποκτήσαμε" ίσα δικαιώματα με τους άνδρες ότι έγιναν και καλύτερα τα πράγματα γενικότερα στην κοινωνία. Πολλές ηθικές αξίες έχουν χαθεί από την πλευρά των γυναικών και δεν εννοώ το σεξ σαν ταμπού αλλά εννοώ τον σεβασμό που ίσως θα πρέπει να έχει η κάθε μία από εμάς ξεχωριστά για τον ίδιο της τον εαυτό.
Πολύ φοβάμαι όμως ότι αν κάνουμε ανάλυση των παραπάνω περισσότερο, θα βγούμε εντελώς εκτός θέματος. Και πραγματικά δεν νομίζω ότι το θέμα της συγγραφέως ήταν ο "αντιφεμινισμός".

Θα διαφωνήσω ως προς το ότι η Μπέλλα είναι τέλεια και δεν έχει ελλατώματα ή πρωτερήματα αντίστοιχα. Το θεωρώ παρατραβηγμένο να κάνω δραματουργική ανάλυση των χαρακτήρων σε βάθος απλά θα αναφέρω δύο - τρία πράγματα. Είναι παιδί χωρισμένων γονιών, νιώθει πολύ μόνη - πως δεν την καταλαβαίνει κανείς. Πάει σε μία πόλη που δεν ξέρει κανέναν και δεν θέλει να ζήσει εκεί. Όλα της φαίνονται κενά και ίδια. Φυσικά πολλοί έφηβοι βρίσκονται σε αυτή την κατηγορία. Μήπως οι περισσότερες έφηβες ταυτίζονται μαζί της; Μήπως θα ήθελαν να είναι στη θέση της; Δεν ψάχνουν οι έφηβες τον πρίγκηπα του παραμυθιού; Εγώ νομίζω πως τον ψάχνουν. Και εδώ που τα λέμε είναι καλό να ελπίζει κανείς ακόμα και σε πρίγκηπες και ειδικότερα στην τρυφερή ηλικία της εφηβείας.
Η ρεαλιστικότητα είναι παντού διάχυτη και ωμή. Και λίγη ονειροπώληση δεν βλάπτει κατά την ταπεινή μου άποψη.

Όσο για τα κολακευτικά σχόλια σε σχέση με τον Έντουαρντ - πρίγκηπα, συνήθως έτσι προβάλλονται αυτοί οι χαρακτήρες. Δεν ξέρω κανέναν πρίγκηπα, (εκτός από τον Κάρολο της Αγγλίας!) που να είναι μαύρο χάλι! Μέχρι και ο βάτραχος όταν τον φιλήσεις πρίγκηπας γίνεται!

Το να είσαι βαμπίρ σίγουρα δεν φαίνεται και τόσο άσχημο τελικά στον κόσμο της συγγραφέως. Ειδικότερα όταν είσαι βαμπίρ ανώτερου επιπέδου και κάνεις την υπέρβαση με το να αντιστέκεσαι στο ανθρώπινο αίμα. Δεν είσαι τέρας και μάλιστα εκμεταλλεύεσαι τα χαρίσματα σου και τη μοίρα που σου επιβλήθηκε για να βοηθήσεις και όχι να κάνεις κακό. Αυτό θέλει να δείξει μέσα από τα βαμπίρ της. Όχι τα κοφτερά δόντια, τα αίματα και την κόλαση! Άλλωστε έχει πολλά τέτοια απ' όσο ξέρω παντού.

Υ.Γ. Αν τα παραμύθια είναι αντιφεμινιστικά τότε μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε και να σταματήσουμε να τα διαβάζουμε στις κόρες μας. Το ερώτημα είναι τι θα πρέπει να τους διαβάζουμε τελικά; Τι να τους μάθουμε;

Γεια σας!
Θα ήθελα να πάρω μέρος σε αυτό το θέμα και να πω τη γνώμη μου σχετικά. Μου άρεσε η συζήτηση σας γιατί ενώ υπάρχουν διαφωνίες το χειρίζεστε με όμορφο τρόπο και σεβασμό κάτι που δεν υπάρχει σε πολλούς άλλους διαδυκτιακούς τόπους.

Σχετιά με το Twilight λοιπόν, έχω διαβάσει και τα τέσσερα βιβλία και μου άρεσαν πάρα πολύ. Η ταινία δεν με απογοήτευσε αλλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερη βάση του βιβλίου.
Επειδή διάβασα αυτά που είπατε παραπάνω θα ήθελα να πω πως βλέπω κι εγώ τα πράγματα.

Αρχικά σχετικά με την ηρωίδα, την Μπέλλα - τι ξεχωριστό έχει; Νομίζω ότι η εξωτερική της εμφάνιση πραγματικά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και υποθέτω ότι και τη συγγραφέα δεν την ενδιέφερε να εστιάσει σε αυτό. Αφήνει να εννοηθεί σε πολλά σημεία, όλων των βιβλίων ότι η Μπέλλα είναι διαφορετική από τους συνομήλικους της, πολύ πιο ώριμη και γενικότερα αφήνει την αίσθηση ότι δεν ανήκει σε αυτό τον κόσμο. Αυτό πιθανότατα αποσκοπεί στο να δώσει εξήγηση και για όσα θα ακολουθήσουν στη συνέχεια.
Στο σύγχρονο κόσμο θα ήταν σίγουρα περίεργο μία δεκαφτάχρονη να ορκιστεί αιώνια αγάπη σε έναν άνδρα και να το εννοεί. Στα παραμύθια που διαβάζουμε όμως από μικρά παιδιά δεν συμβαίνει το ίδιο; Πόση διαφορά έχει η Σταχτοπούτα με τη Μπέλλα; Τι έκανε ξεχωριστή τη Σταχτοπούτα στα μάτια του πρίγκηπα; Το ότι της έκανε το γοβάκι ίσως; Μάλλον ήταν η ίδια η μοίρα. Οπότε καταλήγω στο συμπέρασμα ότι σε κάτι τέτοιο βασίζεται και η συγγραφέας του Twilight. Διηγείται ένα σύγχρονο παραμύθι και τίποτα περισσότερο. Πραγματικά δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάθος και όποιος το ψάχνει κακώς το κάνει. Αν και περνάει πολύ όμορφα και αξιόλογα μηνύματα μέσα από όλη αυτή την ιστορία.
Ο γρήγορος, εύκολος έρωτας, το σεξ και τα επιφανειακά συναισθήματα κυριαρχούν στις μέρες μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η συγγραφέας κάενι τον έρωτα του Έντουαρντ και της Μπέλλα ανώτερο και ιδανικό.
Το γιατί ο Έντουαρντ επιλέγει τη Μπέλλα μέσα από τόσες άλλες είναι πολύ εύκολο για να το καταλάβει κανείς. Πρώτον είναι το μοναδικό ων αυτού του κόσμου που δεν μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις του. Είναι λογικό λοιπόν αυτό να του τραβήξει το ενδιαφέρον από τη πρώτη στιγμή. Ο δεύτερος λόγος είναι και ο πιο σημαντικός. Την επιθυμεί απελπισμένα ως τροφή! Αυτό βέβαια σίγουρα κρύβει κάποιο σεξουαλικό συμβολισμό. Ταυτόχρονα όμως την έχει ερωτευτεί και θέλει να την προστατέψει. Γενικότερα είναι μία δική του, εσωτερική μάχη με τον ίδιο του τον εαυτό πως να αντισταθεί από την επιθυμία του και ταυτόχρονα να μπορέσει να δείξει την αγάπη του. Και ο ίδιος απορεί με τον εαυτό του σε πάρα πολλά σημεία.
Δεν θυμίζει λίγο πεντάμορφη και το τέρας ίσως; Μα είπαμε, ένα παραμύθι είναι και αυτό!

Τέλος να σταθώ λίγο σε αυτά που αναφέρθηκαν σχετικά με τα πρότυπα. Δεν με ενδιαφέρει προσωπικά σε ποιο θεό πιστεύει η δημιουργός. Νομίζω πως δεν προσπαθεί να περάσει τις προσωπικές τις πεποιθήσεις αυτού του τύπου μέσα από το βιβλίο της. Σίγουρα αν ερχόταν η κόρη μου 18 χρονών και μου έλεγε ότι θα ήθελε να παντρευτεί δεν θα είχα και πολύ ψύχραιμη αντίδραση. Αλλά... Όλες οι σταχτοπούτες παντρεύονται τους πρίγκηπες στο τέλος έτσι δεν είναι; Κάνουν οικογένειες, παιδιά, αποκτούν κακιές πεθερές ίσως;
Γιατί εδώ δεν μπορούμε να δεχτούμε κάτι αντίστοιχο;
Ο λόγος λοιπόν που αρέσει τόσο πολύ αυτή η ιστορία είναι επειδή πρόκειται για ένα σύγχρονο παραμύθι. Ο Έντουαρντ έχει τη μορφή ενός σκοτεινού πρίγκηπα που υποφέρει και η Μπέλλα είναι η πιο μοντέρνα Σταχτοπούτα των τελευταίων ετών!
Αν θα μου πείτε ότι περνάει λάθος πρότυπα τότε κι εγώ θα πρέπει να σας απαντήσω ότι τότε θα πρέπει να ανθεωρήσουμε τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, να κάψουμε τα βιβλία των αδελφών Γκριμ και σε τελικό στάδιο να σταματήσουμε να διαβάζουμε στα παιδιά μας αυτού του είδους τα παραμύθια. Αναρωτιέμαι όμως με τι θα έπρεπε να αντικαταστήσουμε αυτά τα παραμύθια;

Σίγουρα είναι δύσκολοι καιροί για μικρούς πρίγκηπες και μικρές πριγκίπισσες!

Σας ευχαριστώ.