Ηρώ
Διακεκριμένο μέλος
Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
04-02-09
11:03
H κατάθλιψη είναι νέκρωση. Θάνατος. Κάθεσαι όλη μέρα χωρίς να κάνεις τίποτα και σιγά σιγά δεν νοιώθεις και τίποτα για τους άλλους. Η κατάθλιψη είναι από τις πιο εγωιστικές "ασθένειες" όπου εξαφανίζεται κάθε τι από δίπλα σου. Πολλοί ψυχίατροι ή ψυχολόγοι - ακόμα καλύτερα να το κάνουν συγγενείς ή φίλοι - χρησιμοποιούν την πρόκληση θυμού για να δραστηριοποιήσουν τον ασθενή και πολλές φορές πετυχαίνει. Τον ξυπνάνε από το λήθαργο. Αν μιλάμε για καθαρή κατάθλιψη και όχι μανιοκατάθλιψη, δεν είναι καθόλου επικίνδυνο να προκληθεί ένα μικρό σοκ για να δει πόσο χαζό είναι να πενθεί επ'άπειρον για οτιδήποτε σ'αυτή την μικρή ζωή.
Με λίγα λόγια, και συμφωνόντας εντελώς με τα γραφόμενα του Δόκτορα, στο ερώτημα του θέματος, μία είναι η απάντηση- αλλά πάντα στην "γλώσσα" του "προϊδεασμένου": "Είσαι το μεγαλύτερο κορόιδο!"...
Αυτά τα 2 post συνοψίζουν και ολοκληρώνουν την άποψή μου.
Κάτι τέτοιο θα μου εκμυστηρευόταν προφανώς ένας φίλος, του οποίου τη ζωή και την εξέλιξή της γνωρίζω καθώς και τι ακριβώς τον έφερε σε αυτό το σημείο.
Σίγουρα θα τον έχω ακούσει άπειρες φορές στο παρελθόν, σίγουρα θα ήμουν εκεί στα προβλήματά του και θα τον είχα συμβουλεύσει με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Δε θα σου ανακοίνωνε κάτι τέτοιο ένας άγνωστος σε σένα.
Έτσι λοιπόν θα τον έκανα να βγάλει τη θλίψη από μέσα του και θα προσπαθούσα να του βγάλω θυμό, κλάμα, θα προσπαθούσα να τον κάνω να αισθανθεί και να εξωτερικεύσει την απελπισία του, να φωνάξει.. ε όχι δεν είμαι βλάκας, δεν είμαι κορόιδο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ηρώ
Διακεκριμένο μέλος
Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
04-02-09
10:15
Aυτός που το λέει epote δε σημαίνει ότι θέλει να σε ενημερώσει για να μη σου ρθει ξαφνικό και να οργανώσεις τις δουλειές σου για εκείνη τη μέρα, αλλά γιατί μέσα από αυτόν τον απελπιστικό τρόπο ζητάει τη βοήθειά σου. Τονίζει το μέγεθος του προβλήματος στο οποίο βρίσκεται.ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΜΥΘΟΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΕΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ.
Είναι στο έργο της ζωής του όχι ηθοποιός (ενεργός) αλλά θεατής. Το έργο σε αυτό το σημείο που νιώθει κάτι τέτοιο δεν τον ικανοποιεί και αποφασίζει αντί να ανέβει στη σκηνή και να παίξει ο ίδιος αλλάζοντάς την υπόθεση αυτού, να πάει στα παρασκήνια και να ρίξει αυλαία.
Εκείνη τη στιγμή χρειάζεται κάποιος να τον ξυπνήσει να τον κάνει να δράσει. Δε χρειάζεται κάποιος να του δώσει το σενάριο για να πάιξει, αλλά να φτιάξει ο ίδιος το δικό του.
Συμβουλές του στυλ.. "θα τα καταφέρεις, προσπάθησε και ξύπνα" θεωρώ ότι δεν έχουν να του προσφέρουν τίποτα, μιας και ο ίδιος σίγουρα θα τα έχει σκέφτει.
Το θέμα είναι κατά τη γνώμη μου να τον πεισμώσεις και να εφαρμόσει αυτά που και ο ίδιος βλέπει ότι έπρεπε/πρέπει να κάνει. Όχι να ακολουθήσει κάτι δικό σου, αλλά να πάρει ο ίδιος τις αποφάσεις.. μόνο τότε θα νιώσει καλά με τον εαυτό του.
Έτσι λοιπόν θα του έλεγα πως είναι ένας βλάκας και μισός, ότι είναι δειλός, ότι στηρίζεται στους άλλους και έχει φέρει ο ίδιος τη ζωή του σε αδιέξοδο με τις λάθος επιλογές του, ότι είναι ανίκανος να κάνει κάτι σωστό και πως μετά από αυτή του την εξομόλογηση έπεσε ακόμα περισσότερο στα μάτια μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.