Άλλα μηνύματα του μέλους thecure σε αυτό το thread

rascal_gd
πολυ ωραια τα λογια σου ( σοβαρα ), αλλα ο Τασος ειναι ο φιλος της ιωαννας283 που αυτοκτονησε..

ο δικος μου ζει ακομα ευτυχως! ! ! αλλα εχει προβλημα

Βασικα δεν ειναι θεμα ερωτικης απογοητευσης, μιας που με την κοπελα του ειναι πολυ ερωτευμενοι, αλλα μηδαμινης αυτοεκτιμισης ! η σχεση τους ειναι μια χαρα απλα αυτος δεν μπορει να την απολαυσει...
ειπαμε πολλα , παρα πολλα σε εκεινο το τηλεφωνο...το θεμα ειναι οτι δεν νομιζω πως θα λαβει μεγαλη βοηθεια απο τους δικους του - τετοια αποψη αποκομισα , καθως καποιοι απο αυτους εχουν πιθανως μεγαλο μεριδιο ευθυνης... και απλα αισθανθηκα οτι το βαρος πεφτει πανω μου, οτι μπορουσα με ενα "γκουχ" ή με ενα "εεε..." να κανω τη ψυχολογια του αλλου σμπαραλια ...
προσπαθω κι εγω οσο μπορω αλλα περναω κι εγω τα δικα μου ζορια και φοβαμαι μην το χειριστω αγαρμπα.. ασε που φοβαμαι και την αντιδραση του σε πιθανη προταση μου για ψυχολογικη παρακολουθηση ( μεταφρασμενο πιθανως στο μυαλο του ως - Ναι, εισαι τρελλος και το προβλημα σου ειναι τοσο μα τοσο χοντρο που πρεπει να στο λυσουν επιστημονες γιατι εγω δεν μπορω ) , και ενα πιθανο κλεισιμο παλι στον εαυτο του...



υγ. συλλυπητηρια για τον Τασο

Εχω ενα φιλο μου που βρισκεται σε τετοια φαση...μου εκμυστηρευτηκε το προβλημα αυτο μετα απο πολυυυ καιρο που καναμε παρεα , σε μια πολυωρη τηλεφωνικη συζητηση... φρικαρα.. στην αρχη δεν ηξερα πως να το αντιμετωπισω, καθομουν και ακουγα απλα .απο οτι εχω καταλαβει ενιγουει τετοια ατομα εχουν τρομερα χαμηλη αυτοεκτιμηση, "δε μου αξιζει να ζω" , "δε μου αξιζει η κοπελα μου, ειμαι τοσο τιποτενιος που μολυνω την ομορφια της με το να ειμαι μαζι της" ... ... και διαφορες πολυ εκφραστικοτερες φρασεις απολυτου αυτο-μηδενισμου ... παγιδευονται σε φοβους και σκεψεις και τις μεγενθυνουν τοσο πολυ στο μυαλο τους που τελικα τους καταβαλλουν με αποτελεσμα να μην μπορουν να προσεγγισουν τα αιτια . Η δικη μου αντιδραση, σωστη η λαθος, ηταν πρωτον να του πω πως δεν ειναι ο μονος που νιωθει ασχημα , που νιωθει πονο , οτι εχω περασει και εγω απο αυτο το σημειο και καταλαβαινω την ενταση των συναισθηματων του και πως υπαρχει τροπος και πως οποτε θα χρειαστει θα ειμαι εκει . δευτερον , του ειπα πως αν το κανει οντως το βημα αυτο , θα προκαλεσει πονο σε ανθρωπους που αγαπα - πραγμα για το οποιο αμφιβαλλει, αλλα φοβαται τρομερα , οπως επισης πιστευει οτι στη κηδεια του δε θα παει κανεις - πραγματα για τα οποια με εντονο τροπο του ειπα οτι ειναι αποκυηματα της φαντασιας του.. τριτον, προσπαθησα με τη συζητηση να αναλυσουμε μαζι τα αιτια που τον ωθουν σε τετοιες ντανταιστικες - μηδενιστικες τασεις και σιγα σιγα να ξετυλιξουμε το κουβαρι των εμπειριων και συναισθηματων του. φυσικα, απο οτι καταλαβα , και οπως προαναφερθηκε σε προηγουμενα ποστς, μεγαλο και καθοριστικο ρολο επαιξε η οικογενεια.ως ενα σημειο τα καταφερα... αλλα δε μπορω να κανω και πολλα, παραπανω πραγματα ξερουν οι ειδικοι. σε καποια φαση εφτασε σε μεγαλο σημειο συναισθηματικης φορτισης, αλλα πιστευω πως τον βοηθησε ολο αυτο εστω και στο να εκφρασει καποια πραγματα κρυμμενα τοσο βαθια μεσα του , που φοβοταν να τα προσεγγισει ή τα αφηνε να μαζευουν σκονη. Αυτα τα ατομα θελουν εναν ανθρωπο να τους πει πως δεν ειναι μονα, πως δεν ειναι τρελλοι.
Παντως θα ηθελα να μαθω και την αποψη σας, το χειριστηκα καλα ή τα κανα χειροτερα?
υγ. υπαρχουν οντως τηλεφωνικα κεντρα υποστηριξης αλλα θα ηθελα να μου πει καποιος αν υπαρχουν και καποιοι ..εχμ ... καπως δωρεαν ή εστω χαμηλης μισθωσης ψυχολογοι για τα ατομα αυτα που δεν εχουν τους πορους να διαθεσουν.
ευχαριστω εκ των προτερων