DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
02-03-09
12:35
Ας δούμε πως τον χαντάκωσες τον άνθρωπο.
Τον θέλεις μονογαμικό. δηλαδή;πιστό και αφοσιωμένο άνθρωπο που τα δίνει όλα σε μία σχέση.
Έχει την ικανότητα της επιβίωσης και της επίλυσης προβλημάτων.Αρα κερδίζει το δικαίωμα της ανεξαρτησίας του.
Και μετά με τον εκβιασμό ότι θα μείνει μόνος(λες και θα είναι ο μόνος ),γιατί τον θέλεις να έχει απαξιωθεί από κάποιους στο παρελθόν (ε και;επιμένω λέγοντας απλά ότι αυτοί δεν του ταιριάζαν αλλά ούτε του άξιζαν),τον τοποθετείς σε μία σχέση που δεν τού ταιριάζει και του ζητάς να κάνει αλλαγές που ίσως δεν είναι διατεθειμένος να κάνει.
Ε λοιπόν δεν είναι δικτάτορας αυτός.
Είναι φασιστικό το να του το επιβάλουμε.
Και γιά να ξεκαθαρίσω την θέση μου φυσικά και καταδικάζω την συμπεριφορά του μ@λ@κα στό νυχτερινό περιστατικό που περιγράφεις στο μήνυμα #5.
Mα δεν τον θέλω μονογαμικό τον άνθρωπο. Είναι μονογαμικός, και ενώ δίνει στη σχέση, δίνει μόνο με το σκεπτικό μετά να πάρει, και πράγματα που δεν δικαιούται κανείς να πάρει, όπως η πνευματική ελευθερία, η επιλογή διατύπωσης ενστάσεων πάνω στο παραμικρό θέμα και άλλα πολλά. Ο κάθε επιτυχημένος δικτάτορας δίνει πράγματα, αλλά το κάνει με συγκεκριμένο σκεπτικό, όχι επειδή νοιώθει ότι αγαπάει. Ξέρεις πόσα δημόσια έργα έφερε εις πέρας ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι, και για να πάω και στα δικά μας επαρχιώτικα δεδομένα, ακόμα και ο Πατακός ; Ποιός τον εκβίασε ; Δεν είναι απειλή ή εκβιασμός, είναι η διαπίστωση ότι οι δικτάτορες μένουν μόνοι. Ιστορικός νόμος. Κάτι τρέχει όταν απωθείς διαρκώς τον κόσμο γύρω σου και μπορείς να συνυπάρξεις μόνο με "υπηκόους". Κι από πότε αυτονομία σημαίνει μόνο να βγάζεις τα προς το ζην ; Αυτονομία κυρίως είναι εσωτερικό χάρισμα. Αυτονομία και ελευθερία θα πει να μην καταπιέζεις έναν άνθρωπο και θες να τον φτιάξεις στα μέτρα σου. Αυτονομία θα πει να μην είσαι εξαρτημένος από τον άλλον, να τον αγαπάς χωρίς εξαρτήσεις, τα υπόλοιπα όλα είναι φόβος και ανασφάλεια, γνωρίσματα δικτάτορα. 'Αμα αγαπάς, αγαπάς τον άλλον όπως είναι, δεν καταφεύγεις σε ρόλο σωτήρα, ειδικά όταν ο άλλος δεν στο ζήτησε. Την αγκαλιά σου θέλει, όχι να πνιγεί. Για μένα οι δικτάτορες δεν μπορούν να αγαπήσουν. Η αγάπη είναι ελευθερία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
02-03-09
03:58
Άγριες ώρες, σπάνια είμαι ξύπνιος τέτοιες ώρες. Αφουγκράζομαι με στωικότητα γύρω μου τα πάντα. Περιμένω σημάδια ως συνήθως δίνω μεγάλη σημασία σ'αυτά γιατί δεν πιστεύω στην τυχαιότητα. Μένω σε μια ήσυχη γειτονιά, όχι στο κέντρο της Αθήνας. Ξαφνικά ακούω βρισιές απ'το δρόμο και μια γυναίκα να φωνάζει μη μη ! μη με χτυπήσεις σε παρακαλώ ! Πουτάνα, θα σου δείξω εγώ..και πέφτει το πρώτο χαστούκι. Δεν σεβάστηκες τίποτα, με έκανες ρεζίλι μπροστά στη μάνα σου, θα πάμε σπίτι και θα σου δείξω εγώ, περπάτα ! Κι άλλο χαστούκι. Βγαίνω να δω τι συμβαίνει από το μπαλκόνι και δεν ξέρω τι να κάνω, μου'ρχεται να φωνάξω αλλά κάτι με πνίγει. Την λυπάμαι πραγματικά. Λυπάμαι αυτόν περισσότερο. Ξάφνου την μισώ. Τους μισώ και τους δυο. Γίνομαι σκοτεινός. Τέρμα η συμπόνοια. Λέω από μέσα μου "σκύλα ! μαλάκα ! Είστε αξιοθρήνητοι κι οι δυο!".
Τότε βεβαιώνομαι για την απάντηση στο ερώτημα αν ο δικτάτορας μπορεί να αγαπήσει , μόνο που κάποιες μορφές δικτατορίας δεν είναι τόσο βάρβαρες όσο αυτές του "δρόμου". 'Ενας καλός και επιτυχημένος δικτάτορας μπορεί να είναι ένας θαυμάσιος κύριος με καλούς τρόπους, ευγενής, συμβατικός και καθώς πρέπει. Δεν χρησιμοποιεί ποτέ λεξιλόγιο όπως του κυρίου στο δρόμο, ούτε ξέρει να απλώνει χέρι σε άλλον, παρέχει μάλιστα στους υπηκόους του αρκετά, ακόμα και την αγάπη του που πείθει τον εαυτό του ότι νοιώθει για κείνους, για να μπορεί να τους κρατάει πολύ καιρό μαζί του. Κατά βάθος άλλες οι βουλές του, και πάντα χαρακτηρίζεται από το εξής, σκέφτεται και λογαριάζει τα πάντα σε υπερβολικό βαθμό γιατί τον απασχολεί πολύ η αιωνιότητα. Αυτό από μόνο του τον καθιστά χαζούλη. Πώς θα κερδίσεις την αιωνιότητα βρε χαζούλη αν δεν ζήσεις το σήμερα απελευθερωμένος ; Ούτε μια μεγαλειώδη πτώση δεν έχεις το χάρισμα να ζήσεις, όταν βλέπεις ότι η χάρτινη αυτοκρατορία σου καταρέει ! Βαφτίζεις κάθε τι εκστασιακό και διονυσιακό "δαιμονικό" και αποτρόπαιο, ανήθικο και διαστρεβλωτικό. Υπάρχουν λοιπόν, κι ας μην το ξεχνάτε ποτέ, δικτατορίες και δικτατορίες. 'Οπως υπάρχουν επαναστάσεις και επαναστάσεις. 'Οπως η βελούδινη επανάσταση, υποθέτω ότι υπάρχουν και οι "βελούδινοι δικτάτορες". Υπάρχουν και οι φωτεινοί δικτάτορες οι θεοσεβούμενοι που κάνουν το σταυρό τους όταν ακούν καμπάνες να χτυπάνε, εκείνοι που θεωρούν τους αντιφρονούντες, αποστάτες της κόλασης, και που θεωρούν ό,τι το αντισυμβατικό και φιλελεύθερο, κακό και σατανικό, ό,τι το υψηλότερο και πνευματικότερο ανταγωνιστικό. Ο δικτάτορας δεν έχει χρόνο να ζήσει, είναι χειριστικός και μισεί την ζωή (ή την φοβάται).
Τότε βεβαιώνομαι για την απάντηση στο ερώτημα αν ο δικτάτορας μπορεί να αγαπήσει , μόνο που κάποιες μορφές δικτατορίας δεν είναι τόσο βάρβαρες όσο αυτές του "δρόμου". 'Ενας καλός και επιτυχημένος δικτάτορας μπορεί να είναι ένας θαυμάσιος κύριος με καλούς τρόπους, ευγενής, συμβατικός και καθώς πρέπει. Δεν χρησιμοποιεί ποτέ λεξιλόγιο όπως του κυρίου στο δρόμο, ούτε ξέρει να απλώνει χέρι σε άλλον, παρέχει μάλιστα στους υπηκόους του αρκετά, ακόμα και την αγάπη του που πείθει τον εαυτό του ότι νοιώθει για κείνους, για να μπορεί να τους κρατάει πολύ καιρό μαζί του. Κατά βάθος άλλες οι βουλές του, και πάντα χαρακτηρίζεται από το εξής, σκέφτεται και λογαριάζει τα πάντα σε υπερβολικό βαθμό γιατί τον απασχολεί πολύ η αιωνιότητα. Αυτό από μόνο του τον καθιστά χαζούλη. Πώς θα κερδίσεις την αιωνιότητα βρε χαζούλη αν δεν ζήσεις το σήμερα απελευθερωμένος ; Ούτε μια μεγαλειώδη πτώση δεν έχεις το χάρισμα να ζήσεις, όταν βλέπεις ότι η χάρτινη αυτοκρατορία σου καταρέει ! Βαφτίζεις κάθε τι εκστασιακό και διονυσιακό "δαιμονικό" και αποτρόπαιο, ανήθικο και διαστρεβλωτικό. Υπάρχουν λοιπόν, κι ας μην το ξεχνάτε ποτέ, δικτατορίες και δικτατορίες. 'Οπως υπάρχουν επαναστάσεις και επαναστάσεις. 'Οπως η βελούδινη επανάσταση, υποθέτω ότι υπάρχουν και οι "βελούδινοι δικτάτορες". Υπάρχουν και οι φωτεινοί δικτάτορες οι θεοσεβούμενοι που κάνουν το σταυρό τους όταν ακούν καμπάνες να χτυπάνε, εκείνοι που θεωρούν τους αντιφρονούντες, αποστάτες της κόλασης, και που θεωρούν ό,τι το αντισυμβατικό και φιλελεύθερο, κακό και σατανικό, ό,τι το υψηλότερο και πνευματικότερο ανταγωνιστικό. Ο δικτάτορας δεν έχει χρόνο να ζήσει, είναι χειριστικός και μισεί την ζωή (ή την φοβάται).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
28-02-09
22:59
Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι αγαπάνε το ταίρι τους, και μάλιστα βροντοφωνάζουν για καιρό ότι βρήκαν τον τέλειο εραστή - σύντροφο - ψυχή, μπορεί να είναι αμετακίνητοι και απρόθυμοι για οποιεσδήποτε αλλαγές στη ζωή τους όταν o "σημαντικός άλλος" διαπιστώνει με το πέρασμα του χρόνου ότι αυτές είναι αναγκαίες ; Τί πιστεύετε ότι κρύβεται πίσω από έναν αμετακίνητο εραστή/ερωμένη ; Εγωισμός ; ανοησία ; αυτοκαταστροφική διάθεση (με την έννοια ότι σίγουρα θα μείνει μόνος/η, αλλά επουδενί δεν είναι σε θέση να αλλάξει το παραμικρό για να σώσει τη σχέση) ; , υπέρμετρη αυτοπεποίθηση ; - βεβαιότητα ότι ο άλλος θα τον/την ακολουθεί μόνιμα και μόνο αυτός θα αλλάζει πράγματα ; Εγώ πιστεύω ότι είναι ανόητος ένας αμετακίνητος άνθρωπος, τελείως απροσάρμοστος, με ιδιαίτερα χαμηλό δείκτη νοημοσύνης και όσον αφορά την αυτογνωσία δεν παίρνει ούτε τη βάση. Γιατί ενώ μπορεί να τα καταφέρνει μια χαρά στη ζωή του σε πρακτικά θέματα, όπως να κερδίζει τα στοιχειώδη χρήματα ή να μπορεί να λύνει πρακτικά προβλήματα ή να εντυπωσιάζει με το έξυπνο χιούμορ του, δεν έχει μάθει ακόμα να ελίσσεται στις κρίσεις. 'Η μήπως να προσθέσουμε και την αθεράπευτη οκνηρία γιατί περιμένοντας τα πάντα από τους άλλους, υποχωρήσεις, σημαντικές και ουσιαστικές αλλαγές και ακόμα και θυσίες, υποδηλώνει και μια ακραία ανομολόγητη παθητικότητα ; Με δεδομένο ότι αυτός ο άνθρωπος ποτέ δεν ήταν κάποιο άτομο που είχε στο πιάτο όποιον και ό,τι ήθελε, και ότι είναι μονογαμικό μάλιστα ! και ότι έχει ανάλογες εμπειρίες φτυσίματος από τους εραστές λόγω ακριβώς αυτής της αδιαλλαξίας του, να δεχτούμε ότι τo χαρακτηρίζει κουταμάρα στο φουλ και έλλειψη διορατικότητας ; Τελικά τί πιστεύετε ; 'Ενας άνθρωπος που είναι αρρωστημένα αμετακίνητος όπως ένας δικτάτορας που πιστεύει ότι έχει εφεύρει το τέλειο σύστημα διακυβέρνησης μιας χώρας, τί απ'όλα είναι ; Πανηλίθιος ή η καρδιά του κατά βάθος δεν έχει ίχνος αγάπης ; Προσωπικά πιστεύω ότι οι δικτάτορες-αμετακίνητοι (σε θέματα lifestyle, κοσμοθεωρίας, θρησκείας, πολιτικής και ρουτίνας) είναι άτομα χαμηλότατης νοημοσύνης και απειροελάχιστης φαντασίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.