DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
17-05-07
12:30
από ότι φαίνεται αγπητέ DrStrangelove έχεις εμπειρία από ζώα.. εγώ ποτέ δεν είχα ζωάκι και δε μπορώ να ξέρω..
πιστεύω όμως ότι το ζωάκι δεν νοιώθει αγάπη αλλά υποταγή και είναι καλό με το αφεντικό απλά για να νοιώσει σιγουριά και ασφάλεια.. δε ξέρω κιόλας εσύ σίγουρα ξέρεις καλύτερα...
όσον αφορά τους ανθρώπους είμαι σίγουρη οτι υπάρχει αγάπη
γιαυτό ζούμε για να αγαπάμε
δεν υπάρχει άλλος λόγος
Aγάπη θα πει ευθύνη και υποταγή - δέσμευση σε μήκος χρόνου είτε πρόκειται για ζώα, είτε για ανθρώπους. 'Ερωτας θα πει απελευθέρωση, αλλά με ημερομηνία λήξης. Ο έρωτας μπορεί να οδηγήσει σε αγάπη και υποταγή με την καλή έννοια (της αφοσοίωσης). Δεν νομίζω ότι όταν αγαπάς σκέφτεσαι την ασφάλεια ή σκέφτεσαι οτιδήποτε, απλά νοιώθεις ότι κάπου πρέπει να δώσεις ό,τι το καλύτερο έχεις από τον εαυτό σου χωρίς να περιμένεις και πολλά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
17-05-07
11:40
τώρα γκρεμίστηκαν όλα
παντού υπάρχει ιδιοτέλεια λοιπόν
κανένα συναίσθημα δεν είναι ανιδιοτελές
η μόνη σχέση που μου φαίνεται ανιδιοτελής και τέλεια είναι η σχέση μάνας και παιδιού
δλδ πιστεύω οτι η μάνα δίνει χωρίς να περιμένει να πάρει
θέλει απλά να βλέπει το παιδί της χαρούμενο
δε πιστεύω οτι υπάρχει παρόμοια σχέση
είναι η υπέρτατη ΑΓΑΠΗ και τίποτα δε μπορεί να την ξεπεράσει
Σωστό αυτό για τους γονείς, αν και δεν θα το έλεγα υπέρτατη αγάπη. 'Εχεις παρατηρήσει πως αγαπάνε τα ζώα το αφεντικό τους ? Αυτό για μένα είναι η υπέρτατη αγάπη, όλα τ'άλλα περί αγάπης είναι λογοτεχνία. Τα παιδιά του forum εννοούν έρωτα ή πόθο, όχι αγάπη. Τα ζώα μόνο μπορούν να μας διδάξουν πιο είναι το υψηλότερο επίπεδο ανιδιοτελούς αγάπης. Οι γονείς κι αυτοί κάτι περιμένουν. Ο σκύλος μου δεν με αγαπάει επειδή τον ταίζω, απλά με αγαπάει από ένστικτο όπως αγαπάει ένα μικρό παιδί τον πατέρα του πριν αποκτήσει τα πρώτα αρνητικά βιώματα απ'αυτόν. Φαντάσου ότι ο σκύλος ακόμα κι όταν αποκτήσει αρνητικά βιώματα απ΄τον αφέντη του, εξακολουθεί και τον αγαπάει. Οι άνθρωποι είμαστε άσχετοι από αγάπη γιατί η καρδιά μας είναι πολύ πιο αδύναμη απ'το μυαλό μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
17-05-07
09:43
διάβασα λίγο τα πόστς σε αυτό το τόπικ και όλοι λένε:
τον αγαπώ γιατί με κάνει να γελάω..
την αγαπώ γιατί με κάνει να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος
τον αγαπώ γιατί μου κάνει το ένα μου κάνει το άλλο μπλα μπλα κτλ..
Και έρχομαι εγώ να κάνω μία ερώτηση!
Αγαπάμε τους άλλους για το συμφέρον μας; δλδ επειδή ικανοποιούν τις δικές μας ανάγκες; δεν υπάρχει μια λιγότερο εγωιστική απάντηση;
μου φαίνεται πολύ περίεργο..
Kάποτε μια δασκάλα μου, μου είπε ότι ακόμα και η τάχα ανιδιοτελής αγάπη είναι κατά βάθος ιδιοτελής. Περιμένεις να αγαπηθείς κι εσύ, άρα υπάρχει συναισθηματικό συμφέρον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.