WhiteDrum
Διάσημο μέλος
Η Κατίγκω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Γιατρός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,786 μηνύματα.
31-03-09
00:34
Γιατί έρχεται σε αντιδιαστολή;.. Αφού με την ίδια λογική, θα έπρεπε τα πάντα για μας, να αναγράφονται στο dna μας- αλλά νομίζω πως και αυτό δεν μπορεί να αποκαλύψει τα πάντα για εμάς σαν άτομα, σαν προσωπικότητες.
Οπότε δε βλέπω γιατί να μη συνδέεται η ψυχή με τον χαρακτήρα, αν ο τελευταίος τελικώς προκύψει ότι είναι αλληλουχία βάσεων του γενετικού υλικού.
Μμμ... τι είναι η ψυχή. Καλή ερώτηση.... Δεν ξέρω είναι η απάντηση - φαντάζομαι πως είναι ένα συνονθύλευμα αυναισθημάτων που αρχίζει να δημιουργείται από τη στιγμή που γενιόμαστε και συνεχώς εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία.
Για το δέρμα... μάλλον ήταν κακό παράδειγμα- δεν είμαι και γιατρός, οπότε όλα αυτά που λέω είναι απλά και μόνο οι σκέψεις μου, χωρίς να έχω ψάξει το θέμα περαιτέρω. Σίγουρα δεν θα μπορούσα να δώσω μία εξήγηση τόσο εμπεριστατωμένη όσο η δική σου, γιατί πολύ απλά είναι περαν των γνώσεών μου.
Πάντως νομίζω καταλάβατε πώς ακριβώς κινήθηκε η σκέψη μου, οπότε δεν ήταν τόσο πολύ χάλια ε;
Πάντως δεν μίλησα για πληροφορίες με την έννοια των γνώσεων πχ- απλά σκεφτόμουν πως ίσως τα όργανά μας νιώθουν αυτά που νιώθουμε. Πώς είναι η ρίγη... Αλλά μάλλον αυτό εξηγείται από αυτό που λες παρακάτω.
Δεν κατάλαβες τι εννοούσα...
Εννοείται ότι το πώς διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μας οφείλεται σε πολλούς παράγοντες- εγώ αναφερόμουν στο πού ...αποθηκεύεται όλο αυτό.
Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω- είναι το ερώτημα που θέτει το τοπικ.
Για μενα, ο χαρακτήρας βρίσκεται παντού, ακριβώς επειδή "φαίνεται" από τις κινήσεις και τις αντιδράσεις και τα πάντα, του σώματος. Μου έθεσες όμως έναν γόνιμο προβληματισμό- ότι όλα αυτά ξεκινούν από τον εγκέφαλο. Ίσως τελικά εκεί να είναι. Αλλά πάλι, τι ρόλο παίζει η ψυχή; Και πού βρίσκεται εκείνη;..
Ναι μα αυτό ξέρουμε ότι θα γινόταν πράγματι;
Θεωρητικά μπορεί να είναι έτσι, μα στην πράξη... Δεν νομίζω πως ισχύει αυτό που λέμε στα πειράματα στη σχολή, ότι η τιμή που πειράματος αποκλίνει από τη θεωρητική κατα τόσο και αυτό το λέμε πειραματικό σφάλμα και υπάρχει πάντοτε. Μιλάμε για έναν εγκέφαλο.
Για μένα είναι περίπλοκο το τί πυροδοτεί τα συναισθήματα και όχι τα συναισθήματα τα ίδια, καθότι (αν και καθόλου ρομαντικό αυτό) όλα εξηγούνται και απλοποιούνται σε αηδιαστικό βαθμό με ποσοστά πρωτεϊνών και διεγέρσεις/λειτουργίες συγκεκριμένων εγκεφαλικών τμημάτων που σχετίζονται με τα συναισθήματα και τις προεκτάσεις τους.(Αλλά γι αυτό δεν μπορώ να πω παραπάνω γιατί καλά καλά δεν ξέρω εμένα τί μου γίνεται )
Οι αντιδράσεις και οι κινήσεις του σώματος ελέγχονται από τον εγκέφαλο, σύμφωνα με τα "σήματα" που αποστέλονται από το περιφερικό νευρικό σύστημα, άρα καταλήγουμε και πάλι σε αυτό το περίπλοκο όργανο. Ακόμα και αν το γονιδίωμα κρύβει σημαντικές πληροφορίες για τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις ενός ατόμου, σεν σημαίνει ότι αυτές οι γενετικές πληροφορίες θα εκφραζονται και σε όλα τα κύτταρα, παρά μόνο σε αυτά που σχετίζονται με τις λειτουργίες που ο κώδικας αντιπροσωπεύει σε κάθε σημείο του (ό,τι γίνεται και με την κυτταρική διαφοροποίηση σε όλα τα κύτταρα δηλαδή)
Ο εγκέφαλος είναι μια περίπλοκη μηχανή. Με απλά μορφώματα αλλά εξαιρετικά πολύπλοκες διεργασίες, άρα αν κάποιος μπορούσε να μάθει την παραμικρή λεπτομέρεια αυτού του οργάνου, θα ήταν σαν να γνώριζε να χειρίζεται τέλεια μια μηχανή, με τα σύγχρονα εργαλεία της χειρουργικής και τηε γενετικής.
Πάντως, κάτι που συζητούσα με μια φίλη... Όταν θα υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για πλήρη αποκωδικοποίηση όλου του γενετικού κώδικα (αποκωδικοποίηση των περιοχών που σήμερα θεωρούνται "άχρηστες" ή επικουρικές) σε σχέση με την "ψυχοσύνθεση" και τη συμπεριφορά ενός ατόμου, δεν θα άντεχα να δω τις επιπτώσεις της ανθρώπινης επέμβασης σε κάτι τέτοιο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
WhiteDrum
Διάσημο μέλος
Η Κατίγκω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Γιατρός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,786 μηνύματα.
30-03-09
23:56
Νομίζω είναι λίγο πιο περίπλοκο.
Δεν πιστεύω ότι η απάντηση βρίσκεται σε κάποιο συγκεκριμένο όργανο του σώματός μας, ούτε και στο μυαλό, αλλά ούτε και στην ψυχή.
Πιστεύω ότι κάθε κύτταρό μας είναι διαποτισμένο από πληροφορίες του ποιοι είμαστε- ακόμα και το δέρμα μας (όργανο δεν θεωρείται και αυτό; δεν τα θυμάμαι πολύ καλά από τη βιολογία που κάναμε τόοοτε :p), γιατί πολύ απλά το ποιοι είμαστε έχει διαμορφωθεί από τις αισθήσεις μας.
Με το δέρμα πχ, αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με την αίσθηση της αφής. Επομένως το δέρμα μας έχει την ικανότητα να "θυμάται"...
Τελικά νομίζω πως ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου βρίσκεται αποθηκευμένος παντού στο σώμα του- και αυτός είναι και ο λόγος που δεν πιστεύω πως μπορει να μεταφερθεί αυτούσιος σε κάποιον άλλο άνθρωπο, με οποιονδήποτε τρόπο.
Αν εννοείς ότι ο χαρακτήρας είναι αλληλουχία βάσεων του γενετικού υλικού (κάτι το οποίο ερευνάται) , τότε αυτό έρχεται σε αντιδιαστολή με το σύνολο των διαστάσεων της έννοιας "χαρακτήρας" εάν τον συνδέουμε και με την ψυχή ενός ατόμου. Και η "ψυχή" πώς ακριβώς ορίζεται (αυτό το έχω απορία, δεν είναι ρητορικό ερώτημα) για σένα;
Στο δέρμα δεν αποθηκευόνται πληροφορίες. Ελεύθερες νευρικές απολήξεις σε επιθήλιο, απτικά σωμάτια Meissner, τελικές κορύνες του Krause, σωμάτια Vater Pacini και άλλα είδη νευρικών απολήξεων του δέρματος μεταβιβάζουν τα ερεθίσματα στον εγκέφαλο. Άρα το δέρμα δεν έχει την ικανότητα να "θυμάται" (π.χ. αν εμένα τώρα μου κλείσεις τα μάτια και μου δώσεις να ψηλαφίσω ένα σταφύλι, θα ξέρω να σου πω τί είναι.Αν όμως μου αφαιρέσεις τμήμα του εγκεφάλου από το κέντρο της μνήμης και 10 αιώνες να περάσουν δεν θα μπορώ να σου πω).
Δεν συμφωνώ ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι "αποθηκευμένος" σε όλο του το σώμα, καθώς δεν είναι αποτέλεσμα μόνο γενετικού κώδικα αλλά συμβάλλει στη διαμόρφωσή του μια πληθώρα περιβαλλοντικών παραγόντων (περιβάλλον ανάπτυξης, παιδεία, ερεθίσματα). Από γενετική σκοπιά, πιστεύω ότι η αλληλουχία των βάσεων στο γενετικό του υλικό (που όντως είναι σε ίδια ποσότητα και σε ίδια ποιότητα σε όλα τα κύτταρα πλην των γαμετών) θα μπορούσε μόνο να επηρεάσει την παραγωγή/ποσότητα ορμονών που ελέγχουν τη διάθεση, άρα και τη συμπεριφορά ενός ατόμου (γι αυτό και οι υπερ-άρενες -XYY- έχουν βίαιη συμπεριφορά και το 90% των περιπτώσεων νοσηλεύτηκαν σε ψυχιατρικά ιδρύματα ή φυλακίστηκαν και έπειτα ανακάλυψαν την χρωμοσωμική ανωμαλία τους).
Πιστεύω λοιπόν, με μεγάλη επιφύλαξη, ότι ο χαρακτήρας είναι αποτέλεσμα γενετικών αλλά και περιβαλλοντικών παραγόντων. Αλλά στο ερώτημα
Πιστεύω ότι αν γινόταν μεταμόσχευση εγκεφάλου (και της προέκτασής του-μυελού-) τότε το άτομο θα είχε τις ίδιες αναμνήσεις και συμπεριφορά με μικρή απόκλιση απ' ότι πριν, αν λάβουμε υπ όψιν μας ότι τα νευρικά του κύτταρα (παρ'ολο που το μόσχευμα θα ήταν συμβατό) δεν θα είχαν ακριβώς το ίδιο γενετικό υλικό με αυτό των υπόλοιπων κυττάρων του σώματος και στην περίπτωση που το γονιδίωμα διαδραματίζει τόσο σοβαρό ρόλο στην συμπεριφορά-χαρακτήρα, τότε θα υπήρχε μια ανεπαίσθητη (υποθέτω) διαφορά.Αρχική Δημοσίευση από Michelle:Ας υποθέσουμε οτι μπορούσσε να γίνει μεταμόσχευση για οποιοδήποτε όργανο του σώματος και οτι αρχίζουμε σε έναν άνθρωπο να του αλλάζουμε τα όργανα. Απο ποιό σημείο και μετά θα σταματούσε να είναι ο ίδιος άνθρωπος με τις ίδιες αναμνήσεις, χαρακτήρα κλπ; Η προφανής απάντηση είναι "όταν του αλλάξουμε το μυαλό". Είναι όντως έτσι;
Όταν πάρουμε τα βιβλία της Ανατομίας 3, θα επιστρέψω για βάσιμες προσθήκες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.