07-04-09
22:53
Καταρχήν να πω πως συμφωνώ με την άποψη των περισσοτέρων εδώ να καταργηθεί το άσυλο, για λόγους που ήδη αναφέρθησαν. Οι θεσμοί δεν κρίνονται μόνο από την ιστορική τους βάση - η οποία μπορεί ήταν συναφής τον καιρό της θέσπισης τους - αλλά και από την αποτελεσματικότητα τους. Οι θεσμοί, ως μηχανισμοί οργάνωσης της κοινωνίας διοχετεύουν ατομικές δράσεις σε συλλογικές συμπεριφορές. Υπό αυτή την έννοια, το άσυλο ως θεσμός, είχε μία αξία κατά την μεταπολίτευτική περίοδο, αλλά πλέον αυτή την λειτουργεία την έχει εξαντλήσει. Έχει εκφυλιστεί σε ένα μηχανισμό που ενθαρρύνει παραβατικές συμπεριφορές και παρέχει χώρο οργάνωσης σε στοιχεία που θα έπρεπε όχι μόνο μην τους επιτρέπεται να οργανώνονται, αλλα θα έπρεπε και να διώκονται σύμφωνα με τον νόμο. Με αυτό το κριτήριο, και όχι με το ιστορικό, ο θεσμός έχει ξεπεράσει την αξία του. Η προγονολατρεία, ακόμα και όταν αφορά το άμεσο παρελθόν, είναι ιδιαίτερα βλαβερή, γιατί τα προβλήματα που ζούμε τα ζούμε σήμερα, και όχι χθες.
Θα ήθελα να σταθώ σε μία άποψη που εξέφρασαν ορισμένα μέλη, η οποία για μένα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα σκέψης η οποία οδηγεί σε γενική παράλυση, και όχι στην λύση συγκεκριμένων προβλημάτων. Κάποια μέλη τάχθηκαν υπέρ κάποιας λύσης η οποία να προέρχεται "από μας" ή από τις παρατάξεις, από την καλή φύση του καθένως εν πάση, και όχι από κρατική πολιτική. Αυτή η λογική, κατά την άποψη μου, είναι ιδιαίτερα προβληματική, γιατί ανάγει το πρόβλημα του ασύλου, που είναι θεσμοθετημένο και συνεπώς έχει κρατική προστασία, στην καλή θέληση μας, η οποία όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα δεν προστατεύεται ούτε από θεσμούς ούτε οργανώνεται από αυτούς. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι άνθρωποι δεν οργανώνονται αυτοβούλως. Χρειάζεται ένα σύστημα, μία ομπρέλα δράσης για να οργανωθούν δράσεις για έναν σκοπό. Το να περιμένει κανείς αυτοφυή συλλογική δράση για την υπεράσπιση ενώς πανεπιστημίου που καταρρέει, ενάντιον ομάδων που είναι βίαιες, οργανωμένες και αξιοποιούν στο έπακρο την αρρωστημένη προστασία που τους δίνει το κράτος λογω ενώς παρωχυμένου θεσμού, είναι τουλάχιστον ουτοπικό. Και στο μινιμουμ είναι και αντιδημοκρατικό: ο καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερος σε δημόσιους χώρους, και να απολαμβάνει συλλογικά αγαθά για τα οποία πληρώνει, χωρίς να φοβάται μην του σπάσουν το κεφάλι. Σε αυτό πρέπει να έχει την προστασία του κράτους, και όχι να προσπαθεί να βρίσκει τρόπους αυτοπροστασίας μέσω των παρατάξεων οι οποίες ήδη λειτουργούν στα πρότυπα μαφιών. Κοινώς δεν είναι ΚΑΘΗΚΟΝ μου να προσπαθώ να οργανωθώ για να μη μου σπάσουν το κεφάλι (ή το πανεπιστήμιο), είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ μου να κυκλοφορώ ελεύθερος στον ακαδημαικό χώρο. Αλλά η κατάσταση είναι τόσο ανώμαλη στην Ελλάδα, που τελικά αυτοί που σπάνε κεφάλια κυκλοφορούν ελεύθεροι και προστατεύονται, και οι υπόλοιποι όχι. Εξού και η αντιδημοκρατικότητα του θεσμού.
Θα ήθελα να σταθώ σε μία άποψη που εξέφρασαν ορισμένα μέλη, η οποία για μένα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα σκέψης η οποία οδηγεί σε γενική παράλυση, και όχι στην λύση συγκεκριμένων προβλημάτων. Κάποια μέλη τάχθηκαν υπέρ κάποιας λύσης η οποία να προέρχεται "από μας" ή από τις παρατάξεις, από την καλή φύση του καθένως εν πάση, και όχι από κρατική πολιτική. Αυτή η λογική, κατά την άποψη μου, είναι ιδιαίτερα προβληματική, γιατί ανάγει το πρόβλημα του ασύλου, που είναι θεσμοθετημένο και συνεπώς έχει κρατική προστασία, στην καλή θέληση μας, η οποία όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα δεν προστατεύεται ούτε από θεσμούς ούτε οργανώνεται από αυτούς. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι άνθρωποι δεν οργανώνονται αυτοβούλως. Χρειάζεται ένα σύστημα, μία ομπρέλα δράσης για να οργανωθούν δράσεις για έναν σκοπό. Το να περιμένει κανείς αυτοφυή συλλογική δράση για την υπεράσπιση ενώς πανεπιστημίου που καταρρέει, ενάντιον ομάδων που είναι βίαιες, οργανωμένες και αξιοποιούν στο έπακρο την αρρωστημένη προστασία που τους δίνει το κράτος λογω ενώς παρωχυμένου θεσμού, είναι τουλάχιστον ουτοπικό. Και στο μινιμουμ είναι και αντιδημοκρατικό: ο καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερος σε δημόσιους χώρους, και να απολαμβάνει συλλογικά αγαθά για τα οποία πληρώνει, χωρίς να φοβάται μην του σπάσουν το κεφάλι. Σε αυτό πρέπει να έχει την προστασία του κράτους, και όχι να προσπαθεί να βρίσκει τρόπους αυτοπροστασίας μέσω των παρατάξεων οι οποίες ήδη λειτουργούν στα πρότυπα μαφιών. Κοινώς δεν είναι ΚΑΘΗΚΟΝ μου να προσπαθώ να οργανωθώ για να μη μου σπάσουν το κεφάλι (ή το πανεπιστήμιο), είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ μου να κυκλοφορώ ελεύθερος στον ακαδημαικό χώρο. Αλλά η κατάσταση είναι τόσο ανώμαλη στην Ελλάδα, που τελικά αυτοί που σπάνε κεφάλια κυκλοφορούν ελεύθεροι και προστατεύονται, και οι υπόλοιποι όχι. Εξού και η αντιδημοκρατικότητα του θεσμού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.