Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
28-03-12
23:37
A εγώ έχω χειρότερο σε αυτό. Ίσως το χω ξαναπεί, δεν θυμάμαι. Δεύτερο ραντεβού και ο τύπος με έχει πάει στο άδειο σπίτι του αδερφού μου μπας και.. (εννοείται όχι ). Ε έχουμε κάτσει στον καναπέ και μου δείχνει φώτο από τα βαφτισια του ανιψιού του που έχει βαφτιστεί κάνα μήνα πριν. Σε πολλές από τις φώτο είναι κι ο παπάς μέσα, πράγμα που μου προξενεί τεράστια εντύπωση και επειδή δεν είμαι και ιδιαίτερα θετική με αυτούς, γυρνάω αυθόρμητα και λέω:
‘Κουκλί το μωρό, αλλά το παπαδαριό τι το βάλατε σε κάθε φώτο;’
‘..είναι ο πατέρας μου’.
‘..σου περισσεύει καμιά τσίχλα μήπως;’
‘Κουκλί το μωρό, αλλά το παπαδαριό τι το βάλατε σε κάθε φώτο;’
‘..είναι ο πατέρας μου’.
‘..σου περισσεύει καμιά τσίχλα μήπως;’
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
24-04-07
11:28
Τώρα που είπατε έντομα..μια φορά ήμουν στη στάση, καλοκαίρι, πολύ πρωί και περιμένω το λεωφορείο να πάω στην δουλειά.Φοράω μια ξώπλατη μπλούζα κι (ευτυχώς) από μέσα μαγιώ (ναι, στην δουλεια πηγαινα λέμε! ). Κάποια στιγμή νιώθω κάτι να περπατάει μέσα από την μπλούζα μου και πάνω στο στήθος μου. Δεν δίνω σημασία για κάνα λεπτό, ώσπου καταλαβαίνω πως μια σφήκα έχει ερωτευτεί το άρωμά μου και με κορτάρει επιμόνως! Αρχίζω να τσιρίζω και να ουρλιάζω, σηκώνοντας την μπλούζα μου για να φυγει.. το ότι ήμουν στη μέση της Βουλιαγμένης, ουδόλως με απασχόλησε! (Για όσους δεν ξέρουν η Βουλιαγμένης είναι πολύ κεντρική λεωφόρος..)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
22-04-07
01:40
Mα καλά πως τα κατάφερε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
24-02-07
22:20
Άντε να σας πω κι εγώ ένα..
Όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο, κάποια στιγμή πήγαμε με τον κολλητό μου σε ένα λουνα παρκ. Φορούσα ένα στράπλες φόρεμα κι (ευτυχώς) από πάνω σακάκι, χωρίς σουτιέν όμως, γιατί το είχα μόλις αγοράσει, ήθελα να το βάλω, αλλά δεν είχα ανάλογο σουτιέν! Κάποια στιγμή ο κολλητός μου αποφασίζει να μπει στο ταψί. Πάει, παίρνει εισιτήριο, όλα καλά. Όπως έχει κάτσει όμως και περιμένει να αρχίσει το ..ψήσιμο, παρατηρώ πως μου κάνει νόημα να πάω να πάρω το ρολόΪ του (φορούσε ένα ρόλεξ ακριβό, δώρο του θείου του για την είσοδό του στην ΑΣΣΟΕ). Κάνω πως περπατάω προς τα εκεί, με σταματάει ένας τύπος και με αγριεμένο ύφος ζητά εισιτήριο. Του εξηγώ τι συμβαίνει, ενώ όλοι με κοιτάνε και μετά από κάνα δίλεπτο μου λέει οκ. Εγώ αγχωμένη πως δεν θα προλάβω, πατάω ένα τρέξιμο όλο δικό μου.. Το φόρεμα υποχωρεί ατάκτως προς τα κάτω, εγώ κάνω ένα "αααααα" πανικού και κλείνω το σακάκι μου (όχι αρκετά εγκαίρως όμως, γιατί κρατούσα και τσάντα!) και ο κολλητός μου κλαίει από τα γέλια! (μαζί με άλλα δέκα άτομα που είχαν προσέξει την φάση με τον τύπο και το εισιτήριο και κοιτούσαν ακόμα! )
Όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο, κάποια στιγμή πήγαμε με τον κολλητό μου σε ένα λουνα παρκ. Φορούσα ένα στράπλες φόρεμα κι (ευτυχώς) από πάνω σακάκι, χωρίς σουτιέν όμως, γιατί το είχα μόλις αγοράσει, ήθελα να το βάλω, αλλά δεν είχα ανάλογο σουτιέν! Κάποια στιγμή ο κολλητός μου αποφασίζει να μπει στο ταψί. Πάει, παίρνει εισιτήριο, όλα καλά. Όπως έχει κάτσει όμως και περιμένει να αρχίσει το ..ψήσιμο, παρατηρώ πως μου κάνει νόημα να πάω να πάρω το ρολόΪ του (φορούσε ένα ρόλεξ ακριβό, δώρο του θείου του για την είσοδό του στην ΑΣΣΟΕ). Κάνω πως περπατάω προς τα εκεί, με σταματάει ένας τύπος και με αγριεμένο ύφος ζητά εισιτήριο. Του εξηγώ τι συμβαίνει, ενώ όλοι με κοιτάνε και μετά από κάνα δίλεπτο μου λέει οκ. Εγώ αγχωμένη πως δεν θα προλάβω, πατάω ένα τρέξιμο όλο δικό μου.. Το φόρεμα υποχωρεί ατάκτως προς τα κάτω, εγώ κάνω ένα "αααααα" πανικού και κλείνω το σακάκι μου (όχι αρκετά εγκαίρως όμως, γιατί κρατούσα και τσάντα!) και ο κολλητός μου κλαίει από τα γέλια! (μαζί με άλλα δέκα άτομα που είχαν προσέξει την φάση με τον τύπο και το εισιτήριο και κοιτούσαν ακόμα! )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.