Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
16-04-09
21:11
ΑΝ πρέπει να διαλέξω, προτιμώ τα μαμόθρεφτα των προαστίων, με στεναχωρούν αλλά ταυτόχρονα γελάω κιόλας, παρά τα παιδιά με καμένα παιδικά χρόνια και άγνωστο μέλλον.
Υπάρχει κανείς με γνωστό μέλλον; Τι άλλο θ' ακούσουμε αδερφέ!!!
χαχα για το ονομα του θεου, η κρακ η ηρωινη?
τεσπα, αν φαινοταν μαστουρα κρακ δεν ηταν - αληθεια ξερεις τι ειναι το κρακ?
Κουέ, απορώ πώς δεν ζήτησες ακόμη συγνώμη που δεν ξέρεις μαρή άσχετη να ξεχωρίσεις το κρακ από την πρέζα! Πώς μεγαλώνεις παιδιά δεν μπορώ να καταλάβω δηλαδής!! Τς τς τς, τι αμορφωσιά που υπάρχει γύρω μας!!
Να μπει το μάθημα των ναρκωτικών στα σχολεία. Μόνο έτσι θα γλιτώσουμε τα παιδιά μας από το να τους πουλάει ο κάθε καραγκιόζης σκάρτο πράμα και μπουρούχα...
Καλύτερα λοιπόν να λυπόμαστε για τα δικά μας παιδιά που η κακή τύχη όρισε να έχουν εμάς τους "κανονικούς" πολίτες για γονείς. Άσε που δεν ξέρουμε ποιανού εκαλιώτη παιδιά ήταν οι γονείς του περιστατικού μας. Συμφωνώ εν μέρει με τον έποτε, αν και ξέρετε κάτι; Αυτή η άποψη είναι καταπρόσωπο φτύσιμο στα μούτρα της καθώς πρέπει κοινωνίας μας. Αν είναι καλύτερα ένα παιδί να έχει γονείς πρεζόνια, αντί για ευυπόληπτους πολίτες, τότε ας δέσουμε μια πέτρα στο λαιμό μας κι ας πάμε να βυθομετρήσουμε την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, κάνοντας και μια εθνική πράξη για μια φορά στη ζωή μας.το παιδι που θα βγει απο πρεζακια γονεις παιζει να ειναι πολυ καλυτερο απο το παιδι που θα βγει απο τους βλακισκους νεοπλουτους γληφαδιοτες-κηφησιοτες-εκαλιοτες κτλ. Τα εχω δει απο κοντα...
Αλήθεια, εάν τα λεφτά φτάνουν ακριβώς για την δόση ή για το γάλα του παιδιού (εκεί που έχουν φτάσει οι τιμές στα σούπερ μάρκετ τα δύο μεγέθη είναι συγκρίσιμα...) υπάρχει κανείς που πιστεύει πως ο εξαρτημένος θα θυσιάσει τη δόση του;
Το βλέπω το μικρό να αποκτά σύντομα επαγγελματικό προσανατολισμό: Στα φανάρια από τα 7 του. Πάρτε κύριε λαχεία που λέει και ο Ζαγοραίος στα 10. Βαποράκι στα 15. Επιτυχημένος επιχειρηματίας στα 25 του. Ενώ αν το εμπιστευόμασταν στις ανυπόληπτες κρατικές υπηρεσίες μέριμνας (λέμε τώρα) το πολύ πολύ να γινόταν δημόσιος υπάλληλος.
Λυπάμαι για το σαρκαστικό μου ύφος και σας ζητώ συγνώμη. Είναι ο τρόπος μου ν' αντιμετωπίζω εκείνο το αποτρόπαιο συναίσθημα του να βλέπεις κάτι να συμβαίνει και να νιώθεις ανήμπορος να κάνεις τ' οτιδήποτε. Σαν εφιάλτης, που θέλεις να τρέξεις και δεν μπορείς, σαν να είσαι μέσα σε μελάσσα· που θέλεις να ουρλιάξεις κι η κραυγή παραμένει παγωμένη στο λαιμό σου.
Θέλω να ουρλιάξω που να μας πάρει όλους ο Διάολος!! Όμως γι' άλλη μια φορά θα το βουλώσω, όπως μου έχουν μάθει από μικρό να κάνω. Άντε, ας πάμε όλοι με ήσυχες τις συνειδήσεις μας να γιορτάσουμε το Χριστούλη που θ' αναστηθεί και ν' αρχίσουμε τις ευχές για αγάπη σ' όλον τον κόσμο.
ΥΓ: Κουέ, πόσες φορές στο μέλλον θα μετανιώσεις που δεν άρπαξες το παιδί και δεν το έβαλες στα πόδια, το αναλογίζεσαι; Ξέρω ότι είναι παράλογο, όμως ξέρω καλά επίσης ότι στο βάθος σου αυτό θα ήθελες να κάνεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.