Papadopoulos.C.
Νεοφερμένος
Ο Papadopoulos.C. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2 μηνύματα.
26-04-09
12:53
Φίλε Dark_kronos,
Ο τίτλος του άρθρου αναφέρεται σε επιχειρήματα ενάντια στη γενική ισχύ της δαρβινικής θεωρίας. π.χ. γράφω στην αρχή:
«Οι επιστήμονες αυτοί θεωρούν, πως η δαρβινική εξελικτική θεωρία, αν και εξηγεί τη δημιουργία νέων παραπλήσιων ειδών, δεν δύναται να εξηγήσει την προέλευση των οικογενειών και όλων των άλλων ανώτερων ταξινομικών κατηγοριών.»
Δηλ. περιορισμένες μεταβολές εντός του ιδίου είδους (όπως το σύνδρομο down και η εξαδακτυλία που ανέφερες) συμβαίνουν αναμφισβήτητα. Επίσης, καλά τεκμηριωμένη είναι και η δυνατότητα δημιουργίας νέων, αλλά πολύ παραπλήσιων, ειδών. Πρόκειται για τη λεγόμενη μικροεξέλιξη (micro - evolution).
Παράδειγμα μικροεξέλιξης που αναλύεται στο ανωτέρω άρθρο είναι η μικρο-εξέλιξη του βακτηριδίου E-coli και άλλων ταχύτατα αναπαραγόμενων μονοκυτταρικών οργανισμών, οι οποίοι υποβάλλονται σε ισχυρή εξελικτική πίεση από τα αντιβιοτικά.
Η εξέλιξη στους μικροοργανισμούς λειτουργεί παρέχοντας ανθεκτικότητα π.χ. σε αντιβιοτικά καταστρέφοντας έναν μηχανισμό τους, στον οποίο προσκολλάται η αντιβιοτική ουσία. Αλλά καταστρέφοντας πράγματα δεν μπορείς να φτάσεις από το βακτηρίδιο στον άνθρωπο.
Γι΄αυτό, όταν σταματάει να χρησιμοποιείται μια αντιβιοτική ουσία, οι μικροοργανισμοί σύντομα επανέρχονται στην αρχική τους φυσική μορφή (και ξανα-αποκτούν ευαισθησία στο αντιβιοτικό), κάτι που δείχνει ότι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, η φυσική τους μορφή είναι πιο ικανή να επιβιώνει.
Για περισσότερες λεπτομέρειες δες Michael Behe - The edge of evolution.
Δηλ. η μικροεξέλιξη είναι καλά τεκμηριωμένη (μάλιστα τα περισσότερα από τα επιχειρήματα των εξελικτών αναφέρονται στη μικροεξέλιξη π.χ. οι σπίνοι του Δαρβίνου, τα απολιθώματα διαφόρων ειδών αλόγου, η αντίσταση στα αντιβιοτικά των μικροοργανισμών και άλλα πολλά).
Ωστόσο, για να περάσεις από τη μικροεξέλιξη στη μακροεξέλιξη παραμβάλλεται το εμπόδιο της μη ελαττώσιμης πολυπλοκότητας.
Ο τίτλος του άρθρου αναφέρεται σε επιχειρήματα ενάντια στη γενική ισχύ της δαρβινικής θεωρίας. π.χ. γράφω στην αρχή:
«Οι επιστήμονες αυτοί θεωρούν, πως η δαρβινική εξελικτική θεωρία, αν και εξηγεί τη δημιουργία νέων παραπλήσιων ειδών, δεν δύναται να εξηγήσει την προέλευση των οικογενειών και όλων των άλλων ανώτερων ταξινομικών κατηγοριών.»
Δηλ. περιορισμένες μεταβολές εντός του ιδίου είδους (όπως το σύνδρομο down και η εξαδακτυλία που ανέφερες) συμβαίνουν αναμφισβήτητα. Επίσης, καλά τεκμηριωμένη είναι και η δυνατότητα δημιουργίας νέων, αλλά πολύ παραπλήσιων, ειδών. Πρόκειται για τη λεγόμενη μικροεξέλιξη (micro - evolution).
Παράδειγμα μικροεξέλιξης που αναλύεται στο ανωτέρω άρθρο είναι η μικρο-εξέλιξη του βακτηριδίου E-coli και άλλων ταχύτατα αναπαραγόμενων μονοκυτταρικών οργανισμών, οι οποίοι υποβάλλονται σε ισχυρή εξελικτική πίεση από τα αντιβιοτικά.
Η εξέλιξη στους μικροοργανισμούς λειτουργεί παρέχοντας ανθεκτικότητα π.χ. σε αντιβιοτικά καταστρέφοντας έναν μηχανισμό τους, στον οποίο προσκολλάται η αντιβιοτική ουσία. Αλλά καταστρέφοντας πράγματα δεν μπορείς να φτάσεις από το βακτηρίδιο στον άνθρωπο.
Γι΄αυτό, όταν σταματάει να χρησιμοποιείται μια αντιβιοτική ουσία, οι μικροοργανισμοί σύντομα επανέρχονται στην αρχική τους φυσική μορφή (και ξανα-αποκτούν ευαισθησία στο αντιβιοτικό), κάτι που δείχνει ότι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, η φυσική τους μορφή είναι πιο ικανή να επιβιώνει.
Για περισσότερες λεπτομέρειες δες Michael Behe - The edge of evolution.
Δηλ. η μικροεξέλιξη είναι καλά τεκμηριωμένη (μάλιστα τα περισσότερα από τα επιχειρήματα των εξελικτών αναφέρονται στη μικροεξέλιξη π.χ. οι σπίνοι του Δαρβίνου, τα απολιθώματα διαφόρων ειδών αλόγου, η αντίσταση στα αντιβιοτικά των μικροοργανισμών και άλλα πολλά).
Ωστόσο, για να περάσεις από τη μικροεξέλιξη στη μακροεξέλιξη παραμβάλλεται το εμπόδιο της μη ελαττώσιμης πολυπλοκότητας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.