Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
11-03-10
15:57
Όταν αναφέρομαι στην αληθοφάνεια, ίσως θα ήταν καλύτερα να διευκρινίσω ότι δεν εννοώ ακριβώς τα γεγονότα που περιγράφονται να μπορούν να συμβούν στην πραγματικότητα οπωσδήποτε, αλλά τα γεγονότα τα οποία περιγράφονται να έχουν τουλάχιστον μια αλληλουχία μεταξύ τους ώστε να οδηγούν νομοτελειακά σε ένα συμπέρασμα από το οποίο βγαίνει το ηθικό δίδαγμα. Αυτό το προσόν νομίζω το έχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό οι μύθοι του Αισώπου. Δηλαδή, οι διηγήσεις που κάνει ο Αίσωπος είναι τόσο άρτια δομημένες ώστε δεν μπορείς να δώσεις μια διαφορετική εκδοχή για κάθε σημείο της Ιστορίας. Στην παραπάνω ιστορία υπάρχουν πολλά σημεία στα οποία χωρούν πολλά διαφορετικά ενδεχόμενα π.χ. όταν έρχονται γείτονες για να δουν την σύζυγο που πεθαίνει δεν είναι ανάγκη να τους τραπεζώσει με γουρούνι ούτε πρέπει να σφάξει ντε και καλά για την κηδεία να σφάξει μια αγελάδα (ιδίως αν είναι και σε περίodo νηστείας)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
11-03-10
15:33
Ωραία η ιστορία Δήμητρα, αλλά πώς να σου το πω, μου φαίνεται κάπως τραβηγμένη από τα μαλλιά... Δεν θα έπρεπε μια διδακτική ιστορία να είναι έστω και λίγο αληθοφανής;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.