Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
10-07-09
05:28
Θα έκανες παρεμβάσεις για να τη διατηρήσεις όμως εκεί που η φύση θα επέλεγε το θάνατο.
..."εκεί που η φύση θα επέλεγε το θάνατο"... Νομίζω πως έχουμε ξεπεράσει προ πολλού ως είδος, το σημείο όπου η φύση "επιλέγει", είτε έτσι, είτε αλλιώς.
Οι παρεμβάσεις μας είναι τόσο καθοριστικές επάνω στον πλανήτη που τα όρια πλέον είναι δυσδιάκριτα.
...φτάνουμε λοιπόν στο σημείο όπου η δικαιολογία (της έκτρωσης) να καταντά χειρότερη από την ίδια την πράξη.
Όταν σκοτώνεις έναν άνθρωπο είσαι φονιάς. Όταν σκοτώνεις σε ένα πόλεμο, είσαι ήρωας.
Το αποτέλεσμα της πράξης είναι το ίδιο. Η ταμπελίτσα αλλάζει.
Κι εμείς εδώ ...την ταμπελίτσα προσπαθούμε να ορίσουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
08-07-09
12:46
Εχμ... Έχεις υπόψη σου οτι όταν κάνεις έκτρωση δεν υφίσταται καν παιδί έτσι; Δηλαδή αυτή η σύγκριση που κάνεις θα υφίστατο αν έλεγες "υιοθεσία ή φόνος" εφόσον έχει γεννηθεί... Πώς συγκρίνουμε το έμβρυο 1-2 μηνών στην κοιλιά της μάνας του με το γεννημένο παιδί;
Η αλήθεια πως κι εγώ δε μπορώ να καταλάβω το δικό σας τρόπο σκέψης.
Θυμίζει λίγο το αυγό με την κότα όλο αυτό...
Παιδί που να μην έχει περάσει από τη φάση του εμβρύου δεν υφίσταται. Το έμβρυο στην κοιλιά της μάνας του είναι το γεννημένο παιδί. Ένα γεννημένο παιδί που σήμερα είναι 15 ετών, δεν θα υπήρχε εάν η μητέρα του είχε κάνει έκτρωση στο αγέννητο έμβρυο που είχε στην κοιλιά της.
Η εμβρυακή περίοδος, είναι αναμφίβολα μια φάση της ανθρώπινης ανάπτυξης.
Πώς μπορείτε να μην τα συνδέετε είναι το ερώτημα και η δική μου απάντηση είναι: Βολεύει...
Παρ' ολ' αυτά, δεν είμαι κατά των αμβλώσεων. Είμαι υπέρ του δικαιώματος της επιλογής αρκεί αυτοί που καλούνται να πάρουν μια τέτοια απόφαση να είναι ενημερωμένοι και να έχουν συναίσθηση των πράξεών τους.
Εντάσσεται κι αυτό στην αποδοχή της ευθύνης που αναφέρθηκε σε προηγούμενα ποστ.
Μόλις άνοιξα σχετικό θέμα ώστε να μπορούμε να επεκταθούμε καλύτερα εκεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
03-07-09
23:34
Δεν ξέρω, έχει διάφορες προεκτάσεις το θέμα.. Αν μπορεί η Ίσι να το συγκεκριμενοποιήσει, σε ποια ακριβώς περίπτωση αναφέρεται το αρχικό ποστ..
Δε χρειάζεται να το περιορίσουμε το θέμα. Μπορούμε να κινηθούμε σε κάθε προέκταση που προκύπτει από το αρχικό ποστ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
03-07-09
11:44
Όταν η μητέρα μου ήταν τριών ετών, (δηλαδή πριν 850 χρόνια ) ένα ζευγάρι εύπορων Αμερικανών που δεν είχαν παιδιά, τη ζήτησαν από την οικογένειά της να την υιοθετήσουν και να την πάρουν μαζί τους στην Αμερική. Η γιαγιά μου είχε 3 παιδιά και η οικογένεια τα έφερνε δύσκολα βόλτα, παρ' όλ' αυτά αρνήθηκε να δώσει το στερνοπαίδι της για υιοθεσία.
Μεγαλώνοντας άκουσα αρκετές φορές τη μάνα μου να μονολογεί πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή της, αν την είχαν δώσει σ΄εκείνο το ζευγάρι...
Στο εξωτερικό κυρίως, συνηθίζεται οι νεαρές γυναίκες που μένουν έγκυες σε ακατάλληλη ηλικία ή έστω δεν είναι έτοιμες να γίνουν μητέρες, να κυοφορούν τα παιδιά τους κι έπειτα να τα δίνουν για υιοθεσία. Πριν λίγα χρόνια είχα δει μάλιστα μια σχετική ταινία (Juno) που επικροτούσε αυτήν την τακτική.
Εσείς θα δίνατε το παιδί σας για υιοθεσία; Θα συμβουλεύατε κάποιον άλλον να το κάνει αντί για έκτρωση;
Θεωρείτε εγωιστικό να επιμένεις να μεγαλώνεις ένα παιδί κάτω από αντίξοες συνθήκες αντί να το δώσεις σε κάποιους που φαινομενικά θα περάσει "καλύτερα";
Μεγαλώνοντας άκουσα αρκετές φορές τη μάνα μου να μονολογεί πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή της, αν την είχαν δώσει σ΄εκείνο το ζευγάρι...
Στο εξωτερικό κυρίως, συνηθίζεται οι νεαρές γυναίκες που μένουν έγκυες σε ακατάλληλη ηλικία ή έστω δεν είναι έτοιμες να γίνουν μητέρες, να κυοφορούν τα παιδιά τους κι έπειτα να τα δίνουν για υιοθεσία. Πριν λίγα χρόνια είχα δει μάλιστα μια σχετική ταινία (Juno) που επικροτούσε αυτήν την τακτική.
Εσείς θα δίνατε το παιδί σας για υιοθεσία; Θα συμβουλεύατε κάποιον άλλον να το κάνει αντί για έκτρωση;
Θεωρείτε εγωιστικό να επιμένεις να μεγαλώνεις ένα παιδί κάτω από αντίξοες συνθήκες αντί να το δώσεις σε κάποιους που φαινομενικά θα περάσει "καλύτερα";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.