mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
10-01-10
18:28
ενας θανατος αργος,
Σʼ ένα ποτηρι νερο
δηλητηριο πικρο
ενας άλλος εαυτος
ενοχος και μισητος
της αγαπης μας εχθρος
ενας μαυρος πυρετος
σʼ ένα αρρωστο κορμι
μια αναξια πληρωμη
ενας αγριος θυμος
σε μια νυχτα θλιβερη
αναστρη και παγερη
Υπαρχει ομως και αυτό
Σέβομαι τον εαυτό μου
και πολύ τον εκτιμώ
δεν το σκύβω το κεφάλι
μα σχολιάζουνε οι άλλοι,
έχω λεν εγωισμό
δεν με νοιάζει για τους άλλους
ό,τι θέλουνε ας πουν
όσο κι αν περνούν οι χρόνοι
μόνο οι δικοί μου ώμοι
το κεφάλι μου κρατούν
Σχολια δικά μου
Ο εγωισμος ειναι πραγματικη απειλη του ανθρωπου (περισσοτερο κι απο μια αρρωστια, απο εναν θανατο, απο εναν σεισμο), αρρωστια. Εχθρος με κλαδια (φιλαυτια, επαρση, προβολη) Οσα λεει ενας εγωιστης ειναι παραλογα και προκλητικα. Τι να τους κανεις τετοιους εχθρους? Σε βαζουν σε κινδυνο, παρα σε προστατευουν. Πρεπει να τους σκοτωσεις πριν αυτοι να προλαβουν.
Ο εγωισμος εχει αρνητικη σημασια. Τα αντιθετά του ειναι η αξιοπρεπεια, που θεωρείται αρετή.
Οσοι 'εχουν φανεί εγωιστές (εχουν παρει τα των αλλων, εχουν κατακρινει χωρις κανενα δικαιωμα, εχουν πατησει αλλους για να προβληθουν) συντομα ερχεται το πληρωμα του χρονου και η φυση εκδικειται.
Κατα τη γνωμη μου θα πω και κατι επιπροσθετο μιας κι εχει αναφερθει ο ορος αξιοπρεπεια.
Η αξιοπρεπεια δεν απεχει και πολυ απο την ξεφτιλα.
Πολλοι οσοι θεωρουν εαυτους αξιοπρεπεις τελικα τεινουν προς το να το ευτελιζουν περισσοτερο απ οσο θα επρεπε. Ισχυει και το αντιθετο.
Σημασια εχει ο εαυτος πως αισθανεται για ολα αυτα. Οσα θεωρουνται κατακριτεα για κεινον, αξιζει να διορθωθουν.
Λενε '' να εισαι καλος με τους ανθρωπους ανεβαινοντας, γιατι θα τους χρειαστεις κατεβαινοντας''.
Δείτε αυτό
"Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να βυθίσει αυτό το πλοίο", απάντησε ο αξιωματικός του Τιτανικού σε μια κυρία που θαύμαζε το ολοκαίνουριο υπερωκεάνιο, όταν τον ρώτησε αν ήταν πραγματικά αβύθιστο! Κι όμως.... χρειάστηκε μόνον ένα παγόβουνο να συρθεί για λίγο επάνω στη ράχη του, για να διαψευσθούν εύκολα αλλά και τραγικά όλοι και όλα γύρω από το μεγαλύτερο και πολυτελέστατο υπερωκεάνιο της εποχής του. Ο ίδιος ο ναύαρχος-σχεδιαστής του Τιτανικού Τόμας Άντριους χάθηκε μαζί με το δημιούργημά του στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού. Ξαφνικά ακούστηκε ένας παράξενος θόρυβος, σαν κάποιος να έσυρε ένα γιγαντιαίο δάχτυλο στα πλευρά του πλοίου. Δεν ήταν παρά ένα παγόβουνο από τα πολλά που έπλεαν στην περιοχή και που ο πλοίαρχος του Τιτανικού το αγνόησε... Η υπεροψία, ο εγωισμός μαζί με την ανοησία είναι βέβαιο ότι σκοτώνουν... Ήδη ετοιμαζόταν ο υγρός τάφος τους... Μερικοί επιβάτες άφησαν τη διασκέδασή τους, τα χαρτιά που έπαιζαν στα σαλόνια και βγήκαν να δουν. Ο σκοτεινός όγκος του παγόβουνου απομακρυνόταν στο βάθος και το πλοίο συνέχιζε το ταξίδι του υπερήφανο, μεγαλόπρεπο... Ήταν 11.40 μ.μ. της 14ης Απριλίου του 1912. Η ανθρωπότητα ετοιμαζόταν για τον Αʼ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πλοίαρχος και μερικοί αξιωματικοί του κατέβηκαν αμέσως στο κύτος του σκάφους. Το ρήγμα που άνοιξε είχε μήκος σχεδόν 90 μέτρων. Αμέσως τα νερά της παγωμένης θάλασσας όρμηξαν στα αμπάρια και τα πλημμύρισαν. Πέντε από τα στεγανά αμπάρια του Τιτανικού γέμισαν γρήγορα νερά. Αν είχαν πλημμυρίσει μόνο τα τέσσερα, ο Τιτανικός θα έφτανε στη Ν. Υόρκη... Ακολούθησαν σκηνές τραγικές αλλοφροσύνης. Στις 12.05 μεσάνυχτα ο πλοίαρχος διατάζει να εγκαταλειφθεί το σκάφος... Στις 12.15 φεύγει το πρώτο SOS... Στις 12.45 οι πρώτες 20 βάρκες κατεβαίνουν στη θάλασσα... Από τους 2.220 επιβάτες επέζησαν μόνον οι 713... Στις 2.20 τα χαράματα την επόμενη μέρα οι 46.328 τόνοι του Τιτανικού χάθηκαν κάτω από την παγωμένη και ήρεμη θάλασσα του Βόρειου Ατλαντικού...
Ούτε τρικυμία, ούτε θύελλα, ούτε απρόβλεπτη θαλασσοταραχή... Μόνον ο ανόητος εγωισμός. "Αυτό το πλοίο ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να το βυθίσει..." Ο αβύθιστος Τιτανικός κείτεται νικημένος, στην υγρή αγκαλιά του Ατλαντικού, για να μας θυμίζει κάτι πολύ χρήσιμο για τον καθένα μας: "Ο εγωισμός είναι ίσως η φονικότερη αρρώστια".
Σʼ ένα ποτηρι νερο
δηλητηριο πικρο
ενας άλλος εαυτος
ενοχος και μισητος
της αγαπης μας εχθρος
ενας μαυρος πυρετος
σʼ ένα αρρωστο κορμι
μια αναξια πληρωμη
ενας αγριος θυμος
σε μια νυχτα θλιβερη
αναστρη και παγερη
Υπαρχει ομως και αυτό
Σέβομαι τον εαυτό μου
και πολύ τον εκτιμώ
δεν το σκύβω το κεφάλι
μα σχολιάζουνε οι άλλοι,
έχω λεν εγωισμό
δεν με νοιάζει για τους άλλους
ό,τι θέλουνε ας πουν
όσο κι αν περνούν οι χρόνοι
μόνο οι δικοί μου ώμοι
το κεφάλι μου κρατούν
Σχολια δικά μου
Ο εγωισμος ειναι πραγματικη απειλη του ανθρωπου (περισσοτερο κι απο μια αρρωστια, απο εναν θανατο, απο εναν σεισμο), αρρωστια. Εχθρος με κλαδια (φιλαυτια, επαρση, προβολη) Οσα λεει ενας εγωιστης ειναι παραλογα και προκλητικα. Τι να τους κανεις τετοιους εχθρους? Σε βαζουν σε κινδυνο, παρα σε προστατευουν. Πρεπει να τους σκοτωσεις πριν αυτοι να προλαβουν.
Ο εγωισμος εχει αρνητικη σημασια. Τα αντιθετά του ειναι η αξιοπρεπεια, που θεωρείται αρετή.
Οσοι 'εχουν φανεί εγωιστές (εχουν παρει τα των αλλων, εχουν κατακρινει χωρις κανενα δικαιωμα, εχουν πατησει αλλους για να προβληθουν) συντομα ερχεται το πληρωμα του χρονου και η φυση εκδικειται.
Κατα τη γνωμη μου θα πω και κατι επιπροσθετο μιας κι εχει αναφερθει ο ορος αξιοπρεπεια.
Η αξιοπρεπεια δεν απεχει και πολυ απο την ξεφτιλα.
Πολλοι οσοι θεωρουν εαυτους αξιοπρεπεις τελικα τεινουν προς το να το ευτελιζουν περισσοτερο απ οσο θα επρεπε. Ισχυει και το αντιθετο.
Σημασια εχει ο εαυτος πως αισθανεται για ολα αυτα. Οσα θεωρουνται κατακριτεα για κεινον, αξιζει να διορθωθουν.
Λενε '' να εισαι καλος με τους ανθρωπους ανεβαινοντας, γιατι θα τους χρειαστεις κατεβαινοντας''.
Δείτε αυτό
"Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να βυθίσει αυτό το πλοίο", απάντησε ο αξιωματικός του Τιτανικού σε μια κυρία που θαύμαζε το ολοκαίνουριο υπερωκεάνιο, όταν τον ρώτησε αν ήταν πραγματικά αβύθιστο! Κι όμως.... χρειάστηκε μόνον ένα παγόβουνο να συρθεί για λίγο επάνω στη ράχη του, για να διαψευσθούν εύκολα αλλά και τραγικά όλοι και όλα γύρω από το μεγαλύτερο και πολυτελέστατο υπερωκεάνιο της εποχής του. Ο ίδιος ο ναύαρχος-σχεδιαστής του Τιτανικού Τόμας Άντριους χάθηκε μαζί με το δημιούργημά του στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού. Ξαφνικά ακούστηκε ένας παράξενος θόρυβος, σαν κάποιος να έσυρε ένα γιγαντιαίο δάχτυλο στα πλευρά του πλοίου. Δεν ήταν παρά ένα παγόβουνο από τα πολλά που έπλεαν στην περιοχή και που ο πλοίαρχος του Τιτανικού το αγνόησε... Η υπεροψία, ο εγωισμός μαζί με την ανοησία είναι βέβαιο ότι σκοτώνουν... Ήδη ετοιμαζόταν ο υγρός τάφος τους... Μερικοί επιβάτες άφησαν τη διασκέδασή τους, τα χαρτιά που έπαιζαν στα σαλόνια και βγήκαν να δουν. Ο σκοτεινός όγκος του παγόβουνου απομακρυνόταν στο βάθος και το πλοίο συνέχιζε το ταξίδι του υπερήφανο, μεγαλόπρεπο... Ήταν 11.40 μ.μ. της 14ης Απριλίου του 1912. Η ανθρωπότητα ετοιμαζόταν για τον Αʼ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πλοίαρχος και μερικοί αξιωματικοί του κατέβηκαν αμέσως στο κύτος του σκάφους. Το ρήγμα που άνοιξε είχε μήκος σχεδόν 90 μέτρων. Αμέσως τα νερά της παγωμένης θάλασσας όρμηξαν στα αμπάρια και τα πλημμύρισαν. Πέντε από τα στεγανά αμπάρια του Τιτανικού γέμισαν γρήγορα νερά. Αν είχαν πλημμυρίσει μόνο τα τέσσερα, ο Τιτανικός θα έφτανε στη Ν. Υόρκη... Ακολούθησαν σκηνές τραγικές αλλοφροσύνης. Στις 12.05 μεσάνυχτα ο πλοίαρχος διατάζει να εγκαταλειφθεί το σκάφος... Στις 12.15 φεύγει το πρώτο SOS... Στις 12.45 οι πρώτες 20 βάρκες κατεβαίνουν στη θάλασσα... Από τους 2.220 επιβάτες επέζησαν μόνον οι 713... Στις 2.20 τα χαράματα την επόμενη μέρα οι 46.328 τόνοι του Τιτανικού χάθηκαν κάτω από την παγωμένη και ήρεμη θάλασσα του Βόρειου Ατλαντικού...
Ούτε τρικυμία, ούτε θύελλα, ούτε απρόβλεπτη θαλασσοταραχή... Μόνον ο ανόητος εγωισμός. "Αυτό το πλοίο ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να το βυθίσει..." Ο αβύθιστος Τιτανικός κείτεται νικημένος, στην υγρή αγκαλιά του Ατλαντικού, για να μας θυμίζει κάτι πολύ χρήσιμο για τον καθένα μας: "Ο εγωισμός είναι ίσως η φονικότερη αρρώστια".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.