Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
02-07-09
14:25
έκανα επικίνδυνα πράγματα ανεβάζοντας την αδρεναλίνη για να νιώσω καλύτερα
σκέψη και αυτή... λες και το να πάρεις ναρκωτικά όταν είσαι σε κώμα θα σε σώσει.
Να σ' πω. Όπως το είπε ο καζ σε μια αντίστοιχη περίπτωση,Ας πει κάποιος τη γνώμη του, ευχαριστώ.
"φιλαράκο, ξέρω ότι νοιώθεις άσχημα, μα ένα απλό πράγμα όπως το να χαμογελάς, βοηθάει να βγείς απο το τέλμα"...
Η συμβουλή πέτυχε. Ο τύπος που βρισκόταν αναποφάσιστος ανάμεσα σε ζωή και θάνατο,
βρέθηκε μια μέρα κρεμασμένος με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο.
Υγ. Κατά τα άλλα, ξέρω πως τα φουσκώνεις λίγο.
Τα πράγματα δεν είναι τοσο άσχημα όσο φαίνονται....
Δεν θες να ζήσεις μια πλήρη ζωή, να παλέψεις για να την πλάσεις άξια να την ζήσεις?
Nα δείς παιδιά και εγγόνια,
να έρχονται να σε επισκέπτονται στο γηροκομείο κάθε πάσχα και χριστούγεννα,
φερνοντάς σου δώρο Πάμπερς;
Και όταν επέλθει το μοιραίο, να επιστρέψεις στην μητέρα γή απο την οποία προήλθαμε όλοι,
μέσα σε ένα φτηνο ξύλινο κουτί αξίας ογδόντα ευρώ, με μοναδικούς παρόντες τον παπά και τον θάφτη?
Γι' αυτό επιμένω, πως πρέπει να χαμογελάς. Να βλέπεις μόνο έξω απο τον ευατό σου σε τέτοιες στιγμές ενδοσκόπησης...
Οφείλω να ομολογήσω ότι παλιότερα και εγώ έκανα κόλπα αδρεναλίνης για να νοιώθω ζωντανός (υγ. τι κουταμάρα και αυτή... λες και δεν νοιώθεις ζωντανός όταν σε πιάνει πονόδοντος). Έπαιρνα λοιπόν την άλφα ρομέο και τσίταρα τα γκάζια στην εθνική, νοιώθοντας σα ζωντανό.
Ώσπου μια μέρα, προκάλεσα ένα ατύχημα λογω υψηλής ταχύτητας ...
Σοκαρίστηκα για τους ανθρώπους στο άλλο αμάξι, τι άτυχοι που ήταν στη ζωή τους, να ξεψυχήσουν και εκείνοι και το μωρό και η γιαγιά πάνω στο οδόστρωμα...
Τι κρίμα, τι αδικία για τοσο νέους ανθρώπους (πλην της γιαγιάς),
καταραμένο κράτος που δεν έχεις δρόμους...
Μα έλαβα το μάθημά μου και εγώ...
...Γρατζουνίστηκε ο προφυλακτήρας
και έσκασα χίλια ευρά στην αντιπροσωπεία ... Κρίμα...
Επειδή το κούρασα με τις προσωπικές ιστορίες, θέλω απλά να σου πω το εξής για να πάρεις κουράγιο.
Σε ανέφερα στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, έχουν ειδικό τμήμα αρμόδιο για πρόληψη αυτοκτονιών.
Καθώς μιλάμε θα ψάχνουν την IP σου, και -ίσως και αύριο- σου χτυπήσει την πόρτα ο ψυχίατρος που δεν μπορούσες να πληρώσεις απο μόνος σου!
Μην με ευχαριστήσεις, χαίρομαι να βοηθάω πάντα τους συνανθρώπους μου σε ανάγκη.
Υγ πάλι. Στην αυτοκτονία, θες να σκοτώσεις αυτόν που ήσουν μέχρι χτες, και καταλήγεις να σκοτώσεις αυτόν που θα γινόσουν αύριο.
Γιατί, πολύ απλά,
αν θες να σκοτώσεις αυτόν που ήσουν,
δεν τα πουλάς όλα
και αφού δεν θες πια τίποτα άλλο χρήσιμο για τον εαυτό σου
να κάνεις τον εαυτό σου χρήσιμο για τους άλλους
πηγαίνοντας εδώ?
υγ στο υγ.
που δεν χρειάζεται, βασικα. και στο διπλανό στενό σου βρίσκονται
άνθρωποι σε ανάγκη. τεσπα. ώρα για ντραγκς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
03-02-09
12:03
Λεπόν, επειδή μου τη σπάτε που με βγάζετε συνεχως οφφ-τόπικ (σε μια συζήτηση εξαρχής εκτός θέματος), να σας πω τι έχω προσέξει μέχρι τώρα: Αυτός που το λέει, δεν το κάνει.
Προσοχή ζητάει,
ένα χαμόγελο, ένα χάδι, μια ελπίδα
-- ή, πολύ πιο απλά, μια σφαλιάρα για να έρθει στα ίσια του. Μα αυτό εγείρει ένα ακόμα ερώτημα.
Προσοχή ζητάει,
ένα χαμόγελο, ένα χάδι, μια ελπίδα
-- ή, πολύ πιο απλά, μια σφαλιάρα για να έρθει στα ίσια του. Μα αυτό εγείρει ένα ακόμα ερώτημα.
* * *
Εφ' όσον όλοι έχουμε δικαίωμα στη ζωή, δεν έχουμε και στον θάνατο;
Αν θέλουμε δλδ να αυτοκτονήσουμε, γιατί οι άλλοι να πρέπει να μας σταματήσουν;
Εντάξει, αν τίθεται θέμα ανίατης ασθένειας, ίσως η πλειοψηφία συμφωνήσει.
Μα και η μελαγχολία, η σηψαιμία της ψυχής, δεν είναι ανίατη ασθένεια;
και σίγουρα συμφωνείτε πως δεν είναι όλοι τους "τρελλοί". Θέλω να είμαι αισιόδοξος πάντως. Δεν υπάρχει λόγος να αυτοκτονήσει κανείς, όταν κινδυνεύουμε κάθε μέρα να πάμε άκλαφτοι σε δυστήχημα. Πέραν τούτου, όσο σκέφτομαι την αποσύνθεση και τις ασθένειες που συμβαδίζουν με τα γηρατειά (συν τα σκασμένα βρωμόπαιδα που λένε συνεχώς "παππού λεφτά!"), ίσως η ιδέα της πρόωρης αποχώρησης απο τη σκηνή να μην είναι τόσο ανόητη.
Yγ ...Είναι και οικολογικό θέμα βέβαια:
* * *
Υγ2. Προς Θεού (Αλλάχ, Βούδα, Μανιτού) μη νομίσετε πως προτρέπω σε αυτοκτονία. Αν πεθάνετε όλοι σας, τι θα απογίνω μονος μου;;; Άσε που θα πάθω κάνα καρδιακό από την ευτυχία ...
Υγ3. Η αυτοκτονία είναι σοβαρό ζήτημα, και ως τέτοιο
το 99% των ανθρώπων που τη λογίζονται, το κάνουν με λάθος σκοπό.
Αν θέλουμε δλδ να αυτοκτονήσουμε, γιατί οι άλλοι να πρέπει να μας σταματήσουν;
Εντάξει, αν τίθεται θέμα ανίατης ασθένειας, ίσως η πλειοψηφία συμφωνήσει.
Μα και η μελαγχολία, η σηψαιμία της ψυχής, δεν είναι ανίατη ασθένεια;
* * *
Οι υπηρεσίες καταχωρούν τους αυτόχειρες ως "άτομα με ψυχολογικά προβλήματα",
και σίγουρα συμφωνείτε πως δεν είναι όλοι τους "τρελλοί". Θέλω να είμαι αισιόδοξος πάντως. Δεν υπάρχει λόγος να αυτοκτονήσει κανείς, όταν κινδυνεύουμε κάθε μέρα να πάμε άκλαφτοι σε δυστήχημα. Πέραν τούτου, όσο σκέφτομαι την αποσύνθεση και τις ασθένειες που συμβαδίζουν με τα γηρατειά (συν τα σκασμένα βρωμόπαιδα που λένε συνεχώς "παππού λεφτά!"), ίσως η ιδέα της πρόωρης αποχώρησης απο τη σκηνή να μην είναι τόσο ανόητη.
Yγ ...Είναι και οικολογικό θέμα βέβαια:
* * *
Υγ2. Προς Θεού (Αλλάχ, Βούδα, Μανιτού) μη νομίσετε πως προτρέπω σε αυτοκτονία. Αν πεθάνετε όλοι σας, τι θα απογίνω μονος μου;;; Άσε που θα πάθω κάνα καρδιακό από την ευτυχία ...
Υγ3. Η αυτοκτονία είναι σοβαρό ζήτημα, και ως τέτοιο
το 99% των ανθρώπων που τη λογίζονται, το κάνουν με λάθος σκοπό.
* * *
...Ξέρεις καλύτερο παυσίπονο από τον θάνατο;
Ξανατονιζω ο αυτοκτονικος δεν αποζητα το θανατο, θελει απλα να σταματησει να υποφερει.
...Ξέρεις καλύτερο παυσίπονο από τον θάνατο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.