mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
02-10-16
02:17
Δεν εχω περασει ποτε καταθλιψη, μονο περιοδους θλιψης για κατι ασχημο που μπορει να ειχε συμβει αλλα το ξεπερνουσα αργα ή γρηγορα. Ισως παιζει ρολο κ η δυναμη ενος χαρακτηρα σε αυτο, δεν ξερω. Μπορει ναναι κ γονιδιακο, εχω ακουσει πως παει κ κληρονομικα, ουτε αυτο το ξερω ακριβως. Παντως αν καποιος ειναι για καιρο ετσι κ νιωθει συνεχως χαλια, καλυτερα να δινει εναν γιατρο πραγμα που δε συστηνω ευκολα, αλλα αν ειναι χρόνιο και δεν αντεχει, βεβαια να παει!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
03-05-10
21:46
Στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών φαντάζομαι ότι δεν διατηρείται όμως η ανωνυμία...
Στους Δήμους; Σε ποιους μπορεί να απευθυνθεί κανείς; Έχεις κάποια ιδέα;
Λεπτομερειες να σου πω δυστυχως δε γνωριζω. Στο ΓΝΑ κι εγω αποσο ξερω ειναι επωνυμα. Ισως κανεις ενα διακανονισμο αν κι εφοσον δε θελεις να ''σταμπαριστεις''. Το συζητας αυτο. Ομως γιατι δε κανεις ενα τηλεφωνο ή στην καλυτερη περιπτωση να πας απο κει να κοψεις και προσωπα. Παιζει ρολο ναναι συμπαθης ο γιατρος που χεις απεναντι σου.
Οχι, εχω κανει ομως σεμιναρια και σχετιζεται με τις σπουδες και τη δουλεια μου. Εχω ασχοληθει με παιδια κι οχι με ενηλικες.ΒΤW, είναι το γνωστικό σου αντικείμενο;
Γιαυτο δε γνωριζω περισσοτερες λεπτομερειες. Ψαξτο στη ριζα, πηγαινε απο κει η παρε τηλεφωνα και πες τους οσα μας λες.
Προσωπικά νομίζω ότι ίσως χρειαστώ έστω για λίγο κάποιο φάρμακο να με βγάλει από το loop που έχω πέσει...
Δεν ξερω... γενικοτερα ειμαι αρνητικη με τα φαρμακα, τα θεωρω πολυ πολυ εσχατη λυση, αλλα υπερ της κουβεντας και της αυτοαναλυσης, ρεαλισμος, δυναμη, νεα ζωη, σκεψη, δουλεια κοκ.(Ειπες εισαι ανεργη. Αυτο προσεξε το.) Γενικα εγω τα βλεπω ολαυτα σα στοιχηματα με τον Εαυτο, σαν παιχνιδακια της ζωης. Αλλα σχετικα με εσενα μπορει να κανω λαθος. Μπορει η δικη σου περιπτωση ναναι σοβαρη(δεν το πιστευω..πιστευω σου λειπουν οι φιλοι, οι καλοι ανθρωποι) Δες το ομως σε παρακαλω επισημα. Αποσο γνωριζω δεν εχουμε ψυχιατρους εδω, παρα εναν που εχει καιρο να εμφανιστει στο στεκι. Θα σου ελυνε πολλες αποριες.
Έχω απογοητευτεί δε κ οικτρά από τις δύο παιδικές μου φίλες...Που μήνες ολόοοκληρους δεν τους νοιάζει αν ζω και αν πέθανα...
Σε γιορτές και βλακείες ξέρουν να σε θυμούνται...στην καθημερινότητα ποτέ...Ειδικά η μία με έχει πικράνει πολύ ειδικά τώρα και κατά το παρελθόν...
Πιο γενικά, εκλαμβάνω πλέον τις ανθρώπινες σχέσεις σαν ιδιοτελείς ...απέραντα ιδιοτελείς...Και αυτή τους η συμπεριφορά έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην τωρινή μου ψυχολογική κατάσταση...
Δεν με νοιάζει για τους υπόλοιπους, αλλά για αυτές τις 2 με ρίχνει στα ψυχολογικά Τάρταρα αυτή η κατάσταση...
Ενα ειναι το σιγουρο και βαλτο καλα στο μυαλο σου. Αυτα συμβαινουν και στις καλυτερες σχεσεις. Εσυ τους τηλεφωνεις για τα καθημερινα? Αν ναι κι αντικειμενικα εισπραττεις αδιαφορια, τοτε ισως εχει ερθει η ωρα να αναρωτηθεις μηπως αυτες οι δυο κοπελες δεν αξιζει να βρισκονται στη ζωη σου. Δεν ειναι κακο αυτο που σου συμβαινει, ειναι αλλαγη. Κι η αλλαγη τρομαζει συνηθως. Πρεπει να το αντιμετωπισεις και τη φορμουλα θα την βρεις μονη σου. Λεω να μιλησεις πρωτα σε ψυχολογο. Γνωμη μου βεβαια. Μην ανησυχεις, ολα ανακυκλωσιμα ειναι. Τη μια ασχημα, την αλλη καλα. Ετσι ειναι η ζωη. Στο χερι σου ειναι να τη δεις με αλλο ματι. Να αποδεχεσαι τις αλλαγες, καλες και κακες, να ερχεσαι σε συνεχη επαφη με τα συναισθηματα σου.
Υπαρχει κι αυτο που ανακαλυψα τωρα πατωντας στο γκουγκλ, αν σε ενδιαφερει
φορουμ ψυχολογιας
Γιατί η μητέρα μου δεν μου μοιαζει "συναισθηματικά"... Είναι κάπως απότομος άνθρωπος σε τέτοια θέματα μιας και είναι υπέρ του δεόντος ορθολογίστρια, και δεν κατανοεί τόοοσηηη σκέψη και συναίσθημα...Αν μπορείς να με κατανοήσεις...
Αυτο πιστευω ειναι καλο. Για φαντασου να ησαστε ιδιες. Ποια θα μαζευε πια.
Δεν ξερω τι σχεση εχεις σημερα και γενικα με τη μητερα σου, παντως θεωρω πως η διαφορετικοτητα μεταξυ μανας και κορης, κανουν την καλυτερη σχεση, ειδικοτερα μετα απο χρονια. Ενηλικες κι ωριμες πια και οι δυο.
Βεβαια, αυτη ειναι μια γενικη τοποθετηση δικη μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
02-05-10
21:03
Κοινωνικες Υπηρεσιες στους Δημους με ψυχιατρους, παιδοψυχιατρους και ψυχολογους, διαθετει τους παντες.
Στο ΓΝΑ στο ψυχιατρικο τμημα, ειχαμε επισκεφτει παιδια με ψυχιατρικα προβληματα στο παρελθον με το Πανεπιστημιο μου και ηταν σοκ τοτε για μενα... και γιαυτο δε νομιζω να σου χρειαζεται ψυχιατρος, τουλαχιστον απο τον τροπο που γραφεις. Ανθρωπο να μιλησεις εχεις αναγκη και ανθρωπο πιο εξειδικευμενο να σου δωσει κατευθυντηριες. Σου χουν ερθει μαζεμενα και δεν μπορεις να τα βαλεις σε μια ταξη. Σε αυτες τις περιπτωσεις τα πιανεις ενα-ενα αλλιως θα χασεις τη μπαλα. Αν δε θελεις να μιλησεις στην οικογενεια σου, δε θα το κανεις. Υπο πιεση δε θα κανεις τιποτα αρχικως.
Οσο για τους φιλους, τιποτα δεν ειναι τοσο τραγικο οσο εμεις νιωθουμε. Ελκουμε ο,τι εκπεμπουμε. Αν εκπεμπεις απομονωση και μαρασμο, οι φιλοι λιγα μπορουν να κανουν(για να χουμε καλους φιλους πρεπει ναμαστε εμεις πρωτα καλα. κανεις ανθρωπος δεν αντεχει απαραπανω αποσο πρεπει τα προβληματα του αλλου, εχει κι εκεινος τα δικα του. σε αυτες τις περιπτωσεις, μοιραζομαστε και δε φορτωνομαστε. εσυ ισως το εκλαμβανεις σαν απομακρυση τους η πως δε σου δινουν σημασια. αν δε δωσεις σημασια η ιδια στον εαυτο σου πως να σου δωσουν οι φιλοι?
Τελοσπαντων θα ελεγα να παρεις εκει αφου τοσο πολυ σου χει κατσει στο μυαλο (αν και το θεωρω εσχατη λυση), διαβασμα καλων βιβλιων, καμια βολτα και γυμναστικη.
Καλη τυχη
Στο ΓΝΑ στο ψυχιατρικο τμημα, ειχαμε επισκεφτει παιδια με ψυχιατρικα προβληματα στο παρελθον με το Πανεπιστημιο μου και ηταν σοκ τοτε για μενα... και γιαυτο δε νομιζω να σου χρειαζεται ψυχιατρος, τουλαχιστον απο τον τροπο που γραφεις. Ανθρωπο να μιλησεις εχεις αναγκη και ανθρωπο πιο εξειδικευμενο να σου δωσει κατευθυντηριες. Σου χουν ερθει μαζεμενα και δεν μπορεις να τα βαλεις σε μια ταξη. Σε αυτες τις περιπτωσεις τα πιανεις ενα-ενα αλλιως θα χασεις τη μπαλα. Αν δε θελεις να μιλησεις στην οικογενεια σου, δε θα το κανεις. Υπο πιεση δε θα κανεις τιποτα αρχικως.
Οσο για τους φιλους, τιποτα δεν ειναι τοσο τραγικο οσο εμεις νιωθουμε. Ελκουμε ο,τι εκπεμπουμε. Αν εκπεμπεις απομονωση και μαρασμο, οι φιλοι λιγα μπορουν να κανουν(για να χουμε καλους φιλους πρεπει ναμαστε εμεις πρωτα καλα. κανεις ανθρωπος δεν αντεχει απαραπανω αποσο πρεπει τα προβληματα του αλλου, εχει κι εκεινος τα δικα του. σε αυτες τις περιπτωσεις, μοιραζομαστε και δε φορτωνομαστε. εσυ ισως το εκλαμβανεις σαν απομακρυση τους η πως δε σου δινουν σημασια. αν δε δωσεις σημασια η ιδια στον εαυτο σου πως να σου δωσουν οι φιλοι?
Τελοσπαντων θα ελεγα να παρεις εκει αφου τοσο πολυ σου χει κατσει στο μυαλο (αν και το θεωρω εσχατη λυση), διαβασμα καλων βιβλιων, καμια βολτα και γυμναστικη.
Καλη τυχη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
02-05-10
20:43
Γιατι ετσι? Εχει συμβει κατι που θελεις να μοιραστεις μηπως?
Χωρις καπνο, φωτια δεν υπαρχει...
Χωρις καπνο, φωτια δεν υπαρχει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
28-08-09
02:42
εδω θα πρεπει η σιμελ να μας πει αν υπαρχει και κληρονομικοτητα που παιζει βασικο ρολο, αν οχι τον βασικοτερο.
η καταθλιψη ειναι ασθενεια και εχει σταδια απο χαμηλα σε υψηλοτερα.
η μελαγχολια ειναι συναισθημα που ερχεται και παρερχεται και δε χρηζει αμεσης βοηθειας.
αν καποιος δε μπορει να αντιμετωπισει μονος ενα προβλημα του απευτθυνεται σε φαρμακευτικη αγωγη.
εχει να κανει με το dna, κληρονομικοτητα, ευαισθησια οργανισμου ακομα και με τον ιδιο τον χαρακτηρα.
υπαρχουν αδυναμοι και δυνατοι ανθρωποι.
οπως ποναει το δοντι μας και παμε στον οδοντιατρο ετσι καμια φορα πονα η ψυχη μας για καιρο, οσα και να κανουμε δεν βρισκουμε γιατρεια, οποτε απευθυνομαστε σε ειδικο.
δεν ειμαι κατα των ψυχολογων, ειμαι ομως υπερ της ανθρωπινης ψυχικης δυναμης που ειναι ικανη να τσακισει καθε πονο αν θελει.
η καταθλιψη ειναι ασθενεια και εχει σταδια απο χαμηλα σε υψηλοτερα.
η μελαγχολια ειναι συναισθημα που ερχεται και παρερχεται και δε χρηζει αμεσης βοηθειας.
αν καποιος δε μπορει να αντιμετωπισει μονος ενα προβλημα του απευτθυνεται σε φαρμακευτικη αγωγη.
εχει να κανει με το dna, κληρονομικοτητα, ευαισθησια οργανισμου ακομα και με τον ιδιο τον χαρακτηρα.
υπαρχουν αδυναμοι και δυνατοι ανθρωποι.
οπως ποναει το δοντι μας και παμε στον οδοντιατρο ετσι καμια φορα πονα η ψυχη μας για καιρο, οσα και να κανουμε δεν βρισκουμε γιατρεια, οποτε απευθυνομαστε σε ειδικο.
δεν ειμαι κατα των ψυχολογων, ειμαι ομως υπερ της ανθρωπινης ψυχικης δυναμης που ειναι ικανη να τσακισει καθε πονο αν θελει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
25-08-09
02:53
κατ αρχας, ψυχίατρος που απελπίζεται με την κατάσταση ενός ασθενούς( είτε πρόκειται για σοβαρό πρόβλημα είτε για λιγότερο σοβαρό), κατά τη γνώμη μου κι αυτό είναι και θέμα κοινής λογικής, δεν είναι καλός γιατρός.
Επειδή ειδική δεν είμαι και δεν μπορώ να μπω σε ξένα χωράφια για ένα τέτοιο ζήτημα μπορώ εντελώς φιλικά να σου πω μια γνώμη. Προσωπικά δεν έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην κλασσικη ιατρική.
απο το τελευταίο σου μηνυμα μοιάζεις κάπως κουρασμένη απο την κατάσταση.
μην ξεχνάς πως υπάρχουν αυτοκαταστροφικοί άνθρωποι και πως η παραμικρή αισιοδοξία τους φέρνει θλίψη.
γνώμη μου και πάλι, αποστασιοποιήσου και ψάξε οπως ξαναείπα πολλές ιατρικές συμβουλές, να ακούσεις δεύτερη και τρίτη γνώμη για το πως μπορείς να βοηθήσεις. επηρρεάζεσαι ίσως κι ίσως χρειαστεί αργότερα να μιλήσεις με κάποιον ψυχολόγο για αυτη σου τη περιπέτεια.. ακόμα και τώρα θα μπορούσες πιστέύω.
μάλλον έχεις ανάγκη την επικοινωνία, εδώ είμαστε να τα λέμε πάντως.
φιλικά, mc
Επειδή ειδική δεν είμαι και δεν μπορώ να μπω σε ξένα χωράφια για ένα τέτοιο ζήτημα μπορώ εντελώς φιλικά να σου πω μια γνώμη. Προσωπικά δεν έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην κλασσικη ιατρική.
απο το τελευταίο σου μηνυμα μοιάζεις κάπως κουρασμένη απο την κατάσταση.
μην ξεχνάς πως υπάρχουν αυτοκαταστροφικοί άνθρωποι και πως η παραμικρή αισιοδοξία τους φέρνει θλίψη.
γνώμη μου και πάλι, αποστασιοποιήσου και ψάξε οπως ξαναείπα πολλές ιατρικές συμβουλές, να ακούσεις δεύτερη και τρίτη γνώμη για το πως μπορείς να βοηθήσεις. επηρρεάζεσαι ίσως κι ίσως χρειαστεί αργότερα να μιλήσεις με κάποιον ψυχολόγο για αυτη σου τη περιπέτεια.. ακόμα και τώρα θα μπορούσες πιστέύω.
μάλλον έχεις ανάγκη την επικοινωνία, εδώ είμαστε να τα λέμε πάντως.
φιλικά, mc
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.