self-instructive depressing
Περιβόητο μέλος
Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
28-04-11
21:12
Ο κόκορας λαλεί μανιασμένα επάνω στον φράκτη
και πέφτει νεκρός απʼ την ομίχλη.
Ο νεοσσός σπάει το τσόφλι του
και κάνει τα πρώτα του βήματα τρικλίζοντας τρυφερά
στα μαλλιά μιας παράξενης γυναίκας που βρίσκονται απλωμένα στον κάμπο.
Και οι άνθρωποι αμέριμνοι διασκεδάζουν στʼ ακρόχειλα της φωτεινής χαράδρας
τώρα ξέρω γιατί έφυγες
δεν άντεξες την σύγκριση :
Αν ποτέ μας γυριστεί η Δραχμή, θα 'ναι σαν κόρη που επιστρέφει στο σπιτικό της, μετά από επί χρόνια εκπόρνευσής της, από τους πάσης φύσεως προπολεμικούς, χουντικούς και μεταπολιτευτικούς της νταβάτζήδες. Μία κόρη ξεσχισμένη(ς) τιμής, υπόληψης και σωθικών της, αλλά μετανοιωμένη!
Πόσος λόγους έχει άραγε, εκεί στα πληγωμένα σωθικά της, για να μας εκδικηθεί, που σαν εθνικά αυτοπροσδιοριζόμενη κοινωνία την παραδώσαμε τόσο άσπλαχνα σε κάποιους νταβατζήδες, επειδή, λέει, χρωστούσαμε "ακόμη και το δάνειο προς τον Κολοκοτρώνη"; Και πως μπορεί να μας εκδικηθεί, τώρα που θα την καλούσαμε πίσω, στο σπιτικό της;
Προβληματίζομαι, αν και άνεργος, έντονα τον τελευταίο καιρό, πως θα είχα μούτρα να ξανανταμώσω κατάμουτρα τη "Δραχμή μας", χωρίς να ανοίξει η γη από κάτω μου...να με φάει, από ντροπή, που σχεδόν έχω ξεχάσει ότι υπήρχε ποτέ!
υγ: Αν μπορείς, καλή μας, μη γυρίζεις πίσω...Έλεος! Τι θα λένε οι γείτονες;
τρίζουν τα κόκκαλα νυχτερίδας του δεσμώτη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
self-instructive depressing
Περιβόητο μέλος
Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
05-02-10
13:35
αποφάσισα ότι πήρα το τόπικ πολύ σοβαρά
ξαναμοιράζω :
https://pitsirikos.blogspot.com/2005/06/blog-post_111841914629228576.html
ξαναμοιράζω :
https://pitsirikos.blogspot.com/2005/06/blog-post_111841914629228576.html
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
self-instructive depressing
Περιβόητο μέλος
Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
27-01-10
12:27
τώρα ο φράκτης κρεμάστηκε , ιδανικός αυτόχειρας κρέμεται από τα χείλη του κόκορα
και η ομίχλη λαλεί ένα πένθιμο σκοπό
βήματα τρεκλίζουνε , τρυφερά σπάνε
τσουρουφλισμένοι νεοσσοί , πρώτα στα μαλλιά της και μετά ξαπλωμένα στον κάμπο
γυναίκα παράξενη , παράξενα διασκεδάζει
αντί για ανθρώπους φωτεινές χαράδρες την ακολουθούν
και δράττουνε αδιαμαρτύρητα τους καρπούς του ιδρώτα της
τώρα ο φράκτης κρεμάστηκε , ιδανικά θα κύλαγε σαν ποτάμι
μακρυά να πάρει τα ουρλιαχτά των συννέφων που μαζεύτηκαν
μα μένει εδώ αφημένος με τους κομήτες τον χεριών της να χορεύουνε
και δύο τρία αστέρια να κοιτάνε απορημένα
ξημέρωσε και ύστερα νύχτωσε ξανά και πάλι φως
Απόψε είναι σαν όνειρο το δείλι·
απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει.
Δεν βρέχει πια. Κι η κόρη αποσταμένη
στο μουσκεμένο ξάπλωσε τριφύλλι.
απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει.
Δεν βρέχει πια. Κι η κόρη αποσταμένη
στο μουσκεμένο ξάπλωσε τριφύλλι.
Σα δυο κεράσια χώρισαν τα χείλη·
κι έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει,
στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει
το πλέον αδρό τριαντάφυλλο τ' Απρίλη
κι έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει,
στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει
το πλέον αδρό τριαντάφυλλο τ' Απρίλη
Ξεφεύγουνε απ' το σύννεφον αχτίδες
και κρύβονται στα μάτια της· τη βρέχει
μια λεμονιά με δυο δροσοσταλίδες
και κρύβονται στα μάτια της· τη βρέχει
μια λεμονιά με δυο δροσοσταλίδες
που στάθηκαν στο μάγουλο διαμάντια
και που θαρρείς το δάκρυ της πως τρέχει
καθώς χαμογελάει στον ήλιο αγνάντια.
Καρυωτάκης , Χαμόγελο
και που θαρρείς το δάκρυ της πως τρέχει
καθώς χαμογελάει στον ήλιο αγνάντια.
Καρυωτάκης , Χαμόγελο
<<θα έδινα την ζωή μου για να μπορέσω να εκφράσω τα μισά από όσα νιώθω στην ψυχή μου>>
Πόε
π.σ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
self-instructive depressing
Περιβόητο μέλος
Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
21-01-10
21:16
Ο κόκορας λαλεί μανιασμένα επάνω στον φράκτη
και πέφτει νεκρός απʼ την ομίχλη.
Ο νεοσσός σπάει το τσόφλι του
και κάνει τα πρώτα του βήματα τρικλίζοντας τρυφερά
στα μαλλιά μιας παράξενης γυναίκας που βρίσκονται απλωμένα στον κάμπο.
Και οι άνθρωποι αμέριμνοι διασκεδάζουν στʼ ακρόχειλα της φωτεινής χαράδρας
τώρα ο φράκτης κρεμάστηκε , ιδανικός αυτόχειρας κρέμεται από τα χείλη του κόκορα
και η ομίχλη λαλεί ένα πένθιμο σκοπό
βήματα τρεκλίζουνε , τρυφερά σπάνε
τσουρουφλισμένοι νεοσσοί , πρώτα στα μαλλιά της και μετά ξαπλωμένα στον κάμπο
γυναίκα παράξενη , παράξενα διασκεδάζει
αντί για ανθρώπους φωτεινές χαράδρες την ακολουθούν
και δράττουνε αδιαμαρτύρητα τους καρπούς του ιδρώτα της
τώρα ο φράκτης κρεμάστηκε , ιδανικά θα κύλαγε σαν ποτάμι
μακρυά να πάρει τα ουρλιαχτά των συννέφων που μαζεύτηκαν
μα μένει εδώ αφημένος με τους κομήτες τον χεριών της να χορεύουνε
και δύο τρία αστέρια να κοιτάνε απορημένα
ξημέρωσε και ύστερα νύχτωσε ξανά και πάλι φως
αλίμονο στα μάτια που δεν κλείνουνε ποτέ
βαρύ το φορτίο των σκέψεων που κλαίνε
και δεν υπάρχουνε δάκρυα που να χαμογελάνε μόνα τους
χρειάζεται άμυνα όταν σε πολεμούνε
χρειάζεται πόλεμος όταν αφήνεται μόνη της η πίστη
γύρισες , ναι , το είχες πει
μα οι σάλπιγγες των χίλιων κόσμων έχουνε τώρα σιωπήσει
άργησες σε ένα βουβό ραντεβού - μην κοιτάς το ρολόι
οι δείκτες είναι αμόνια και ο χρόνος συμπαγής μνήμη
αυτός στέκεται και εμείς πέφτουμε
αυτός τραγουδάει και εμείς ψάχνουνε έναν στίχο
τώρα ο φράκτης κρεμάστηκε , ιδανικός αυτόχειρας και τράπουλα σημαδεμένη
τι θα φέρει το επόμενο και σε ποιον θα το φέρει
όσο οι πόρτες κλείνουνε κοροΐδευτικά τα παράθυρα θα μεγαλώνουν
τα μαλλιά της τώρα χρυσαφένια στάχια
σοδειά και τροφή και δηλητήριο άσπιλο
βήματα τρεκλίζουνε , τρυφερά σπάνε
αν δεν έρθεις απόψε δεν θα έρθεις ποτέ
αν διάβασες ανάμεσα σε αυτές τις σειρές τα διάβασες όλα
αν ήξερα ότι δεν θα μάθαινες ποτέ
θα πέθαινα αμέριμνος σε χίλιες παραισθήσεις
συγχαρητήρια , είμαστε οι τυχεροί επισκέπτες
όμως δεν έπρεπε να είμαστε εδώ
αντίο , η αυλαία πέφτει μα είμαστε σε αντίθετη πλευρά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.