Μελιώ
Δραστήριο μέλος
Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.
09-10-09
19:33
Καλέ μου Σκόρε
Επειδή σε βλέπω παραπονεμένο σκέφτηκα να σε κάνω πιο πολύ … Αντέχεις ?
[ = παρένθεση] αν πιστεύεις πως το κείμενο σου ήταν μεγάλο κάτσε να δεις την δική μου
απάντηση [ κλείνει η παρένθεση /]
Στην Ελλάδα δυστυχώς οι μισοί έλληνες θέλουν να γίνουν συγγραφείς και οι άλλοι μισοί τραγουδιστές
Στο τέλος βέβαια αυτοί που θέλουν να γίνουν συγγραφείς καταλαβαίνουν πως δεν έχει και τόση γκλαμουριά το επάγγελμα και απλώς μένουν να μισούν όσους κατάφεραν να γίνουν τραγουδιστές
η πλειοψηφία των οποίων είναι της κακιάς συμφοράς , εκτός από μερικές λαμπρές εξαιρέσεις .
Στο συγγραφικό κομμάτι τώρα δυστυχώς ισχύει ότι και στο τραγουδιστικό , αν ρίξεις φράγκα θα εκδόσεις βιβλίο εξ ου και έχουμε πήξει στους νέους συγγραφείς λίγο πριν ή λίγο μετά τα άντα με εμφάνταστους τίτλους όπως : Εγώ και το ράφι , Το ράφι κι εγώ , Η κατάρα της μόνης γυναίκας που δεν βρίσκει το πριγκηπόπουλο ή έστω το βερόπουλο , Στο πρώτο έτος σε αγάπησα στην εξεταστική σε χώρισα , Πώς να γίνετε έξυπνη , Πώς να γίνετε ωραίος , ενίοτε βέβαια έχουμε και βαθιά κΟλτούρα στους τίτλους με εσάνς ρομΕντισμού όπως
Το πληγωμένο κάμπριο του Τρύφωνα , Ο Έρωτας άργησε 25 κιλά, 45 γρμ και 826 πιτόγυρα μετά
Ήσουν μια οπτασία μέσα στην βρωμομπυραρία κ.α.
Αυτά ως πρόλογος … και ως επίλογος μη σου πω …
Όσον αφορά την ιστορία σου , δεν είμαι και Αναγνώστης στον Καστανιώτη αν και πολύ θα το ήθελα ώστε να έστελνα στον σκουπιδοντενεκέ ουκ ολίγες μπούρδες όμως μπορώ να σου πω τα εξής ….
Κάθε ιστορία πρέπει να έχει μια αρχή , μέση ή μέσες μη σου πω και ένα τέλος , καθώς επίσης και ένα νόημα ή ακόμα καλύτερα πολλά νοήματα που εξάγονται μετά το διάβασμά της …
Στη δική σου ιστορία έχουμε μια ιστορία που διάβασε σε ένα άλλο βιβλίο ο πρωταγωνιστής που
αρχικά κάνει τον αναγνώστη να πιστέψει πως θα έχει κάποια σχέση με την υπόλοιπη ιστορία
πράγμα που δεν συμβαίνει δλδ χαλαρά αντί αυτού του αποσπάσματος θα μπορούσες να γράψεις
ένα ανέκδοτο για πόντιους , να γελάγαμε και λίγο άσχετο θα ήταν κι εκείνο όπως και αυτό που έγραψες …
Στη συνέχεια μας λες πως ο γευσιγνώστης έχει και λατομείο …. Δλδ σαν να μου λες ο εργοσταρχιάρχης δουλεύει και σαν πατωματζής τα σ/κ για να τσοντάρει στο εισόδημα
Εσένα σου κολλάει αυτό ?
Και καταλήγει το κείμενο σου που ?
Ότι από ένα αμυδρό χαμόγελο του πρωταγωνιστή είχαμε ανάπτυξη της οικονομίας ενός ολόκληρου
τόπου ?
Σαν να λέμε πέταξε μια πεταλούδα στο ναιρόμπι και ανέβηκαν οι δείκτες στη γουολ στριτ ?
Ονομάζεις την ιστορία σου ως ιστορία φαντασίας , από τι ?
Απο το γεγονός πως αναφέρεσαι σε νάνους ? Οι ιστορίες φαντασίας είναι μεγάλη υπόθεση
και συνήθως οι συγγραφείς που τις γράφουν την έχουν σε ύψιστο βαθμό δλδ εκεί που όλοι
οι υπόλοιποι βλέπουμε ένα τσιγαρόχαρτο αυτοί το φαντάζονται ως βαρκάκι που μέσα του θα
ταξιδέψουν οι λιλιπούτειοι ήρωες για την χώρα του τρανού τσιγάρου
Τελευταίο και σημαντικό η λέξη "πλάκα" δεν ταιριάζει σε διηγήματα , αν ξέρεις να εξασκείς την
υψηλή τέχνη του χιούμορ και καταφέρεις να την ξετυλίξεις μέσα σε μια έξυπνη ιστορία φαντασίας
έχει καλώς , αλλιώς καλύτερα περιορίσου στο σοβαρό .
Μη μου θυμώσεις
δεν συνηθίζω να χαιδεύω αυτιά εκτός κι αν είναι του δρ Σποκ , να ξέρεις πως οι εκδότες είναι
ακόμα πιο σκληροί , σπάνια να πέσεις σε κανέναν ευγενή στυλ Ροζίτα Σώκου που όταν έβλεπε
ατάλαντο αντί να του τα χώσει τον ρωτούσε : " Και τι επάγγελμα είπαμε πως κάνεις παιδί μου ?"
- Μηχανολόγος ... πχ απαντούσε εκείνος , για να λάβει την υπέροχη απάντηση της Ροζίτας
- ΠΑΡΑ πολύ ωραίο επάγγελμα , υπέροχο , καταπληκτικό και με καλές απολαβές , σου προτείνω να το
συνεχίσεις χωρίς δεύτερη σκέψη
Άκουσε με τώρα , αν σου αρέσει το γράψιμο , θα σου πρότεινα να διαβάσεις , να διαβάσεις πολύ , αλλά πολύ , να δεις τον τρόπο με τον οποίο διάφοροι συγγραφείς θέτουν τις ιστορίες τους , πως διαχειρίζονται την πλοκή πως γίνονται λογοπλάστες , και πως πολλές φορές πάνω σε διηγήματά τους στηρίζονται
και ολόκληρες κοινωνικές ή ψυχολογικές θεωρίες .
Συνέχισε να γράφεις , στην αρχή θα αντιγράφεις και θα μιμείσαι , το παθαίνουν και οι τραγουδιστές και
οι νεόκοποι συγγραφείς , αλλά γράφε για σένα , όχι για κανέναν άλλον , όχι για να το δουν άλλοι ,
ούτε για να σε θαυμάσουν , μην έχοντας κανένα σημείο αναφοράς στο κεφάλι σου εκτός αν είναι
κανένας συγκλονιστικός έρωτας μέσα από τον οποίο αντλείς στοιχεία ή κάποιο σημαντικό πολιτικό ή κοινωνικό γεγονός .
Τελευταία συμβουλή μου είναι το ποίημα του Μπουκόφσκι
( άσχετα που εγώ δεν έγινα )
Περιμένω την ιστορία σου αναθεωρημένη με νέα δεδομένα
Καλή προσπάθεια
Επειδή σε βλέπω παραπονεμένο σκέφτηκα να σε κάνω πιο πολύ … Αντέχεις ?
[ = παρένθεση] αν πιστεύεις πως το κείμενο σου ήταν μεγάλο κάτσε να δεις την δική μου
απάντηση [ κλείνει η παρένθεση /]
Στην Ελλάδα δυστυχώς οι μισοί έλληνες θέλουν να γίνουν συγγραφείς και οι άλλοι μισοί τραγουδιστές
Στο τέλος βέβαια αυτοί που θέλουν να γίνουν συγγραφείς καταλαβαίνουν πως δεν έχει και τόση γκλαμουριά το επάγγελμα και απλώς μένουν να μισούν όσους κατάφεραν να γίνουν τραγουδιστές
η πλειοψηφία των οποίων είναι της κακιάς συμφοράς , εκτός από μερικές λαμπρές εξαιρέσεις .
Στο συγγραφικό κομμάτι τώρα δυστυχώς ισχύει ότι και στο τραγουδιστικό , αν ρίξεις φράγκα θα εκδόσεις βιβλίο εξ ου και έχουμε πήξει στους νέους συγγραφείς λίγο πριν ή λίγο μετά τα άντα με εμφάνταστους τίτλους όπως : Εγώ και το ράφι , Το ράφι κι εγώ , Η κατάρα της μόνης γυναίκας που δεν βρίσκει το πριγκηπόπουλο ή έστω το βερόπουλο , Στο πρώτο έτος σε αγάπησα στην εξεταστική σε χώρισα , Πώς να γίνετε έξυπνη , Πώς να γίνετε ωραίος , ενίοτε βέβαια έχουμε και βαθιά κΟλτούρα στους τίτλους με εσάνς ρομΕντισμού όπως
Το πληγωμένο κάμπριο του Τρύφωνα , Ο Έρωτας άργησε 25 κιλά, 45 γρμ και 826 πιτόγυρα μετά
Ήσουν μια οπτασία μέσα στην βρωμομπυραρία κ.α.
Αυτά ως πρόλογος … και ως επίλογος μη σου πω …
Όσον αφορά την ιστορία σου , δεν είμαι και Αναγνώστης στον Καστανιώτη αν και πολύ θα το ήθελα ώστε να έστελνα στον σκουπιδοντενεκέ ουκ ολίγες μπούρδες όμως μπορώ να σου πω τα εξής ….
Κάθε ιστορία πρέπει να έχει μια αρχή , μέση ή μέσες μη σου πω και ένα τέλος , καθώς επίσης και ένα νόημα ή ακόμα καλύτερα πολλά νοήματα που εξάγονται μετά το διάβασμά της …
Στη δική σου ιστορία έχουμε μια ιστορία που διάβασε σε ένα άλλο βιβλίο ο πρωταγωνιστής που
αρχικά κάνει τον αναγνώστη να πιστέψει πως θα έχει κάποια σχέση με την υπόλοιπη ιστορία
πράγμα που δεν συμβαίνει δλδ χαλαρά αντί αυτού του αποσπάσματος θα μπορούσες να γράψεις
ένα ανέκδοτο για πόντιους , να γελάγαμε και λίγο άσχετο θα ήταν κι εκείνο όπως και αυτό που έγραψες …
Στη συνέχεια μας λες πως ο γευσιγνώστης έχει και λατομείο …. Δλδ σαν να μου λες ο εργοσταρχιάρχης δουλεύει και σαν πατωματζής τα σ/κ για να τσοντάρει στο εισόδημα
Εσένα σου κολλάει αυτό ?
Και καταλήγει το κείμενο σου που ?
Ότι από ένα αμυδρό χαμόγελο του πρωταγωνιστή είχαμε ανάπτυξη της οικονομίας ενός ολόκληρου
τόπου ?
Σαν να λέμε πέταξε μια πεταλούδα στο ναιρόμπι και ανέβηκαν οι δείκτες στη γουολ στριτ ?
Ονομάζεις την ιστορία σου ως ιστορία φαντασίας , από τι ?
Απο το γεγονός πως αναφέρεσαι σε νάνους ? Οι ιστορίες φαντασίας είναι μεγάλη υπόθεση
και συνήθως οι συγγραφείς που τις γράφουν την έχουν σε ύψιστο βαθμό δλδ εκεί που όλοι
οι υπόλοιποι βλέπουμε ένα τσιγαρόχαρτο αυτοί το φαντάζονται ως βαρκάκι που μέσα του θα
ταξιδέψουν οι λιλιπούτειοι ήρωες για την χώρα του τρανού τσιγάρου
Τελευταίο και σημαντικό η λέξη "πλάκα" δεν ταιριάζει σε διηγήματα , αν ξέρεις να εξασκείς την
υψηλή τέχνη του χιούμορ και καταφέρεις να την ξετυλίξεις μέσα σε μια έξυπνη ιστορία φαντασίας
έχει καλώς , αλλιώς καλύτερα περιορίσου στο σοβαρό .
Μη μου θυμώσεις
δεν συνηθίζω να χαιδεύω αυτιά εκτός κι αν είναι του δρ Σποκ , να ξέρεις πως οι εκδότες είναι
ακόμα πιο σκληροί , σπάνια να πέσεις σε κανέναν ευγενή στυλ Ροζίτα Σώκου που όταν έβλεπε
ατάλαντο αντί να του τα χώσει τον ρωτούσε : " Και τι επάγγελμα είπαμε πως κάνεις παιδί μου ?"
- Μηχανολόγος ... πχ απαντούσε εκείνος , για να λάβει την υπέροχη απάντηση της Ροζίτας
- ΠΑΡΑ πολύ ωραίο επάγγελμα , υπέροχο , καταπληκτικό και με καλές απολαβές , σου προτείνω να το
συνεχίσεις χωρίς δεύτερη σκέψη
Άκουσε με τώρα , αν σου αρέσει το γράψιμο , θα σου πρότεινα να διαβάσεις , να διαβάσεις πολύ , αλλά πολύ , να δεις τον τρόπο με τον οποίο διάφοροι συγγραφείς θέτουν τις ιστορίες τους , πως διαχειρίζονται την πλοκή πως γίνονται λογοπλάστες , και πως πολλές φορές πάνω σε διηγήματά τους στηρίζονται
και ολόκληρες κοινωνικές ή ψυχολογικές θεωρίες .
Συνέχισε να γράφεις , στην αρχή θα αντιγράφεις και θα μιμείσαι , το παθαίνουν και οι τραγουδιστές και
οι νεόκοποι συγγραφείς , αλλά γράφε για σένα , όχι για κανέναν άλλον , όχι για να το δουν άλλοι ,
ούτε για να σε θαυμάσουν , μην έχοντας κανένα σημείο αναφοράς στο κεφάλι σου εκτός αν είναι
κανένας συγκλονιστικός έρωτας μέσα από τον οποίο αντλείς στοιχεία ή κάποιο σημαντικό πολιτικό ή κοινωνικό γεγονός .
Τελευταία συμβουλή μου είναι το ποίημα του Μπουκόφσκι
Ελπίζω να μην σε στεναχώρησα πολύ , πίστεψέ με όσοι στάθηκαν ειλικρινείς κριτές στη ζωή μου με βοήθησαν να γίνω καλύτερη[FONT="]Κάν΄ το μονάχα όταν νιώσεις πως αν δεν το κάνεις, θα τρελαθείς, θα αυτοκτονήσεις ή θα σκοτώσεις, αλλιώς μην το κάνεις.
Αν δεν νιώσεις πως ο ήλιος σου καίει μέσα σου τα σπλάχνα, μην το κάνεις.
Όταν στ' αλήθεια έρθει η ώρα κι αν έχεις το χάρισμα θα γίνει από μόνο του
και θα συνεχίσει να γίνεται, ώσπου να σβήσει ή να σβήσει.
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Δεν υπήρξε ποτέ![/FONT]
( άσχετα που εγώ δεν έγινα )
Περιμένω την ιστορία σου αναθεωρημένη με νέα δεδομένα
Καλή προσπάθεια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.