26-03-09
01:04
παμπλο νερουδα
Είκοσι ποιήματα του έρωτα κι ένα τραγούδι απελπισμένο
είναι ένα μικρό βιβλίο ποίησης
για ανθρώπους που αγαπούσανε, αγαπάνε, θα αγαπήσουνε
τόση συγκίνηση και τόση γλυκήτητα.
ωδή στον έρωτα και στη γυναικα
https://silver.pblogs.gr/2008/07/neroyda-20-erwtika-poihmata-ki-ena-tragoydi-apelpismeno.html
https://www.ciudadseva.com/textos/poesia/20poemas.htm
Poema 20
Puedo escribir los versos mαs tristes esta noche.
Escribir, por ejemplo : 'La noche estα estrellada,
y tiritan, azules, los astros, a lo lejos'.
El viento de la noche gira en el cielo y canta.
Puedo escribir los versos mαs tristes esta noche.
Yo la quise, y a veces ella tambiιn me quiso.
En las noches como ιsta la tuve entre mis brazos.
La besι tantas veces bajo el cielo infinito.
Ella me quiso, a veces yo tambiιn la querνa.
Cσmo no haber amado sus grandes ojos fijos.
Puedo escribir los versos mαs tristes esta noche.
Pensar que no la tengo. Sentir que la he perdido.
Oir la noche immensa, mαs inmensa sin ella.
Y el verso cae al alma como al pasto el rocνo.
Quι importa que mi amor no pudiera guardarla.
La noche estα estrellada y ella no estα conmigo.
Eso es todo. A lo lejos alguien canta. A lo lejos.
Mi alma no se contenta con haberla perdido.
Como para acercarla mi mirada la busca.
Mi corazσn la busca, y ella no estα conmigo.
La misma noche que hace blanquear los mismos arboles.
Nosotros, los de entonces, ya no somos los mismos.
Ya no la quiero, es cierto pero cuαnto la quise.
Mi voz buscaba el viento para tocar su oνdo.
De otro. Serα de otro. Como antes de mis besos.
Su voz, su cuerpo claro. Sus ojos infinitos.
Ya no la quiero, es cierto, pero tal vez la quiero.
Es tan corto al amor, y es tan largo el olvido.
Porque en noches como ιsta la tuve entre mis brazos,
mi alma no se contenta con haberla perdido.
Aunque ιsta sea el ϊltimo dolor que ella me causa,
y ιstos sean los ϊltimos versos que yo le escribo.
Ποίημα 20
Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Να γράψω για παράδειγμα: "Η νύχτα είναι αστροφώτιστη,
και τρεμοπαίζουν, γαλάζια, τ' αστέρια, στα μάκρη".
Ο άνεμος της νύχτας περιστρέφεται στον ουρανό και τραγουδάει.
Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Την αγάπησα, κι ήταν φορές που κι εκείνη μ' αγάπησε.
Σε νύχτες σαν κι αυτή την είχα στην αγκαλιά μου.
Τη φίλησα τόσες φορές κάτω απ' τον άπειρο ουρανό.
Εκείνη με αγάπησε, κι ήταν φορές που και εγώ την αγαπούσα.
Πώς να μην αγαπήσω τα μεγάλα ορθάνοιχτα μάτια της.
Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Να σκεφτώ πως δεν την έχω. Να αισθανθώ πως την έχασα.
Ν' ακούσω την απέραντη νύχτα, πιο απέραντη δίχως εκείνη.
Κι ο στόχος πέφτει στην ψυχή σαν τη δροσιά στα χόρτα.
Τι σημασία έχει που η αγάπη μου δεν μπόρεσε να την κρατήσει.
Η νύχτα είναι αστροφώτιστη κι εκείνη δεν είναι μαζί μου.
Αυτό είναι όλο. Μακριά κάποιος τραγουδάει. Μακριά.
Η ψυχή μου λυπάται που την έχει χάσει.
Σαν για να την πλησιάσω η ματιά μου την ψάχνει.
Η καρδιά μου την ψάχνει, κι εκείνη δεν είναι μαζί μου.
Η ίδια η νύχτα που κάνει ν' ασπρίζουν τα ίδια δέντρα.
Εμείς, εκείνοι του τότε, δεν είμαστε πια οι ίδιοι.
Δεν την αγαπώ πια, είναι βέβαιο, αλλά πόσο την αγάπησα.
Η φωνή έψαχνε τον άνεμο για ν' αγγίξει την ακοή της.
Σε άλλον. Θα ανήκει σε άλλον. Όπως και πριν από τα φιλιά μου.
Η φωνή της, το φωτεινό σώμα της. Τα άπειρα μάτια της.
Δεν την αγαπώ πια, είναι βέβαιο, αλλά μπορεί και να την αγαπώ.
Πόσο διαρκεί η αγάπη, πόσο διαρκεί η λησμονιά.
Επειδή σε νύχτες σαν κι αυτή που την είχα στην αγκαλιά μου,
η ψυχή μου λυπάται που την έχει χάσει.
Ακόμα κι αν αυτός είναι ο τελευταίος μου πόνος που μου δίνει,
κι αυτοί είναι οι τελευταίοι στίχοι που γράφω.
es tan corto el amor, y tan largo el olvido
Είκοσι ποιήματα του έρωτα κι ένα τραγούδι απελπισμένο
είναι ένα μικρό βιβλίο ποίησης
για ανθρώπους που αγαπούσανε, αγαπάνε, θα αγαπήσουνε
τόση συγκίνηση και τόση γλυκήτητα.
ωδή στον έρωτα και στη γυναικα
https://silver.pblogs.gr/2008/07/neroyda-20-erwtika-poihmata-ki-ena-tragoydi-apelpismeno.html
https://www.ciudadseva.com/textos/poesia/20poemas.htm
Poema 20
Puedo escribir los versos mαs tristes esta noche.
Escribir, por ejemplo : 'La noche estα estrellada,
y tiritan, azules, los astros, a lo lejos'.
El viento de la noche gira en el cielo y canta.
Puedo escribir los versos mαs tristes esta noche.
Yo la quise, y a veces ella tambiιn me quiso.
En las noches como ιsta la tuve entre mis brazos.
La besι tantas veces bajo el cielo infinito.
Ella me quiso, a veces yo tambiιn la querνa.
Cσmo no haber amado sus grandes ojos fijos.
Puedo escribir los versos mαs tristes esta noche.
Pensar que no la tengo. Sentir que la he perdido.
Oir la noche immensa, mαs inmensa sin ella.
Y el verso cae al alma como al pasto el rocνo.
Quι importa que mi amor no pudiera guardarla.
La noche estα estrellada y ella no estα conmigo.
Eso es todo. A lo lejos alguien canta. A lo lejos.
Mi alma no se contenta con haberla perdido.
Como para acercarla mi mirada la busca.
Mi corazσn la busca, y ella no estα conmigo.
La misma noche que hace blanquear los mismos arboles.
Nosotros, los de entonces, ya no somos los mismos.
Ya no la quiero, es cierto pero cuαnto la quise.
Mi voz buscaba el viento para tocar su oνdo.
De otro. Serα de otro. Como antes de mis besos.
Su voz, su cuerpo claro. Sus ojos infinitos.
Ya no la quiero, es cierto, pero tal vez la quiero.
Es tan corto al amor, y es tan largo el olvido.
Porque en noches como ιsta la tuve entre mis brazos,
mi alma no se contenta con haberla perdido.
Aunque ιsta sea el ϊltimo dolor que ella me causa,
y ιstos sean los ϊltimos versos que yo le escribo.
Ποίημα 20
Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Να γράψω για παράδειγμα: "Η νύχτα είναι αστροφώτιστη,
και τρεμοπαίζουν, γαλάζια, τ' αστέρια, στα μάκρη".
Ο άνεμος της νύχτας περιστρέφεται στον ουρανό και τραγουδάει.
Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Την αγάπησα, κι ήταν φορές που κι εκείνη μ' αγάπησε.
Σε νύχτες σαν κι αυτή την είχα στην αγκαλιά μου.
Τη φίλησα τόσες φορές κάτω απ' τον άπειρο ουρανό.
Εκείνη με αγάπησε, κι ήταν φορές που και εγώ την αγαπούσα.
Πώς να μην αγαπήσω τα μεγάλα ορθάνοιχτα μάτια της.
Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Να σκεφτώ πως δεν την έχω. Να αισθανθώ πως την έχασα.
Ν' ακούσω την απέραντη νύχτα, πιο απέραντη δίχως εκείνη.
Κι ο στόχος πέφτει στην ψυχή σαν τη δροσιά στα χόρτα.
Τι σημασία έχει που η αγάπη μου δεν μπόρεσε να την κρατήσει.
Η νύχτα είναι αστροφώτιστη κι εκείνη δεν είναι μαζί μου.
Αυτό είναι όλο. Μακριά κάποιος τραγουδάει. Μακριά.
Η ψυχή μου λυπάται που την έχει χάσει.
Σαν για να την πλησιάσω η ματιά μου την ψάχνει.
Η καρδιά μου την ψάχνει, κι εκείνη δεν είναι μαζί μου.
Η ίδια η νύχτα που κάνει ν' ασπρίζουν τα ίδια δέντρα.
Εμείς, εκείνοι του τότε, δεν είμαστε πια οι ίδιοι.
Δεν την αγαπώ πια, είναι βέβαιο, αλλά πόσο την αγάπησα.
Η φωνή έψαχνε τον άνεμο για ν' αγγίξει την ακοή της.
Σε άλλον. Θα ανήκει σε άλλον. Όπως και πριν από τα φιλιά μου.
Η φωνή της, το φωτεινό σώμα της. Τα άπειρα μάτια της.
Δεν την αγαπώ πια, είναι βέβαιο, αλλά μπορεί και να την αγαπώ.
Πόσο διαρκεί η αγάπη, πόσο διαρκεί η λησμονιά.
Επειδή σε νύχτες σαν κι αυτή που την είχα στην αγκαλιά μου,
η ψυχή μου λυπάται που την έχει χάσει.
Ακόμα κι αν αυτός είναι ο τελευταίος μου πόνος που μου δίνει,
κι αυτοί είναι οι τελευταίοι στίχοι που γράφω.
es tan corto el amor, y tan largo el olvido
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
01-11-07
16:33
Ωραία, λοιπόν εμένα γενικά τα βιβλία επηρρεάζουν τη διάθεση μου για μέρες, ίσως και για πάντα.
Ο Δήμιος του Έρωτα που διάβασα πρόσφατα με έκανε να θέλω να κόψω τις φλέβες μου από θλίψη. Διάβαζα τις ιστορίες μπερδεμένες, τελευταία διάβασα το "λάθος παιδί πέθανε". Έχω φρικάρει!
Ο Δήμιος του Έρωτα που διάβασα πρόσφατα με έκανε να θέλω να κόψω τις φλέβες μου από θλίψη. Διάβαζα τις ιστορίες μπερδεμένες, τελευταία διάβασα το "λάθος παιδί πέθανε". Έχω φρικάρει!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
01-11-07
15:27
Διαβάζω Yalom αυτή την περίοδο και έχει αρχίζει να μου γυρνάει το μυαλό.
Κανείς που να έχει όρεξη να συζητήσει για αυτόν?
Κανείς που να έχει όρεξη να συζητήσει για αυτόν?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.