Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
14-10-09
02:52
(ΓΕΝΙΚΩΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΦΑΝΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΑΝ ΔΕΙΤΕ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ... ΕΙΔΙΚΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΕΣ...ΟΟΟΟ... ΤΟΤΕ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ... ΠΑΝΤΟΥ.... ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΤΡΤΡΟ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗ ΒΓΑΖΟΥΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ...ΟΛΟ ΤΟ ΜΑΝΙΚΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟ ΤΡΑΒΑΝΕ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ..ΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΤΕ ΣΤΡΑΤΟΣ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙΦΕΜΙΝΙΣΤΗΣ...ΑΠΛΩΣ ΛΕΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ..ΟΣΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ Ή ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΤΕΛΕΙΩΑΣΝ ΣΧΟΛΕΣ ΒΡΗΚΑΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ... ΕΝΩ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΑΚΟΜΑ ΨΑΧΝΟΝΤΑΙ... ΥΠΑΡΧΕΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΡΩΝ ΠΛΕΟΝ..ΑΝ ΠΑΤΕ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΝΑ ΛΟΥΦΑΡΟΥΝ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΕΣ ΤΟ ΦΥΛΟ ΤΟΥΣ.. Ε ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗ ΚΑΘΑΡΙΌΤΗΤΑ??? ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΓΩ: ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ....ΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΧΘΟ ΤΟΥΣ ΩΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟ ΜΟΧΘΟ ΤΟΥΣ ΩΣ ΣΥΖΥΓΟΙ
Ο πο μεγάλος τρόμος του άνεργου,
είναι ο τρόμος να είναι άνεργος και αγκόμενος
Την Κυριακή (αυτήν που μας έρχεται) γίνεσαι στρατηγός
πιο γελοίος κι απ' αληθινός διατάζεις τον εαυτό σου
διατάζεις τα όνειρα, διατάζεις τα πουλιά
σε βλέπουν κοπέλες πίσω από γραφεία και πάνε για τσισάκια
σε βλέπουν τα παιδιά, σφίγγονται στη μαμά τους
σε δείχνουν με το δάχτυλο, γελούν, φωνάζουν: "Ο τρελός"!
Μαρτύριο μαρτύριο γιατί δυστυχισμένε σ'έβαλαν και υπόγραψες χαρτί
μαρτύριο αυτά τα βράδυα,
που τα ετοιμάζεις πως και τι ολόκληρη βδομάδα
με πονηρά χαμόγελα και με κρυφή χαρά (ζμποινγκ )
ξέροντας; μην ξέροντας; ότι θα βγουν πικρά και σκάρτα...
Αυτά τα βράδυα δυναστεύει η αγαπημένη που σου πήρε τη θέση στην επιχείρηση της γειτονιάς σου,
στο γραφειάκι του ΓΕΣ με τα ωραία τα πατώματα επειδή είχε μυτερή γυαλιστερή γόβα κι εσύ ήσουν λακαμάς
αυτά τα βράδυα η θύμιση γίνεται αλύπητη σα νυχτερίδα
αυτά τα βράδυα παίζει αβάσταχτη λαϊκή μουσική (Σιγκοάλα Σιγκοάλα Σιγκοάαααλα... )
Νταλκαδιάσου άφοβα...
Τα'χεις βαθειά μέσα σου, με το νόμο, όχι με τη γυναίκα.
Οι νομοθέτες δε μας ρώτησαν. Κρίμα
Άστα να παν στο διάολο
Λοιπόν, επειδή τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους,
Προς επύρρωσιν, ας ρίξω και τη ρίμα μου, έτσι για τη χαρά της ονοματοδοσίας Εποπ (ΠΖ) Papadopoulos.
Ρίμα #1:
Τι τα θέλαμε τα λούσα και τα γράμματα,
στο στρατό οι μορφωμέν' είναι για κλάμματα .
Ρίμα #2:
- Τι ήσουν ως πολίτης ρε μουστάκια; Μίλα!
- Καθηγητής. - Κ' εσύ γυαλάκια; - Μουσικός.
- Ρε κουνηθείτε ρε τι κάθεστε σαν ξύλα;
Εδώ δεν είστε τίποτα εδώ είναι στρατός! (μπρρρ, σώπα και τσουτσούριασε η θρίξ μου)
Ρίμα#3:
Όλη μέρα στο πεδίο αχ, σκασίλα και χολή,
και στο θάλαμο τη νύχτα ποδαρίλα και πορδή.
Ρίμα#4:
Στη σκοπιά στο ένα χέρι το τσιγάρο του
το φεγγάρι πάει να πιάσει με το άλλο του
Δεν άκουσε ο ΕΠ.ΟΠ (ΠΖ) Papadopoulos, τον σκεπτικιστή πατέρα του:
(ρίμα νάμπερ φάιβ): - ποιοί είναι πατέρα οι νικηταί και ποιοί οι ηττημένοι?
- στον πόλεμο παιδί μου υπάρχουν μόνο σκοτωμένοι...
- Κ' η Παναγία που σας προστάτευε που ήτανε πατέρα
δεν ηταν δίπλα σας όταν φωνάζατε Αέρα;
- Ίσως την έβλεπαν οι στρατηγοί την Παναγία,
όταν μας ψάχνανε στους χάρτες μέσα στα γραφεία...
- Πατέρα φύγανε οι παλιοί
και έπεσε σκοπιά πολύ...
Κι απ'τη κοπέλα σου:
αχ η καρδιά μου με πονεί
δεν το αντέχω θα'ρθω εκεί
για να σε δώ για ένα φιλί. ..
κι απάντηση από τον ΕΠΟΠ (ΠΖ) Papadopoulos:
Λενιώ μου κάνε υπομονή
Απρίλη Μάη θα΄μαι κει.
Αχ το χακί μας χώρισε,
κανείς μας δεν αρρώστησε.
Κλάμα έφερε σε σένανε
και ακεφιά σε μένανε.
Τα δίκια μου με πνίγουνε
άδεια δε μου δίνουνε
κουράγιο να υπομείνουμε..(σνιφ σνιφ)
Με το όνομα τους. Ελήφθη όβερ...φσσσσ..
ΕΣΕΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΣΥΝΤΗΡΕΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΚΑΣ ΣΟΥ Ή ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΒΡΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ...
Νιώθω λίγο αναρμόδιος, αλλά τώρα που γνωριστήκαμε, βγάλτε μεσιέ τα πατημένα λόγια από μέσα σας…
Ομιλείτε με Εφ.Ανθ/γο (ΠΖ) που πέρισυ τέτοια εποχή έκανε κι ένα σχολιάκι (της πλάκας) στις πλαγιές κάποιων υψωμάτων, κατα Σάμο μεριά καθώς επίσης και εν καιρώ θητείας είχε 5-6 στρατιώτες, 10 εποπάκια και 5-6 υπαξ. υπο διοίκηση...
Αναρμόδιος εννοώ, ως προς το ότι δεν είμαι dad preserved ούτε βυσματικός σε δουλειά.
Με τη διάζευξη, γέλασα κάπως γιατί φαντάζομαι το σεναριάκι να 'μουν βυσματικός και να έκανα αυτή τη δουλειά που κάνω. Αν είναι να χαραμίζεσαι με βύσμα, τότε χωρίς βυσμάτωση αυτοκτόνα και άσε ένβελοπ ότι συναινείς για δόσιμο νεφρού, καρδιάς, νωτιαίου μυελού αλλά όχι εγκεφάλου γιατί αυτό το παράδειγμα δείχνει καθαρά πόσο καμμένος είναι !
Δηλ. κάποιος που δεν πάει για ΕΠΟΠ είναι είτε μπαμπακοσυντηρητάκιας () είτε δουλεψοβολεψάκιας ().
Από ανατριχίλα στη ραχοκοκκαλιά πως πάμε;
Πάει καιρός που έχω να διαλογιστώ με παράλληλα γραψίματα με έναν άνθρωπο σαλάχι (εξαιτίας των πολλών ηλεκτρονιοβόλτ ) από κοινού συντηρώντας το: και ουτω καθ΄εξής…
ΕΓΩ ΠΧ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ... ΤΟΝ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ, ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΘΗΤΕΙΑ...
Η άρχουσα τάξη στοχάζεται, αν θα μπεί κάτω από την αμυντική ομπρέλα της Τουρκίας δίνοντας το μισό Αιγαίο ή αν θα παίξει τον τυχοδιωκτικό της άγριο καπιταλισμό στα Βαλκάνια…
Κι εσύ καλείσαι να παίξεις τον τσαμπουκαλευτή του συστήματος με 1000 ευρώ μηνιαίο αποθεματικό...
Τι μαζοχισμό να απαιτεί η ενδυνάμωση της λογικής της αποτυχίας του κράτους και την επιστροφή στο νεοραγιαδισμό;
Οι αχρείοι (και σίγουρα θα συναντήσετε πολλούς στο άρμυ) περισσεύουν στις μέρες μας, δε χρειάζεται να τους τιμούμε και με τις επιλογές μας, βρε σύντεκνε...
Πόσο μάλλον όταν έχουμε και επίγνωση της φυσικής απέχθειας που μας προκαλούν!
ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΕΧΩ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΕΝΑ ΤΕΙ ΜΕ ΑΡΙΣΤΑ....
ΝΑ λόγος … το σόναρ να το έχουμε κλειστό και οι τορπίλες όταν δε μας βυθίζουν να μας δυναμώνουν…
ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΠΟΥΘΕΝΑ ΕΡΓΑΣΙΑ... ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΛΩΤΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ...
Συμπλεγματικοί επαρχιώτες που εκδικούνται τους αστούς που τους σνομπάρισαν…
Κάπως έτσι έχει η κατάσταση στη σχέση αφεντικά - Υπάλληλοι.
Γιατί ακόμη κι αν βρεις, μην περιμένεις βεβαίως να πάρεις τα ορισμένα απο συλλογικές συμβάσεις.
Και αυτοί πάντα θα βολεύονται με αλλοδαπούς, απτυχίωτους και λοιπούς ανειδίκευτους...
Από δω παν κι άλλοι...
Εσύ μη γίνεσαι στάχτη που σκορπά χαρίζοντας το πιο λευκό πρόσωπο σε τέτοιους.
Σε θέλουν με ηθικό που έχει καμφθεί, σε θέλουν μελλοντικό μισθοφόρο του στρατού, σε θέλουν στραβάδι, σε θέλουν άλλη μια εύκολη στατιστική, σε θέλουν μπάλωμα του μπαλώματος για το ξεχαρβάλωμα της έννοιας "θητεία" για λόγους που τους εξυπηρετούν απόλυτα κι άλλα πολλά (δε θα κάνω ανάλυση αλά φροντιστιρί γιατί αναγουλιάζω κάπως)...
Έτσι όμως μένουμε στις μακρινές κωδωνοκρουσίες και δε θα ακουγόμαστε, κάποτε...
δε θα μας ακούν ούτε τα ίδια μας τα αυτιά..
ΑΡΑ ΕΠΙΛΕΓΩ ΕΠΟΠ ΓΙΑΤΙ ΟΥΤΕ ΑΝΑΡΧΑΣ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΙ ΕΊΜΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΑΚΙΑΣ ΓΙΑ ΝΗ ΜΗΝ ΑΝΤΕΞΩ...
Από νωρίς το βραδάκι σκέφτομαι πως γραφές σαν αυτήν εδώ είναι δείκτες για το πως αναμορφώνεται ο ορίζοντας αναμονής και τι είδους απαντήσεις αξιώνει… Γιατί η γραφή αυτή ξεκινάει σαν μια απάντηση του αναγνώστη στην στρατιωτική ας πούμε περιρρέουσα…
Δηλ επιλέγεις τι θα κάνεις στη ζωή σου δια της πουαρικής ρήσεως "όταν έχω απορρίψει όλους τους αθώους, ένοχος είναι αυτός που μένει"? Μα η ζωή δεν πρέπει να είναι μια διαρκής ενοχή, ούτε καν ανοχή.
Ειδικά εκεί που θα σπαταλάς τον μεγαλύτερο χρόνο σου...
Δηλ επειδή δεν είσαι πλούσιος, δεν είσαι μαλθακός, δεν είσαι γλυφτρόνι, therefore, army unfolds!
Αυτό ταιριάζει μούρλια με το: επειδή δεν είσαι κατακάθι, δεν είσαι και κανένας άσχημος, ας ανοίξεις σπιτικό με τη Κατίνω τη χοντρή που έχει 2 εξοχικά και 5 διαμερίσματα για να μη σφιχτοκωλιάσεις στη ζωή σου.
Μα μόλις περιέγραψες το απόλυτο σφιχτοκώλιασμα!
Περιφέρεσαι γύρω από τη λογική του "easy money" κι αυτό είναι μεγάλη λούμπα και χλαπάτσα...
Και τέλοσπάντωνε εμείς ξοδεύουμε τα νιάτα μας αλλιώς, που να πάρει...
να πω πως δε το'χεις ζήσει στις πιο ασπρόμαυρες εκδοχές ?
Ψάχνοντας (ποτέ με μισή καρδιά, μα πάντα με το πυροβόλο της αλήθειας στηριγμένο στην καρδιά, τι να κλάσει και το G3 και το HK-11 και το Μ-16) για ένα σύντροφο τον βρίσκουμε...
Στη σκοπιά θα'σαι μόνος και θα φυλάς τη γή από τα πεσμένα φύλλα και τα ουρλιαχτά των λυκανθρώπων ?
Βγάζουμε τα τσιγάρα μας κι ανάβουμε,
λέμε δυο λόγια για την κίνηση του δρόμου, τον καιρό
και τον κορίτσαρο που στέκει πλάι μας
κι εκεί που λέγαμε να συστηθούμε φεύγει με ένα πνιγμένο γεια χαρά..
Στη σκοπιά θα τα σκέφτεσαι όλα αυτά; Ή στο σπίτι μόνος σου αγκαλιά με το χειριστήριο του playstation?
Αξίζουν 7 πεταμένα στα σκουπίδια χρόνια?
ή απλώς το'χεις σίγουρο το 100άρι και δε καίγεσαι?
ή απλούστερα ακόμη, είπες να μονάσεις εναλλακτικά; (θυμίζω ΕΠ.ΟΠ μόνο σε παραμεθόριο πια, δηλ. Εβρο ή νησιά ΑΝ. Αιγαίου)
Ε ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ!!!! ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΣΙΓΓΑΝΟΣ ΠΑΡΑ ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΟΥΣΤΗ ΚΑΡΙΟΛΗ ΕΡΓΟΔΟΤΗ!!!
Θέλει τόλμη και μαστοριά συνάμα -προπάντων στα ζόρια- να ανοίγεις ένα παράθυρο προς τον κόσμο, μέσα από το λόγο σου, όχι μέσα από ικεσίες και παρακαλετά, με κοίταγμα στα μάτια (κι ας βουρκώσεις, θα γίνει αντιληπτό και εκτιμητέο, στο λέω σοβαρά) ...
...οπότε υπό τέτοιο πρίσμα, καλά κάνεις και εκτίθεσαι ανεπανόρθωτα..
Χωρίς την αυτολογοκρισία και τα βαυκαλίσματα, η γραφή σου με έπεισε ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι να κρυφοκοιτάξουμε απʼ τα παράθυρα, ίσως και περισσότερο από όσους έχουμε για να καθρεφτιζόμαστε...
Σημασία για μένα έχει επίσης ότι όσα εξέθεσες εδώ τα έγραψες φορώντας κάτι πρόχειρο. Αργά η γρήγορα να περιμένουμε το σάλτο σου απʼ τα παράθυρα και την βόλτα σου στο δρόμο. Έχω βάσιμες υποψίες ότι δεν θα προσέξει κανείς το γκρίζο σου αμπέχονο αυτή την ύστατη στιγμή.
υγ. ..όταν χτυπάει σημαία να στέκεσαι προσοχή, όταν σε ρωτούν να λές πάντοτε Δεν ξέρω ή για όλα φταίνε οι γυναίκες, να ξυρίζεσαι κάθε πρωί, τρεις φορές την εβδομάδα να γυαλίζεις πόρπες και άρβυλα...
Στο στρατό οι πιο κολάσιμες πράξεις είναι η απειθαρχία, η κλοπή και το ψέμα.. (κι εσύ τα κάνεις και τα 3 σαν πολίτης!!)
Τώρα διαλύσου και στις πέντε τ'απόγευμα πάλι εδώ. Θα σου μιλήσω περί ναρκών..
Δεν είμαι διμοιρίτης worry not. Υπήρξα απλώς ένας ταπεινός διοικητής (παρα τω διοικητή) λόχου τάγματος Εθνοφυλακής...ε σιγά τα αυγά. Απλώς μου'μεινε η λοξάρα
Την καλημέρα μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
27-09-09
04:39
@Γιώτα-τομ,
αν είσαι κοπέλα μην πας για επ.οπ.
αν είσαι άντρας μην πας για επ.οπ.
αν ενδιαφέρεσαι για δικό σου άνθρωπο πείστον με όλες σου τις δυνάμεις μην πάει για επ.οπ.
Το λέει η ίδια η λέξη:
Πρώτα πας και λες "επ"
και στο τέλος λες "οπ" και φεύγεις.
Το να χαραμίσεις 7 χρόνια της ζωής σου (υποχρεωτικά, νομίζω) ή περισσότερα στο στράτευμα σαν μισθοφόρος φαντάρος με συνθήκες ζωής λυκόσκυλου (λόγω μεταθέσεων) και χρήματα που θα τρως σε νοίκι, φαγητό, μπαράκια είναι μια παρατεταμένη δυστυχία που δεν είναι τέτοια μόνο για στρατόκαυλους.
Αν έχεις φετίχ με παρωχημένο οπλισμό του '40 και σκουριασμένα σίδερα, τότε συνιστώ να κάνεις πάρτυ αφού πας.
Αν όχι, κάνε πάρτυ προτού πας (σαν τα μπάτσελορ ένα πράμα, που ξέρουν τι τους περιμένει στην έγγαμη συμβίωση) γιατί ακολουθεί πήζινγκ και μετάνιωμα.
Με τη μ@λ@κία των ανθρώπων, βέβαια δε θα βγάλεις άκρη, οπότε το πάρτυ τέλειωσε νωρίς, πριν ακόμα πάει τρεις
Αν δε βρίσκεις άλλη δουλειά με τα ίδια φράγκα, μην πας για επ.οπ.
Γίνε νεκροθάφτης, κουβαλητής φερέτρων, αλουμινάς, πλέκτης οργάντζας, ενισχυτικός συμβουλάτορας χήρων, αποσπαστής προσοχής του ντένις τρομερού, poolman ()...ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΕΠΟΠ.
Το ξαναλέω: όχι επόπ.
Είναι λίγη η ζωή να τη χαραμίζεις σε αναζητητές ψευτοπειθαρχίας και σε υπακοή σε μπάσταρδους γαλονάτους που η σκαλιστή πίπα τους λείπει να νομίσουν ότι είναι οι γιοι του αρχηγού της φυλής "σε γ@μ@ω" γιατί έχω δύο σαρδέλες στους ώμους και τρεις πουλάδες στο πέτο .
Τώρα, καλύτερα να μην επεκταθώ στον όρο πουλάδα. Και για αυτόν τα λέει η ίδια η λέξη ούλα ούλα.
Οι άνθρωποι στο στρατό χρίζουν ψυχολογικής υποστήριξης.
Πήγαινε σε ένα ψυχολόγο κατευθείαν, ντε.
Γιατί να πας δηλ. 7 min. χρόνια κάπου και μετά να πας να ψυχαναλυθείς;
Το παράξενο δεν είναι που κάποιοι (όπως εσύ) θέλουν να καταταγούν ως εποπ. Το παράξενο είναι που η διαστροφή τους πιάνει απο κάτω τη σιωπή των άλλων...
Νύχτα στρωμένη τσιγάρα και πρώιμα γεράματα.
Αντέχεις;
αν είσαι κοπέλα μην πας για επ.οπ.
αν είσαι άντρας μην πας για επ.οπ.
αν ενδιαφέρεσαι για δικό σου άνθρωπο πείστον με όλες σου τις δυνάμεις μην πάει για επ.οπ.
Το λέει η ίδια η λέξη:
Πρώτα πας και λες "επ"
και στο τέλος λες "οπ" και φεύγεις.
Το να χαραμίσεις 7 χρόνια της ζωής σου (υποχρεωτικά, νομίζω) ή περισσότερα στο στράτευμα σαν μισθοφόρος φαντάρος με συνθήκες ζωής λυκόσκυλου (λόγω μεταθέσεων) και χρήματα που θα τρως σε νοίκι, φαγητό, μπαράκια είναι μια παρατεταμένη δυστυχία που δεν είναι τέτοια μόνο για στρατόκαυλους.
Αν έχεις φετίχ με παρωχημένο οπλισμό του '40 και σκουριασμένα σίδερα, τότε συνιστώ να κάνεις πάρτυ αφού πας.
Αν όχι, κάνε πάρτυ προτού πας (σαν τα μπάτσελορ ένα πράμα, που ξέρουν τι τους περιμένει στην έγγαμη συμβίωση) γιατί ακολουθεί πήζινγκ και μετάνιωμα.
Με τη μ@λ@κία των ανθρώπων, βέβαια δε θα βγάλεις άκρη, οπότε το πάρτυ τέλειωσε νωρίς, πριν ακόμα πάει τρεις
Αν δε βρίσκεις άλλη δουλειά με τα ίδια φράγκα, μην πας για επ.οπ.
Γίνε νεκροθάφτης, κουβαλητής φερέτρων, αλουμινάς, πλέκτης οργάντζας, ενισχυτικός συμβουλάτορας χήρων, αποσπαστής προσοχής του ντένις τρομερού, poolman ()...ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΕΠΟΠ.
Το ξαναλέω: όχι επόπ.
Είναι λίγη η ζωή να τη χαραμίζεις σε αναζητητές ψευτοπειθαρχίας και σε υπακοή σε μπάσταρδους γαλονάτους που η σκαλιστή πίπα τους λείπει να νομίσουν ότι είναι οι γιοι του αρχηγού της φυλής "σε γ@μ@ω" γιατί έχω δύο σαρδέλες στους ώμους και τρεις πουλάδες στο πέτο .
Τώρα, καλύτερα να μην επεκταθώ στον όρο πουλάδα. Και για αυτόν τα λέει η ίδια η λέξη ούλα ούλα.
Οι άνθρωποι στο στρατό χρίζουν ψυχολογικής υποστήριξης.
Πήγαινε σε ένα ψυχολόγο κατευθείαν, ντε.
Γιατί να πας δηλ. 7 min. χρόνια κάπου και μετά να πας να ψυχαναλυθείς;
Το παράξενο δεν είναι που κάποιοι (όπως εσύ) θέλουν να καταταγούν ως εποπ. Το παράξενο είναι που η διαστροφή τους πιάνει απο κάτω τη σιωπή των άλλων...
Νύχτα στρωμένη τσιγάρα και πρώιμα γεράματα.
Αντέχεις;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.