20-10-09
18:28
Σαφώς ,πάντα και παντού υπάρχουν εξαιρέσεις..Παιδια σκεφτειται για 2 λεπτα το πονο της ΜΑΝΑΣ και του πατερα. και παλι δεν θα το καταλαβουμε στο μεγηστω αυτον τον πονο. ο πονος η πικρα και τα λειπα συνεσθηματα μενουν σε αυτον που τα εχει και δεν μοιραζωντε με κανεναν απλα κατανωουμαι. οσο για τι θλυψη που νιωθουν καποια ατομα σε αυτα τα θεματα ειναι στο χαρακτηρα που λενε και στην ευεσθησια του καθε ατομου, οπως υπαρχουν αδιαφορα,ψυχρα και βλακες χαχες που οταν βλεπουν κατι θλυβερο γελανε.
Ωστόσο όταν αυτά τα άτομα θα βρεθούν σε ανάλογες περιπτώσεις θα χάσουν τον κόσμο κάτω από τα πόδια τους..Και εκτός αυτού δεν θα τους άρεσε μια ανάλογη αντίδραση!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
20-10-09
01:29
Δεν νομίζω πως παίζει ρόλο μόνο το αν έχεις βιώσει μια απώλεια για να σοκαριστείς..Ένας θάνατος πάντα συγκλονίζει... Όποιος και αν πέθανε. Ακόμα και για άγνωστους στις ειδήσεις νιώθουμε συμπόνια. Πόσο μάλλον, όταν γνωρίζες κάποιον, έστω και αν δεν υπήρξες ποτέ φίλος-η του. Η αίσθηση ότι τον είχες δει να γελάει, να περπατάει ή έστω να καπνίζει όπως λες - γενικά η αίσθηση ότι τον είχες ζήσει έστω σε ελάχιστο βαθμό, το κάνει πιο οδυνηρό. Το γεγονός ότι κάποιος πέθανε νέος σαφώς χειροτερεύει τα πράγματα. Έχεις βιώσει ποτέ ξανά την απωλεία; Αν όχι ίσως για αυτό σοκαρίστηκες τόσο πολύ. Αλλά και αν την έχεις βιώσει, αυτό δεν μειώνει ένα πιο φρέσκο πόνο....
Είναι και θέμα ψυχοσύνσης-ευαισθησίας του ανθρώπου..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.