mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
22-10-09
14:12
Εγω γενικα ειδα πολυ πιο ανοιχτα μυαλα απο εδω..
Κι εγω αυτο λεω..παραειναι ανοιχτα....ορθανοιχτα.. αλλα αν το συζητησουμε θα βγουμε οφ τοπικ τζει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
21-10-09
23:48
Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι μου κακοφάνηκε αυτό που είπαν κάποιοι ότι η δουλειά δεν είναι μέρος της ζωής τους, πραγματικά! Εγώ την θεωρώ πολύ σημαντικό μέρος της ζωής μου, με ολοκληρώνει και δεν θεωρώ ότι η underwater επαγγελματίας είναι άλλη από την underwater. Το ίδιο άτομο είναι, αφήνοντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μου να βγουν προς τα έξω. Νομίζω πως όση βλέπουν την δουλειά σαν καταναγκαστικά έργα μάλλον έκαναν μικρότερη πολύ κακή επιλογή.
Ξέρω ότι μερικές δουλειές έχουν αυστηρό dress code, αλλά αφενός δεν είναι η πλειοψηφία, αφετέρου πάντα μπορείς να προσαρμόσεις τα πρέπει με το προσωπικό σου στυλ. Κι εντάξει, καλύτερα και για σένα να στερηθείς την μπλούζα με το death metal συγκρότημα αν είσαι τραπεζικός ξέρω εγώ, από το να ακούς τις μπηχτές της κάθε ''ευγενικής γιαγούλας'' κάθε μέρα.
+1 συμφωνω απολυτα μαζι σου!
(υσ. καπως ετσι, οπως εσυ, ξεκινησα κι εγω με δειλα βηματα και πολλες πολλες εκπληξεις που με εκαναν να μαθω.)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
21-10-09
23:38
Μα το παραδειγμα που εφερα ηταν το τατουαζ σε ενα εμφανες σημειο..Το τατουαζ θα με κανει χειροτερο μηχανικο? Τι θελει τελικα ενα αφεντικο απο μενα? Να κανω την δουλεια μου καλα ή την εξωτερικη εμφανιση? Ξερω τι θελει..Και τα δυο..Για μενα θα επρεπε να μετραει καθαρα το πρωτο..
Το τατουαζ ειναι απειθαρχια και αναρχια? Και τι εννοεις απλως υπαλληλος? Απο την αξια της δουλειας μου βγαζει τρελη υπεραξια αυτος..
Υ.Γ. Με ειχε κανει πολυ θετικη εντυπωση που στο εξωτερικο ειχα δει οτι δεν τρωνε τετοια κολληματα..Ειχα συναντησει υπαλληλο στην vodafone που τα χερια του ηταν γεματα τατουαζ και φορουσε κοντο μπλουζακι και εναν πανκη με μοικανα να δουλευει πολιτης σε καταστημα κυριλε ρουχων..
Η ιστορια της δερματοστιξιας(ταττου δηλαδη) ξεκινησε πριν παρα πολλα χρονια κοντα 10000 και σε καποιες χωρες ειχε ιερη σημασια.
εδω στην ελλαδα ομως ποτε δεν ειχε τη σημασια που επρεπε να εχει- την καθαρη αληθινη σημασια.
ναυτικοί κυρίως που εκαναν ταξιδια στο εξωτερικό γυρνουσαν με τατουαζ.
Άτομα από χαμηλή οικονομικη και κοινωνική τάξη εγιναν οι νεωτεριστες αυτης της τοτε μοδας που δεν εγινε ποτε επισημα μοδα. το τατου αφησε μετεπειτα εδαφος στην εργατικη ταξη και στα χαμηλα στρωματα. Το αυστηρό όμως τοτε πολιτικό καθεστώς και κοινωνία η ελληνική το απαγόρεψαν με διώξεις οσων χτυπουσαν τατου.
οποτε οπως καταλαβαινεις(ειμαι φαν των ταττου προσωπικα) ασυνειδητα στο μυαλο του κοσμου περνα κατι αρνητικο ειτε τατου λεγεται αυτο ειτε σκουλαρικι.
εσυ δεν εχεις μεριδιο ευθυνης, κανεις αυτο που θελεις αλλα ουτε ο εργοδοτης σου εχει μεριδιο ευθυνης για την απεχθεια του απεναντι στα ταττου, απλως ειναι υποχρεωμενος να το σκεφτεται ετσι εχοντας μια επιχειρηση για να εχει απο κοντα την πελατεια του.
φυσικα και δεν εχει σχεση η δουλεια που μπορει να βγαζεις με την εμφανιση αλλα για το θεαθηναι ειναι μαστ.
ηταν δηλαδη, ειναι και δεθαλλαξει αυτο.
η επανασταση γενικοτερα κι ο,τι δηλωνουν τα τατου ειναι υπεροχη(εγω το βρισκω υπεροχο) αλλα δεν αντεχεται συνηθως και βρισκει εμποδια γιαυτο κι εγω προσωπικα- και την εχω καταβρει ετσι κι ετσι συμβουλευω αλλους- ειναι αλλο πραμα προσωπικα πιστευω αλλο δουλεια.
ασε που αυτο εχει φοβερη μαγεια αν το καλοσκεφτεις... να αλλαζεις ρολους και να μη βαριεσαι! και οπως εχω ξαναπει αυτο δεν εχει να κανει ουτε με την προσωπικοτητα ουτε με τον χαρακτηρα πανω σε μια δουλεια. ειναι καθαρα εικονικο!
μπορει καποιος να ντυνεται αισχος και να χει καρδια μαλαμα και ναναι αστερι, αλλος μπορει ναναι ο κυριλε ο απιστευτος και ναναι τομαρι.
οποτε μιλαμε μονον για το θεμα εμφανισης εδω!
μπορει ομως να υπαρχει καποιος που να κατεχει και τα δυο και να παιζει σωστη μπαλα, να κρατα το μπαλανς, την ισορροπια.
οσο για το εξωτερικο, εχω ταξιδεψει και ξερω τι λες, καταννοω. ειδα, διαπιστωσα, εξεπλαγην αλλα δε σου κρυβω πως σαστισα με την ευρωπη και ναι μεν εχουμε διαφορες αλλα καπου εχει παραγινει στο εξωτερικο σε πολλα αλλα θεματα. Ο κοσμος πανω κατω ιδιος ειναι αλλα τα στερεοτυπα ειναι διαφορετικα.
εδωειναι αλλιως, πρεπει να γινει αποδεκτο συντομα για οσους ειναι αποφασισμενοι να ζουν εδω, για να ζουν και καλα χωρις γκρινιες!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
21-10-09
23:01
Το σεβασμό μου δλδ θα τον δείξω με τις ενδυματολογικές μου επιλογές? Ή με τον τρόπο με τον οποιο του συμπεριφέρομαι?
και με τα δυο! Ισορροπια των δυο!
Σε παραθετω σε ολοκληρα τα κειμενα μου, θα καταλαβεις, αν θελεις, που υπογραμμιζω ενιοτε με φλουο!( )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
21-10-09
21:10
Eίμαι της άποψης ότι τον σεβασμό το κερδίζεις με την δουλειά σου και με αυτά που προσφέρεις κυρίως...
Αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι είναι κολλημένοι με το τι φοράμε...τι κρατάμε...με τι υπογράφουμε!
Καλυψούλα μου, το θέμα είναι να βρεις εσύ την χρυσή τομή ανάμεσα σε αυτά τα δύο....
Προσωπικά έχω δουλέψει ελάχιστα στον ιδιωτικό τομέα και ποτέ δεν άλλαξα αυτό που είμαι....
Μια δουλειά την αρνήθηκα λόγω dress code που δεν μου πήγαινε και δεν υπήρχε περίπτωση να βγάλω τα σκουλαρίκια από τ' αυτιά μου
Αλλά όπως είπε και η Γιούκι, μπορούσα και το έκανα....
Στο σχολείο ντύνομαι με το δικό μου κλασσικό στυλ (φορέματα...φούστες...μπότες)
Τα τετράδια μου από την άλλη είναι με tweety, πεταλουδίτσες και γενικά girly...
Ο στυλός με τον οποίο γράφω είναι ροζ με φούντα...
Τις φωτοτυπίες μου τις μεταφέρω σε ένα με ροζ καρδουλίτσες και πεταλουδίτσες ντοσιέ....
Και ποτέ δεν κατηγορήθηκα γι' αυτό
Άλλωστε αγαπημένη μου ασχολία είναι να πηγαίνω στα jumbo και να αγοράζω ό,τι παιδικό υπάρχει
ΥΓ: Τα Χριστούγεννα έχω ειδικούς συνδετήρες με 'Αι Βασίληδες και χιονάνθρωπους να στολίζουν τα βιβλία μου....
Το κινητό μου έχει μπιτάτους ήχους....
Μια φίλη μου που δουλεύει στο Πανεπιστήμιο την παίρνουν και ακούς να βαράει "Το ζεϊμπέκικο της Ευδοξίας"...
Ντύνεται με σταράκια και τζιν...
Έχει το μαλλί καρφάκια και δεν την κάνεις πάνω από 16....
Κι όμως έχει πολύ καίρια θέση στο οικονομικό τμήμα και κάνει πολλά επαγγελματικά ταξίδια χωρίς να αλλάξει ποτέ αυτό που είναι
Επειδη ασχολεισαι με παιδια βικυ, ομως η σοβαροτητα του ντυσιματος και η αποφυγη των μικυ μαους και των φρου φρου σε αλλες δουλειες ειναι απαραιτητα.
δεν ξερω αν ειναι κολλημα του εργοδοτη αλλα για φαντασου μια Μπεζαντακου πουχου ναναι δικηγορος.
Θα την ηθελες για δικηγορο που θα περπατουσε πλαι σου στην ευελπιδων? Εγω οχι.
εκτος αν ειχε καλα κονεξιονς χαχαχ και την ηεξραν καλα οι ενορκοι και οι εισαγγελεις!
Αν και οπως ειπα παραπανω περα απο την εικονα παιζει ρολο μεγιστο και η προσωπικοτητα. Και τα δυο ειναι βασικα.
Συμφωνω απολυτως με τη χρυση τομη που αναφερεις.
Εξαρταται και το επαγγελμα.
Για μας που ασχολουμαστε με παιδια δεν εχουμε κανενα απολυτως προβλημα να δουλεψουμε με αθλητικα και τζινς.
Σε αλλες δουλειες ομως - αν τις αγαπας πολυ- θα το κανεις, θα ντυθεις αναλογα οχι επειδη ειναι ξυνος και παραξενος ο εργοδοτης αλλα επειδη πρεπει να υπαρχει και σεβασμος απεναντι στον πελατη.
τυχεροι σε αυτο οσοι ασχολουνται με το εκπαιδευτικο κομματι.
αλλο πραμα δασκαλος/καθηγητης στο δημοσιο(ειτε ιδιωτικο) αλλο πραμα δημοσιος υπαλληλος.
εδω βεβαια παω νανοιξω αλλο θεμα πλατιασα στην σκεψη μου, το συζηταμε σε αλλο θεμα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
21-10-09
14:55
Καποτε.. οταν εκανα τα πρωτα βηματα μου σε σοβαρη δουλεια κι οχι του ποδαριου, στα 17 μου(πωπω περναν τα χρονια) μου χε πει καποιος-ουτε που μπορω να θυμηθω ποιος γιατι τοτε δεν εδωσα σημασια αλλα στην πραγματικοτητα εκνευριστηκα με αυτο που ακουσα-(ας μου επιτραπουν οι εκφρασεις να τις βαλω χωρις καμια αλλαγη)
'' Στη δουλεια σου νασαι αντρας με @@@. Στη ζωη σου να εισαι γυναικα με τα ολα της.''
Η πρωτη μου σκεψη ηταν- εγω θα ειμαι παντα, παντου αυτο που ειμαι, δε θα αλλαξω για καμια δουλεια, για κανεναν.
Περνουσαν λοιπον τα χρονια και αν θελεις μια καποια πειρα και η αλλαγη, Καλυψω, ηρθε απο μονη της.
Ναι, επρεπε στη δουλεια να γινω΄΄αντρας΄΄. Δεν ηταν πια ωραιο να μου συμπεριφερονται σαν φοιτητρια, να με αποκαλουν μπαρμπι, οσο ικανη κι αν υπηρξα.
Εχω φιλη δικηγορινα, εδω κι ενα χρονο(πρωτα της βηματα) κανει την ασκηση της σε γραφειο. Εχει γεμισει τον τοπο λουλουδια, κυκλοφορει με στυλο με πουπουλα και εχει βαλει παντου καραμελιτσες. Οταν μπαινουν στο γραφειο της λενε- σε σοβαρο γραφειο εισαι εσυ?, χαριτολογωντας.
Απαντά- ''ελα να σου δειξω μερικα δικογραφα και μετα να μου την πεις. Ετσι ειμαι''.
Την φιλη μου την γνωριζω απεξω κι ανακατωτα, μοιαζουμε πολυ, αντιδραστικες και ορεξατες ναμαστε παντου και παντα ο εαυτος μας.
Μολις ομως ακουσα ολαυτα, ενιωσα πως επρεπε να της πω- σταματα. σταματα γιατι με την παροδο του χρονου, θα σε χαλασει.
Για να κερδισει τον σεβασμο στη δουλεια της(αλλιως βλεπεις μια δικηγορομε φλουο μαρκαδορακι αλλιως κοιτας μια δικηγορο με καλο στυλο και σοβαρα ρουχα, σκεψου το.
Τον σεβασμο λοιπον ετσι τον κερδισα, και τον κερδιζω καθημερινα στη δουλεια μου.
Περα απο την εικονα ομως για την οποια ανοιξες θεμα υπαρχει κι ενας αλλος παραγων να κερδισεις εκτιμηση και σεβασμο.
Λεγεται ανθρωπια, καλη προθεση και σωστη δουλεια. Θυσια γι αυτην αν κι εφοσον εισαι απο τις γυναικες που φιλοδοξουν μια καλη θεση εξελικτικη, αν εισαι απο τις γυναικες που η εργασια και η δουλεια γενικοτερα σε ισορροπουν σαν ατομο, αν εισαι δηλαδη γυναικα που την ενδιαφερει η προοδο της και σε αυτο το κομματι. Κι εδω μην συγχεουμε γυναικα καρριερας με γυναικα εργασιομανη, κατι που παρεξηγει και μπερδευει πολυς κοσμος. Εχει μεγαλη διαφορα. Η πρωτη εχει την επιμονη, θεληση να εχει και προσωπικη ζωη και καλη σταδιοδρομια επαγγελματικα. Η δευτερη εχει σαν πρωταρχικη ασχολια μονο τη δουλεια. Καποια στιγμη θα πρεπει να σκεφτεις σε ποια κατηγορια θελεις να ανηκεις. Κι αυτο θα γινει με την εμπειρια, την πορεια σου στην αγορα, θα αποκαλυφθουν οι αναγκες σου και οι επιθυμιες σου. Κι οσο πιο συντομα γινει αυτο τοσο καλυτερα για σενα, γνωριζοντας απο νωρις τι θελεις.
Φευγοντας απο τη σχολη, εχεις γεμισει με σταμπιλο και μπλοκακια απο τζαμπο.
Μπαινοντας ομως σε σοβαρο χωρο εργασιας, οφειλεις να τα κανεις περα και να σοβαρευτεις.
Οι συνεργατες/πελατες δεν ειναι φιλοι σου, δε χρειαζεται να σε μαθουν, οφειλεις να κρατας μια σταση παντοδυναμιας που σε κανει να νιωθεις επαγγελματια.
Να πουλας τη δουλεια σου, οχι την τρυφεραδα σου σαν φρεσκο κοριτσι.
Ποσο μαλλον για μια γυναικα, που σημερα, θα το δεις και μονη, ειναι δυσκολα τα πραγματα για μας σε σχεση με τους αντρες. Η ρατσιτικη διαθεση θα σταματησει μετα απο πολλες γενιες οταν εμεις θαχουμε εγγονια.
Ειδικα στη δουλεια που χεις επιλεξει, θα ερθεις πολλες φορες αντιμετωπη με το θεμα-φυλο- και θα αναγκαστεις πολλες φορες να αποδειξεις τα δικα σου@@@.
Εξαρταται παντα και το επαγγελμα. Οταν ετρεχα να κανω ρεπορταζ ντυνομουν οσο πιο απλα γινοταν, οταν επρεπε να ερθω σε επαφη με κοσμο της καλης κοινωνιας βαφομουν, εφτιαχνα πολυ τα μαλλια μου και γινομουν 4 χρονια μεγαλυτερη της ηλικιας μου(και το εκανα με χαρα). Στο δικο μου επαγγελμα σημερα που μιλαμε ερχομαι σε επαφη με παιδια. Αν παλιμπαιδιστω-γιατι τα παιδια δεν αφηνουν τιποτα να πεσει κατω και παρατηρουν τα παντα- θα γινω ισα κι ομοια με αυτα. Ειναι νορμαλ? οχι.
Προσφατα, με ειδαν γονεις παιδιων στα μπουζουκια βαμμενη και ντυμενη, καταιδρωμενη απο το χορο, ζαλισμενη απο το ποτο, να τραγουδω και να χορευω σα μανιακη. Δεν ειχα κανενα απολυτως προβλημα.
Την επομενη μερα, την ωρα της δουλειας ξαναεβαλα τη ''φορμα'' εργασιας μου.
Εκει εκτιμηθηκα ακομα περισσοτερο. πρωτα στον εαυτο μου, μετα στον υπολοιπο κοσμο.
Προσεξε, δεν ειναι μασκα αυτο και μη σε τρομαζει. Ειναι επαγγελματισμος.
Δε χανεις την προσωπικοτητα σου αλλαζοντας προφιλ τετοιου τυπου. Δειχνεις στον εαυτο σου πως εισαι γυναικα αλλα και παραλληλα επαγγελματιας. Αυτα τα δυο δε συναδουν μεταξυ τους. Οπως αλλιως θα συμπεριφερθεις στη φιλη σου κι αλλιως στο αγορι σου, ετσι και στο θεμα δουλειας.
Ειπε πανω καποιος πως το 8ωρο ειναι ψευτικη ζωη.
Ειναι ψευτικη οταν δε κανεις, κατα τη γνωμη μου, αυτο που σου αρεσει.
Κι αολα αυτα που ειπα παραπανω πρεπει και να σου αρεσουν να τα αλλαζεις.
Καποιοι ανθρωποι δεν αρεσκονται στο θεμα δουλειας η δεν εχουν βρει/κανει αυτο που πραγματικα τους ταιριαζει και τους αρεσει.
Μου χει τυχει κι εμενα να βρεθω σε χωρο οπου θεωρησα ψευτικο και μετα απο καιρο καταλαβα πως τον θεωρησα ετσι επειδη απλουστατα δε μου ταιριαζε, δε μου αρεσε κι ετσι αλλαξα μονοπατι οπως θα συνεχιζω να κανω οποτε πνιγομαι.
Δεν πρεπει να σκαμε γιαυτα ουτε να πιεζομαστε πανω απο το οριο. Ολα με μετρο.
Οσο για τη μπιγιονσε πιστευω πως θα ηταν μια πολυ καλη ιδεα αυτο το κινητο να ειναι το προσωπικο σου, κι ενα αλλο που θαχεις ανοιχτο εν ωρα εργασιας- αλλες ωρες κλειστο-, το επαγγελματικο σου.(εγω εχω ενα υπεροχο κομματι ενος σουηδου ντιτζει πολυ γνωστο )
Μηπως δεν ειναι στενομυαλια, αλλα πειθαρχια κι οχι αναρχια- κανω ο,τι θέλω σε χωρο που απλως ειμαι ενας υπαλληλος?-
'' Στη δουλεια σου νασαι αντρας με @@@. Στη ζωη σου να εισαι γυναικα με τα ολα της.''
Η πρωτη μου σκεψη ηταν- εγω θα ειμαι παντα, παντου αυτο που ειμαι, δε θα αλλαξω για καμια δουλεια, για κανεναν.
Περνουσαν λοιπον τα χρονια και αν θελεις μια καποια πειρα και η αλλαγη, Καλυψω, ηρθε απο μονη της.
Ναι, επρεπε στη δουλεια να γινω΄΄αντρας΄΄. Δεν ηταν πια ωραιο να μου συμπεριφερονται σαν φοιτητρια, να με αποκαλουν μπαρμπι, οσο ικανη κι αν υπηρξα.
Εχω φιλη δικηγορινα, εδω κι ενα χρονο(πρωτα της βηματα) κανει την ασκηση της σε γραφειο. Εχει γεμισει τον τοπο λουλουδια, κυκλοφορει με στυλο με πουπουλα και εχει βαλει παντου καραμελιτσες. Οταν μπαινουν στο γραφειο της λενε- σε σοβαρο γραφειο εισαι εσυ?, χαριτολογωντας.
Απαντά- ''ελα να σου δειξω μερικα δικογραφα και μετα να μου την πεις. Ετσι ειμαι''.
Την φιλη μου την γνωριζω απεξω κι ανακατωτα, μοιαζουμε πολυ, αντιδραστικες και ορεξατες ναμαστε παντου και παντα ο εαυτος μας.
Μολις ομως ακουσα ολαυτα, ενιωσα πως επρεπε να της πω- σταματα. σταματα γιατι με την παροδο του χρονου, θα σε χαλασει.
Για να κερδισει τον σεβασμο στη δουλεια της(αλλιως βλεπεις μια δικηγορομε φλουο μαρκαδορακι αλλιως κοιτας μια δικηγορο με καλο στυλο και σοβαρα ρουχα, σκεψου το.
Τον σεβασμο λοιπον ετσι τον κερδισα, και τον κερδιζω καθημερινα στη δουλεια μου.
Περα απο την εικονα ομως για την οποια ανοιξες θεμα υπαρχει κι ενας αλλος παραγων να κερδισεις εκτιμηση και σεβασμο.
Λεγεται ανθρωπια, καλη προθεση και σωστη δουλεια. Θυσια γι αυτην αν κι εφοσον εισαι απο τις γυναικες που φιλοδοξουν μια καλη θεση εξελικτικη, αν εισαι απο τις γυναικες που η εργασια και η δουλεια γενικοτερα σε ισορροπουν σαν ατομο, αν εισαι δηλαδη γυναικα που την ενδιαφερει η προοδο της και σε αυτο το κομματι. Κι εδω μην συγχεουμε γυναικα καρριερας με γυναικα εργασιομανη, κατι που παρεξηγει και μπερδευει πολυς κοσμος. Εχει μεγαλη διαφορα. Η πρωτη εχει την επιμονη, θεληση να εχει και προσωπικη ζωη και καλη σταδιοδρομια επαγγελματικα. Η δευτερη εχει σαν πρωταρχικη ασχολια μονο τη δουλεια. Καποια στιγμη θα πρεπει να σκεφτεις σε ποια κατηγορια θελεις να ανηκεις. Κι αυτο θα γινει με την εμπειρια, την πορεια σου στην αγορα, θα αποκαλυφθουν οι αναγκες σου και οι επιθυμιες σου. Κι οσο πιο συντομα γινει αυτο τοσο καλυτερα για σενα, γνωριζοντας απο νωρις τι θελεις.
Φευγοντας απο τη σχολη, εχεις γεμισει με σταμπιλο και μπλοκακια απο τζαμπο.
Μπαινοντας ομως σε σοβαρο χωρο εργασιας, οφειλεις να τα κανεις περα και να σοβαρευτεις.
Οι συνεργατες/πελατες δεν ειναι φιλοι σου, δε χρειαζεται να σε μαθουν, οφειλεις να κρατας μια σταση παντοδυναμιας που σε κανει να νιωθεις επαγγελματια.
Να πουλας τη δουλεια σου, οχι την τρυφεραδα σου σαν φρεσκο κοριτσι.
Ποσο μαλλον για μια γυναικα, που σημερα, θα το δεις και μονη, ειναι δυσκολα τα πραγματα για μας σε σχεση με τους αντρες. Η ρατσιτικη διαθεση θα σταματησει μετα απο πολλες γενιες οταν εμεις θαχουμε εγγονια.
Ειδικα στη δουλεια που χεις επιλεξει, θα ερθεις πολλες φορες αντιμετωπη με το θεμα-φυλο- και θα αναγκαστεις πολλες φορες να αποδειξεις τα δικα σου@@@.
Εξαρταται παντα και το επαγγελμα. Οταν ετρεχα να κανω ρεπορταζ ντυνομουν οσο πιο απλα γινοταν, οταν επρεπε να ερθω σε επαφη με κοσμο της καλης κοινωνιας βαφομουν, εφτιαχνα πολυ τα μαλλια μου και γινομουν 4 χρονια μεγαλυτερη της ηλικιας μου(και το εκανα με χαρα). Στο δικο μου επαγγελμα σημερα που μιλαμε ερχομαι σε επαφη με παιδια. Αν παλιμπαιδιστω-γιατι τα παιδια δεν αφηνουν τιποτα να πεσει κατω και παρατηρουν τα παντα- θα γινω ισα κι ομοια με αυτα. Ειναι νορμαλ? οχι.
Προσφατα, με ειδαν γονεις παιδιων στα μπουζουκια βαμμενη και ντυμενη, καταιδρωμενη απο το χορο, ζαλισμενη απο το ποτο, να τραγουδω και να χορευω σα μανιακη. Δεν ειχα κανενα απολυτως προβλημα.
Την επομενη μερα, την ωρα της δουλειας ξαναεβαλα τη ''φορμα'' εργασιας μου.
Εκει εκτιμηθηκα ακομα περισσοτερο. πρωτα στον εαυτο μου, μετα στον υπολοιπο κοσμο.
Προσεξε, δεν ειναι μασκα αυτο και μη σε τρομαζει. Ειναι επαγγελματισμος.
Δε χανεις την προσωπικοτητα σου αλλαζοντας προφιλ τετοιου τυπου. Δειχνεις στον εαυτο σου πως εισαι γυναικα αλλα και παραλληλα επαγγελματιας. Αυτα τα δυο δε συναδουν μεταξυ τους. Οπως αλλιως θα συμπεριφερθεις στη φιλη σου κι αλλιως στο αγορι σου, ετσι και στο θεμα δουλειας.
Ειπε πανω καποιος πως το 8ωρο ειναι ψευτικη ζωη.
Ειναι ψευτικη οταν δε κανεις, κατα τη γνωμη μου, αυτο που σου αρεσει.
Κι αολα αυτα που ειπα παραπανω πρεπει και να σου αρεσουν να τα αλλαζεις.
Καποιοι ανθρωποι δεν αρεσκονται στο θεμα δουλειας η δεν εχουν βρει/κανει αυτο που πραγματικα τους ταιριαζει και τους αρεσει.
Μου χει τυχει κι εμενα να βρεθω σε χωρο οπου θεωρησα ψευτικο και μετα απο καιρο καταλαβα πως τον θεωρησα ετσι επειδη απλουστατα δε μου ταιριαζε, δε μου αρεσε κι ετσι αλλαξα μονοπατι οπως θα συνεχιζω να κανω οποτε πνιγομαι.
Δεν πρεπει να σκαμε γιαυτα ουτε να πιεζομαστε πανω απο το οριο. Ολα με μετρο.
Οσο για τη μπιγιονσε πιστευω πως θα ηταν μια πολυ καλη ιδεα αυτο το κινητο να ειναι το προσωπικο σου, κι ενα αλλο που θαχεις ανοιχτο εν ωρα εργασιας- αλλες ωρες κλειστο-, το επαγγελματικο σου.(εγω εχω ενα υπεροχο κομματι ενος σουηδου ντιτζει πολυ γνωστο )
γιατι ξερω τι στενομυαλια παιζει στους χωρους εργασιας..
Μηπως δεν ειναι στενομυαλια, αλλα πειθαρχια κι οχι αναρχια- κανω ο,τι θέλω σε χωρο που απλως ειμαι ενας υπαλληλος?-
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.