Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
25-10-09
21:51
Ναι, οι πεποιθήσεις κάθε είδους θα μπορούσαν να είναι μιμίδια, όπως και τα αρχέτυπα. Απλά, στην περίπτωση των αρχετύπων, γεννάται άμεσα το φιλοσοφικό ερώτημα: "Μήπως τα αρχέτυπα προϋπάρχουν των ανθρώπων, ως κάτοικοι ανώτερων διαστάσεων του σύμπαντος και "φρόντισαν" ν' ακολουθήσει η εξέλιξη την πορεία μέχρι την εμφάνιση νοημοσύνης, έτσι ώστε να μπορέσουν να διεισδύσουν στην δική μας διάσταση;". Εάν ισχύει η άποψη του Πλάτωνα περί του "Χώρου των Ιδεών", κάτι τέτοιο δεν φαντάζει και τόσο παράλογο. Τα αρχέτυπα φαίνεται να ενυπάρχουν σε κάθε ανθρώπινο εγκέφαλο, σε υποσυνείδητο επίπεδο, πράγμα που δεν είναι το σύνηθες για τα διάφορα μιμίδια που γνωρίζουμε. Δεν είναι καν σαφές το κατά πόσον αυτά διαδίδονται από εγκέφαλο σε εγκέφαλο, ή αποτελούν τμήμα της motherboard του ανθρώπινου εγκεφάλου, δηλαδή βασικά προγράμματα, αναγκαία για την ανάπτυξη της νοημοσύνης μας, ως βασικές μονάδες κατανόησης των πραγμάτων που μας περιστοιχίζουν. Εάν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε ενισχύεται η φιλοσοφική άποψη ότι τα Αρχέτυπα προϋπάρχουν της ανθρώπινης νόησης και ότι "περίμεναν" την εμφάνισή της προκειμένου να εκδηλωθούν στη διάστασή μας.
Ωστόσο, είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί κανείς να απορρίψει εντελώς την άποψη ότι τα Αρχέτυπα δεν είναι τίποτε άλλο παρά αρχαία μιμίδια...
Όσο για τις σκεπτομορφές, αποτελούν μια έκφραση των μιμιδίων με την εξής έννοια: Κάθε μιμίδιο, στην προσπάθειά του να αντιγραφεί και να διαδοθεί από εγκέφαλο σε εγκέφαλο, μέσα στη μιμιδιακή δεξαμενή, προσπαθεί να καταλάβει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του εγκεφάλου στον οποίο κατοικεί και ν' αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ, προκειμένου ο εγκέφαλος αυτός να λειτουργήσει ως "πομπός" μεγάλης εμβέλειας. Σε περίπτωση που η ενέργεια την οποία λαμβάνει ξεπεράσει κάποιο όριο, το μιμίδιο μπορεί να αποκτήσει "υλική" υπόσταση, τουλάχιστον με την έννοια που το έθεσε ο Μαρξ: "Οι ιδέες, όταν εισαχθούν στις μάζες, αποκτούν υλική δύναμη".
Τα μιμίδια είναι "κατ' αρχήν" επικίνδυνα και όχι "πάντοτε" επικίνδυνα και καλό θα είναι να γίνει αυτός ο λεπτός διαχωρισμός. Όπως λέει και η S. Blackmore, πολλά παράσιτα εξελίσσονται με τέτοιο τρόπο ώστε τελικά να μειώσουν σημαντικά την τοξικότητά τους και να καταφέρουν να συμβιώνουν βάσει αμοιβαιότητας με τον ξενιστή τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ένα μιμίδιο μπορεί να έχει και θετικές, ακόμη και ευεργετικές συνέπειες σ' έναν άνθρωπο ή στο σύνολο της ανθρωπότητας. Ακόμη και για το μιμίδιο του Θεού μπορεί να το πει κάποιος αυτό, αναλόγως με τον τρόπο που ο κάθε φορέας του έχει προσαρμοστεί με αυτό ή, ειδωμένο από άλλη πλευρά, ποιο "στέλεχος" του μιμιδίου αυτού έχει εγκατασταθεί μέσα στον καθένα.
Όσο για τους ιούς των Η/Υ: Αρχικά θα ήθελα να πω ότι δεν είναι βέβαιο ότι ένα μιμίδιο δημιουργείται μόνο μέσω τυχαίων διαδικασιών, ή ότι η ύπαρξή του προϋπάρχει των ανθρώπων. Για παράδειγμα, η διάσημη μελωδία από την 9η συμφωνία του Μπετόβεν, γνωστή ως "Ύμνος στη Χαρά", αποτελεί ένα μιμίδιο, σύμφωνα και με τον R. Dawkins, το οποίο έχει κατασκευαστεί από άνθρωπο, δηλαδή το συνθέτη. Ένα ανέκδοτο δεν παράγεται από μόνο του, αλλά σίγουρα υπάρχει κάποιος που το σκέφτηκε πρώτος, δηλαδή είναι κι αυτό κατασκευασμένο από άνθρωπο. Μία μόδα, όπως τα σκουλαρίκια ή το body piercing δεν προϋπήρχαν του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά κάποιοι τα χρησιμοποίησαν πρώτοι και αυτά κατάφεραν και διαδόθηκαν παντού. Το σημαντικό με τα μιμίδια είναι το εάν και κατά πόσον έχουν ως οργανωμένα κομμάτια πληροφορίας την διεισδυτική ικανότητα και τη δυνατότητα γρήγορης αντιγραφής, ή κατά πόσον διαθέτουν μακροβιότητα. Έτσι, η αντιστοιχία με τους ιούς των Η/Υ δεν σκοντάφτει καθόλου στον παράγοντα που αναφέρεις φίλε Δόκτωρ. Το ασυνείδητο της διαδικασίας γέννησης ενός μιμιδίου, που ορθώς αναφέρεις, έγκειται σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, στο ότι αυτοί που το κατασκεύασαν δεν μπορούσαν εκ των προτέρων να γνωρίζουν εάν το "πνευματικό τους τέκνο" θα καταφέρει ν' αυτονομηθεί ως μιμίδιο. Εάν όμως μιλάμε για έναν αρχαίο μύθο, τότε θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι οι κατασκευαστές του ήταν τόσο σοφοί, που τον έφτιαξαν ειδικά γι' αυτόν το σκοπό, προσδίδοντάς του τις κατάλληλες ιδιότητες εκ κατασκευής...
Κατά τ' άλλα οι ιοί αυτοί ικανοποιούν πλήρως τον ορισμό των μιμιδίων, κατά τον R. Dawkins: "Μιμίδιο είναι μια μορφή πληροφορίας, η οποία διαδίδεται όχι γενετικά αλλά με όχημα τον ανθρώπινο πολιτισμό, πρόκειται δηλαδή για μονάδα πολιτιστικής μεταβίβασης". Πράγματι, οι ηλεκτρονικοί αυτοί ιοί περιέχουν πληροφορία η οποία έχει την ικανότητα να διαδίδεται από υπολογιστή σε υπολογιστή και μάλιστα με εγωιστικό τρόπο. Εάν προσέξουμε ότι οι υπολογιστές αποτελούν γέννημα του ανθρώπινου πολιτισμού, τότε ο ορισμός ισχύει και στην περίπτωσή τους. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα προγράμματα αυτά ονομάστηκαν "Ιοί", επειδή έχουν πλήρη και απόλυτη αντιστοιχία με τους ιούς των κυττάρων, οι οποίοι με τη σειρά τους, όπως δηλώνει και ο R. Dawkins και αναφέρθηκε ήδη στο σχετικό μου άρθρο, διαθέτουν πλήρη αντιστοιχία με τα μιμίδια. Φαίνεται ότι όπου υπάρχει ένα οργανωμένο πληροφοριακό σύστημα, ικανό για αντιγραφή και διάδοση της πληροφορίας του, είτε πρόκειται για τον πυρήνα ενός κυττάρου, είτε για έναν νοήμονα εγκέφαλο, είτε για έναν Η/Υ, μοιραία κάποια πακέτα πληροφορίας πρόκειται ν' αυτονομηθούν και να αρχίσουν την εγωιστική αντιγραφή τους.
Ωστόσο, είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί κανείς να απορρίψει εντελώς την άποψη ότι τα Αρχέτυπα δεν είναι τίποτε άλλο παρά αρχαία μιμίδια...
Όσο για τις σκεπτομορφές, αποτελούν μια έκφραση των μιμιδίων με την εξής έννοια: Κάθε μιμίδιο, στην προσπάθειά του να αντιγραφεί και να διαδοθεί από εγκέφαλο σε εγκέφαλο, μέσα στη μιμιδιακή δεξαμενή, προσπαθεί να καταλάβει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του εγκεφάλου στον οποίο κατοικεί και ν' αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ, προκειμένου ο εγκέφαλος αυτός να λειτουργήσει ως "πομπός" μεγάλης εμβέλειας. Σε περίπτωση που η ενέργεια την οποία λαμβάνει ξεπεράσει κάποιο όριο, το μιμίδιο μπορεί να αποκτήσει "υλική" υπόσταση, τουλάχιστον με την έννοια που το έθεσε ο Μαρξ: "Οι ιδέες, όταν εισαχθούν στις μάζες, αποκτούν υλική δύναμη".
Τα μιμίδια είναι "κατ' αρχήν" επικίνδυνα και όχι "πάντοτε" επικίνδυνα και καλό θα είναι να γίνει αυτός ο λεπτός διαχωρισμός. Όπως λέει και η S. Blackmore, πολλά παράσιτα εξελίσσονται με τέτοιο τρόπο ώστε τελικά να μειώσουν σημαντικά την τοξικότητά τους και να καταφέρουν να συμβιώνουν βάσει αμοιβαιότητας με τον ξενιστή τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ένα μιμίδιο μπορεί να έχει και θετικές, ακόμη και ευεργετικές συνέπειες σ' έναν άνθρωπο ή στο σύνολο της ανθρωπότητας. Ακόμη και για το μιμίδιο του Θεού μπορεί να το πει κάποιος αυτό, αναλόγως με τον τρόπο που ο κάθε φορέας του έχει προσαρμοστεί με αυτό ή, ειδωμένο από άλλη πλευρά, ποιο "στέλεχος" του μιμιδίου αυτού έχει εγκατασταθεί μέσα στον καθένα.
Όσο για τους ιούς των Η/Υ: Αρχικά θα ήθελα να πω ότι δεν είναι βέβαιο ότι ένα μιμίδιο δημιουργείται μόνο μέσω τυχαίων διαδικασιών, ή ότι η ύπαρξή του προϋπάρχει των ανθρώπων. Για παράδειγμα, η διάσημη μελωδία από την 9η συμφωνία του Μπετόβεν, γνωστή ως "Ύμνος στη Χαρά", αποτελεί ένα μιμίδιο, σύμφωνα και με τον R. Dawkins, το οποίο έχει κατασκευαστεί από άνθρωπο, δηλαδή το συνθέτη. Ένα ανέκδοτο δεν παράγεται από μόνο του, αλλά σίγουρα υπάρχει κάποιος που το σκέφτηκε πρώτος, δηλαδή είναι κι αυτό κατασκευασμένο από άνθρωπο. Μία μόδα, όπως τα σκουλαρίκια ή το body piercing δεν προϋπήρχαν του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά κάποιοι τα χρησιμοποίησαν πρώτοι και αυτά κατάφεραν και διαδόθηκαν παντού. Το σημαντικό με τα μιμίδια είναι το εάν και κατά πόσον έχουν ως οργανωμένα κομμάτια πληροφορίας την διεισδυτική ικανότητα και τη δυνατότητα γρήγορης αντιγραφής, ή κατά πόσον διαθέτουν μακροβιότητα. Έτσι, η αντιστοιχία με τους ιούς των Η/Υ δεν σκοντάφτει καθόλου στον παράγοντα που αναφέρεις φίλε Δόκτωρ. Το ασυνείδητο της διαδικασίας γέννησης ενός μιμιδίου, που ορθώς αναφέρεις, έγκειται σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, στο ότι αυτοί που το κατασκεύασαν δεν μπορούσαν εκ των προτέρων να γνωρίζουν εάν το "πνευματικό τους τέκνο" θα καταφέρει ν' αυτονομηθεί ως μιμίδιο. Εάν όμως μιλάμε για έναν αρχαίο μύθο, τότε θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι οι κατασκευαστές του ήταν τόσο σοφοί, που τον έφτιαξαν ειδικά γι' αυτόν το σκοπό, προσδίδοντάς του τις κατάλληλες ιδιότητες εκ κατασκευής...
Κατά τ' άλλα οι ιοί αυτοί ικανοποιούν πλήρως τον ορισμό των μιμιδίων, κατά τον R. Dawkins: "Μιμίδιο είναι μια μορφή πληροφορίας, η οποία διαδίδεται όχι γενετικά αλλά με όχημα τον ανθρώπινο πολιτισμό, πρόκειται δηλαδή για μονάδα πολιτιστικής μεταβίβασης". Πράγματι, οι ηλεκτρονικοί αυτοί ιοί περιέχουν πληροφορία η οποία έχει την ικανότητα να διαδίδεται από υπολογιστή σε υπολογιστή και μάλιστα με εγωιστικό τρόπο. Εάν προσέξουμε ότι οι υπολογιστές αποτελούν γέννημα του ανθρώπινου πολιτισμού, τότε ο ορισμός ισχύει και στην περίπτωσή τους. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα προγράμματα αυτά ονομάστηκαν "Ιοί", επειδή έχουν πλήρη και απόλυτη αντιστοιχία με τους ιούς των κυττάρων, οι οποίοι με τη σειρά τους, όπως δηλώνει και ο R. Dawkins και αναφέρθηκε ήδη στο σχετικό μου άρθρο, διαθέτουν πλήρη αντιστοιχία με τα μιμίδια. Φαίνεται ότι όπου υπάρχει ένα οργανωμένο πληροφοριακό σύστημα, ικανό για αντιγραφή και διάδοση της πληροφορίας του, είτε πρόκειται για τον πυρήνα ενός κυττάρου, είτε για έναν νοήμονα εγκέφαλο, είτε για έναν Η/Υ, μοιραία κάποια πακέτα πληροφορίας πρόκειται ν' αυτονομηθούν και να αρχίσουν την εγωιστική αντιγραφή τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
19-10-09
23:37
Εάν γνώριζες λιγάκι από επιστημονική φαντασία, ίσως να είχες διαφορετική αντίληψη.
Άλλα σχόλια;
Άλλα σχόλια;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
19-10-09
21:30
Εγωιστικοί Αντιγραφείς: Το Κουτί της Πανδώρας ή το Σύνδρομο του Φρανκενστάιν;
Το 1976, ο Ritchard Dawkins εξέδοσε το βιβλίο του "Το εγωιστικό γονίδιο", στο οποίο ανέπτυσσε μια εναλλακτική θέαση της Δαρβινικής Εξεξλικτικής Θεωρίας, η οποία έμελλε να επηρεάσει ισχυρά την αντίληψη των βιολόγων περί της ιδέας της Εξέλιξης και της Φυσικής Επιλογής, η οποία κατά τη Susan Blackmore αποτελεί ίσως τη λαμπρότερη ιδέα όλων των εποχών.
Σύμφωνα με τη θεωρία του Εγωιστικού Γονιδίου, η Φυσική Επιλογή διεξάγεται σε επίπεδο γονιδίων, τα οποία είναι φορείς πληροφορίας που έχουν την τάση να αναπαράγονται "εγωιστικά" (στην πραγματικότητα τυφλά, αδιαφορώντας δηλαδή για τις συνέπειες της αντιγραφής τους). Την πληροφορία η οποία έχει την τάση να αντιγράφεται εγωιστικά και ν' ανταγωνίζεται για τη διάδοσή της μέσα σε κάποιου είδους "αρχέγονη σούπα", ο Dawkins ονομάζει "Αντιγραφέα". Έτσι, οι οργανισμοί επάνω στη γη, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά οχήματα τα οποία οι Αντιγραφείς ανέπτυξαν ώστε να διευκολύνουν τη διαιώνισή τους, αποκαλούμενοι ως "Μηχανές Γονιδίων" και αποτελεί παγκόσμια αρχή ότι "η ζωή παντού εξελίσσεται μέσω της διαφορικής επιβίωσης αντιγραφόμενων οντοτήτων".
Ο Dawkins, θέλοντας να ξεφύγει από την καθαρά βιολογική θεώρηση του φαινομένου των Αντιγραφέων και σε μια προσπάθεια εφαρμογής της ιδέας του Παγκόσμιου Δαρβινισμού, εξέτασε την ύπαρξη και άλλων τύπων Αντιγραφέων στον πλανήτη μας, οι οποίοι όμως να μην έχουν ως φορέα τους το DNA, αλλά να υπακούν στους ίδιους νόμους και αρχές με τα γονίδια. Συνέλαβε λοιπόν τη θεωρία των μιμιδίων (memes) την οποία παρουσίασε συνοπτικά σε ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου του. Φυσικά, η πατρότητα του όρου του ανήκει. Έτσι, μιμίδιο είναι μια μορφή πληροφορίας, η οποία διαδίδεται όχι γενετικά αλλά με όχημα τον ανθρώπινο πολιτισμό, πρόκειται δηλαδή για μονάδα πολιτιστικής μεταβίβασης. Δεν είναι ακριβώς ισοδύναμο με την ιδέα, αφού μια ιδέα μπορεί ν' αποτελεί μιμίδιο, όμως στα μιμίδια μπορούν να συγκαταλέγονται μόδες, συμπεριφορές, ανέκδοτα κι ιστορίες, γνωστές μελωδίες, σλόγκαν, κοινοτοπίες, κλπ. Οποιοδήποτε είδος πληροφορίας που έχει τη δυνατότητα να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, από εγκέφαλο σε εγκέφαλο, μέσω μίμησης, θα μπορούσε να ανήκει στα μιμίδια και η αντιγραφή αυτής γίνεται με καθαρά εγωιστικό τρόπο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Έτσι για παράδειγμα, ο Ritchard Dawkins θεωρεί ότι οι λόγοι για την επιτυχία διαφόρων μιμιδίων στη "Μιμιδιακή Δεξαμενή" -το νοητό δηλαδή χώρο που αποτελείται από το σύνολο της χωρητικότητας (της ικανότητας για αποθήκευση πληροφορίας) όλων των ανθρώπινων εγκεφάλων, δεν θα πρέπει ν' αναζητούνται στα "βιολογικά πλεονεκτήματα" που αυτά ως συμπεριφορές ή ιδέες μπορούν να προσφέρουν για την επιβίωση των γονιδίων, αλλά απλώς επειδή είχαν ιδιότητες, όπως η σταθερότητα και η διεισδυτικότητα στο πολιτισμικό περιβάλλον ή η ψυχολογική έλξη, οι οποίες εξυπηρετούσαν τα ίδια τα μιμίδια στον ανταγωνισμό τους με άλλα μιμίδια. Η εξαιρετική αυτή ιδέα, η οποία ειρωνικά αποτελεί κι αυτή ένα μιμίδιο, είχε τεράστια απήχηση στον επιστημονικό κόσμο, με αποτέλεσμα στα χρόνια που ακολούθησαν να αναπτυχθεί ο επιστημονικός κλάδος της Μημιτικής Μηχανικής (Memetics).
Η Susan Blackmore στην παρούσα ομιλία της, προχωρά ήδη ένα βήμα παρακάτω από τον Dawkins, με τον ιδιαίτερα προκλητικό ισχυρισμό ότι για παράδειγμα η ανάπτυξη μεγάλου εγκεφάλου, η οποία είναι η κυριότερη μορφή εξέλιξης του ανθρώπινου είδους που είχαμε έως τώρα την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, δεν οφείλεται σε γενετικά αίτια, δηλαδή στον ανταγωνισμό των γονιδίων για καλύτερη επιβίωσή τους -θεωρεί αντίθετα ότι ο προσανατολισμός προς μικρούς κι ευέλικτους εγκεφάλους θα ήταν μάλλον προς το συμφέρον των γονιδίων- αλλά ότι έχει καθοδηγηθεί από τα μιμίδια, προς επιβολή του δικού τους συμφέροντος. Φτάνει μάλιστα να εισηγηθεί ότι "Η γλώσσα είναι ένα παράσιτο, στο οποίο έχουμε προσαρμοστεί, όχι κάτι που ήταν αρχικά φτιαγμένο για την επιβίωση των γονιδίων μας".
Ακριβώς γι' αυτούς τοους λόγους, η ίδια θεωρεί ότι η εμφάνιση ενός κοινούριου Αντιγραφέα στον πλανήτη, είναι μια διαδικασία ιδιαίτερα επικίνδυνη για τους φορείς των προηγούμενων Αντιγραφέων. Οι νέοι Αντιγραφείς θα προσπαθήσουν να κυριαρχήσουν, αδιαφορώντας για την τύχη των παλαιών Μηχανών Επιβίωσης των προκατόχων τους. Σύμφωνα και με τον Ritchard Dawkins: "...τα μιμίδια θα πρέπει ν' αντιμετωπίζονται ως ζωντανές δομές, όχι απλώς με τη μεταφορική αλλά και με την τεχνική έννοια. Όταν φυτεύεις ένα γόνιμο μιμίδιο στο νου μου, κυριολεκτικά παρασιτείς τον εγκέφαλό μου μετατρέποντάς τον σε ένα όχημα για τη διάδοση του μιμιδίου, κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο ένας ιός παρασιτεί τον γενετικό μηχανισμό ενός κυττάρου ξενιστή. Αυτό δεν αποτελεί σχήμα λόγου...".
Το ανθρώπινο είδος κατάφερε να ξεπεράσει τον κίνδυνο κατά την εμφάνιση του δεύτερου Αντιγραφέα, των μιμιδίων και όπως προαναφέραμε να προσαρμοστεί σε αυτά, παρά το γεγονός ότι κάποια από τα πλέον κυρίαρχα μιμίδια στην μιμιδιακή μας δεξαμενη, όπως το πανίσχυρο μιμίδιο του Θεού, δεν έχουν πάντοτε ευνοϊκές συνέπειες ως προς την επιβίωση και την ευημερία ή την αναπαραγωγή των ανθρώπων και συνακολούθως των γονιδίων τους. Αυτή άλλωστε είναι και η βασική έννοια της εγωιστικής αντιγραφής και της διάδοσης μέσω επιλογής. Όπως λέει και η ομιλήτρια, "Όπως τα περισσότερα παράσιτα, μπορεί να ξεκινήσει ως κάτι επικίνδυνο, όμως σταδιακά συνεξελίσσεται και προσαρμόζεται καταλήγοντας σε μια συμβιοτική σχέση [του ξενιστή] μ' αυτό το νέο παράσιτο". Ωστόσο, υποθέτει ότι όλοι οι υπόλοιποι εκπρώσωποι του εξελικτικού κλάδου που κατέληξε στην δημιουργία του Homo sapiens έχουν εξαφανιστεί πιθανώς εξαιτίας των μιμιδίων, αφού οι κοντινοί μας νοήμονες συγγενείς δεν κατάφεραν να συμπροσαρμοστούν με τη μολυσματικότητά τους.
Όμως η Blackmore δεν σταματά εκεί. Προχωρά στον ακόμη πιο προκλητικό ισχυρισμό, ότι στις μέρες μας έχουμε γίνει μάρτυρες της γέννησης ενός τρίτου Αντιγραφέα στον πλανήτη μας, των λεγόμενων Temes ή Τιμιδίων!! Σύμφωνα με την ομιλήτρια, ως Τιμίδια θα πρέπει να ονομαστούν όλα τα τεχνολογικά μιμίδια, τα οποία έχουν τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο να αντιγράφονται εγωιστικά. Ο Dawkins έγραφε στο βιβλίο του ότι τα μιμίδια ως αντιγραφείς βρίσκονται στην παιδική τους ηλικία. Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι τα τιμίδια δεν είναι ο τρίτος αντιγραφέας, αλλά ότι πρόκειται για την ενηλικίωση του δεύτερου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ομιλήτρια: "Τα τιμίδια πιέζουν τα μυαλά μας να γίνουν περισσότερο μηχανές τιμιδίων. Τα παιδιά μας μεγαλώνοντας, πολύ γρήγορα μαθαίνουν να διαβάζουν, να χρησιμοποιούν μηχανήματα. Σύντομα θα έχουμε όλων των ειδών τα εμφυτεύματα, φάρμακα που θα μας αναγκάζουν να μένουμε συνέχεια ξύπνιοι. Θα πιστεύουμε πως εμείς τα επιλέγουμε, αλλά τα τιμίδια μας βάζουν να τα κάνουμε αυτά". Έτσι, το ανθρώπινο είδος βρίσκεται για άλλη μια φορά σε κίνδυνο. "Γιατί; Επειδή τα τιμίδια είναι εγωιστικοί αντιγραφείς και δεν νοιάζονται για μας, για τον πλανήτη μας ή για οτιδήποτε άλλο. Είναι απλά πληροφορίες -γιατί να ενδιαφέρονται άλλωστε; Μας χρησιμοποιούν για ν' απομυζήσουν τις πηγές του πλανήτη ώστε να παράγουν περισσότερους υπολογιστές, και πιο πολλά από τα υπέροχα πράγματα που ακούμε εδώ στο TED. Μη σκέφτεστε "Ω, δημιουργήσαμε το διαδίκτυο για το δικό μας όφελος". Έτσι μας φαίνεται. Σκεφτείτε τα τιμίδια να εξαπλώνονται, επειδή έτσι πρέπει να κάνουν. Είμαστε παλιές μηχανές". Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με την άποψη της ομιλήτριας, εμείς εδώ που επικοινωνούμε μέσω διαδικτύου, είμαστε υπό την επιρροή των τιμιδίων και δρούμε για το δικό τους όφελος, ενώ νομίζουμε πως δρούμε για το δικό μας.
Ποια είναι τα πιθανά σενάρια που προκύτουν από την εμφάνιση των τιμιδίων; Σύμφωνα με την ομιλήτρια είναι δύο και κατά τη γνώμη μου είναι αμφότερα το ίδιο ανατριχιαστικά. Έτσι, η πρώτη επιλογή είναι η εξής: "Υπάρχουν ας πούμε δύο τρόποι να γλιτώσει κανείς. Ο ένας, που προφανώς συμβαίνει γύρω μας τώρα, είναι να μας μετατρέψουν τα τιμίδια σε μηχανές τους, μ' αυτά τα εμφυτεύματα, με τα φάρμακα, έτσι ώστε να συγχωνευτούμε με την τεχνολογία. Και γιατί να το κάνουν αυτό; Διότι είμαστε αυτοαναπαραγώμενοι. Έχουμε μωρά. Φτιάχνουμε καινούρια κι έτσι είναι βολικό να φορτωθούν στη ράχη μας, επειδή δεν έχουμε φτάσει ακόμη σ' αυτόν τον πλανήτη στο σημείο όπου είναι βιώσιμη η δεύτερη επιλογή". Η επιλογή αυτή, έχει δώσει τροφή για ένα είδος επιστημονικής φαντασίας το οποίο αναπτύχθηκε κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, του λεγόμενου Cyberpunk, του οποίου κλασικό παράδειγμα αποτελεί το βιβλίο του William Gibson "Νευρομάντης" (Neuromancer, 1984). Επίσης, όλες οι αναφορές σε Cyborgs έλκουν την καταγωγή τους από αυτήν την ιδέα. Βλέπουμε λοιπόν ότι η Επιστημονική Φαντασία μόνο φανταστική δεν είναι, αφού η σκληρή επιστήμη την ακολουθεί από την απόσταση λίγων δεκαετιών.
Η δεύτερη εκδοχή όμως, είναι ακόμη τρομερότερη και πριν τη διαβάσει κανείς θα πρέπει να θυμηθεί αυτό που σημειώθηκε προηγουμένως: Η πρώτη εκδοχή είναι βολική για τα τιμίδια, μόνο και μόνο λόγω του γεγονότος ότι ΑΚΟΜΗ δεν έχουμε φτάσει στο σημείο εκείνο που θα είναι βιώσιμη η δεύτερη. Ποια είναι όμως αυτή;
"Μολονότι πλησιάζει, άκουσα σήμερα το πρωί, είναι εγγύτερα απ' όσο νόμιζα. Το σημείο όπου οι μηχανές τιμιδίων θα μπορούν ν' αντιγράφονται από μόνες τους. Μ' αυτόν τον τρόπο, δεν θα παίζει ρόλο εάν το κλίμα του πλανήτη αποσταθεροποιηθεί τελείως, και δεν είναι πια βιώσιμο για τους ανθρώπους. Διότι εκείνες οι μηχανές τιμιδίων, δεν θα έχουν ανάγκη- δεν είναι μαλακά και υγρά πλάσματα, δεν αναπνέουν οξυγόνο, δεν απαιτούν θερμότητα. Θα μπορούσαν να συνεχίσουν και χωρίς εμάς. Αυτές είναι οι δύο πιθανότητες. Δεν νομίζω πως είμαστε τόσο κοντά στη δεύτερη. Καταφτάνει, όμως δεν φτάσαμε ακόμα εκεί". Αυτή η ανατριχιαστική εκδοχή, έχει δόσει τροφή στο βασικό concept του Matrix, όπως και του Εξολοθρευτή. Πρόκειται για απεικόνιση του λεγόμενου Συνδρόμου του Φρανκενστάιν, του φόβου δηλαδή ότι το δημιούργημα θα εξολοθρεύσει το δημιουργό του.
Εδώ μαθαίνουμε ότι μια τέτοια έκβαση όχι μόνο είναι δυνατή αλλά και πολύ πιθανή για το κοντινό μέλλον. Μήπως αυτός είναι ο λόγος της συνεχιζόμενης οικολογικής καταστροφής η οποία, ενώ άπαντες συμφωνούν ότι είναι πέρα από κάθε λογική, εντούτοις συνεχίζεται ακάθεκτη; Θα μπορέσουμε άραγε να επιβιώσουμε ως είδος; Η μέχρι σήμερα εξελικτική μας ιστορία πάντως δεν είναι καθησυχαστική επ' αυτού, αφού κάθε νέα μορφή πιο εξελιγμένης νοημοσύνης, φαίνεται να έχει εξολοθρεύσει την προηγούμενη. Για παράδειγμα, έχουν βρεθεί Αυστραλοπίθικοι, με τα κρανία τους τσακισμένα από πέτρες. Η μόνη ακτίδα αισιοδοξίας μας έρχεται από τον Ritchard Dawkins, ο οποίος, στο τέλος του κεφαλαίου περί μιμιδίων, γράφει: "Χτιστήκαμε ως γονιδιακές μηχανές κι ανατραφήκαμε ως μιμιδιακές μηχανές, ωστόσο έχουμε τη δύναμη να στραφούμε ενάντια στους δημιουργούς μας. Εμείς μόνοι πάνω στη Γη, μπορούμε να επαναστατήσουμε ενάντια στην τυραννία των εγωιστικών αντιγραφέων".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
19-10-09
21:30
H Susan Blackmore είναι συγγραφέας, ομιλήτρια διαλέξεων και ραδιοφωνικός παραγωγός, καθώς και Επισκέπτις Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ. Έχει πτυχίο ψυχολογίας και φυσιολογίας από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (1973) και PhD στην παραψυχολογία, από το Πανεπιστήμιο του Surrey (1980). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τα μιμιδια, την εξελικτική θεωρία, την συνειδητότητα και διαλογισμό. Έχει αφοσιωθεί στην κατανόηση της επιστημονικής βάσης της συνείδησης. Έχει επίσης γράψει για τα μιμίδια και για τις περιθανάτειες εμπειρίες, ενώ έχει συνεργαστεί με το βρετανικό Big Brother ως αναλύτρια της ψυχολογίας των συμμετασχόντων. Αρθρογραφεί στην βρετανική εφημερίδα The Guardian, εξασκεί το Ζεν και συμμετέχει στον εκστρατεία υπέρ της νομιμοποίησης των ναρκωτικών. Δεν εργάζεται πλέον στο πεδίο του μεταφυσικού.
Στην παρούσα ομιλία η Susan Blackmore παρουσιάζει μερικές πρωτοποριακές, όσο και προκλητικές ιδέες της σε σχέση με τα μιμίδια και τα λεγόμενα τιμίδια, και καταλήγει σε τρομακτικά σενάρια για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, τα οποία δεν μπορεί κανείς ν' αγνοήσει. Σίγουρα μια ομιλία που ανοίγει νέους ορίζοντες στη σκέψη, που γεμίζει το θεατή με προβληματισμούς με τους οποίους μάλλον δεν έχει έρθει ξανά σε επαφή. Για περισσότερες πληροφορίες επί της θεωρίας του Εγωιστικού Γονιδίου και των Μιμιδίων, καθώς και ανάλυση της ομιλίας, σας παραπέμπω σε άρθρο μου που ακολουθεί αμέσως παρακάτω. Θέλω να πιστεύω ότι είναι κατατοπιστικό καθώς και ότι δίνει τη δυνατότητα για περαιτέρω διάλογο επί ενός ιδιαίτερα ενδιαφέροντος θέματος.
Susan Blackmore's Homepage
Μετάφραση: Great Chaos, Διορθώσεις: Isiliel.
Περισσότερες ομιλίες του TED, εδώ.
Στην παρούσα ομιλία η Susan Blackmore παρουσιάζει μερικές πρωτοποριακές, όσο και προκλητικές ιδέες της σε σχέση με τα μιμίδια και τα λεγόμενα τιμίδια, και καταλήγει σε τρομακτικά σενάρια για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, τα οποία δεν μπορεί κανείς ν' αγνοήσει. Σίγουρα μια ομιλία που ανοίγει νέους ορίζοντες στη σκέψη, που γεμίζει το θεατή με προβληματισμούς με τους οποίους μάλλον δεν έχει έρθει ξανά σε επαφή. Για περισσότερες πληροφορίες επί της θεωρίας του Εγωιστικού Γονιδίου και των Μιμιδίων, καθώς και ανάλυση της ομιλίας, σας παραπέμπω σε άρθρο μου που ακολουθεί αμέσως παρακάτω. Θέλω να πιστεύω ότι είναι κατατοπιστικό καθώς και ότι δίνει τη δυνατότητα για περαιτέρω διάλογο επί ενός ιδιαίτερα ενδιαφέροντος θέματος.
Susan Blackmore's Homepage
Μετάφραση: Great Chaos, Διορθώσεις: Isiliel.
Περισσότερες ομιλίες του TED, εδώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.