giostau
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο giostau αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
06-03-06
21:59
Αρχική Δημοσίευση από Leviathan:Μου ηρθε εμπευση ξανα-διαβαζοντας το. Εννοεις συγκρινουμε την πατατα-ζυμη με την κομενη πατατα, και οχι την ολοληρη. (Οπως το καταλαβα εγω). Αρα το παιρνω πισω οτι εγραψα, και παω πασο τοτε. (Και μαλιστα ειναι ακριβως το ιδιο οταν οταν ειναι ισα -η πατατα ζυμη και τα κομματακια της ολοκληρης- ως προς την συγκεριμενη διασταση. πχ φαρδος 2cm απλωσαμε την ολκληρη πατατα αλα ζυμη, φαρδος 2cm κοψαμε τα κομματακια, θα αποροφησουν το ιδιο λαδι ακριβως (με τις αλλες μεταβλητες σταθερες). [και σας βγαζω το καπελο]. Και μαλιστα θα στραγγιζονται με ακριβως τον ιδιο ρυθμο. Αρα ειναι ακρβως το ιδιο πραγμα... Και νομιζω μια διπλωματικη περι τηγανισματος πατατας επιβαλλεται...
Εξάκτλι!!!!
Λες να παρατήσω τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς και να το ρίξω στις πατάτες;;;
Δεν ακούγεται και πολύ κακό....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
giostau
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο giostau αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
06-03-06
20:20
Είμαι που είμαι καμμένος, ας καώ λίγο παραπάνω...
Πάμε λοιπον:
Αυτό που μας ενδιαφέρει, κατά την άποψή μου, δεν είναι το πόσο λάδι απορροφά η πατάτα κατά τη διάρκεια του τηγανίσματος, αλλά το πόσο από αυτό το λάδι παραμένει στην πατάτα μετά το τηγάνισμα! (κοινώς πόσο λάδι θα καταλλήξει στο στομάχι μας)
Εγώ πιστεύω πως σημαντικότερο ρόλο παίζει η πυκνότητα! Και το αναλύω:
(στην παρακάτω μελέτη θεωρούμε σταθερές την θερμοκρασία του λαδιού, την ποιότητά του και το χρόνο τηγανίσματος)
Αν η πυκνότητα της πατάτας είναι πολύ μικρή, ναι μεν θα απορροφήσει πολύ λάδι κατά το τηγάνισμα, αλλά μόλις τη βγάλουμε από το τηγάνι, το λάδι θα φύγει(φανταστείτε το σαν ένα σφουγγάρι που το βγάζουμε από το νερό... το νερό πέφτει ανάλοφα με την πυκνότητα του σφουγγαριού).
Αν πάλι η πυκνότητα είναι πολύ μεγάλη, δεν θα απορροφήσει πολύ λάδι (πιθανώς δε θα ψηθεί και καλά).
έτσι μπορούμε να καταλλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η ποσότητα του λαδιού που έχει μια πατάτα μετά το τηγάνισμα, σε σχέση με την πυκνότητά της έχει ένα μέγιστο σε μια μέση πυκνότητα, για την οποία η πατάτα απορροφά αρκετό λάδι κατά το τηγάνισμα και δεν το αφήνει να πέσει μόλις βγει από το τηγάνι!
Όσο αφορά στην επιφάνεια της πατάτας, η απορρόφηση του λαδιού είναι, προφανώς, ευθέως ανάλογη αυτής! (όσο μεγαλώνει η επιφάνεια, τόσο περισσότερο χώρο έχει το λάδι για να εισχωρήσει στην πατάτα)
Ο όγκος παίζει κι αυτός ρόλο, αλλά κυρίως ως προς τον ορισμό της μέγιστης ποσότητας λαδιού που μπορεί να απορροφηθεί, και όχι τόσο ως προς το πόσο θα απορροφηθεί τελικά.
Τελικά καταλλήγουμε σε ένα τύπο για την απορρόφηση του λαδιού:
V_λαδιού= J * t_τηγανίσματος * Θ_λαδιού * Εμβαδό_πατάτας * (R - πυκνότητα_πατάτας^2)
όπου R σταθερά για όλες τις πατάτες και J σταθερά που εξαρτάται από το λάδι.
Αυτά από μένα!
Πάω να κάνω καμιά σοβαρή δουλειά τώρα....
Πάμε λοιπον:
Αυτό που μας ενδιαφέρει, κατά την άποψή μου, δεν είναι το πόσο λάδι απορροφά η πατάτα κατά τη διάρκεια του τηγανίσματος, αλλά το πόσο από αυτό το λάδι παραμένει στην πατάτα μετά το τηγάνισμα! (κοινώς πόσο λάδι θα καταλλήξει στο στομάχι μας)
Εγώ πιστεύω πως σημαντικότερο ρόλο παίζει η πυκνότητα! Και το αναλύω:
(στην παρακάτω μελέτη θεωρούμε σταθερές την θερμοκρασία του λαδιού, την ποιότητά του και το χρόνο τηγανίσματος)
Αν η πυκνότητα της πατάτας είναι πολύ μικρή, ναι μεν θα απορροφήσει πολύ λάδι κατά το τηγάνισμα, αλλά μόλις τη βγάλουμε από το τηγάνι, το λάδι θα φύγει(φανταστείτε το σαν ένα σφουγγάρι που το βγάζουμε από το νερό... το νερό πέφτει ανάλοφα με την πυκνότητα του σφουγγαριού).
Αν πάλι η πυκνότητα είναι πολύ μεγάλη, δεν θα απορροφήσει πολύ λάδι (πιθανώς δε θα ψηθεί και καλά).
έτσι μπορούμε να καταλλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η ποσότητα του λαδιού που έχει μια πατάτα μετά το τηγάνισμα, σε σχέση με την πυκνότητά της έχει ένα μέγιστο σε μια μέση πυκνότητα, για την οποία η πατάτα απορροφά αρκετό λάδι κατά το τηγάνισμα και δεν το αφήνει να πέσει μόλις βγει από το τηγάνι!
Όσο αφορά στην επιφάνεια της πατάτας, η απορρόφηση του λαδιού είναι, προφανώς, ευθέως ανάλογη αυτής! (όσο μεγαλώνει η επιφάνεια, τόσο περισσότερο χώρο έχει το λάδι για να εισχωρήσει στην πατάτα)
Ο όγκος παίζει κι αυτός ρόλο, αλλά κυρίως ως προς τον ορισμό της μέγιστης ποσότητας λαδιού που μπορεί να απορροφηθεί, και όχι τόσο ως προς το πόσο θα απορροφηθεί τελικά.
Τελικά καταλλήγουμε σε ένα τύπο για την απορρόφηση του λαδιού:
V_λαδιού= J * t_τηγανίσματος * Θ_λαδιού * Εμβαδό_πατάτας * (R - πυκνότητα_πατάτας^2)
όπου R σταθερά για όλες τις πατάτες και J σταθερά που εξαρτάται από το λάδι.
Αυτά από μένα!
Πάω να κάνω καμιά σοβαρή δουλειά τώρα....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.