mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
10-11-09
15:13
btw τραγουδάς στο μετρό; έχει τέλεια ακουστική, εγώ δε μπορώ να κρατηθώ
Τι?? Μονο στο μετρο? Και δε μπορω να μπω αυτη τη στιγμη σε λεπτομερειες!Οχι μονο στο μετρο αλλα οπου μου ρθε κυριολεκτικα- Βεβαια κρατιεμαι αλλα οταν ειμαι η πολυ ευθυμη η πολυ στεναχωρημενη μου βγαινει αυθορμητα. στα εντονα συναισθηματα.
Να μη σου πω πως καποτε στα σπιτια οταν μαζευομασταν επαιζα και τραγουδουσα, σημερα ομως.. μας αντικατεστησαν τα πισι, εδω κουβεντα δεν μπορουμε να ανταλλαξουμε
εν παση περιπτωση δε χαμπαριαζω γενικα ουτε ντρεπομαι να τραγουδησω εξω στο ασχετο, βγαινει πηγαια και δεν το κραταω, αυτο τουλαχιστον ΔΕΝ το κραταω!
υσ. ωραια αυτα που γραφεις παρακατω και αρκετα ενδιαφεροντα.
Οι άλλοι που μπορεί να μην έχουν ιδέα για τις προθέσεις μας ή για τον κόπο και την έμπνευσή μας...
εδω στεκομαι για λιγο. κανεις μα κανεις δε θα μπορεσει πραγματικα και εντελως να ανακαλυψει τις προθεσεις μας, τι νιωθαμε εκεινη τη στιγμη και γιατι καναμε οσα καναμε. ειτε εχει σχεση με ζωγραφικη ειτε με γραφη ειτε οτιδηποτε. γιαυτο καταληγω στο εξης- μην περιμενεις την επιβεβαιωση, κανε αυτο που σε γεμιζει κι οποιος ευαισθητοποιηθει η εστω ενδιαφερθει να μπει λιγακι μεσα σου ας το κανει, ειναι δεκτος.
γραφεις ΚΑΙ ωραια παρεμπιπτοντως. Εχεις φλεβα εσυ, τελος. και χαιρομαι να γνωριζω ανθρωπους με τετοια φλεβα! δειχνει ευαισθησια, αγαπη στη φυση, λατρεια για ζωη και πολλη πολλη εμπνευση, τετοιοι ανθρωποι σε καταστασεις δυσκολες δημιουργουν τερατα!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
09-11-09
01:39
Δε ζωγραφιζω, για την ακριβεια..δε ζωγραφιζω καθολου αλλα.. μουντζουρωνω!
Παρολαυτα νομιζω πως θα μπορουσα να σε καταλαβω, οχι απο την αποψη της ζωγραφικης αλλα απο την αποψη της τεχνης και της εκφρασης. Καλλιτεχνικη φλεβα,πατερας πιανιστας, χομπυ του παραλληλα με τη δουλεια του και γνωστης καθε χορδης του ακορντεον και μητερα καλλιφωνη που σιγουρα αν ειχε επιλεξει το δρομο της επαγγελματικης μουσικης σημερα θα ηταν γνωστη. Αποφασισε ομως να μην το κανει ποτε κι ετσι εσπρωξε εκεινη εμενα σε ωδεια παραλληλα με τις σπουδες μου. Η μουσικη και τραγουδι ειναι στο αιμα μου, απο μικρη δινω σοου με πρωτο κοινο τους γονεις μου, επειτα τους φιλους κι αργοτερα τους αγνωστους ανθρωπους.
Μπορω να σε καταλαβω στο θεμα του περιορισμου, ποτε δε μου αρεσε να περιοριστω να τραγουδησω η και να παιξω μουσικη πανω σε μια σκηνη μεγαλη και πλατια. Ποτε δεν αντεξα το πολυ φως και προτιμω την ησυχια των φωτων, τα λιγα χρωματα και το σκοταδι ειδικα οταν τραγουδω. Ποτε δε μου αρεσε να εχω ανοιχτα τα ματια μου οταν ερμηνευα ενα κομματι παρολο που θεωρειται στο χωρο της μουσικης ανεπιτρεπτο. Δε μου αρεσει να με περιοριζει ο στιχος και η μουσικη- το στυλ, και γιαυτον λογο δεν τραγουδησα ποτε οσα μου ζητηθηκαν. Αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να χασω δουλειες(αν κι εγω ποτε μου δε το ειδα επαγγελματικα) παρολαυτα ποτε δεν εχασα εγω τα μεσα μου. Μπορω να τραγουδησω και να βγαλω μελωδιες οπουδηποτε κι αν βρεθω, ακομα και μεσα σε εναν κινηματογραφο.
σημερα εχει σταματησει αυτο μου το χομπυ, αφου καταπιαστηκα με αλλα επισης ωραια πραγματα και ειναι μεγαλο μερακι. Ξεδινω διασκεδαζοντας με την παρεα η φτιαχνοντας καμια μουσικη, καποτε ειχα κολλησει με αυτο, αφου παραλληλα στη σχολη μου μαθαινα να δουλευω την κονσολα. Ισως μια μερα κατεβασω την κιθαρα μου απο το παταρι και παιξω ξανα.
Παρολαυτα νομιζω πως θα μπορουσα να σε καταλαβω, οχι απο την αποψη της ζωγραφικης αλλα απο την αποψη της τεχνης και της εκφρασης. Καλλιτεχνικη φλεβα,πατερας πιανιστας, χομπυ του παραλληλα με τη δουλεια του και γνωστης καθε χορδης του ακορντεον και μητερα καλλιφωνη που σιγουρα αν ειχε επιλεξει το δρομο της επαγγελματικης μουσικης σημερα θα ηταν γνωστη. Αποφασισε ομως να μην το κανει ποτε κι ετσι εσπρωξε εκεινη εμενα σε ωδεια παραλληλα με τις σπουδες μου. Η μουσικη και τραγουδι ειναι στο αιμα μου, απο μικρη δινω σοου με πρωτο κοινο τους γονεις μου, επειτα τους φιλους κι αργοτερα τους αγνωστους ανθρωπους.
Μπορω να σε καταλαβω στο θεμα του περιορισμου, ποτε δε μου αρεσε να περιοριστω να τραγουδησω η και να παιξω μουσικη πανω σε μια σκηνη μεγαλη και πλατια. Ποτε δεν αντεξα το πολυ φως και προτιμω την ησυχια των φωτων, τα λιγα χρωματα και το σκοταδι ειδικα οταν τραγουδω. Ποτε δε μου αρεσε να εχω ανοιχτα τα ματια μου οταν ερμηνευα ενα κομματι παρολο που θεωρειται στο χωρο της μουσικης ανεπιτρεπτο. Δε μου αρεσει να με περιοριζει ο στιχος και η μουσικη- το στυλ, και γιαυτον λογο δεν τραγουδησα ποτε οσα μου ζητηθηκαν. Αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να χασω δουλειες(αν κι εγω ποτε μου δε το ειδα επαγγελματικα) παρολαυτα ποτε δεν εχασα εγω τα μεσα μου. Μπορω να τραγουδησω και να βγαλω μελωδιες οπουδηποτε κι αν βρεθω, ακομα και μεσα σε εναν κινηματογραφο.
σημερα εχει σταματησει αυτο μου το χομπυ, αφου καταπιαστηκα με αλλα επισης ωραια πραγματα και ειναι μεγαλο μερακι. Ξεδινω διασκεδαζοντας με την παρεα η φτιαχνοντας καμια μουσικη, καποτε ειχα κολλησει με αυτο, αφου παραλληλα στη σχολη μου μαθαινα να δουλευω την κονσολα. Ισως μια μερα κατεβασω την κιθαρα μου απο το παταρι και παιξω ξανα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.