Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
15-11-09
04:06
Ειλικρινά δεν ξέρω πια αν είχε ποτέ συναισθήματα. 'Οταν την δυσαρεστούσα ή έδινα απάντηση που δεν θεωρούσε ευχάριστη ή πρέπουσα, ειδικά για σχέδια μακράς πνοής, ούτε θύμωνε, ούτε έκλαιγε, ούτε νευρίαζε, ούτε γκρίνιαζε, ούτε έλεγε τίποτα. Πάγωνε το βλέμα της ξαφνικά και έμενε σιωπηλή ώρα κι αυτό εμένα μου προκαλούσε φόβο, και ένοιωθα σαν να με καταπίνει η γη, λέω τώρα τι σκέφτεται αυτή και ήπιε το αμίλητο νερό ; Αυτό το βλέμα της "τιμωρίας" μου δεν περιγράφεται, ένα μείγμα από μελαγχολία, κενό και ανέκφραστο θυμό, όχι καταπιεσμένο θυμό, αλλά ανέκφραστη δυσαρέσκεια. Σαν το βλέμα της μέδουσας. 'Οπως πετρώνει ένα πρόσωπο ξαφνικά και κοιτάει στο κενό και κάνει την καρδιά σου να ραγίζει από θλίψη και φόβο μαζί.
Αυτό δεν θα το άντεχα με τίποτε. Μετά την τρίτη φορά θα είχα κάνει ελαφρά και στρίβειν κανονικώς. Το θεωρώ ως εχθρική πράξη και με τσιτώνει, να μου κάνει μούτρα κάποιος, χωρίς να μου μιλάει. Χαρά στο κουράγιο σου Δόκτωρ...
μωρε μπορω.
γελα! για γελια ειναι! χωρις χουμορ που πας??
Αυτή ήταν η καλύτερη συμβουλή που θα μπορούσε κάποιος να δώσει. Μακάρι να ήταν ο Δόκτωρ σε θέση να γελάσει με όλα αυτά, θ' απελευθερωνόταν...
άλλοτε, νομίζω οτί το ελέγχω..., και άλλοτε, νομίζω οτί με ελέγχει..., όπως και να έχει..., μία πάνω..., μία κάτω
Γεια σου ρε Άπρο, καιρό είχα να σε δω.
Ούτε να το ελέγχεις, ούτε να σ' ελέγχει εκείνο. Μάθετε να συνεργάζεστε! Μόνο τότε τα κάτω θα έρθουν επάνω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.