Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
15-11-09
04:33
Λοιπόν αφού η μαμά δεν θέλει να κρατήσει το παιδί, άκου και μια άλλη, λίγο τρελή λύση, η οποία μπορεί όμως να αποβεί αποτελεσματική.
Να επιτρέψεις στο παιδί να πάει να μείνει με τον πατέρα του, έτσι άτυπα, χωρίς αλλαγή της γονικής μέριμνας όμως!!
Να συμφωνήσεις μαζί της ότι θα έχεις όμως κι εσύ καθημερινή πρόσβαση στο σπίτι του, να βλέπεις το παιδί όποτε θέλεις, όσα δηλαδή έχει εκείνος τώρα. Εσύ να πηγαίνεις κάθε μέρα και να είσαι όσο το δυνατόν πιο τρυφερή με το παιδί, λέγοντάς του ότι όποτε θέλει εκείνο θα το ξαναπάρεις κοντά σου στο σπίτι σας, για να μην ανησυχεί ότι δεν το θέλεις πια και ότι τρέχεις με τους γκόμενους κλπ ευτράπελα που θα προσπαθήσουν να του πούνε.
Όταν θα την παίρνεις εσύ, φρόντισε να της φτιάξεις βραδυές που δεν θα τις ξεχάσει ποτέ, που θα βρει ενδιαφέρον, που θα περάσει καλά, με την καρδιά της. Χωρίς πολλά υλικά ανταλλάγματα. Δείξε της ότι η αγάπη δεν είναι λεφτά, είναι επαφή.
Με αυτόν τον τρόπο, θα μεταθέσεις το πρόβλημα στην περιοχή του αντιπάλου. Εκείνος θα πρέπει να κρατάει παιδί, εκείνος δεν θα μπορεί να βγει το βράδυ για γκόμενες, εκείνος να το διαβάσει, εκείνος να πήξει γενικώς. Το παιδί θα εντυπωσιαστεί αρχικά από τη χλίδα των παιχνιδιών, σύντομα όμως δεν θα της κάνουν πια διάφορο. Να θυμάσαι πως η μαμά είναι πάντοτε μαμά κι έχει άλλη επίδραση στον ψυχισμό του παιδιού, ειδικά όταν αρχίσει να του λείπει.
Να είσαι σίγουρη, με πολύ μεγάλη πιθανότητα, ότι σε λίγο καιρό το παιδί θα ζητήσει μόνο του να γυρίσει πίσω, ενώ κι εκείνος θα το δεχτεί κατά βάθος με ανακούφιση. Μετά από αυτό δεν θα μπορέσει ποτέ ξανά να σου ζητήσει να την πάρει. Θα έχεις με το μέρος σου το δεδικασμένο, ότι δηλαδή προσπαθήσατε και δεν δούλεψε. Εσύ έδειξες κάθε καλή διάθεση, καλή διαγωγή και γλυκό χαμόγελο, δεν υπάρχει δικαστήριο που μπορεί εκείνος να σε απειλήσει.
Με υπομονή και καλή στρατηγική, μπορείς να κερδίσεις μια για πάντα τον αγώνα. Πρόσεξε, γιατί το παιδί σύντομα μπαίνει στην εφηβία και είναι πολύ φυσιολογικό να "επαναστατεί" εναντίον του γονιού με τον οποίο μένει. Μετά από λίγα μόλις χρόνια (απ' ό,τι έχει ακούσει) η μαρτυρία της σχετικά με το πού θέλει να μείνει, θα γίνεται αποδεκτή από το δικαστήριο και τότε θα έχεις χάσει οριστικά το παιχνίδι...
Εάν φτάσεις να εξαπολύσεις τη "βόμβα" που κρατάς στα χέρια σου, αυτή θα προκαλέσει κι άλλες αντιθέσεις στο παιδί, συνεπώς θα το πληρώσεις ούτως ή άλλως, όποια εξέλιξη και να έχουν τα πράγματα, άρα θα πρέπει να είναι η τελευταία λύση, η τελευταία των τελευταίων!!
Αυτή η λύση που προτείνω, είναι εκ πρώτης όψεως παρακινδυνευμένη, όμως είναι πολύ "θηλυκή" κι αιφνιδιαστική.
Πριν λοιπόν φτάσεις στη βόμβα, σκέψου και τον "ανταρτοπόλεμο", ως προτελευταία λύση...
Να επιτρέψεις στο παιδί να πάει να μείνει με τον πατέρα του, έτσι άτυπα, χωρίς αλλαγή της γονικής μέριμνας όμως!!
Να συμφωνήσεις μαζί της ότι θα έχεις όμως κι εσύ καθημερινή πρόσβαση στο σπίτι του, να βλέπεις το παιδί όποτε θέλεις, όσα δηλαδή έχει εκείνος τώρα. Εσύ να πηγαίνεις κάθε μέρα και να είσαι όσο το δυνατόν πιο τρυφερή με το παιδί, λέγοντάς του ότι όποτε θέλει εκείνο θα το ξαναπάρεις κοντά σου στο σπίτι σας, για να μην ανησυχεί ότι δεν το θέλεις πια και ότι τρέχεις με τους γκόμενους κλπ ευτράπελα που θα προσπαθήσουν να του πούνε.
Όταν θα την παίρνεις εσύ, φρόντισε να της φτιάξεις βραδυές που δεν θα τις ξεχάσει ποτέ, που θα βρει ενδιαφέρον, που θα περάσει καλά, με την καρδιά της. Χωρίς πολλά υλικά ανταλλάγματα. Δείξε της ότι η αγάπη δεν είναι λεφτά, είναι επαφή.
Με αυτόν τον τρόπο, θα μεταθέσεις το πρόβλημα στην περιοχή του αντιπάλου. Εκείνος θα πρέπει να κρατάει παιδί, εκείνος δεν θα μπορεί να βγει το βράδυ για γκόμενες, εκείνος να το διαβάσει, εκείνος να πήξει γενικώς. Το παιδί θα εντυπωσιαστεί αρχικά από τη χλίδα των παιχνιδιών, σύντομα όμως δεν θα της κάνουν πια διάφορο. Να θυμάσαι πως η μαμά είναι πάντοτε μαμά κι έχει άλλη επίδραση στον ψυχισμό του παιδιού, ειδικά όταν αρχίσει να του λείπει.
Να είσαι σίγουρη, με πολύ μεγάλη πιθανότητα, ότι σε λίγο καιρό το παιδί θα ζητήσει μόνο του να γυρίσει πίσω, ενώ κι εκείνος θα το δεχτεί κατά βάθος με ανακούφιση. Μετά από αυτό δεν θα μπορέσει ποτέ ξανά να σου ζητήσει να την πάρει. Θα έχεις με το μέρος σου το δεδικασμένο, ότι δηλαδή προσπαθήσατε και δεν δούλεψε. Εσύ έδειξες κάθε καλή διάθεση, καλή διαγωγή και γλυκό χαμόγελο, δεν υπάρχει δικαστήριο που μπορεί εκείνος να σε απειλήσει.
Με υπομονή και καλή στρατηγική, μπορείς να κερδίσεις μια για πάντα τον αγώνα. Πρόσεξε, γιατί το παιδί σύντομα μπαίνει στην εφηβία και είναι πολύ φυσιολογικό να "επαναστατεί" εναντίον του γονιού με τον οποίο μένει. Μετά από λίγα μόλις χρόνια (απ' ό,τι έχει ακούσει) η μαρτυρία της σχετικά με το πού θέλει να μείνει, θα γίνεται αποδεκτή από το δικαστήριο και τότε θα έχεις χάσει οριστικά το παιχνίδι...
Εάν φτάσεις να εξαπολύσεις τη "βόμβα" που κρατάς στα χέρια σου, αυτή θα προκαλέσει κι άλλες αντιθέσεις στο παιδί, συνεπώς θα το πληρώσεις ούτως ή άλλως, όποια εξέλιξη και να έχουν τα πράγματα, άρα θα πρέπει να είναι η τελευταία λύση, η τελευταία των τελευταίων!!
Αυτή η λύση που προτείνω, είναι εκ πρώτης όψεως παρακινδυνευμένη, όμως είναι πολύ "θηλυκή" κι αιφνιδιαστική.
Πριν λοιπόν φτάσεις στη βόμβα, σκέψου και τον "ανταρτοπόλεμο", ως προτελευταία λύση...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
15-11-09
02:47
Έχω κι εγώ μια κόρη 10 ετών και τα προβλήματα που αντιμετωπίζω είναι διαφορετικά, όμως οι εμπειρίες είναι παρόμοιες. Πες μου κάτι Deslic, το παιδί επικοινωνεί καλά με τον πατέρα; Θέλει να τον βλέπει;
Εκείνος προσπαθεί να επιτύχει την επανασύνδεσή σας, χρησιμοποιώντας ως μέσον το παιδί για να σου δυσκολέψει το να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου; Προσπαθεί να διαβρώσει την ηθική σου υπόσταση στο παιδί;
Συγνώμη που παίρνω το θάρος να ρωτώ αυτά τα πράγματα, όμως μου ήρθε κάπως σαν deja vu.
Εκείνος προσπαθεί να επιτύχει την επανασύνδεσή σας, χρησιμοποιώντας ως μέσον το παιδί για να σου δυσκολέψει το να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου; Προσπαθεί να διαβρώσει την ηθική σου υπόσταση στο παιδί;
Συγνώμη που παίρνω το θάρος να ρωτώ αυτά τα πράγματα, όμως μου ήρθε κάπως σαν deja vu.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
15-11-09
02:11
Χμμμ, το έχω ξανακούσει αυτό, δεν μου κάνει εντύπωση. Πάντως δεν το βρίσκω σοφό απ' την μεριά του γονιού που δεν ζει μαζί με το παιδί, να προσπαθεί να διαβάλει τον άλλο γονιό, με τον οποίο το παιδί έχει καθημερινή επαφή. Δείχνει χαμένος αγώνας. Ωστόσο κάποιοι το κάνουν, θα πρέπει να το πούμε.
Καλώς ήρθες ανάμεσά μας αγαπητή Deslic. Θα είχε πράγματι ενδιαφέρον να μας μιλήσεις για τις εμπειρίες σου.
Καλώς ήρθες ανάμεσά μας αγαπητή Deslic. Θα είχε πράγματι ενδιαφέρον να μας μιλήσεις για τις εμπειρίες σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
04-11-09
20:59
Όταν ζητάς από ένα παιδί να απορρίψει έναν από τους δύο γονείς του, είναι σαν να του ζητάς να απορρίψει ένα κομμάτι του εαυτού του σε μια περίοδο που κάθε κομμάτι του είναι σημαντικό για την εξέλιξή του.
Μου συνέβαινε συχνά κι εγώ ο κύριος ευθαρσώς απαντούσα μέσα μου: Τη ΜΑΜΑ μουουουου (σαν λύκος ένα πράγμα). Απ' έξω μου έπαιρνα συμβατικό ύφος κι έλεγα: Και τους δύο...
Η γονική αλλοτρίωση είναι το χειρότερο έγκλημα που μπορεί να κάνει ένας ενήλικας σε μια παιδική ψυχή και τα τραύματα που θα δημιουργήσει θα το ακολουθούν πιθανότατα ακόμη και μετά την ενηλικίωση, στις σχέσεις του με άλλους ανθρώπους, στις σεξουαλικές του σχέσεις, ή ακόμη και στη σχέση με το δικό του παιδί.
Υπάρχουν και χειρότερα εγκλήματα απέναντι στα παιδιά, όπως για παράδειγμα η σεξουαλική κακοποίηση. Ωστόσο πράγματι τούτο αποτελεί ένα από τα χειρότερα. Όλα τα τραύματα της παιδικής ψυχής ταλανίζουν τον άνθρωπο κατά την ενήλικη ζωή του, κυρίως σε σχέση με τον εαυτό του. Ας μην ξεχνάμε ότι στα παιδικά μάτια ο κάθε γονιός αντιπροσωπεύει το "πρότυπο" του αντίστοιχου φύλου. Προφανώς λοιπόν η αποξένωση του ενός γονιού επηρεάζει τη σχέση που έχει μετέπειτα το παιδί με το φύλο του γονιού-θύμα. Πιστεύω όμως ότι θα επηρεάσει και την εικόνα του παιδιού απέναντι στο άλλο φύλο, αυτό στο οποίο ανήκει ο γονιός-εξουσιάστής.
Εδώ θυμάμαι μια ρήση ενός βουδιστή μοναχού από μια ταινία: "Ο πόθος δημιουργεί ανάγκη για εξουσία και η εξουσία προδιάθεση για έγκλημα"...
Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι ο "μηχανισμός επιβίωσης" που κάνει το παιδί να πιστέψει πως αυτές οι σκέψεις είναι κυρίως δικές του και δεν προέρχονται από άλλους. Άραγε μεγαλώνοντας μπορεί να διακρίνει αυτό το παιδί την πλύση εγκεφάλου που υπέστη, ή διατηρεί για όλη του τη ζωή ένα ανεξήγητο κατά τα άλλα μίσος προς το γονιό-θύμα;
Απ' όσον γνωρίζω, η άρνηση του παιδιού να παραδεχτεί ότι το μίσος δεν είναι προϊόν της δικής του επεξεργασίας, αλλά πλύσης εγκεφάλου, ή ακόμη χειρότερα του "Συνδρόμου της Στοκχόλμης", συνεχίζεται και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Σε άλλα σημεία των άρθρων, τμήματα των οποίων δημοσίευσα, επιβεβαιώνεται αυτή μου η άποψη.
Σε τι συναισθηματικό αδιέξοδο μπορεί να οδηγηθεί ένας άνθρωπος που κατευθύνεται από συναισθήματα που δεν είναι καν δικά του, αλλά έχουν εγκατασταθεί μέσα του σαν ένας ιός των υπολογιστών;
Πόσοι από εμάς υποφέρουμε από ήπιες εκφάνσεις του ίδιου συνδρόμου χωρίς καν να το γνωρίζουμε;
"Θα δεις, όλες οι αλήθειες σου ήταν ξένες"...
Δεν επιλέγουμε σύντροφο με κριτήριο τις πιθανές αντιδράσεις κάποιου μετά το διαζύγιο, αυτές είναι όμως που ενδεχομένως θα ταλαιπωρήσουν εμάς και τα παιδιά μας σε περίπτωση που η σχέση φτάσει στο σημείο αυτό.
Φαίνεται πως όταν φύγει από τη μέση η ...κτητική αντωνυμία, αποκαλύπτεται αυτός που ξέρει να αγάπα αλλά ξέρει και να χωρίζει...
Πριν παντρευτώ, είχα προβλέψει, μέσα στο μοντέλο οικογένειας που ήθελα να δομήσω, και την περίπτωση διαζυγίου. Είχαμε συμφωνήσει τη συμπεριφορά που θα μας άρμοζε σε τέτοια περίπτωση. Δεν βαριέσαι, έπεα πτερόεντα...
Η καταχρηστική συμπεριφορά του ενός από τους δύο, ή και των δύο (γιατί γίνονται και τέτοια), με την οποία προσπαθούν στην πλάτη των παιδιών να "τιμωρήσουν", να δυσκολέψουν, να κατασκοπεύσουν, να εκνευρίσουν ή να παρεμποδίσουν την ζωή του άλλου γονέα, εκτός από φοβερή "κατινιά", είναι εγκληματική για την ψυχολογία του παιδιού.
Σήμερα το πρωί, έθεσα σ' έναν συνάδελφο απ' τη δουλειά, το ερώτημα που είχα θέσει στο εναρκτήριο ποστ του θέματος: "Τι πιστεύετε πως είναι αυτό που κάνει την Ελληνίδα μητέρα (και σπανιότερα πατέρα) να είναι η πιο εκδικητική στον κόσμο;". Εκείνος μου απάντησε ακριβώς αυτό: Επειδή εμείς έχουμε την κατινιά στο αίμα μας ως λαός γενικότερα!!
Από τις απαντήσεις της Ντίνας, προκύπτει κι άλλο ένα αξιόλογο σημείο: Στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο νομικό κενό σε ό,τι αφορά την ισοτιμία των διαζευγμένων γονέων, αλλά και τη μέριμνα προς τα κακοποιημένα παιδιά. Αυτά για όσες θεωρούν ότι υπάρχει πρόβλημα ισότητας εναντίον των γυναικών, από άποψης νομικού συστήματος...
Τα άρθρα που δημοσίευσα αναφέρουν ακόμη ότι στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι το φαινόμενο της γονικής αποξένωσης απαντάται σε τεράστιους αριθμούς (έχουμε παγκόσμια πρωτοπορία σε τούτο το θέμα, όπως και σε διάφορα άλλα αρνητικά), ελάχιστοι το έχουν ερευνήσει, οι οποίοι μάλιστα αναφέρονται ως "φωτεινές εξαιρέσεις". Αντίθετα, εάν πατήσετε το λινκ του πρώτου άρθρου, θα δείτε στο τέλος μια τεράστια βιβλιογραφία από ξένους μελετητές, ο πρώτος εκ των οποίων είναι ο συγγραφέας του δεύτερου άρθρου.
Αλήθεια, εάν κάποιος παιδοψυχολόγος ανακαλύψει ότι πράγματι το παιδί είναι θύμα ψυχολογικής βίας, δεν μπορεί να γίνει κάτι αγαπητές μου δικηγορίνες;
Αρχική Δημοσίευση από Prime:Δεύτερο παράδειγμα: Ζευγάρι με 2 τέκνα στην εφηβεία παίρνει συναινετικό διαζύγιο, την επιμέλεια των παιδιών έχει η μητέρα. Ο άντρας ξαναπαντρεύεται με μια γυναίκα που είχε 2 παιδιά από προηγούμενο γάμο και μένουν όλοι μαζί. (Να σημειώσω ότι τα παιδιά της νέας συζύγου μεγάλωσαν ουσιαστικά χωρίς πατέρα, ο οποίς τους εγκατέλειψε πολύ νωρίτερα.) Πληρώνει κανονικά τις διατροφές στα δικά του παιδιά και έχει επικοινωνία με αυτά. Τα παιδιά του όμως άρχισαν να απομακρύνονται καθώς ο πατέρας τους επένδυε πολύ περισσότερο στα παιδιά της νέας συζύγου και κάλυπτε όχι μόνο τις οικονομικές αλλά και τις ουσιαστικές τους ανάγκες.Κερασάκι στην τούρτα :Φέτος πέρασαν στο πανεπιστήμιο ο γιος του και ο γιος της συζύγου του.Ο πατέρας λοιπόν αυτός πήγε με τη σύζυγό του και το γιο της να φροντίσουν τα της εγγραφής και εύρεσης απιτιού στην πόλη φοίτησης ενώ ο γιος του πήγε μόνος του στην πόλη που πέρασε για να βρει σπίτι. Θλιβερό?
Αυτό το παιδί γιατί να θέλει να έχει επαφές με τον πατέρα του?
Αυτό, αν κι ενίοτε συμβαίνει, το χρησιμοποιούν συχνά οι "εγκατελειμμένες" μητέρες ως πρόσχημα για να κατηγορήσουν τον πατέρα, που έκανε το λάθος να ξαναπαντρευτεί γυναίκα που ήδη είχε παιδιά. Πού να δείτε τι γίνεται εάν η δεύτερη γυναίκα δεν έχει προηγουμένως παιδιά και ο άντρας τολμήσει να κάνει παιδί μαζί της. Φυσικά, εάν η μητέρα αγαπητή Prime είχε καταφέρει ν' αποξενώσει τα παιδιά της από τον πατέρα τους επί τόσα χρόνια, ενώ τα θετά του παιδιά διατηρούσαν μαζί του τις σχέσεις αγάπης που αρμόζουν σε μια οικογένεια, είναι αναμενόμενο ο πατέρας να συνοδεύσει το θετό παιδί κι όχι το φυσικό.
Αυτό που δεν κατάλαβα από τα γραφόμενά σου είναι το εξής: Θεωρείς δηλαδή ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η μητέρα δικαιούται ν' αποξενώσει τον πατέρα από τα παιδιά του;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
03-11-09
21:57
ΓΟΝΙΚΗ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ
Σπιτάλας Νίκος, καθηγητής
ΟΡΙΣΜΟΣ
Είναι το σύνδρομο κατά το οποίο το παιδί εξαναγκάζεται να αποξενωθεί από τον γονέα ο οποίος δεν έχει την επιμέλεια η/και την γονική μέριμνα. Τότε αρνείται να συναντήσει τον αποξενωμένο γονέα.
Το φαινόμενο αυτό παρουσιάστηκε και ερευνήθηκε προ εικοσαετίας από μελετητές όπως ο Turkat, ο Gardner και νεώτερους όπως οι: Clarke-Stewart Thompson, Wood, Bone, Harvey, Nicholas και πολλούς άλλους.
Στην Ελλάδα δεν έχει ερευνηθεί ακόμη -εκτός από φωτεινές εξαιρέσεις πχ Χριστοδουλάκης, Τσιάντης, Χαραλαμπάκης, κ.α.- όπως θα έπρεπε, με την ακρίβεια και βάθος που αρμόζει στα ελληνικά δεδομένα.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Το παιδί:
Δεν θέλει να μιλήσει ούτε τηλεφωνικά με τον αποξενωμένο γονέα.
Βαριέται εύκολα την παρέα με τον αποξενωμένο γονέα.
Πολλές φορές του συμπεριφέρεται επιθετικά –κυρίως λεκτικά.
Σε ακραίες περιπτώσεις:
Δεν θέλει καθόλου να τον δει διότι τον φοβάται.
Δεν δέχεται να υπακούσει στη δικαστική απόφαση επικοινωνίας.
Έρχεται εναντίον του σε δικαστήριο.
Το παιδί διακατέχεται από άγχος και έχει ψυχολογικά προβλήματα (όπως μαθησιακές δυσκολίες, δυσλεξία, σύγχυση, ανασφάλεια και άλλα).
ΜΕΘΟΔΟΙ
Η μέθοδος αποξένωσης εξαρτάται από το πνευματικό και μορφωτικό επίπεδο του γονέα-δράστη, από την ηλικία του παιδιού και από τις συνθήκες.
Ξεκινά από την απαγόρευση της συνάντησης (έστω και νόμιμης επικοινωνίας) με τον άλλο γονέα, με την απαγόρευση τηλεφωνικής επικοινωνίας, μέσω απαξίωσης του ονόματος και των πράξεων του άλλου γονέα έως και την βίαια αρπαγή με σκοπό την επίδειξη δυνάμεως.
Σε πολλές περιπτώσεις, η μέθοδος που χρησιμοποιείται για αποξένωση είναι αυτή της συκοφαντικής δυσφήμισης του άλλου γονέα, ενώπιον τρίτων, συγγενών, συναδέλφων, κτλ, ούτως ώστε το παιδί να ντρέπεται για τον γονέα αυτό και να του δημιουργηθούν συναισθήματα ενοχής, ντροπής, φόβου.
Πολλές φορές, επίσης, για επίρρωση των λεγομένων και για να πείσει ο γονέας-θύτης, βεβαιώνει ότι υπάρχει και σεξουαλική παρενόχληση-κακοποίηση από τον άλλο γονέα για δικαστική και νομική μεθόδευση. Αυτό, όπως είναι φυσικό δημιουργεί ακόμη περισσότερα προβλήματα στο παιδί και η αποξένωση έρχεται πολύ πιο γρήγορα.
Τα δικαστήρια αδυνατούν να βρουν την αλήθεια και στέλνουν το "μπαλάκι" στους παιδοψυχιάτρους οι οποίοι με τη σειρά τους στον Εισαγγελέα ή το δικαστή. Εν τω μεταξύ ο χρόνος κυλά, το παιδί αποξενώνεται ακόμη περισσότερο και στην εφηβεία ή και ενηλικίωση έχει ήδη αποξενωθεί τελείως και έχει αποκτήσει ανυπέρβλητα προβλήματα.
ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΟΝΕΑ-ΘΥΤΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΓΟΝΕΑ
Ο γονέας-θύτης κάνει τις παρακάτω ενέργειες:
1.Θα επιμείνει να έρχεστε και πηγαίνετε ακριβώς στους χρόνους που αυτός ορίζει. Θα σας κάνει να υποφέρετε γιʼ αυτό με κάποιο τρόπο.
2. Θα επιμείνει να ρυθμίζει πού πηγαίνετε με το παιδί και κάτω από ποιους όρους. Δεν θα σας ενημερώσει για τίποτα που κάνει ο ίδιος με το παιδί.
3. Θα κάνει τις αλλαγές στις ρυθμίσεις που έχετε με το παιδί αλλά θα σας ανακοινώσει αυτές τις αλλαγές το τελευταίο λεπτό. Εάν παραπονεθείτε θα χάσετε το χρόνο επαφών (επικοινωνία). Εάν πρέπει να αλλάξετε τις ρυθμίσεις απλώς θα αρνηθεί να αποδεχθεί τις αλλαγές και θα χάσετε το χρόνο επαφών.
4. Θα προσφέρει σκόπιμα στο παιδί διάφορες εναλλακτικές δραστηριότητες τις ημέρες που έχετε το παιδί και θα πει έπειτα ότι το παιδί έχει επιλέξει το εναλλακτικό γεγονός. Θα σας αναγκάσει να επιμείνετε στο χρόνο επαφών σας, έτσι ώστε να εμφανιστείτε εσείς ως κακοί.
5. Θα αναπαράγει τα δώρα που κάνετε στο παιδί, για να υπονομεύσει την αξία που τους αποδίδει το παιδί.
6. Θα κρύψει, θα σπάσει, θα εξαφανίσει ή θα είναι σκόπιμα απρόσεκτος με τα πράγματα που δίνετε το παιδί σας.
7. Θα παρερμηνεύσει σκόπιμα κάτι που κάνετε ή λέτε, μέχρι του σημείου που θα σκεφτείτε δύο φορές για να κάνετε οτιδήποτε.
8. Μπορεί να ζητήσει πρόσθετα χρήματα για το παιδί, και να παρουσιάσει το αίτημα κατά τέτοιο τρόπο ώστε υπονεί προφανώς ότι θα χάσετε την επαφή εάν δεν κάνετε την προσφορά.
9. Θα γράψει για να σας ενημερώσει για τις αλλαγές στους χρόνους επαφών αλλά θα ταχυδρομήσει την επιστολή έτσι ώστε αυτή να μην φθάσει σε σας εγκαίρως.
10. Δεν θα σας κρατήσει ενήμερους για την πρόοδο του παιδιού, τις εκθέσεις εκπαίδευσης, τις δραστηριότητες ή ό,τι αναμένετε ως γονέας.
11. Εάν κάνετε κάτι για να βοηθήσετε το παιδί, η μητέρα (ή πατέρας) μπορεί να σας ευχαριστήσει με τρόπο ως να ευχαριστούσε έναν ξένο που κάνει μια εξυπηρέτηση.
12. Ενθαρρύνει άλλους να αγοράσουν τα ενδύματα των παιδιών. Θα επικρίνει τη δική σας προτίμηση ή κατανόηση των αναγκών.
13. Θα επικρίνει το σπίτι, τους φίλους, και το ύφος ζωής σας. Θα χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε από αυτά ως δικαιολογία για να σταματήσει την επαφή.(ααααααχχχ!!)
14. Θα πει στο παιδί ότι το δικαστήριο «δεν επιτρέπει να δει τον πατέρα περισσότερο από στη δικαστική απόφαση» όταν στην πραγματικότητα η δικαστική απόφαση δηλώνει μόνο τον ελάχιστο χρόνο επαφών.
15. Θα επιτρέψει στο παιδί για να χάσει κάποια εργασία (πχ σχολική) κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, έτσι ώστε αυτή να πρέπει να γίνει στο χρόνο επαφών σας.
16. Θα ερμηνεύσει το χρόνο επαφών σας ως το συνολικό διαθέσιμο χρόνο για όλους τους σκοπούς. Εάν για παράδειγμα οι γονείς σας θέλουν να δουν το εγγόνι τους θα πρέπει αυτή η επαφή να βγει από το χρόνο επαφών σας.
17. Εάν σας δει στο δρόμο όταν είναι με το παιδί, θα σας αγνοήσει και με έμφαση θα ενθαρρύνει το παιδί να κάνει το ίδιο πράγμα.
18. Εάν συμμετέχετε στο σχολείο/τα γεγονότα λεσχών και δείτε το παιδί σας εκεί, θα πει το σας ότι δεν σας επιτρέπεται να το κάνετε. Μπορεί επίσης να έρθει σε επαφή με το σχολείο και να τους ενημερώσει (ανακριβώς) ότι το δικαστήριο σας έχει απαγορεύσει τη συμμετοχή σε τέτοια γεγονότα.
19. Εάν έχετε ένα νέο συνεργάτη θα επιμείνει ότι ο νέος συνεργάτης δεν έχει συμπεριληφθεί στους χρόνους επαφών δεδομένου ότι στενοχωρεί το παιδί.
20. Εάν στείλετε τα δώρα των παιδιών σας στις ειδικές περιπτώσεις, εκείνα θα τα πάρουν σε άσχετη ημέρα.
21. Εάν τηλεφωνήσετε στο παιδί σας και απαντήσει ο άλλος γονιός στο τηλέφωνο, θα πει ότι το παιδί είναι απασχολημένο ή είναι έξω από το σπίτι. Εάν το παιδί πάρει το τηλέφωνο θα ακούει τη συνομιλία ή θα διακόψει το παιδί.
22. Θα υπενθυμίζει συνεχώς σε σας τις ανεπάρκειές σας ως γονέα μπροστά στο παιδί. Οποιεσδήποτε απαντήσεις σε αυτό, θα θεωρηθούν ως "διαπληκτισμός μπροστά στα παιδιά".
[Πηγή]
ΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΥΣ ΓΟΝΙΚΩΝ ΣΥΝΔΡΟΜΩΝ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Richard Α. Gardner, M.D.
Χαρακτηριστικά, το παιδί βασανίζεται με "μία έχθρα" έναντι ενός γονέα. (Η λέξη έχθρα έχει τοποθετηθεί αποσπασματικά επειδή υπάρχουν ακόμα πολλά συναισθήματα τρυφερότητας και αγάπης που γίνονται αισθητά από τον περιφρονημένο γονέα που δεν επιτρέπεται να εκφραστούν.) Αυτά τα παιδιά μιλούν για το μισητό γονέα με κάθε διασυρμό και ανοσιότητα στο λεξιλόγιό τους - χωρίς την αμηχανία ή ενοχή. Ο διασυρμός του γονέα έχει συχνά τον χαρακτήρα μιας λιτανείας. Μετά από μόνο μία ελάχιστη ώθηση, θα ξεκινήσει ο ρόλος που έχει διαταχτεί. Κάποιος όχι μόνο ανιχνεύει μια προετοιμασμένη ικανότητα στην ομιλία αλλά συχνά ακούει τη φρασεολογία που είναι ίδια με αυτή που χρησιμοποιείται από το "αγαπητό" γονέα. (Πάλι, η λέξη αγαπητός τοποθετείται αποσπασματικά επειδή η εχθρότητα και ο φόβος προς εκείνο τον γονέα μπορεί ομοίως να μην εκφράζεται.) Ακόμη και αφότου χρόνια έχουν περάσει, το παιδί μπορεί να δικαιολογήσει την αποξένωση με μνήμες από δευτερεύουσες φιλονικίες που δοκίμασε στη σχέση με το μισητό γονέα. Αυτές αφορούν συνήθως ασήμαντες αφορμές και η εμπειρία μας μαθαίνει ότι τα περισσότερα παιδιά κανονικά τις ξεχνούν γρήγορα: "Συνήθιζε πάντα να μιλάει πολύ δυνατά όταν μου έλεγε να βουρτσίσω τα δόντια μου," "Συνήθιζε να μου λέει « μην με διακόπτεις», "" και " Συνήθιζε να κάνει πολύ θόρυβο όταν μασούσε στο τραπέζι." Όταν αυτά τα παιδιά καλούνται να δώσουν περισσότερο πειστικούς λόγους για την έχθρα, είναι ανίκανα να τους παρέχουν. Συχνά, ο αγαπητός γονέας θα συμφωνήσει με το παιδί ότι αυτοί οι προφανείς λόγοι δικαιολογούν την τρέχουσα εχθρότητα. Richard Α. Gardner, M.D.
COURT REVIEW, VOLUME 28, NUMBER 1, SPRING 1991, p 14-21
American Judges Association
American Judges Association
Η έχθρα προς τον γονέα συχνά περιλαμβάνει εκτεταμένα ολόκληρη την οικογένεια αυτού του γονέα.
Οι ξάδελφοι, οι θείες, οι θείοι, και οι παππούδες και γιαγιάδες -με τους οποίους το παιδί μπορεί προηγουμένως να είχε σχέσεις αγάπης- αντιμετωπίζονται τώρα ως το ίδιο απεχθείς. Ευχετήριες κάρτες δεν ανταλλάσσονται. Δώρα σταλμένα στο σπίτι του παιδιού απορρίπτονται, η παραμένουν κλειστά, ή ακόμα και καταστρέφονται [γενικά με την παρουσία του αγαπητού γονέα]. Όταν οι μισητοί συγγενείς του γονέα καλούν το παιδί στο τηλέφωνο, το παιδί θα αποκριθεί με άγριους διασυρμούς ή θα κλείσει το τηλέφωνο γρήγορα στον καλούντα. Η οργή αυτών των παιδιών είναι τόσο μεγάλη που ξεχνούν απολύτως τις στερήσεις που προκαλούν στον ίδιο τους τον εαυτό. Ο αγαπητός πάλι, γονέας είναι χαρακτηριστικά αδιάφορος με τα δυσάρεστα ψυχολογικά αποτελέσματα στο παιδί της απόρριψης αυτών των συγγενών.
Το παιδί μπορεί να εκθέτει μια χωρίς ενοχή αδιαφορία για τα συναισθήματα του μισητού γονέα. Θα υπάρξει μια πλήρης απουσία ευγνωμοσύνης για τα δώρα, τις διατροφές, και άλλες εκδηλώσεις της εμπλοκής από την συνεχιζόμενη στοργή του μισητού γονέα. Συχνά, αυτά τα παιδιά θα θελήσουν να είναι σίγουρα ότι ο αποξενωμένος γονέας συνεχίζει να παρέχει τις πληρωμές υποστήριξης, αλλά συγχρόνως σθεναρά αρνούνται να επικοινωνήσουν με εκείνο τον γονέα. Συνήθως, θα πουν ότι δεν θέλουν ποτέ να δουν ξανά το μισητό γονέα πάλι, ή όχι πριν από τα δέκα ή τα είκοσι τους χρόνια. Σε ένα τέτοιο παιδί μπορώ να πω: "Έτσι θέλετε τον πατέρα σας για να συνεχίζει να πληρώνει για όλα, τα τρόφιμα, τον ιματισμό, το μίσθωμα, και την εκπαίδευσή σας - ακόμη και τα ιδιωτικά γυμνάσια και κολέγια - και όμως ακόμα δεν θέλετε να τον δείτε καθόλου για πάντα πάλι. Είναι δίκαιο αυτό;" Ένα τέτοιο παιδί μπορεί να αποκριθεί: "Είναι δίκαιο. Δεν αξίζει να με δει. Για αυτόν τον άνθρωπο η πληρωμή όλων αυτών των χρημάτων είναι μια καλή τιμωρία."
[Πηγή]
Τα παραπάνω κείμενα το έχω πάρει από το site του Συλλόγου για την Αντρική και Πατρική Αξιοπρέπεια και το πρώτο εξ αυτών έχει υποστεί διορθώσεις από την πλευρά μου. Το δεύτερο αποτελεί απόσπασμα μεγαλύτερου κειμένου, το οποίο έχει ειδικότερο ενδιαφέρον. Έχω φροντίσει να αναφερθώ στον γονέα-εξουσιαστή σε γένος αρσενικό κατά τη γραμματική του έννοια, η οποία περιλαμβάνει και τα δύο φύλα. Στο πρωτότυπο κείμενο έχουν ξεφύγει κάποιες αναφορές απευθείας σε γένος θηλυκό, πράγμα που για ευνόητους λόγους απέφυγα. Ωστόσο, για να μην κρυβόμαστε πίσω απ' το δάκτυλό μας, εφόσον στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων διαζυγίων τα παιδιά κρατούν κοντά τους οι μητέρες, τουλάχιστον στην ελληνική κοινωνία και με δεδομένο ότι οι περιπτώσεις αυτές είναι πλέον ιδιαίτερα κοινές, εκ των πραγμάτων στη συντριπτική πλειοψηφία, ο γονιός-θύτης είναι η μητέρα.
Πλείστα άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες την διετία 2005-2007 αναφέρονται στο σύνδρομο αυτό και στην Ελλάδα. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των αποξενωμένων παιδιών στην Ελλάδα ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες και είναι ο υψηλότερος τόσο σε ποσοστά όσο και σε απόλυτους αριθμούς σε όλο τον κόσμο!! [Πηγή]
Έχω υπογραμμίσει σε κάποιο σημείο την περίπτωση που ο γονέας-θύτης επικαλείται σεξουαλική παρενόχληση των παιδιών από τον άλλο γονέα, επειδή τυγχάνει να γνωρίζω περίπτωση από τον οικογενειακό μου κύκλο, όπου η μητέρα έχει μεταχειριστεί ακριβώς αυτήν τη μέθοδο, με αποτέλεσμα ο πατέρας να καταστεί ράκος, καθώς κάποιο βράδυ κοιμήθηκε άνθρωπος και το πρωί ξύπνησε "Δουρής". Το παράδοξο είναι ότι οι μέθοδοι αυτές χρησιμοποιούνται ακόμη και σε περιπτώσεις πλήρως συναινετικών διαζυγίων. Ενδιαφέρον παρουσιάζει μάλιστα, το γεγονός πως αναφέρεται πως στις περισσότερες περιπτώσεις, σίγουρα προηγήθηκε το λεγόμενο "Σύνδρομο της Στοκχόλμης", το οποίο με απλά λόγια είναι η ψυχολογική αντίδραση των θυμάτων οικογενειακής ή άλλης μορφής βίας ή απαγωγής, όπου το θύμα αναπτύσσει και παρουσιάζει έντονα συναισθήματα πιστής υπακοής, θαυμασμού, ταύτισης ή ακόμη και «αγάπης» απέναντι στον βασανιστή ή απαγωγέα του.
Πιστεύετε ότι οι μέθοδοι αυτές συνάδουν με την εικόνα μιας μητέρας (και σπανιότερα πατέρα) η οποία διατείνεται ότι αγαπά το παιδί της; Είναι θεμιττό να χρησιμοποιούνται τα παιδιά ως όργανα εκδίκησης του ενός γονιού προς τον άλλο;
Τι πιστεύετε πως είναι αυτό που κάνει την Ελληνίδα μητέρα (και σπανιότερα πατέρα) να είναι η πιο εκδικητική στον κόσμο;
Ποιες πιστεύετε πως θα είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας πράξης στον ψυχισμό και τη μετέπειτα συμπεριφορά του παιδιού;
Πώς κρίνετε την αποκοπή του παιδιού από τα υπόλοιπα αγαπημένα του πρόσωπα, ιδιαίτερα παππούδες ή γιαγιάδες, οι οποίοι συχνά δεν φταίνε σε τίποτε και το προχωρημένο της ηλικίας τους καθιστά ιδιαίτερα ευαίσθητους;
Πώς θα χαρακτηρίζατε έναν τέτοιο γονιό;
Εσείς πώς θα αντιμετωπίζατε μια τέτοια κατάσταση εναντίον σας;()
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.